50 -lecie Polskiej Radiolokacji
Rys. 3.34. Podział obszaru pokrycia na cztery sektory
przeszukiwania
Rys. 3.32. Trójwspółrzędny, mobilny, radar
wielofunkcyjny
Rys.3.33. Kabina operacyjna radaru wielofunkcyjnego
Ponadto realizowane jest śledzenie w ramach pojedynczego podsystemu nadawczo-odbiorczego, kompletacja tras z czterech podsystemów i dowiązywania danych z systemu identyfikacji.
Realizowane są również funkcje dodatkowe a mianowicie: transmisja danych pomiędzy blokami funkcjonalnymi, zobrazowanie informacji, a także komunikacja z obiektami zewnętrznymi.
Opracowany radar przekazuje informację o wszystkich śledzonych celach do Centrum Dowodzenia Obrony Powietrznej zarówno drogą radiową jak i telefoniczną. Informacje o śledzonych celach wypracowywane są w formacie PASUW i w formacie NATO ASTERIX zawierającym przestrzenne trasy, skorelowane z radarem wtórnym IFF (w elewacji i azymucie). Położenie radaru w terenie określane jest automatyczne za pomocą zintegrowanego systemu nawigacji zliczeniowej inercjalnej z systemem globalnym GPS. Dzięki stosunkowo niskiej mocy promieniowanej, zmienności parametrów czasowych i częstotliwościowych sygnału sondującego, urządzenie zaliczane jest do radarów trudno wykrywalnych (LPI). Ponadto, ze względu na nieruchome anteny, urządzenie nie jest wykrywane przez radarowe systemy lotnicze klasy AWACS i JOINT STAR.
Opisana stacja radiolokacyjna jest mobilnym urządzeniem zabudowanym na jednej platformie. Jako pojazd bazowy, łączony z platformą zaczepami kontenerowymi w standardzie ISO 1C zastosowano podwozie terenowe TATRA 815.
W konstrukcji stacji wyróżnić można dwie podstawowe kabiny: antenową i operacyjną Kabina antenowa do pracy operacyjnej unoszona jest na wysokość około 8 metrów. W pozycji transportowej spoczywa na platformie. Stabilizacja stacji (łącznie z automatycznym poziomowaniem), unoszenie kabiny antenowej i jej blokowanie w położeniach
35