9621686915

Samogłoski w polskim systemie fonołogicznym. 75

jarzenia takich psychofonematów, które się między sobą różnią tym tylko jednym składnikiem. Tego rodzaju psychofonematy, poddające się dla wyłożonych przyczyn kojarzeniowemu człon-kowaniu, są psychofonematami w s p ó ł o d p o w i e d n i emi.

8)    Współodpowiedniośó nie jest konieczną właściwością psychofonematów: są także psychofonematy izolowane. Dla przedstawionych powyżej przyczyn członkowaną treść przedstawieniową mają tylko psychofonematy współodpowiednie; treść przedstawieniowa psychofonematów izolowanych zarysowywa się w poczuciu językowem jednolicie, bez • wyróżniania jakichkolwiek poszczególnych składników. Współodpowiedniośó psychofonematów może być jedno-, dwu- lub nawet -wielostronna. Od tych różnych stopni współodpowiedniości zależy odpowiadająca im liczba wyodrębnianych w psychofonematach składników przedstawieniowych. Psychofonematy jednostronnie współodpowiednie wyodrębniają jeden składnik przedstawieniowy; w psychofonematach dwustronnie współodpowiednich wyróżnia poczucie językowe dwa składniki przedstawieniowe i t. d.

9)    Związki współodpowiedniościowe, łączące poszczególne psychofonematy, są podstawą systemu fonologicznego języka. Od jakości tego systemu zależy jakość zróżnicowania treści przedstawieniowej właściwych językowi psychofonematów.

V. SYSTEM FONOLOG1CZNY JĘZYKA POLSKIEGO.

a) Samogłoski w polskim systemie fonołogicznym.

§ 45. System fonologiczny samogłosek opiera się w polskim języku wykształconym na podstawie dwojakiej współodpowiedniości. Jedna z tych współodpowiedniości wynika z różnic, jakie zachodzą między poszczególnemi fonematami samogłos-kowemi •¹) w przedstawieniach wysokości tonu podstawowego samogłosek; a współodpowiedniośó druga rozwija się na podłożu

1

Ponieważ jednostkami systemu fonologicznego mogą być tylko psycho-, a nie fizjofonematy, więc bez obawy dwuznaczności będziemy je tu nazywali wprost fonematami.