8. Przestrzeń Sobolewa.
9. Zagadnienia brzegowe i początkowo-brzegowe. Modele dyskretne.
10. Metoda Fouriera.
11. Metoda różnic skończonych.
12. Metoda elementów skończonych.
Literatura
1. A. W. Bicadze, Równania fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1984.
2. F. Bierski, Równania różniczkowe cząstkowe, AGH, Kraków 1985.
3. M. M. Smirnow, Zadania z równań różniczkowych cząstkowych, PWN, Warszawa 1974.
4. A. N. Tichonow, A. A. Samarski, Równania fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1963.
5. M. Krzyżański, Równania różniczkowe cząstkowe, t. 1-2, PWN, Warszawa 1971.
Treści nauczania
Pojęcie języka formalnego i gramatyki. Wyrażenia regularne i języki regularne. Automat skończenie stanowy, automat niedeterministyczny, lemat o pompowaniu. Minimalizacja automatu. Język bezkontekstowy, automat ze stosem, algorytm rozpoznawania języka bezkontekstowe-go. Maszyna Turinga, model obliczania funkcji, model rozpoznawania języka. Języki rozstrzygal-ne i nierozstrzygalne, problem stopu, inne przykłady problemów nierozstrzygalnych. Złożoność czasowa i obliczeniowa maszyny Turinga. Pojęcie trudności obliczeniowej. Podstawowe klasy złożoności: P, NP, NPC, LOGSPACE, PSPACE. Logiki reprezentacji wiedzy w językach zapytań i odpowiedzi dla baz danych. Metody automatycznego dowodzenia twierdzeń oraz logicznego wspomagania weryfikacji i specyfikacji programów.
Literatura podstawowa
1. J. E. Hopcroft, R. Motwani, J. D. Ullman, Wprowadzenie do teorii automatów, języków i obliczeń, PWN 2005.
2. M. Sipser, Introduction to the Theory of Computation, Second Edition, PWS Publishing Company, 2005.
Literatura uzupełniająca
1. C. Papadimitriou, Złożoność obliczeniowa, WNT 2002.
Program tego przedmiotu będzie na bieżąco ustalany przez prowadzącego zajęcia w zależności od rozwoju oprogramowania w matematyce stosowanej, a w szczególności zmian w pakiecie oprogramowania Mathematica.