8658359012

374 RECENZJE I PRZEGLĄDY PIŚMIENNICTWA

macyj no-wyszukiwawczych z językoznawstwem, a Barbara Sosińska-Kalata językiem informacyjno-wyszukiwawczym jako narzędziem organizacji wiedzy. Dalsze rozprawy dotyczą m.in. takich spraw jak: Społeczeństwo biblioteczne jako społeczeństwo informacyjne (Stanisława Kurek-Kokocińska), Ekologia informacji (Wiesław Babik), Interfejsy dialogowe do systemów wyszukiwania informacji (Maria Próchnicka), Metody oceniania interfejsów użytkownika (Jacek Tomaszczyk).

O dziejach Centralnej Biblioteki Wojskowej informuje kalendarium obejmujące 1. 1919-1999 [9], a zespół autorski z Biblioteki Głównej Akademii Obrony Narodowej oraz Centralnej Biblioteki Wojskowej opracował Słownik języka haseł przedmiotowych piśmiennictwa wojskowego [10] zawierający ok. 5000 haseł.

Odnotować trzeba inicjatywy wydawnicze okręgów SBP realizowane przez biblioteki wojewódzkie. Ukazał się Słownik bibliotekarzy wielkopolskich [11], notujący kilkadziesiąt biogramów najwybitniejszych bibliotekarzy tego środowiska. Opublikowano też Dzieje Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich na Dolnym Śląsku w latach 1946-2000 autorstwa Tadeusza Kołacza [12].

Stale poszerza się zasób wiadomości o drukach, które ukazywały się w PRL poza kontrolą cenzury. Szczepan Rudka opracował wykaz wrocławskiej prasy bezdebitowej 1. 1973-1989 [13], a Kazimierz Litwiejko Bibliografię druków niezależnych Białostocczyzny z lat 1980-1990 [14].

O zagrożeniach zbiorów bibliotecznych i o ich ochronie przed zniszczeniem pisano w ostatnich latach wiele. Zajmował się tym problemem Bronisław Zyska, ukazywały się prace w Notesie Konserwatorskim. Obecnie staraniem Biblioteki Jagiellońskiej ukazała się książka na temat zniszczeń powodowanych kwaśnym papierem [15]. Wstępna ocena stanu zachowania czasopism krakowskich z 1. 1860-1890 w zbiorach BJ jest biciem na alarm i wołaniem o przyspieszenie wprowadzenia technik masowej konserwacji zbiorów.

Rekord bibliograficzny wydawnictwa ciągłego ulega stałym zmianom. Ukazały się obszerne wytyczne opracowane przez Barbarę Nałęcz: Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla wydawnictwa ciągłego [16], stanowiące aktualizację poprzedniego wydania z 1994 r.

Habent sua fata libelli — wiedzą o tym badacze, których żmudne poszukiwania sprawiają, że nasza wiedza o dawnych księgozbiorach poszerza się. Takim cennym źródłem dotyczącym księgozbiorów warszawskich w XIX w. jest książka Zofii Strzyżewskiej: Konfiskaty warszawskich zbiorów publicznych po powstaniu listopadowym — Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie i Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk [17]. Na podstawie dokumentów z archiwów rosyjskich, raportów sporządzonych przez bibliotekarzy rosyjskich, poznajemy nie tylko liczbę wywiezionych do Petersburga książek, rękopisów, rycin, medali i numizmatów, ale dane jakich dziedzin dotyczyły zagrabione książki, a nawet sposób ich pakowania i transportu.

Edward Różycki odtworzył dzieje księgozbiorów należących do cztero-pokoleniowego mieszczańskiego rodu Alembeków ze Lwowa [18]. Zbiory gromadzone od XVI w. przetrwały do początków XVIII w. Autor nazywa je największym księgozbiorem staropolskiego Lwowa.

Pozostały jeszcze informacje o zbiorach specjalnych. W serii Katalog Mikrofilmów Biblioteki Narodowej ukazał się, liczący 4 tomy, katalog Rękopisy