WYTRZYMAŁOŚĆ I STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI TRÓJWARSTWOWEJ PUDŁA WAGONU OSOBOWEGO
1.3 Teza, cel i zakres pracy
Powyższe spostrzeżenia doprowadziły do zaproponowania takiej konstrukcji nadwozia wagonu pasażerskiego, która posiada zarówno stalowy szkielet jak i aluminiowe struktury wielowarstwowe. Rozwiązanie takie posiada wiele zalet w stosunku do klasycznej konstrukcji szkieletowej. Przede wszystkim wykonanie takiej konstrukcji nadwozia nie wiąże się z wyszukaną technologią oraz koniecznością posiadania skomplikowanego oprzyrządowania. Poza tym istnieje możliwość przebudowy nadwozia wagonu nawet podczas remontu okresowego czy naprawy głównej. W celu przybliżenia pierwotnego stanu konstrukcji nadwozia w trakcie takich napraw oraz możliwości wymiany niektórych profili i blach, a także ewentualnych drobnych przeróbek, zaprezentowano nadwozie tramwaju typu 105N podczas naprawy głównej (rys. 1.7). Stopień zużycia takich konstrukcji wiąże się często z wymianą całych elementów nośnych ścian bocznych i dachu. Wprowadzenie zatem innych, lżejszych i wysokowytrzymałych materiałów nie stanowi większego problemu. Dodatkowo zmiany zaproponowane w niniejszej pracy wpływają na poprawę ogólnej wytrzymałości nadwozia, przez co łatwiej zaadoptować pojazdy zaprojektowane w latach 70-tych i 80-tych do aktualnie obowiązujących norm. Podobnie postąpiono podczas „odświeżania” wyglądu jednostki PumaA pojazdu typu EZT. Zakres prac związanych z tym projektem szerzej omówiono w [4].
Rys. 1.7. Nadwozie tramwaju 105N w trakcie naprawy głównej
Przedmiotem pracy jest nadwozie wagonu pasażerskiego o przestrzennej strukturze cienkościennej i wielowarstwowej. Podstawową różnicą takiego rozwiązania, w porównaniu do klasycznej konstrukcji szkieletowej wagonu, jest wprowadzenie struktur wielowarstwowych w konstrukcję nośną ściany bocznej, dachu i podłogi w miejsce
17