7648595082

ZADANIE APOLOG ETYKI. 197

chrześcijańskiego katechizmu, nie znajdą, rozwiązania tej zagadki. Odpowiedź, którą wiara objawiona daje na te kardy-nalne kwestye życia ludzkiego, w zanadto jaskrawej stoi sprzeczności z ich życiem, dlatego raczej wolą błądzić po omacku, jak życie swe naprawić na tyle, by się zgadzało z prawdą

obj awioną.

Ażeby zaś to rozwiązanie zagadnienia, jakie wiara podaje, tern śmielej odrzucić mogli, nie tylko przeczą objawieniu, ale podkopują same podwaliny, na których możliwość i rzeczywistość objawienia się opiera. A ponieważ fundamenty objawienia w najistotniejszym stoją związku z kwestyami, o których rozstrzygnięcie się rozchodzi, dlatego wysilają całą swą uczoność, by te prawdy ze słownika wiedzy ludzkiej zupełnie wykreślić.

I rzeczywiście, jeżeli istnieje objawienie, jak je pojmuje wiara chrześcijańska, to istnieje Bóg i stworzenie, to Bóg zajmuje się kształceniem swego stworzenia, to dla stworzenia musi być przystępnem objawienie, to stworzenie zobowiązanem jest poddać się temu kształceniu, jakie mu Bóg przez objawienie podaje, to musi być i cel, do którego ono zmierza.

Jakaż jest zaś odpowiedź na to „zkąd i dokąd^u człowieka, jaką nam wiara objawiona podaje? Człowiek jest od Boga ręką Bożą stworzonym. Człowiek dąży do Boga, do osta-tecznego swego celu, na który jest stworzonym. Ażeby człowiekowi dać możność do dopięcia tego celu, Bóg sam przez objawienie wskazuje mu drogę i podaje środki, których się trzymając, doń dojdzie, jednem słowem Bóg go kształci.

Odpowiedź na te dwa zasadnicze pytania życia ludzkiego zawiera się w tych słowach: Bóg i stworzenie. Możliwość zaś i rzeczywistość objawienia równie około tych dwóch obraca się pojęć: Bóg i stworzenie. Ztąd dualizm, według teologii, jest streszczeniem zapatrywania chrześcijańskiego na życie ludzkie, głównym dogmatem wiary.

Ażeby chrześcijańskie rozwiązanie tego podwójnego pytania uniemożliwić, a z niem wszelkiemu objawieniu i wierze zaprzeczyć, przedstawia nam dzisiejsza myśl bezwyznaniowa