6355536898

29

2.1.6. STOSUNKI WODNE

Pogórze Ciężkowickie z trzech stron (zachód, południe, wschód) ograniczone jest dużymi rzekami: Białą Dunajcową, dolną Ropą z Moszczanką i Wisłoką. Granicę północną stanowi próg pogórza, z którego większość cieków odpływa po jego czole w kierunku północnym. Rozczłonkowanie pogórzy sprzyja szybkiemu odprowadzaniu wód opadowych i wpływa na wielkość i szybkość spływu (Lach i in. 1981). Gęstość sieci rzecznej w pogórskiej części zlewni Białej Dunajcowej wynosi 1,5 km/km² i jest około I km/km² mniejsza niż w sąsiednim Beskidzie Niskim (Ziemońska 1973). Korzystając z niepublikowanych materiałów Z. Czep-pego, L. Kaszowski (1976) podaje, że rozdolinnienie całego Pogórza Ciężkowic-kiego mieści się w granicach 0,5-2 km/km². W badanych zlewniach wynosi ono 1,6 km/km². Uzupełnieniem naturalnej sieci drenażu są drogi, a w szczególności drogi polne o gęstości - 8,8 km/km². Współczynnik odpływu dla rzek Pogórza Ciężkowickicgo jest w granicach 0,35-0,4 (Lach i in. 1981). Według A. Tlałki (1976) w dorzeczu Białej Dunajcowej w ciągu roku 38% opadu odpływa, a 62% paruje. Z pełnego odpływu rzecznego Białej Dunajcowej, 58% przypada na spływ powierzchniowy łącznie ze spływem śródpokrywowym, a 42% stanowi zasilanie wodami podziemnymi. Biała Dunajcowa posiada mały przepływ, ale duże są jego wahania. Średni niski przepływ w Ciężkowicach wynosi 0,61 m³/s, zaś przepływ minimalny jest o połowę mniejszy (0,3 m³/s). Największy przepływ zanotowano w 1934 roku - 900 m³/s. W czasie tego samego wezbrania przepływ w Wisłoce na profilu wodowskazowym Łabuzie wyniósł 1830 m³/s, podczas gdy średni niski przepływ to 3,23 m³/s (Lach i in. 1981). Największe wezbrania w XX w. występowały między majem a sierpniem (Biały, Lach 2010). Występowanie wód podziemnych związane jest głównie z trzeciorzędowymi utworami fliszowymi oraz żwi-rowo-piaszczystymi utworami aluwialnymi i pokrywami stokowymi. Zwierciadło wody w dolinach większych rzek wykazuje związek hydrauliczny ze zwierciadłem wody w rzece. Na stokach okrytych płytkimi pokrywami zwietrzelinowymi, zwierciadło wody zalega zazwyczaj na głębokości 2 metrów. Rozcięcie płytkich poziomów wodonośnych spowodowało wystąpienie licznych źródeł (3 na 1 km²)

0    wydajności do 0,3 1/s (Ziemońska 1988). Rzeka Szwedka, która jest prawobrzeżnym dopływem Białej Dunajcowej i do której uchodzą cieki badanych zlewni, pod względem zawartości metali ciężkich mieści się w klasie czystości A1. Zanieczyszczenie wzrasta z biegiem rzeki. W odcinku ujściowym jakość wody spada do klasy A2, a czynnikiem degradującym jest zawartość żelaza i manganu. Zawartość metali ciężkich w osadach jest w stężeniach tła. Poważnym problemem dla tego cieku są substancje biogenne i wskaźniki mikrobiologiczne (Niziołek 2007).

2.1.7. KLIMAT

Według M. Hessa (1965) klimat obszaru badań należy zaliczyć do piętra klimatycznego umiarkowanie ciepłego, ze średnią roczną temperaturą powietrza 6-8°C

1    roczną sumą opadów atmosferycznych od 800 do 1000 mm. Na stosunki makro i mezoklimatyczne zasadniczy wpływ wywiera rzeźba terenu (Obrębska-Starklo-wa, Leśniak 1988).