Wykorzystanie technik i metod public relations przez partie polityczne 83
Można więc założyć, że polityczny publi relations umożliwia partiom politycznym i innym podmiotom startującym po władzę
- celowe, planowe, systematyczne i etyczne oddziaływanie na wyborców. Wynika z tego konieczność elastycznego dostosowania politycznego public relations do specyfiki rynku politycznego i panujących na nim warunków, które mają wpływ na wiarygodność partii i polityków. Można więc założyć, że polityczny public relations umożliwia partiom politycznym i innym podmiotom startującym po władzę celowe, planowe, systematyczne i etyczne oddziaływanie na wyborców. Dążeniem politycznego public relations jest „zdobycie poparcia i zyskiwanie sympatii dla danego ugrupowania lub polityka. Aby cel ten mógł być osiągnięty, należy opracować zespól działań zapewniających (...) regularne komunikowanie się z otoczeniem”1.
Partie polityczne w obrębie działań związanych z działalnością public relations powinny wytyczyć sobie przede wszystkim dwa pierwszoplanowe cele:
1) wzmocnić pozycję polityczną, a szczególnie reprezentację w parlamencie;
2) pozyskać zwolenników, stabilny elektorat - (identyfikacja określonych grup społecznych z ideologią partii, kreowanymi przez nich wartościami oraz stanowiskiem, jakie zajmuje wobec różnych spraw życia społeczno-gospodarczego).
Także planowanie w politycznym public relations pociąga za sobą konieczność określenia jego celów (określenia się ideologicznego, doboru grup docelowych, wybrania właściwych form komunikowania się ze społecznością, oszacowania rezultatów' działań związanych z public relations itp.).
Ponadto ważna jest systematyczność działań public relations we wszystkich fazach organizowania i funkcjonowania rynku politycznego, a nie tylko podczas kampanii wyborczych. To właśnie pomiędzy kolejnymi elekcjami partie zdobywają lub tracą poparcie elektoratu. Dlatego też organy partii powinny w ramach systematycznych działań:
- promować i chronić swój image,
G. Ulicka, Wpływ marketingu politycznego..., op. cit., s. 165.