8473659614

135

Recenzje i notv recenzyjne

grywa dyskusja między odbiorcami. Ten impuls pobudza taki rodzaj konsumpcji mediów, która staje się zbiorowym procesem określanym przez Jenkinsa jako zbiorowa inteligencja. Nikt nie wie wszystkiego, ale każdy wie coś, w związku z tym gromadząc się razem, możemy kumulować swoją wiedzę i zasoby oraz rozwijać umiejętności. Według autora właśnie zbiorowa inteligencja jest alternatywą dla potęgi mediów.

Każdy z kolejnych sześciu rozdziałów stanowi rozwinięcie tych podstawowych pojęć, a do ich ilustracji służą analizy konkretnych przykładów ze świata mediów i polityki.

W rozdziale pierwszym, poświęconym programowi Robinsonowie, Jenkins pokazuje, w jaki sposób spojlowanie, czyli aktywny proces tropienia informacji niepokaza-nycli jeszcze w telewizji, w celu wcześniejszego niż zamierzony przez producentów pro-graniu ujawnienia zwycięzcy programu (s. 263), jest wyrazem zbiorowej inteligencji. To, kto okaże się zwycięzcą Robinsonów, było jednym z największych sekretów telewizji. Każdy odcinek szczegółowo planowano, a producenci robili wszystko, by zaskoczyć widzów finałem.

Nawiązując do myśli Pierre’a Levy’ego stwierdzającego, że Internet jest miejscem, w którym ludzie wykorzystują własne kompetencje eksperckie w celu osiągnięcia wspólnego celu, Jenkins pokazuje społeczność internetową fanów Robinsonów i spojlowanie tego programu jako przykład zastosowania zbiorowej inteligencji w praktyce i odzwierciedlenie oddolnej konwergencji, którą fani wykorzystywali do tworzenia własnych miejsc kontaktu, w których mogli rozwijać i pogłębiać swoje zainteresowanie programem. Duże zaangażowanie wzmocniło związki odbiorców z ulubioną produkcją i było korzystne dla stacji. Zaczęło jednak utrudniać kontrolowanie odbioru przez producentów, doprowadzając do konfliktu interesów i swego rodzaju rozgrywki między widzami a stacją CBS. Robinsonowie zostali przedstawieni nie tylko jako przełomowy dla gatunku reality show program, ale przede wszystkim jako przykład telewizji w dobie Internetu - stworzonej po to, by o niej dyskutować.

Z punktu widzenia przemysłu mediowego i reklamodawców został przeanalizowany, w rozdziale drugim, fenomen Ameiykańskiego Idola jako marki transmedial-nej. W zrozumieniu jej powodzenia pomaga zastosowanie zasad ekonomii afektyw-nej, która próbuje odkryć emocjonalne podstawy dokonywanych przez konsumentów wyborów. Kluczem do sukcesu jest takie kształtowanie pragnień konsumentów, by wpływać na ich decyzję i to nie tylko te dotyczące wyboru konkretnego programu, ale także zakupu związanej z nim płyty, książki itd. Twórcy Ameiykańskiego Idola dążyli do zbudowania długotrwałej więzi z marką i rozszerzenia konsumenckiej lojalności. Chcieli, by widzowie wprost zakochali się w marce (koncepcja love marks). Z kolei reklamodawcy stosujący product płaceniem mieli nadzieję, że kapitał emocjonalny przełoży się na zainteresowanie ich produktami, gdy przekaz marki całkowicie wtopi się w treść rozrywkową. By osiągnąć zamierzony cel, konieczne było zaangażowanie publiczności. Widzowie zostali zaproszeni do aktywnej konsumpcji i zyskali większy wpływ na decyzje programowe. Charakterystyczne jest to, że gdy już zaczęli działać, ich wzmożona aktywność doprowadziła do konfliktu z twórcami przekazu. Konsu-