nie muszą być sortowane przed wytopem. Stwierdzono, że olej wydobyty z niesortowanych odpadów (głowy, skóry, trzewia, szkielety) ze śledzia (Clupea harengus) oraz olej tylko z głów i z odpadów bez głów charakteryzują się bardzo podobnym składem kwasów tłuszczowych (Aidos i in. 2002). Surowiec jest rozdrabniany i gotowany w warniku. Pod wpływem pary wodnej zachodzi denaturacja białek, co ułatwia mechaniczne oddzielenie części stałych od ciekłych. Następnie rozdziela się masę na dwie frakcje - ciekłą (tłuszczowo-wodną) i stałą stanowiącą głównie uwodnione białka. Frakcję białkową następnie suszy się i przerabia na mączkę rybną. Frakcja ciekła zawiera znaczne ilości zawieszonych substancji białkowych, dlatego zwykle kierowana jest na sita oddzielające zanieczyszczenia. Ostatnim etapem jest wydzielenie oleju z odpowiedniej frakcji. Schemat standardowego procesu przedstawiono na Rysunku 4.
surowiec
_ł_
rozdrabnianie
i
zanieczyszczenia
zanieczyszczenia
woda
wirowanie
olej surowy
Rysunek 4. Standardowy proces produkcji oleju rybnego i mączki rybnej
Powszechnie stosuje się technologie, w których po wytopie rozdział na trzy frakcje: stałą oraz dwie ciekłe (wodną i olejową) następuje w dekanterze (Aidos i in. 2001, 2002). Na podstawie badań nad wydobywaniem oleju z odpadów łososia atlantyckiego (Salmo salar) stwierdzono, że modyfikacja w linii technologicznej, polegająca na wprowadzeniu po dekanterze dodatkowego separatora, nie wpływa na jakość tłuszczu i jest zbędna (Skara i in. 2004). Oddzieloną frakcję olejową kieruje się do wirówki oczyszczaj ąco-polerującej, w której olej zostaje pozbawiony resztek wody i zawiesin.