D - Wywołanie potrzeby posiadania.
A - Skłonienie do działania34.
Według tego modelu reklama jest tylko etapem wstępnym, ma przyciągnąć uwagę i zainteresować klienta. Kolejne zadania przejmuje sprzedawca. Powinien on przekonać klienta o korzyściach z nabycia towaru. Te działania wykorzystują zainteresowanie, jakie wzbudziła reklama produktu w początkowej fazie. Większość reklam stara się tworzyć lub utrzymywać preferencje konsumentów wobec marki. Pierwszy krok to doprowadzić do tego, by marka zaistniała w świadomości potencjalnych klientów. Świadomość marki można tworzyć na różne sposoby, od sprzedawców bezpośrednich, poprzez prezentacje firmowe, po promocję, aczkolwiek w przypadku wielu marek reklama pozostaje najmniej kosztownym i najbardziej dogodnym narzędziem tworzenia świadomości35.
Jak zauważa Piotr Lewiński, reklama jest aktem komunikacji. Każdy akt komunikacji angażuje, co najmniej dwóch uczestników - nadawcę i odbiorcę, pomiędzy którymi następuje przekaz informacji36
Schemat aktu komunikacji ujawnia trzy podstawowe cele przekazu reklamowego. Są to37:
1. cel perlokucyjny wywołujący pożądane działanie odbiorcy,
2. cel perswazyjny, jako prymarny cel każdego komunikatu, mający zachęcić odbiorcę do działania poprzez przekonanie go, że odniesie w ten sposób pełną satysfakcję,
3. cel informacyjny, czyli przekazujący podstawowe informacje o produkcie, jego cenie, usłudze itd.
W praktyce nie sposób wytyczyć granic między informacją i perswazją, gdyż dobór przekazywanych informacji jest zawsze podporządkowany celom perswazyjnym.
Jakie funkcje ma do spełnienia komunikat reklamowy? Agnieszka Dejnaka wyróżnia trzy funkcje: informacyjną, nakłaniającą i przypominającą. Funkcja informacyjna pozwala na informowanie konsumentów o wprowadzonym na rynku towarze, jego przeznaczeniu i głównych celach oraz wyróżnia daną ofertę spośród konkurencyjnych. Funkcja nakłaniająca polega na przekonaniu konsumentów, że
34 Zob. P. Lewiński, Retoryka reklamy, Wrocław 1999, s. 26.
35 Zob. J. T. Russell, W. R. Lane, Reklama według Ottona Kleppnera, Warszawa 2000. s. 27.
36 P. Lewiński, tamże, s. 24.
37 Por. Tamże, s. 25 - 27.
16