8482348951

czas rozwiązywania zadań, już jako kolejna osoba, czyta głośno tresc zadania. Myślę, że ułatwia mu to zrozumienie polecenia.

Mateusz

Podczas rozwiązywania zadań chłopiec cały czas, jako jedyny, wykorzystywał pojęcie podobieństwa w sposób formalny. Potrafił to pojecie zastosować w zadaniach, które wykonał prawidłowo. Nie było żadnych trudności podczas rozwiązywania zadań. Stosowane wiadomości obejmowały zakres podobieństwa figur oraz wiadomości dotyczące sumy kątów w trójkącie. W zadaniu 2 chłopiec zapomniał obliczeń jednego z boków: bok x.

Po przeprowadzonym badaniu, zapytany czy zadanie 2 rozwiązał poprawnie i do końca - po przeanalizowaniu go jeszcze raz, na samym początku zauważył, że pominął jeden z boków „zapomniało mi się, myślałem, że już go liczyłem” stwierdził „przecież to proste, że x = 3 * 3,5 = 10,5”. Pominięcie tych obliczeń było najwyraźniej przeoczeniem. Chłopiec wykonywał obliczenia na kartce pomocniczo, nie skupiał się na zapisaniu odpowiedzi.

Z czytaniem tekstu matematycznego nie zauważono problemów. Polecenia były zrozumiałe przez Mateusza. Zadanie 5, analizował sobie krok po kroku, co prawdopodobnie pomagało mu w rozwiązaniu. Widać, że czytaniu tego typów tekstów towarzyszy także ich zrozumienie.

Natalia

Natalia rozwiązując zadania wykorzystywała intuicję, ale także i definicyjne rozumienie tegoż pojęcia. Myślimy, że gdy widziała możliwość wyznaczania skali podobieństwa to przystępowała do jej obliczenia. Natomiast w momencie, gdy miała rysunki i mogła podobieństwo określić bez dodatkowych rachunków to w tenże sposób to czyniła. Nie wszystkie zadania zostały wykonane. Prawdopodobnie w zadaniu 3 b Natalia intuicyjnie stwierdziła, że trójkąty nie są podobne, ale nie potrafiła tego uzasadnić. Wiadomości obejmowały zakres materiału z figur podobnych. Przy zadaniu 5 dziewczyna nie pamiętała odpowiednich wiadomości, potrzebnych przy tych obliczeniach. Wyznaczając stosunek pól figur otrzymała wynik w cm². Prawdopodobnie nie rozumiała tego zadania. Zapytana o rozwiązanie i zapis tegoż zadania odpowiedziała: „nie było mnie wtedy na lekcji. Pisałam to, co pamiętam jak przepisywałam zeszyt”. Była świadoma zapisu, jaki wykonała. Po wyjaśnieniu jej, na czym polegało zadanie, przedstawieniu prawidłowego zapisu stwierdziła z uśmiechem „nie jest to takie trudne jak mi się wydawało”. Czytanie tekstów matematycznych nie sprawiło, jej problemów. Rozumiała je, lecz kłopot pojawił się z braku wiedzy, którą trzeba było w tych zadaniach zastosować.

10