1
Motywacja do pracy - podstawowe poj
ę
cia
Motywowanie polega na wpływaniu (pobudzaniu, stymulowaniu) na zachowanie si
ę
człowieka za po
ś
rednictwem okre
ś
lonych bod
ź
ców, które przekształcaj
ą
si
ę
w motywy (pobudki) skłaniaj
ą
ce do działania.
Jest to zestaw sił, które sprawiaj
ą
,
ż
e ludzie zachowuj
ą
si
ę
w okre
ś
lony sposób.
Motyw to stan psychiczny organizmu wywołany przez bodziec, który wyra
ż
ony jest
przez potrzeby i d
ąż
enia, aspiracje, ambicje, instynkty i pop
ę
dy. Motyw to
wewn
ę
trzna podnieta skłaniaj
ą
ca człowieka do działania.
Jest to powód robienia czego
ś
lub co
ś
, co pobudza nas do działania.
Motywacja jest ka
ż
dym wpływem, który wywołuje, ukierunkowuje i o
ż
ywia
zachowanie człowieka. Motywacja obejmuje siły (cele, wyniki) tkwi
ą
ce w człowieku
lub oddziałuj
ą
ce na niego, które inicjuj
ą
i kieruj
ą
jego zachowaniem.
Motywacja do pracy „opisuje” wewn
ę
trzne i zewn
ę
trzne uwarunkowania zachowa
ń
ludzi w procesie pracy.
Motywacja do pracy powstaje w wewn
ę
trznym procesie, w którym pracownik:
u
ś
wiadamia sobie niezaspokojone potrzeby,
rozpoznaje warunki i mo
ż
liwo
ś
ci ich zaspokojenia,
podejmuje działania ukierunkowane na osi
ą
gni
ę
cie celu,
osi
ą
ga okre
ś
lony poziom wykonania zada
ń
, który jest oceniany,
otrzymuje nagrody (kary), które zaspakajaj
ą
lub nie jego potrzeby.
Czynniki maj
ą
ce wpływ na motywacj
ę
Wpływ na motywacj
ę
odgrywaj
ą
trzy grupy czynników:
Odmienno
ść
ka
ż
dego człowieka polega na tym,
ż
e ka
ż
dy pracownik jest
inny pod wzgl
ę
dem osobistych potrzeb, warto
ś
ci, postaw i celów. Jednego
pracownika mo
ż
na skutecznie motywowa
ć
za pomoc
ą
wysokiej płacy, innego za
po
ś
rednictwem zapewnienia mu długotrwałej umowy o prac
ę
i stabilizacji w firmie, a
jeszcze innego poprzez anga
ż
owanie w wysoce ryzykowne sytuacje.
Cechy zwi
ą
zane z prac
ą
dotycz
ą
ogranicze
ń
i mo
ż
liwo
ś
ci, z którymi
pracownik spotyka si
ę
wykonuj
ą
c swoje zadania. Cechami tymi s
ą
: wymagane
umiej
ę
tno
ś
ci, stopie
ń
, w którym pracownik mo
ż
e wykona
ć
całe zadanie od pocz
ą
tku
do ko
ń
ca, wyposa
ż
enie stanowiska pracy w sprz
ę
t i ró
ż
ne udogodnienia, wa
ż
no
ść
wykonywanej pracy, zakres podporz
ą
dkowania si
ę
regułom i kontroli itp.
Cechy sytuacji roboczej dotycz
ą
z reguły polityki kadrowej, post
ę
powanie
kierownika,
ś
wiadczenia pieni
ęż
ne, nagrody. Stosowana polityka
ś
wiadcze
ń
materialnych i nagród mo
ż
e przyci
ą
ga
ć
kandydatów do pracy lub przekonywa
ć
dotychczasowych pracowników do pozostania w firmie.
Te trzy grupy czynników wpływaj
ą
na siebie i równocze
ś
nie na motywacj
ę
.
2
Warunkiem uruchomienia procesu motywacyjnego jest istnienie napi
ę
cia
motywacyjnego,
czyli
wewn
ę
trznego
stanu
niespełnienia
lub
zakłócenia,
poł
ą
czonego z gotowo
ś
ci
ą
do działania oraz szczególnym uwra
ż
liwieniem człowieka
na bod
ź
ce maj
ą
ce zdolno
ść
redukowania tego napi
ę
cia. Im napi
ę
cie motywacyjne
jest wy
ż
sze, tym wy
ż
sza atrakcyjno
ść
bod
ź
ca i siła zwi
ą
zanej z nim motywacji.
Podstawowe rodzaje motywacji:
Istniej
ą
dwa podstawowe rodzaje motywacji: jeden polega na d
ąż
eniu do czego
ś
, a
drugi na unikaniu czego
ś
. D
ążą
c do czego
ś
ludzie zachowuj
ą
si
ę
w okre
ś
lony
sposób, poniewa
ż
czego
ś
chc
ą
, pragn
ą
lub potrzebuj
ą
. W drugim typie motywacji,
ludzie zachowuj
ą
si
ę
tak, by czego
ś
unikn
ąć
.
Rodzaje motywacji
Motywacja w pracy mo
ż
e mie
ć
ró
ż
norodny charakter. Po pierwsze, ludzie sami mog
ą
znajdowa
ć
motywacj
ę
w szukaniu, znajdowaniu i wykonywaniu pracy zaspokajaj
ą
cej
ich potrzeby lub przynajmniej pozwalaj
ą
cej
ż
ywi
ć
nadziej
ę
,
ż
e ich cele zostan
ą
osi
ą
gni
ę
te. Po drugie, ludzi motywowa
ć
mo
ż
na poprzez zarz
ą
dzanie takimi
bod
ź
cami, jak płaca, awans, pochwała itp.
Te dwa rodzaje motywacji to:
Motywacja wewn
ę
trzna - pojawiaj
ą
ce si
ę
samoczynnie bod
ź
ce, które sprawiaj
ą
,
ż
e
ludzie zachowuj
ą
si
ę
w okre
ś
lony sposób lub poruszaj
ą
w okre
ś
lonym kierunku.
Bod
ź
ce te to m.in. odpowiedzialno
ść
(poczucie,
ż
e praca jest wa
ż
na, oraz
sprawowanie kontroli nad samym sob
ą
), swoboda działania, mo
ż
liwo
ś
ci
wykorzystania i rozwoju umiej
ę
tno
ś
ci, interesuj
ą
ca i stawiaj
ą
ca wyzwania praca oraz
mo
ż
liwo
ść
awansu.
Motywacja zewn
ę
trzna s
ą
to nagrody, takie jak podwy
ż
ka pensji, pochwała lub
awans, oraz kary, takie jak działania dyscyplinarne, wstrzymanie płacy czy krytyka.
Osoby stosuj
ą
ce motywacj
ę
zewn
ę
trzn
ą
mog
ą
uzyska
ć
natychmiastowe, znacz
ą
ce
skutki, które jednak zwykle s
ą
nietrwałe. Osoby posługuj
ą
ce si
ę
motywacj
ą
wewn
ę
trzn
ą
, dbaj
ą
ce o „jako
ść
ż
ycia w pracy”, maj
ą
szans
ę
na uzyskanie gł
ę
bszych i
trwalszych rezultatów, poniewa
ż
wykorzystuj
ą
wrodzone, a nie nabyte cechy
jednostek.
Motywowanie to proces
ś
wiadomego i celowego oddziaływania na motywy
post
ę
powanie ludzi, przez stwarzanie
ś
rodków i mo
ż
liwo
ś
ci realizacji ich potrzeb i
warto
ś
ci dla osi
ą
gni
ę
cia celów organizacji. W procesie motywowania mo
ż
na
wyró
ż
ni
ć
trzy rodzaje
ś
rodków:
ś
rodki przymusu -podporz
ą
dkowanie zachowa
ń
motywowanego interesom i woli
motywuj
ą
cego bez wzgl
ę
du na interesy i oczekiwania tego pierwszego.
ś
rodki zach
ę
ty- obejmuj
ą
okre
ś
lon
ą
nagrod
ę
w zamian za oczekiwane
zachowanie si
ę
motywowanego.
ś
rodki perswazji –ingeruj
ą
w sfer
ę
emocjonaln
ą
lub racjonaln
ą
człowieka i
stwarzaj
ą
sytuacj
ę
, w której motywuj
ą
cy i motywowany osi
ą
gaj
ą
integracj
ę
celu.
3
Rzadko w procesie motywowania wykorzystuje si
ę
pojedynczy motywator. Zwykle
opracowuje si
ę
całe systemy motywacyjne. Zatem system motywacyjny to zespół
wzajemnie powi
ą
zanych motywatorów, które maj
ą
zach
ę
ci
ć
pracowników do
pełnego zaanga
ż
owania si
ę
w prac
ę
i obowi
ą
zki słu
ż
bowe oraz d
ąż
enie do jak
najlepszego wykorzystania swoich kwalifikacji, umiej
ę
tno
ś
ci i uzdolnie
ń
dla realizacji
celów organizacji.
Motywacja w kontek
ś
cie pracy jest rozumiana, jako czynniki zwi
ą
zane ze
ś
rodowiskiem pracy oraz wła
ś
ciwo
ś
ciami indywidualnymi, które wyja
ś
niaj
ą
, dlaczego
ludzie zachowuj
ą
si
ę
tak, jak si
ę
zachowuj
ą
w pracy. Motywowanie ludzi do wydajnej
pracy, zwi
ę
kszenie satysfakcji z pracy i zaanga
ż
owania s
ą
najwa
ż
niejszymi
problemami, które musz
ą
dzi
ś
rozwi
ą
za
ć
organizacje. Proces
ś
wiadomego
kierowania motywacj
ą
wymaga od przeło
ż
onego kompetencji pozwalaj
ą
cych na
zrozumienie,
wyja
ś
nienie,
przewidywanie
oraz
kierowanie
zachowaniem
pracowników.
Podstawowe instrumenty motywowania pracownika do pracy
Motywowanie (pobudzanie) do pracy polega na stwarzaniu sytuacji n
ę
c
ą
cych lub
przymusowych poprzez stosowanie ró
ż
nych
ś
rodków, w tym
ś
rodków zach
ę
ty,
przymusu, perswazji i innych.
Podstawowe instrumenty motywowania pracowników do pracy:
I.
Ś
rodki zach
ę
ty
1. Bod
ź
ce materialne:
a) systemy plac,
b) premie,
c) nagrody,
d) mieszkania,
e) wyjazdy zagraniczne,
f) inne.
2. Bod
ź
ce niematerialne:
a) pochwały,
b) ró
ż
ne formy wyró
ż
nie
ń
i podzi
ę
kowa
ń
,
c) normy pracy,
d) systemy ocen pracowniczych,
e) formy współzawodnictwa,
f) szkolenia, restrukturyzacja i doskonalenie zawodowe,
g) badania okresowe i lecznictwo zawodowe,
h) odbiory ilo
ś
ciowe i jako
ś
ciowe pracy,
i) warto
ś
ciowanie pracy ,
j) przegl
ą
dy stanowisk pracy,
k) sposoby formułowania i zlecanie zada
ń
,
l) systemy kontroli wewn
ę
trznej,
m) organizacja pracy i produkcji.
II.
Ś
rodki perswazji:
1.
Ś
rodki przymusu:
a) kary i gro
ź
by,
b) polecenia, nakazy i dyrektywy,
c) zarz
ą
dzenia i instrukcje,
4
d) systemy dyscypliny pracy.
2.
Ś
rodki namowy:
a) pro
ś
by,
b) negocjacje i przekonywanie,
c) porady,
d) agitacja.
3. Informowanie pracowników:
a) o misji i celach przedsi
ę
biorstwa,
b) o oczekiwaniach i nadziejach zwi
ą
zanych z pracownikiem,
c) o tre
ś
ci pracy (zakresy obowi
ą
zków, uprawnie
ń
i odpowiedzialno
ś
ci),
d) o wynikach pracy.
III. Partycypacja w zarz
ą
dzaniu
1. Kapitałowa:
a) akcje pracownicze,
b) udziały w zyskach.
2. Decyzyjna:
a) grupowe i zespołowe formy organizacji pracy,
b) koła jako
ś
ci,
c) zebrania załogowe,
d) systemy informacyjno-decyzyjne,
e) badanie opinii załogi,
f) kontrakty mened
ż
erskie.
3. Przedstawicielska:
a) rady nadzorcze,
b) rady pracownicze,
c) organy zwi
ą
zków zawodowych.
IV. Instrumenty tkwi
ą
ce w strukturze i metodach zarz
ą
dzania:
1. Styl zarz
ą
dzania,
2. Typ struktury organizacyjnej,
3. Centra zysków i kosztów,
4. Techniki zarz
ą
dzania,
5. Plany oraz rozliczenie ich realizacji,
6. System controllingu,
7. Wymogi ISO serii 9000.
V. Instrumenty tkwi
ą
ce w
ś
rodowisku:
1. Niematerialnym:
a)
ś
rodowisko społeczne,
b) stosunki mi
ę
dzyludzkie,
c) kultura organizacyjna,
d) etos pracy,
e) subiektywne poczucie sprawiedliwo
ś
ci społecznej,
f) system ekonomiczny i polityczny kraju.
2. Materialnym:
a) lokalizacja przedsi
ę
biorstwa i stanowiska pracy,
b) wyposa
ż
enie techniczne,
c) fizyczne warunki pracy.
5
Teorie motywacji
Na przestrzeni wielu lat powstało szereg teorii staraj
ą
cych si
ę
wyja
ś
ni
ć
fenomen
motywacji do pracy. Jedn
ą
z najbardziej znanych typologii teorii motywacji jest ich
podział na dwie zasadnicze grupy: 1. Teorie tre
ś
ci 2. Teorie procesu
Teorie tre
ś
ci
Teorie tre
ś
ci ukierunkowane s
ą
na wyja
ś
nianie wewn
ę
trznych przyczyn, które
wyzwalaj
ą
zachowania ludzi i staraj
ą
si
ę
identyfikowa
ć
oraz klasyfikowa
ć
potrzeby,
które uznaje si
ę
za
ź
ródło motywów steruj
ą
cych tymi zachowaniami.
Praktyczne znaczenie teorii dla praktyki kierowania lud
ź
mi polega na dostarczaniu
informacji o zró
ż
nicowaniu ludzkich potrzeb, które wynikaj
ą
z unikalno
ś
ci
poszczególnych ludzi.
Do najbardziej znanych teorii tre
ś
ci nale
żą
:
hierarchia potrzeb A. Maslowa, wyró
ż
niaj
ą
ca fizjologiczne, bezpiecze
ń
stwa,
przynale
ż
no
ś
ci i miło
ś
ci, uznania i szacunku oraz samorealizacji;
dwuczynnikowa teoria potrzeb F. Herzberga, identyfikuj
ą
ca dwie specyficzne
grupy czynników a mianowicie motywatory do których zalicza si
ę
czynniki
zwi
ą
zane z prac
ą
np. osi
ą
gni
ę
cia, odpowiedzialno
ść
, tre
ść
pracy, uznanie,
awans, rozwój oraz czynniki higieny.
teoria potrzeb C.P. Alderfera, zwan
ą
teori
ą
ERG, co jest skrótem od angielskich
terminów okre
ś
laj
ą
cych trzy wyró
ż
nione przez tego autora potrzeby:
egzystencji, kontaktu oraz rozwoju.
Teoria trzech potrzeb D.C. McClellanda, obejmuj
ą
ca potrzeby
władzy, przynale
ż
no
ś
ci i osi
ą
gni
ęć
.
Teorie procesu
Teorie procesu zajmuj
ą
si
ę
w odró
ż
nieniu od przedstawionych uprzednio nie tym, co
wyzwala ludzkie działania, ale tym w jaki sposób te działania mog
ą
by
ć
uruchamiane,
ukierunkowywane, podtrzymywane i wygaszane. Ich praktyczne znaczenie dla
kierowania lud
ź
mi polega na tym, i
ż
pozwalaj
ą
one mened
ż
erowi lepiej zrozumie
ć
w
jaki sposób pracownicy podejmuj
ą
decyzje o swoich działaniach oraz jak
ą
rol
ę
odgrywaj
ą
w tym procesie takie czynniki jak:
aspiracje, preferencje, nagrody i kary.
Do najbardziej znanych teorii procesu nale
żą
:
teoria oczekiwanej warto
ś
ci V.Vromma, zakładaj
ą
ca,
ż
e motywacja jest funkcj
ą
trzech zmiennych: oczekiwania co do wyników zachowania, warto
ś
ci tych
wyników oraz instrumentalno
ś
ci wyników, rozumianej tu jako prze
ś
wiadczenie
jednostki,
ż
e osi
ą
gni
ę
ty wynik prowadzi do innego po
żą
danego skutku,
teoria warunkowania instrumentalnego, okre
ś
lana te
ż
jako teoria wzmocnie
ń
B.F.Skinera, w my
ś
l której ludzie ucz
ą
si
ę
zachowa
ń
pod wpływem
wcze
ś
niejszych do
ś
wiadcze
ń
nabywanych w otoczeniu, gdzie pracuj
ą
. Oznacza
to,
ż
e przez odpowiedni system wzmocnie
ń
, mo
ż
na modyfikowa
ć
zachowania
ludzi w procesie pracy,
teoria wyznaczania celów E.A. Locka, zakładaj
ą
ca,
ż
e pracownicy s
ą
motywowani
do działania przez wyznaczanie im celów, które s
ą
przez nich akceptowane i
mo
ż
liwe do osi
ą
gni
ę
cia.
6
Wybrane teorie motywacji
Teoria hierarchii potrzeb A. Maslowa
Najszerzej znanym modelem w badaniach nad motywacj
ą
w organizacjach jest
model hierarchii potrzeb Abrahama Masłowa.
Sugerował on,
ż
e ludzie maj
ą
zło
ż
ony zestaw potrzeb uło
ż
onych w pewn
ą
hierarchi
ę
składaj
ą
cy si
ę
z 5 kategorii takich potrzeb, jak:
fizjologiczne, bezpiecze
ń
stwa, przynale
ż
no
ś
ci, szacunku i samorealizacji.
Piramida potrzeb według A. Maslowa
Potrzeby:
U samego dołu hierarchii s
ą
potrzeby fizjologiczne - a wi
ę
c głównie potrzeba
po
ż
ywienia, powietrza i seksu, posiadania mieszkania, odzie
ż
y, minimalnego
wyposa
ż
enia w rzeczy u
ż
yteczne itp.;, czyli podstawowe sprawy przetrwania i
biologicznego funkcjonowania. Potrzeby te musz
ą
zosta
ć
zaspokojone, zanim w
ogóle we
ź
mie si
ę
pod uwag
ę
inne potrzeby. W organizacjach potrzeby
fizjologiczne s
ą
na ogół zaspokajane przez odpowiednie płace i samo
ś
rodowisko
pracy, które zapewnia sanitariaty, odpowiednie o
ś
wietlenie, wygodn
ą
temperatur
ę
i wentylacj
ę
.
Nast
ę
pne w kolejno
ś
ci s
ą
potrzeby stabilnego
ś
rodowiska psychicznego i
emocjonalnego - potrzeby bezpiecze
ń
stwa. Jako przykład mo
ż
na wymieni
ć
potrzeb
ę
dachu nad głow
ą
i odzienia oraz potrzeb
ę
ż
ycia wolnego od trosk
materialnych
i potrzeb
ę
pracy na zabezpieczonym przed zwolnieniem stanowisku. Potrzeby te
mog
ą
by
ć
w miejscu pracy zaspokojone przez ci
ą
gło
ść
zatrudnienia (bez
zwolnie
ń
), system rozpatrywania i załatwiania skarg (dla ochrony przed
arbitralnymi działaniami przeło
ż
onych) i odpowiedni program
ś
wiadcze
ń
ubezpieczeniowych
i emerytalnych (dla zabezpieczenia przed chorob
ą
i zapewnienia dochodu po
7
opuszczeniu szeregów siły roboczej). Prymat potrzeb bezpiecze
ń
stwa mo
ż
e si
ę
jednak ponownie uwidoczni
ć
, kiedy recesja w pewnych gał
ę
ziach przemysłu
i ogólny spadek gospodarczy pozbawi
ą
ludzi pracy.
Potrzeby przynale
ż
no
ś
ci odnosz
ą
si
ę
do procesów społecznych. S
ą
to m.in.
potrzeby poczucia,
ż
e jeste
ś
my warto
ś
ciowi,
ż
e mamy pewne umiej
ę
tno
ś
ci,
zdolno
ś
ci i kompetencje. Obejmuj
ą
one potrzeb
ę
miło
ś
ci i przywi
ą
zania oraz
akceptacji ze strony kolegów. Dla wi
ę
kszo
ś
ci ludzi potrzeb
ę
t
ę
zaspokaja rodzina,
stosunki towarzyskie poza prac
ą
oraz przyja
ź
nie w pracy. Mened
ż
er mo
ż
e si
ę
przyczyni
ć
do zaspokojenia tych potrzeb, dopuszczaj
ą
c społeczne interakcje i
daj
ą
c pracownikom poczucie przynale
ż
no
ś
ci do zespołu albo grupy roboczej.
Potrzeby szacunku w rzeczywisto
ś
ci obejmuj
ą
dwa ró
ż
ne zespoły potrzeb:
potrzeb
ę
pozytywnego obrazu we własnych oczach, szacunku dla samego siebie
oraz potrzeb
ę
uznania i szacunku w oczach innych. Potrzeby szacunku
przejawiaj
ą
si
ę
w pragnieniu, aby inni ludzie wyra
ż
ali o nas pozytywne opinie,
uwa
ż
ali nas za warto
ś
ciowych, wypowiadali wobec nas pochwały, stawiali nas
wysoko w porównaniach społecznych i liczyli si
ę
z naszym zdaniem. Mened
ż
er
mo
ż
e dopomóc w ich zaspokojeniu, zapewniaj
ą
c rozmaite zewn
ę
trzne symbole
osi
ą
gni
ęć
, takie jak tytuły słu
ż
bowe, przyjemne pomieszczenia biurowe i
odpowiednie nagrody. Mened
ż
er mo
ż
e si
ę
równie
ż
skoncentrowa
ć
na
charakterze samej pracy, zapewniaj
ą
c pracownikowi ambitne i ciekawe zadania i
mo
ż
liwo
ś
ci po to, by miał on poczucie sukcesu.
Na samym szczycie hierarchii s
ą
potrzeby samorealizacji, które obejmuj
ą
realizacj
ę
mo
ż
liwo
ś
ci
osi
ą
gania
przez
jednostk
ę
ci
ą
głego
wzrostu
i
indywidualnego rozwoju. S
ą
to w przypadku pracy - pragnienia wykorzystania
wszystkich umiej
ę
tno
ś
ci i mo
ż
liwo
ś
ci, bycia niezale
ż
nym, kierowania sob
ą
,
rozwijania si
ę
we wła
ś
ciwym kierunku, osi
ą
gania jakiego
ś
osobistego ideału
siebie w roli zawodowej i poza ni
ą
. Potrzeby samorealizacji s
ą
by
ć
mo
ż
e
najtrudniejsze do zaspokojenia przy pomocy mened
ż
era. Cho
ć
niektórzy
twierdz
ą
,
ż
e jednostka musi je zaspokaja
ć
całkowicie we własnym zakresie,
mened
ż
er mo
ż
e si
ę
okaza
ć
pomocny, wspieraj
ą
c kultur
ę
, w której taka
samorealizacja byłaby mo
ż
liwa.
Hierarchia potrzeb podkre
ś
la cztery nast
ę
puj
ą
ce zało
ż
enia:
1. Potrzeba, któr
ą
człowiek zrealizował przestaje by
ć
motywatorem. Kiedy jedna
potrzeba jest zaspokojona, to pojawia si
ę
w to miejsce inna. W ten sposób
ludzie stale usiłuj
ą
realizowa
ć
jak
ąś
potrzeb
ę
.
2. Wi
ę
kszo
ść
ludzi ma bardzo zło
ż
on
ą
sie
ć
potrzeb. St
ą
d na zachowanie
człowieka nieustannie wpływaj
ą
jednocze
ś
nie ró
ż
ne potrzeby.
3. Potrzeby wy
ż
szego poziomu nasilaj
ą
si
ę
mocno i stymuluj
ą
zachowanie
dopiero wtedy, gdy potrzeby ni
ż
szego rz
ę
du zostały wcze
ś
niej osi
ą
gni
ę
te.
4. Wi
ę
cej sposobów prowadzi do realizacji potrzeb wy
ż
szego poziomu ni
ż
potrzeb ni
ż
szego poziomu.
Maslow sugerował,
ż
e pi
ęć
kategorii potrzeb układa si
ę
w pewn
ą
hierarchi
ę
.
Jednostka jest motywowana przede wszystkim do zaspokojenia potrzeb
fizjologicznych. Dopóki nie zostan
ą
one zaspokojone, s
ą
główn
ą
trosk
ą
jednostki. Po
zaspokojeniu potrzeby fizjologiczne przestaj
ą
działa
ć
jako główny czynnik
motywacyjny; dana osoba "wspina si
ę
" w hierarchii i d
ąż
y do zaspokojenia potrzeb
bezpiecze
ń
stwa. Proces ten trwa tak długo, a
ż
w ko
ń
cu zaspokojone zostan
ą
8
równie
ż
potrzeby
samorealizacji.
Zaproponowana przez Maslowa koncepcja hierarchii potrzeb ma pewn
ą
intuicyjn
ą
logik
ę
i została przyj
ę
ta przez wielu mened
ż
erów. Badania ujawniły jednak słabo
ść
i
braki tej teorii: nie zawsze u pracowników organizacji wyst
ę
puje pi
ęć
poziomów
potrzeb, nie zawsze te
ż
ich kolejno
ść
odpowiada postulowanej przez Maslowa. Co
wi
ę
cej, przedstawiciele ró
ż
nych kultur mog
ą
mie
ć
ró
ż
ne kategorie i hierarchie
potrzeb. Na przykład, potrzeby ni
ż
szego rz
ę
du maj
ą
na Haiti tak zasadnicze
znaczenie,
ż
e potrzeby wy
ż
szego rz
ę
du na dobr
ą
spraw
ę
w ogóle si
ę
nie licz
ą
.
Im wy
ż
sze stanowiska, wykształcenie pracowników, poziom ich szczególnych
kompetencji, zakres odpowiedzialno
ś
ci i władzy, tym silniej dochodz
ą
do głosu
potrzeby tzw. wy
ż
sze, typu czwartego i pi
ą
tego. Lekcewa
ż
enie tych potrzeb u
podwładnych obni
ż
a ich zaanga
ż
owanie w prac
ę
i wywołuje poczucie, i
ż
ich
niezaspokojenie jest przykrym kosztem pracy, który trzeba sobie rekompensowa
ć
albo
żą
daniem wi
ę
kszego zysku (np. płacy), albo zmniejszeniem własnego wkładu w
prac
ę
i obni
ż
eniem jej jako
ś
ci. Wi
ę
kszo
ść
przedstawionych wy
ż
ej potrzeb jest
zaspokajanych przez wynagrodzenie materialne. W prawidłowo działaj
ą
cym systemie
wynagradzania wynagrodzenie wy
ż
sze ni
ż
w przypadku innych pracowników jest
sygnałem,
ż
e osi
ą
gaj
ą
cy jej pracownik posiada wysokie kompetencje, jest wa
ż
ny,
warto
ś
ciowy, godny szacunku – i tak to jest przez niego odbierane. Pensja cz
ę
sto
wi
ę
c bywa traktowana jako potwierdzenie lub symbol warto
ś
ci pracownika i
zajmowanej przeze
ń
pozycji, a nie tylko
ś
rodek zaspokojenia potrzeb podstawowych.
Równie
ż
potrzeba samorealizacji jest odczuwana jako zaspokojona, je
ś
li
wynagrodzenie jest na tyle wysokie,
ż
e umo
ż
liwia styl
ż
ycia w du
ż
ym stopniu
skierowany na własny rozwój, poniewa
ż
własne problemy
ż
yciowe mog
ą
by
ć
odsuni
ę
te na dalszy plan.
Odnosz
ą
c si
ę
do potrzeby samorealizacji nale
ż
y stwierdzi
ć
,
ż
e kierownicy i
specjali
ś
ci ró
ż
nych szczebli traktuj
ą
wynagrodzenie w du
ż
ym stopniu presti
ż
owo,
jako
ś
rodek zaspokojenia wielu potrzeb niematerialnych, emocjonalnych. Wielko
ść
płacy nie jest przez nich przymierzana do rzeczywistych potrzeb materialnych, np.
konsumpcyjnych (
ż
ywno
ść
, ubiór itp.), lecz traktowana jako miernik własnej warto
ś
ci,
pozycji, kompetencji itp.
Dwuczynnikowa teoria potrzeb F. Herzberga
Teoria dwuczynnikowa sugeruje istnienie dwóch ró
ż
nych wymiarów zadowolenia z
pracy. Model ten koncentruje si
ę
na zadowoleniu lub niezadowoleniu z pracy.
Czynniki wpływaj
ą
ce na kontinuum zadowolenia - nazywane czynnikami motywacji -
s
ą
zwi
ą
zane konkretnie z tre
ś
ci
ą
pracy.
Czynniki uwa
ż
ane za
ź
ródło niezadowolenia - nazywane czynnikami higieny -
zwi
ą
zane s
ą
ze
ś
rodowiskiem pracy.
9
Motywatory pomagaj
ą
pracownikom przej
ść
od niskiego poziomu zadowolenia (lub
braku zadowolenia) do wysokiego poziomu tego rodzaju odczu
ć
. Motywatory to
charakterystyki bezpo
ś
rednio zwi
ą
zane z prac
ą
.
S
ą
nimi: trudne wyzwania, odpowiedzialno
ść
, uznanie, osi
ą
gni
ę
cia, post
ę
p albo
rozwój osobowo
ś
ci.
Motywatory okre
ś
laj
ą
, czy praca jest pobudzaj
ą
ca i niematerialnie wynagradzaj
ą
ca.
Obecno
ść
tych pi
ę
ciu charakterystyk mo
ż
e wytworzy
ć
wysoki poziom motywacji i
pobudzi
ć
do wysokiego wykonywania zada
ń
.
Czynniki higieniczne z kolei powoduj
ą
zmian
ę
odczu
ć
od wysokiego poziomu
niezadowolenia (lub małego zadowolenia) do niskiego poziomu niezadowolenia (lub
braku niezadowolenia). Czynniki higieniczne s
ą
to charakterystyki, które po
ś
rednio
zwi
ą
zane s
ą
z prac
ą
i które mog
ą
sta
ć
si
ę
dyssatysfaktorami.
S
ą
nimi: warunki pracy, polityka firmy, nadzór, współpracownicy, płaca, status
pracowniczy, bezpiecze
ń
stwo pracy.
Czynniki higieniczne s
ą
potrzebne do utrzymania pewnego poziomu satysfakcji, ale
ich obecno
ść
niekoniecznie zwi
ę
ksza jego poziom. Przykładowo, pracownicy mog
ą
korzysta
ć
z obni
ż
onej ceny posiłku, ale nie b
ę
d
ą
bardziej motywowani, je
ś
li nie
b
ę
dzie tej ulgi. Stosowanie tylko czynników higienicznych w motywowaniu
pracowników wykonuj
ą
cych prace rutynowe, np. przy ta
ś
mie monta
ż
owej, prowadzi
do powstania takich problemów jak: wysoka rotacja, nieobecno
ść
, skargi i niska
wydajno
ść
.
Na podstawie tych obserwacji Herzberg twierdzi,
ż
e proces motywowania
pracowników składa si
ę
z dwóch etapów. W pierwszym mened
ż
erowie musz
ą
dopilnowa
ć
wła
ś
ciwych czynników higieny psychicznej. Na przykład, konieczna jest
odpowiednia płaca i bezpiecze
ń
stwo, bezpieczne warunki pracy oraz mo
ż
liwy do
przyj
ę
cia nadzór techniczny. Zapewniaj
ą
c na odpowiednim poziomie czynniki
higieny, mened
ż
erowie nie pobudzaj
ą
motywacji, jedynie sprawiaj
ą
,
ż
e pracownicy
nie czuj
ą
si
ę
niezadowoleni. Pracownicy, których mened
ż
erowie próbuj
ą
"zadowoli
ć
"
tylko poprzez czynniki higieniczne, zazwyczaj b
ę
d
ą
sprowadzali swój wysiłek w pracy
do niezb
ę
dnego minimum. Mened
ż
erowie powinni wi
ę
c przej
ść
do drugiego etapu:
da
ć
pracownikom okazj
ę
do odczucia takich czynników motywacyjnych, jak wola
osi
ą
gni
ęć
i uznanie. Oczekuje si
ę
,
ż
e wynikiem takiego podej
ś
cia b
ę
dzie wy
ż
szy
poziom zadowolenia i motywacji. Obecnie teoria Herzberga nie cieszy si
ę
zbyt
wielkim szacunkiem w
ś
ród badaczy przedmiotu, Wywarła ona jednak powa
ż
ny wpływ
na mened
ż
erów i odegrała du
żą
rol
ę
w u
ś
wiadomieniu znaczenia motywacji do
pracy.
Czynniki motywuj
ą
ce
Czynniki higieniczne
ź
ródła satysfakcji z pracy
ź
ródła niezadowolenia z pracy
Sama praca, wyzwania, interesuj
ą
ce zadania
Odpowiedzialno
ść
Szacunek i uznanie
Osi
ą
gni
ę
cia
Awanse i rozwój osobowo
ś
ci
Warunki pracy
Polityka firmy
Przeło
ż
eni
Współpracownicy i relacje z nimi
Płaca, status, bezpiecze
ń
stwo
10
Teori
ę
wzmocnienia, zapocz
ą
tkował B.F. Skinner, który twierdził,
ż
e zachowanie
jest funkcj
ą
jego konsekwencji (nagród i kar). Nagrodzone zachowanie b
ę
dzie
prawdopodobnie powtórzone, natomiast ukarane b
ę
dzie unikane.
Istot
ą
tej teorii jest sposób reakcji (zachowania) człowieka na bodziec (sytuacj
ę
)
wywołuj
ą
cy konsekwencje pozytywne (nagrody) lub negatywne (kary), które z kolei
kształtuj
ą
jego przyszłe zachowania. Konsekwencje pozytywne zach
ę
caj
ą
do nowych
wysiłków, a zwłaszcza pomysłów i zmian w sposobach pracy. Konsekwencje
negatywne zniech
ę
caj
ą
c do nowo
ś
ci sugeruj
ą
,
ż
e najlepszym sposobem otrzymania
nagrody jest na
ś
ladowanie innych.
Ulepszenie zachowania wymaga zmiany w zakresie nagród i kar, opieraj
ą
c si
ę
na
trzech zasadach:
1) ustalenie miar zachowania sprowadza si
ę
do ustalenia ilo
ś
ciowych mierników
wyników pracy, np. ilo
ś
ci wytworzonego produktu, procentu wadliwych wyrobów,
liczby podawanych posiłków, liczby obsłu
ż
onych studentów itd. Ustalona miara
mo
ż
e dotyczy
ć
jednego pracownika lub zespołu,
2) wybór typu wzmocnienia - dokonywany jest spo
ś
ród nast
ę
puj
ą
cych motywatorów:
nagroda, unikanie, kara, wygaszanie. Dwa pierwsze typy stosuje si
ę
chc
ą
c
wzmocni
ć
lub utrzyma
ć
dotychczasowe zachowanie, dwa nast
ę
pne, gdy zamierza
si
ę
zachowanie przerwa
ć
lub ograniczy
ć
,
3) okre
ś
lenie cz
ę
stotliwo
ś
ci stosowania odpowiedniego typu wzmocnienia.
Wybór typu wzmocnienia.
Nagrody inaczej (pozytywne wzmacniacze) stosuje si
ę
w celu zwi
ę
kszenia
prawdopodobie
ń
stwa powtórzenia dotychczasowych zachowa
ń
. Nagroda mo
ż
e by
ć
:
pochwala, okazanie szacunku, awans, wzrost wynagrodzenia itd. Kierownicy, którzy
chc
ą
dowiedzie
ć
si
ę
bezpo
ś
rednio jakie nagrody satysfakcjonuj
ą
pracowników, sami
wcze
ś
niej wykonuj
ą
ich prace. Unikanie to utrzymywanie pewnych zachowa
ń
w celu
ucieczki lub unikni
ę
cia znanych i niemiłych konsekwencji.
Kara to zastosowanie negatywnych konsekwencji w sytuacji, gdy zdarzaj
ą
si
ę
niestosowne zachowania. Jest to forma zniech
ę
cania do nieodpowiedniego
działania. Celem kary jest zmniejszenie prawdopodobie
ń
stwa powtórzenia
niewła
ś
ciwego zachowania.
Wygaszanie
oznacza
niestosowanie
ani
pozytywnego,
ani
negatywnego
wzmocnienia w sytuacji, gdy pojawia si
ę
nieodpowiednie zachowanie. Wówczas
ignorowanie niewła
ś
ciwego zachowania przyczynia si
ę
do jego zaniku. Brak
jakiejkolwiek reakcji sprowadza si
ę
do braku wzmocnienia po niepo
żą
danym
zachowaniu si
ę
(np. ucznia w klasie), przez co czasem uczestnik zaj
ś
cia rezygnuje z
nagannego zachowania. Okre
ś
lenie cz
ę
stotliwo
ś
ci dotyczy stało
ś
ci i cz
ę
sto
ś
ci
stosowania odpowiedniego typu wzmocnienia. Przykładowo, wzmocnienie mo
ż
e
powtarza
ć
si
ę
w ustalonych lub zmiennych okresach, po zrealizowaniu zmiennej lub
stałej ilo
ś
ci pracy.
Teoria modyfikacji zachowa
ń
, stosuje teori
ę
wzmocnienia do zmiany zachowa
ń
ludzkich. Je
ż
eli kierownik chce zmieni
ć
zachowania pracownika, to powinien zmieni
ć
skutki tych zachowa
ń
. Na przykład kto
ś
, kto cz
ę
sto si
ę
spó
ź
nia, mógłby uzyska
ć
motywacj
ę
do punktualnego przychodzenia (zmiana zachowania), je
ż
eli kierownik
wyraziłby zdecydowane zadowolenie w ka
ż
dym przypadku pojawienia si
ę
tego
pracownika na czas lub przed czasem (zmiana skutków), zamiast oboj
ę
tnego
traktowania punktualnego przyj
ś
cia. Spó
ź
nienia mo
ż
na te
ż
wyeliminowa
ć
przez
11
wyra
ż
anie silnego niezadowolenia, kiedy pracownik si
ę
spó
ź
nia, je
ż
eli poprzednio
kierownik nie zwracał na to uwagi.
Istniej
ą
cztery powszechnie stosowane techniki modyfikacji zachowa
ń
. We
wzmocnieniu pozytywnym zach
ę
ca si
ę
do po
żą
danych zachowa
ń
, czyli wzmacnia si
ę
Je przez pozytywne skutki, takie jak podwy
ż
ka płac lub pochwała. W uczeniu si
ę
unikania pracownicy zmieniaj
ą
swoje zachowania, aby unikn
ąć
nieprzyjemnych
skutków, takich jak krytyka lub niska ocena. Aby przerwa
ć
okre
ś
lone zachowanie,
kierownik mo
ż
e si
ę
posłu
ż
y
ć
wygaszaniem, czyli brakiem wzmocnienia. Przypu
ść
my,
ż
e tolerancja kierownika wzmocniła zachowania pracowników polegaj
ą
ce na
spó
ź
nianiu si
ę
na narady robocze i marnowaniu czasu na
ż
arty. Aby powstrzyma
ć
takie zachowania, kierownik mógłby punktualnie rozpoczyna
ć
narady i ignorowa
ć
ż
artownisiów. Mógłby te
ż
zastosowa
ć
karanie, tj. wymierzy
ć
kar
ę
, czyli spowodowa
ć
ujemne dla pracownika skutki. Powszechnie spotykane rodzaje kar si
ę
gaj
ą
od
zwrócenia uwagi do obni
ż
enia płacy i zwolnienia z pracy.
Sze
ść
reguł posługiwania si
ę
modyfikacj
ą
zachowa
ń
:
Reguła 1: Nie nagradzaj wszystkich jednakowo.
Reguła 2: Pami
ę
taj, ze tak
ż
e brak reakcji mo
ż
e modyfikowa
ć
zachowania.
Reguła 3: Nie zapomnij powiedzie
ć
podwładnym, od czego zale
ż
y nagroda.
Reguła 4: Mów podwładnym, co robi
ą
ź
le.
Reguła 5: Nie udzielaj kary w obecno
ś
ci innych.
Reguła 6: B
ą
d
ź
sprawiedliwy. Konsekwencje powinny by
ć
odpowiednie do
zachowania.
Nowe podej
ś
cia do motywowania
Poza rozpowszechnionymi tradycyjnymi metodami i teoriami motywowania wyłaniaj
ą
si
ę
ostatnio inne obiecuj
ą
ce podej
ś
cia, jak np. teoria ustalania celów i podej
ś
cie
japo
ń
skie.
Teoria ustalania celów
Teoria ustalania celów sugeruje,
ż
e mened
ż
er i podwładny powinni wspólnie i w
sposób systematyczny ustala
ć
cele dla podwładnego. Cele te powinny wykazywa
ć
umiarkowany stopie
ń
trudno
ś
ci, powinny te
ż
by
ć
konkretne, a przy tym takie,
ż
eby
pracownik był skłonny je zaakceptowa
ć
i zaanga
ż
owa
ć
si
ę
w ich realizacj
ę
.
Mened
ż
erowie powinni bezpo
ś
rednio wi
ą
za
ć
nagrody z osi
ą
ganiem przez
podwładnego wyznaczonych celów. Teoria ustalania celów pomaga mened
ż
erom
dopasowa
ć
nagrody do indywidualnych potrzeb, wyja
ś
ni
ć
oczekiwania, zapewni
ć
sprawiedliwo
ść
i utrzyma
ć
systematyczne wzmocnienie. Stwarza wi
ę
c ona
cało
ś
ciowe ramy dla zintegrowania innych podej
ść
. S
ą
wszelkie dane po temu, by
oczekiwa
ć
,
ż
e teoria ustalania celów b
ę
dzie sobie zdobywała coraz wi
ę
ksz
ą
popularno
ść
w organizacjach.
Teoria ustanawiania celów
12
Zdaniem Locka’a i Lathmana (1990) ludzie motywuj
ą
si
ę
do działania stawiaj
ą
c
sobie cele. Te z kolei wpływa na zachowanie w czworaki sposób:
kieruj
ą
uwag
ą
mobilizuj
ą
siły do działania
zach
ę
caj
ą
do wytrwało
ś
ci
ułatwiaj
ą
opracowanie strategii.
Cele powinny by
ć
jednocze
ś
nie trudne i konkretne. Konkretne cele s
ą
silniejszymi
czynnikami motywuj
ą
cymi ni
ż
cele ogólne, podobnie silniej motywuj
ą
cele trudne ni
ż
łatwe. Jednak cele zbyt trudne s
ą
gorsze ni
ż
brak celu ze wzgl
ę
du na ich wpływ na
motywacj
ę
i poziom wykonywania zada
ń
.
Do czynników determinuj
ą
cych skuteczno
ść
i efektywno
ść
procesu motywowania
opartego na koncepcji E. Locke’a zalicza si
ę
:
zakres partycypacji pracowników w procesie ustalania celów
stopie
ń
akceptacji celów
stopie
ń
trudno
ś
ci celów
stopie
ń
konkretyzacji celów
informacj
ę
zwrotn
ą
o poziomie realizacji zadania
subiektywne przekonanie pracownika o swoich zdolno
ś
ciach i umiej
ę
tno
ś
ciach w
zakresie realizacji zada
ń
.
Indywidualne zaanga
ż
owanie przy realizacji celu zale
ż
y od czynników:
zewn
ę
trznych : władza ( szef jest blisko), wsparcie kolegów, nagrody organizacyjne
interaktywnych : rywalizacja, mo
ż
liwo
ść
uczestnictwa w ustalaniu celu
wewn
ę
trznych: oczekiwanie sukcesu (im mniej realny cel, tym mniejsze
zaanga
ż
owanie).
Na zaanga
ż
owanie wpływaj
ą
równie
ż
czynniki:
osobowo
ś
ciowe
potrzeba osi
ą
gni
ęć
wytrwało
ść
agresywno
ść
rywalizacyjne nastawienie
sukces w realizacji trudnych celów
wysoka samoocena
wewn
ę
trzne umiejscowienie kontroli
sytuacyjne
prezentowanie celów innym ludziom
informacja o tym, jak inni radz
ą
sobie z realizacj
ą
podobnych celów.
Podej
ś
cie japo
ń
skie
Tak zwane podej
ś
cie japo
ń
skie wła
ś
ciwie nie jest
ż
adn
ą
teori
ą
czy modelem, lecz
raczej filozofi
ą
zarz
ą
dzania, która zdobywa sobie coraz wi
ę
ksz
ą
popularno
ść
. Pod
13
wieloma wzgl
ę
dami wyrasta ona z uj
ę
cia od strony zasobów ludzkich. Podstawowym
celem podej
ś
cia japo
ń
skiego jest doprowadzenie do wytworzenia si
ę
partnerskich
stosunków mi
ę
dzy kierownictwem firmy i robotnikami. po zaledwie oboj
ę
tne.
Mened
ż
erowie i robotnicy postrzegaj
ą
siebie jako jedn
ą
grup
ę
, czego rezultatem jest
du
ż
e zaanga
ż
owanie i motywacja `wszystkich uczestników. Dobrym przykładem za-
stosowania podej
ś
cia japo
ń
skiego w Stanach Zjednoczonych jest firma Domino's
Pizza. Pracownicy Domino nazywani s
ą
członkami zespołu, przywódcami zespołu lub
opiekunami. Znaczna cz
ęść
zysków firmy jest dzielona w
ś
ród pracowników; wszyscy
ze sob
ą
współpracuj
ą
w najlepiej poj
ę
tym interesie firmy.
Teoria trychotomii potrzeb McClellanda
McClelland w badaniach nad motywacj
ą
pracowników skoncentrował swoj
ą
uwag
ę
na zaproponowanych przez Maslowa potrzebach wy
ż
szego rz
ę
du. Na podstawie
empirycznych bada
ń
wyodr
ę
bnił trzy grupy odczuwanych potrzeb:
potrzeb
ę
władzy,
potrzeb
ę
afiliacji,
potrzeb
ę
osi
ą
gni
ęć
.
Człowiek odczuwa równocze
ś
nie wszystkie te potrzeby w zró
ż
nicowanym nat
ęż
eniu,
a dominuj
ą
ce z nich motywuj
ą
do okre
ś
lonych zachowa
ń
. Owe potrzeby mog
ą
mie
ć
charakter nabyty. Mo
ż
liwe jest wzmocnienie nat
ęż
enia poszczególnych potrzeb
poprzez kształtowanie czynników sytuacyjnych (ów pogl
ą
d uznaje nagrody za
istotny element kształtowania i stymulowania potrzeb; zatem podstawowe potrzeby
s
ą
wrodzone, ale mo
ż
na je wzmocni
ć
za pomoc
ą
nagród ).
Potrzeba władzy wyra
ż
a si
ę
pragnieniem wywierania wpływu na innych i
kontrolowania swojego otoczenia . Osoby o dominuj
ą
cej potrzebie władzy, d
ążą
do
utrzymania stosunków z innymi według relacji lider - jego na
ś
ladowca. Staraj
ą
si
ę
zdoby
ć
wysokie stanowiska. Cz
ę
sto działania prowadz
ą
ce do zachowania i
rozbudowania swoich wpływów w firmie przedkładaj
ą
nad realizacj
ę
zada
ń
. Wa
ż
ne
s
ą
dla nich presti
ż
i znamiona posiadanego w firmie statusu. Uwielbiaj
ą
walczy
ć
i
konkurowa
ć
. Takie osoby w grupie s
ą
rozmowniejsze, wysuwaj
ą
wi
ę
cej propozycji
ni
ż
inni i cz
ę
sto przyjmuj
ą
pozycj
ę
lidera. Istniej
ą
dwa rodzaje potrzeby władzy :
potrzeba władzy społecznej
potrzeba władzy osobistej.
Potrzeba władzy społecznej przejawia si
ę
silnym d
ąż
eniem do wypracowania w
grupie rozwi
ą
za
ń
problemów, formowania zespołów promuj
ą
cych sukces
organizacji, działania kolektywnego b
ę
d
ą
cego
ź
ródłem satysfakcji.
Potrzeba władzy osobistej jest zaspokojona, gdy jednostka odniesie sukces, albo
dzi
ę
ki własnym działaniom, albo dzi
ę
ki inspirowaniu innych.
Istotnym elementem teorii D. McClellanda jest teza,
ż
e z awansem w strukturze
organizacyjnej i zwi
ą
zanym z tym zwi
ę
kszeniem władzy, wzrasta potrzeba władzy.
14
Potrzeba afiliacji obejmuje pragnienie ludzkiego towarzystwa i akceptacj
ę
przez
grup
ę
. Osoby o silnej potrzebie afiliacji pragn
ą
realizowa
ć
zadania wymagaj
ą
ce
kontaktów interpersonalnych i silnych pozytywnych wi
ę
zi emocjonalnych. Preferuj
ą
współprac
ę
z lud
ź
mi, którzy ich rozumiej
ą
, akceptuj
ą
. W warunkach wzajemnej
konkurencji i braku zaufania odczuwaj
ą
dyskomfort psychiczny. Nie najlepiej czuj
ą
si
ę
oni w pozycji lidera.
Mi
ę
dzy potrzeb
ą
władzy, a potrzeb
ą
afiliacji wyst
ę
puje negatywna korelacja.
Potrzeba osi
ą
gni
ęć
charakterystyczna dla uzyskuj
ą
cych satysfakcj
ę
zmierzaj
ą
c do
jakiego
ś
celu i pragn
ą
cych osi
ą
gn
ąć
znakomite wyniki we wszystkim, czego si
ę
podejm
ą
. Koncentruj
ą
si
ę
na dobrym wykonaniu zadania, oraz ch
ę
ci bycia
najlepszym.
Osoby z wysok
ą
potrzeb
ą
osi
ą
gni
ęć
:
Preferuj
ą
realizacj
ę
zada
ń
zwi
ą
zanych z osobist
ą
odpowiedzialno
ś
ci
ą
zarówno za
pora
ż
ki, jak i za sukcesy(8) .Uciekaj
ą
si
ę
do pomocy osób wył
ą
cznie kompetentnych
i tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne.
Potrafi
ą
kalkulowa
ć
ryzyko i stawia
ć
sobie ambitne, ale realne cele.
Chc
ą
informacji zwrotnej o czynionych post
ę
pach i dowodów uznania .
Portret psychologiczny osób z wysokim nat
ęż
eniem potrzeby osi
ą
gni
ęć
:
Osoby o takich cechach s
ą
bardzo uczciwe, otwarte, skoncentrowane na bie
żą
cych
zadaniach i zainteresowane materialnie o tyle, o ile jest to forma uznania ich
sukcesu, lub informacja o ich efektywno
ś
ci. Najwi
ę
ksz
ą
satysfakcj
ę
znajduj
ą
jednak
w samej realizacji zada
ń
. Unikaj
ą
zada
ń
, których realizacja jest zbyt łatwa lub
niemo
ż
liwa. Osoby o wysokiej potrzebie osi
ą
gni
ęć
s
ą
lepszymi managerami, ni
ż
ci z
nisk
ą
potrzeb
ą
. Ludzi tych charakteryzuje jednak niewielkie zainteresowanie
współpracownikami, co mo
ż
e utrudni
ć
im zarz
ą
dzanie nimi.
W omawianej teorii organizacja mo
ż
e kształtowa
ć
potrzeby pracowników, a w
konsekwencji ich motywy działania. Implikacj
ą
tej tezy, był wyra
ź
ny rozwój szkole
ń
zmierzaj
ą
cych do wykształcenia korzystnych z punktu widzenia organizacji potrzeb i
zachowa
ń
(rozwój potrzeby osi
ą
gni
ęć
poprzez udzielanie pochwał, zwi
ę
kszenie
samodzielno
ś
ci i odpowiedzialno
ś
ci pracowników). Teoria trychotomii podkre
ś
lała
cechy osobowo
ś
ci jako czynniki determinuj
ą
ce sposób działania. Predyspozycje
osobowo
ś
ciowe stały si
ę
istotne dla procesu rekrutacji i selekcji pracowników ( np.
psychologiczne testy osobowo
ś
ciowe).
Teorie X i Y McGregora
Pogl
ą
dy McGregora na temat natury ludzkiej:
15
Teoria X
Człowiek dziedziczy wstr
ę
t do pracy i b
ę
dzie jej unikał, je
ś
li tylko zdoła.
Z powodu tego wstr
ę
tu, wi
ę
kszo
ść
ludzi trzeba zmusza
ć
do pracy, kontrolowa
ć
,
trzeba im grozi
ć
karami i kierowa
ć
nimi, alby przykładali si
ę
do realizacji celów
obranych przez zespół.
Przeci
ę
tny człowiek chce, aby nim kierowano, unika podejmowania
odpowiedzialno
ś
ci, ma niewielkie ambicje, a przede wszystkim zale
ż
y mu na
bezpiecze
ń
stwie.
Motywowanie przy takim podej
ś
ciu ogranicza si
ę
jedynie do potrzeb
bezpiecze
ń
stwa i potrzeb fizjologicznych, oraz ma raczej charakter gro
ź
by
pozbawienia pracownika zaspokojenie tych potrzeb, ni
ż
oferty ich uzupełnienia.
Teoria Y
W pracy wysiłek fizyczny i psychiczny jest równie przyjemny jak zabawa,
odpoczynek.
Zewn
ę
trzna kontrola i gro
ź
ba kary nie s
ą
jedynymi
ś
rodkami skłaniaj
ą
cymi ludzi
do podejmowania wysiłków zmierzaj
ą
cych do osi
ą
gni
ę
cia celów zespołowych.
Po
ś
wiecenie dla osi
ą
gni
ę
cia celu zale
ż
y od nagrody wi
ążą
cej si
ę
z jego
osi
ą
gni
ę
ciem.
Przeci
ę
tny człowiek w odpowiednich warunkach uczy si
ę
nie tylko akceptowa
ć
odpowiedzialno
ść
, ale i zabiega
ć
o ni
ą
.
Twórczo
ść
i kreatywno
ść
s
ą
zjawiskiem powszechnym i na ogół niedostatecznie
wykorzystanym.
W
odpowiednich
warunkach
człowiek
jest
motywowany
pragnieniem
zrealizowania swojego potencjału.
To podej
ś
cie pozwala na poło
ż
enie mniejszego nacisku na kontrol
ę
pracownika i stwarza mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania indywidualnego potencjału.
16
Teoria oczekiwa
ń
Victor Vroom
Teoria oczekiwa
ń
zakłada,
ż
e ludzie podejmuj
ą
wybory oparte na oczekiwaniu,
ż
e
po konkretnych zachowaniach nast
ą
pi
ą
okre
ś
lone nagrody.
Główne tezy:
Zachowanie człowieka determinowane jest przez równoczesne oddziaływanie
czynników endo- i egzogennych.
Ludzie ró
ż
ni
ą
si
ę
pod wzgl
ę
dem odczuwanych potrzeb, celów i hierarchii
warto
ś
ci.
Jednostka dokonuje wyboru sposobu zachowania spo
ś
ród alternatywnych form
kieruj
ą
c si
ę
subiektywn
ą
ocen
ą
stopnia w jakim poszczególne zachowania mog
ą
prowadzi
ć
do uzyskania po
żą
danych przez ni
ą
rezultatów i najlepszego
zaspokojenia indywidualnych potrzeb.
Ludzie b
ę
d
ą
motywowani do intensywnej pracy , gdy oczekuj
ą
,
ż
e ich wysiłek
doprowadzi do pewnych pozytywnych efektów np. awansu, czy wzrostu
wynagrodzenia.
Psychologiczna warto
ść
nagrody zale
ż
y od jednostki. Indywidualna percepcja
wa
ż
no
ś
ci wyniku okre
ś
la jego sił
ę
jako motywatora. Ludzie ró
ż
ni
ą
si
ę
pod wzgl
ę
dem
odczuwanych potrzeb, jak równie
ż
ta sama nagroda w ró
ż
nym stopniu zaspokoi
potrzeby pracownika. Poszczególne nagrody maj
ą
dla pracowników ró
ż
n
ą
warto
ść
.
Poziom motywacji pracownika do realizacji okre
ś
lonych działa
ń
determinowany jest
jednocze
ś
nie warto
ś
ci
ą
trzech czynników:
oczekiwania –postrzegane prawdopodobie
ń
stwo wykonania zadania przy
wło
ż
onym wysiłku
instrumentalno
ś
ci - postrzegane prawdopodobie
ń
stwo otrzymania nagród po
wykonaniu zadania
walencji – postrzegany stopie
ń
zaspokojenia potrzeb przez uzyskanie nagrody.
Je
ś
li który
ś
z tych elementów b
ę
dzie równy zeru, lub atrakcyjno
ść
nagród b
ę
dzie
miała charakter ujemny, wtedy pracownik nie b
ę
dzie odczuwał motywacji do takiego
zachowania. Im silniejsze jest nasze oczekiwanie nagrody-przy zało
ż
eniu,
ż
e ma
ona dla nas wystarczaj
ą
c
ą
warto
ść
- tym intensywniej b
ę
dziemy pracowa
ć
, by j
ą
zdoby
ć
.
17
Formy motywacji
Wyró
ż
nia si
ę
dwie formy motywacji:
motywowanie zadaniowe
motywowanie systemowe
Motywowanie zadaniowe
Zwi
ą
zki mi
ę
dzy wkładem pracownika w zadania firmy, czyli jego efektywno
ś
ci
ą
, a
sposobem jego wynagradzania opisuje zwi
ęź
le jedna z tradycyjnych teorii motywacji
do pracy, zwana teori
ą
„drogi do celu” (path-goal theory). W my
ś
l tej teorii,
podstawowym warunkiem efektywnej pracy człowieka jest wyra
ż
ane postrzeganie
przez niego zwi
ą
zku mi
ę
dzy osi
ą
gni
ę
ciem pewnego efektu w pracy a nast
ę
puj
ą
cym
po nim odniesieniem korzy
ś
ci materialnej w postaci wynagrodzenia. Zadania
traktowane s
ą
przez pracownika jako narz
ę
dzie, „droga” do „celu”, którym w
wi
ę
kszo
ś
ci przypadków s
ą
pieni
ą
dze.
W bardziej rozwini
ę
tej postaci modelu „droga – cel” musi zosta
ć
uwzgl
ę
dnionych
wi
ę
cej czynników oraz musz
ą
te
ż
by
ć
spełnione nast
ę
puj
ą
ce warunki:
1. Pracownik musi by
ć
zdolny do wykonania działania, musi wi
ę
c posiada
ć
odpowiednie umiej
ę
tno
ś
ci, mo
ż
liwo
ś
ci, wiedz
ę
itp. Zwi
ą
zek mi
ę
dzy osob
ą
pracownika, jego dyspozycjami, wiedz
ą
, umiej
ę
tno
ś
ciami itp. a wymaganiami na
danym stanowisku pracy jest niezwykle wa
ż
ny. Jako zasad
ę
nale
ż
y przyj
ąć
,
ż
e
pracownik o wysokich kompetencjach i umiej
ę
tno
ś
ciach nie mo
ż
e wykonywa
ć
zada
ń
poni
ż
ej swoich mo
ż
liwo
ś
ci. Z drugiej strony, wyznaczone mu zadania nie
powinny wyra
ź
nie przekracza
ć
jego kwalifikacji. Zadania powinny by
ć
na tyle
łatwe, aby mogły zosta
ć
prawidłowo wykonane, lecz zarazem na tyle trudne, aby
stanowiły wyzwanie, wymagały pełnej mobilizacji, anga
ż
owały emocjonalnie i
intelektualnie oraz wpływały dodatnio – w przypadku powodzenia – lub ujemnie –
w przypadku niepowodzenia – na samoocen
ę
.
2. Musi istnie
ć
zwi
ą
zek mi
ę
dzy wykonaniem działa
ń
a ich oczekiwanym
efektem. Niedopełnienie tego warunku powoduje,
ż
e pracownika ogarnia
zniech
ę
cenie, poczucie bezradno
ś
ci i braku kontroli, w rezultacie czego po
krótkim czasie nast
ę
puje jego wycofanie si
ę
, rzeczywiste lub emocjonalne, z
działa
ń
. Konieczne jest zatem, aby pracownikom przedstawiano jasne i wyra
ź
ne
kryteria osi
ą
gni
ę
cia efektu i jego oceniania. Musz
ą
oni wiedzie
ć
bardzo
konkretnie, kiedy po
żą
dany efekt został osi
ą
gni
ę
ty, jak si
ę
go mierzy i warto
ś
ciuje,
np. czy idzie o ilo
ść
czy jako
ść
, jak mierzy si
ę
jedno i drugie, po czym pozna
ć
,
ż
e
wynik jest dobry, słaby, przeci
ę
tny itp.
3. Musi istnie
ć
zwi
ą
zek mi
ę
dzy efektem a osi
ą
gni
ę
ciem własnego celu, w tym
wypadku – odpowiedniego wynagrodzenia. Dostrzeganie wyra
ź
nego zwi
ą
zku
mi
ę
dzy efektem i celem nie tylko podnosi zaanga
ż
owanie i satysfakcj
ę
pracownika, lecz powoduje równie
ż
tzw. wzmocnienie, którego nast
ę
pstwem jest
powstanie w umy
ś
le pracownika trwałego zwi
ą
zku mi
ę
dzy efektem a celem,
wskutek czego po pewnym czasie osi
ą
gni
ę
cie efektu staje si
ę
warto
ś
ciowe, jak
osi
ą
gni
ę
cie celu. Pieni
ą
dze stanowi
ą
niew
ą
tpliwie podstawow
ą
i powszechnie
akceptowan
ą
form
ę
wynagrodzenia, czasami jednak pracownik oczekuje zupełnie
czego
ś
innego, a w takim przypadku nagradzanie go wył
ą
cznie pieni
ę
dzmi ma
18
mał
ą
warto
ść
motywacyjn
ą
, nie odpowiada bowiem jego oczekiwaniom i
potrzebom.
Na podstawie przedstawionych powy
ż
ej zało
ż
e
ń
mo
ż
na sformułowa
ć
cztery
wła
ś
ciwo
ś
ci skutecznego motywowania typu zadaniowego:
1. jasno
ść
zada
ń
i zakresu obowi
ą
zków (roli organizacyjnej),
2. jasno
ść
(przejrzysto
ść
, zrozumiało
ść
) kryteriów i sposobów warto
ś
ciowania pracy,
3. wyra
ź
ny zwi
ą
zek mi
ę
dzy wysiłkiem, wkładem i rezultatem a zyskiem
(wynagrodzeniem, nagrod
ą
itp.),
4. zwi
ą
zek mi
ę
dzy nagrod
ą
a potrzebami (warto
ś
ciami, preferencjami pracownika).
Motywowanie systemowe
Model motywowania zadaniowego typu „droga – cel” jest zazwyczaj skuteczny
wtedy, gdy celem pracodawcy lub kierownika jest skłonienie pracowników do
zrealizowania konkretnych zada
ń
. Motywowanie polega w tym przypadku na
wywołaniu
intensywnego
przekonania,
ż
e
wykonanie
zada
ń
,
najcz
ęś
ciej
ograniczonych i fragmentarycznych, prowadzi do nagrody i – dzi
ę
ki tej nagrodzie –
realizacji własnych celów
Innym typem motywacji jest motywacja do partycypacji, uczestnictwa. Motywacja
tego rodzaju powstaje w wyniku postrzegania organizacji jako atrakcyjnego
ś
rodowiska, dostarczaj
ą
cego ró
ż
nego rodzaju satysfakcji. Jest to cenne i po
żą
dane
zjawisko w organizacjach. Na uwag
ę
zasługuje jednak pewien sposób motywowania
typu systemowego. Jest to motywowanie przy odwoływaniu si
ę
do nagród zwanych
„poza finansowymi” (cho
ć
w rzeczywisto
ś
ci cz
ę
sto bardzo wyra
ź
nie przekładaj
ą
si
ę
one na pieni
ą
dze).
Motywacja do pracy opiera si
ę
na: poczuciu pewno
ś
ci pracy i otrzymywanym
wynagrodzeniem finansowym. Badania wykazuj
ą
,
ż
e atrakcyjne dla pracowników s
ą
ró
ż
ne formy gratyfikacji, którymi dysponuj
ą
organizacje i firmy. Wła
ś
ciwe stosowanie
tych gratyfikacji mo
ż
e działa
ć
jako „motywator systemowy”, zwi
ę
kszaj
ą
c
zaanga
ż
owanie i skłonno
ść
do uczestnictwa w organizacji.
19
Zdecydowanie najwi
ę
kszym powodzeniem w
ś
ród pracowników ciesz
ą
si
ę
nast
ę
puj
ą
ce formy nagród pozamaterialnych:
1.
Dofinansowanie szkole
ń
/ kształcenia
2.
Mieszkanie
3.
Awans
4.
Mo
ż
liwo
ść
udziału w szkoleniach (w tym zagranicznych),
5.
Mo
ż
liwo
ść
elastycznego czasu pracy
6.
Współudział w zarz
ą
dzaniu
7.
Samochód słu
ż
bowy (ró
ż
ne mo
ż
liwo
ś
ci korzystania)
8.
Mo
ż
liwo
ś
ci korzystania z obiektów sportowych, rekreacyjnych
9.
Dodatkowe ubezpieczenia emerytalne
10. Dofinansowanie wypoczynku
11. Preferencyjna sprzeda
ż
akcji
12. Dofinansowanie bada
ń
lekarskich
13. Dofinansowanie kredytów
14. Prywatne miejsce na parkingu
15. Ulgi w zakupach i usługach firmy
16. Ulgowe przejazdy (koleje, samoloty)
17. Udział w specjalnych imprezach okoliczno
ś
ciowych
18. Pochwała ustna indywidualna i publiczna
19. List gratulacyjny, dyplom itp.
20
Jak skutecznie motywowa
ć
?
Skuteczne sposoby motywowania
„Tajemnic
ą
ludzkiej natury jest d
ąż
enie do bycia docenionym”
/Wiliam James/
Jedn
ą
z najwa
ż
niejszych funkcji kierownika jest motywowanie. Ma on do dyspozycji
wiele „narz
ę
dzi do motywowania” – od premii a
ż
do pochwał. Skuteczno
ść
motywowania wtedy jednak b
ę
dzie pełna, gdy ka
ż
dy podwładny dokładnie b
ę
dzie
sobie zdawał spraw
ę
, czego sam pragnie w pracy i czy jego kierownik zaspokaja
jego potrzeby. Podwładny musi te
ż
umie
ć
oceni
ć
umiej
ę
tno
ś
ci swojego przeło
ż
onego
w tym zakresie.
S
ą
przecie
ż
tacy szefowie, którzy s
ą
mo
ż
e
ś
wietnymi fachowcami, ale w
sferze ludzkich potrzeb poruszaj
ą
si
ę
jak sło
ń
w składzie porcelany. Do dzi
ś
pokutuj
ą
w umysłach wielu naszych kierowników przekonania,
ż
e:
•
gro
ź
ba kary jest skuteczniejsza ni
ż
nadzieja na nagrod
ę
,
•
nigdy nie zaszkodzi „objecha
ć
” pracownika z góry na dół, je
ż
eli zawinił, a
czasem nawet trzeba to zrobi
ć
profilaktycznie (niech wie!),
•
pokazanie, gdzie jest miejsce pracownika, nigdy mu nie zaszkodzi, nawet
jak jego duma troch
ę
na tym ucierpi,
•
lepiej nie rozpuszcza
ć
pracownika zbytnimi pochwałami, bo mu si
ę
w
głowie przewróci itp.
Zachowanie i działanie ludzi jest ukierunkowane przez potrzeby, które wymagaj
ą
zaspokojenia. Aby te potrzeby zaspokoi
ć
, trzeba je najpierw rozpozna
ć
. Nikt niczego
nie zrobi, je
ż
eli nie ma potrzeby. Najprostsze nawet czynno
ś
ci codzienne, takie jak
poranne wstawanie, jedzenie
ś
niadania i czyszczenie z
ę
bów, ukierunkowane s
ą
przez nasze potrzeby. Je
ż
eli nasze potrzeby pozostaj
ą
nie zaspokojone, ustalamy
sobie okre
ś
lone cele,
ś
wiadomie lub nie
ś
wiadomie, i podejmujemy działania,
ż
eby te
cele osi
ą
gn
ąć
. Je
ż
eli pragniemy mie
ć
samochód lub sp
ę
dza
ć
atrakcyjne wakacje,
dokładamy wszelkich stara
ń
, aby te pragnienia zrealizowa
ć
. Pragnienia te s
ą
jednak
tym, co jest widoczne; ich korzenie tkwi
ą
znacznie gł
ę
biej – w potrzebie szacunku i
uznania.
Płaca, atrakcyjne wakacje, dobry samochód s
ą
symbolami pewnej pozycji,
której zajmowanie umo
ż
liwia zaspokojenie potrzeby szacunku i uznania – dlatego s
ą
tak wa
ż
ne dla ludzi.
Obiegowa opinia głosi,
ż
e ka
ż
dy człowiek motywowany jest przez pieni
ą
dze. Prawd
ą
jest,
ż
e ka
ż
dy potrzebuje pewnej sumy pieni
ę
dzy, wystarczaj
ą
cej do utrzymania
poziomu
ż
ycia, do jakiego przywykł. Ludzie mog
ą
potrzebowa
ć
wi
ę
cej pieni
ę
dzy, je
ś
li
jest co
ś
szczególnego, co pragn
ą
kupi
ć
, a wi
ę
c je
ś
li ich potrzeba posiadania nie jest
zaspokojona. Jednak nie ka
ż
dy człowiek zalicza si
ę
do tej kategorii.
Kierownik, aby skłoni
ć
podwładnych do działania powinien zna
ć
i rozumie
ć
potrzeby
ka
ż
dego pracownika. Nie zawsze b
ę
dzie w stanie zaspokoi
ć
takie potrzeby, jak
„wi
ę
cej pieni
ę
dzy” czy awans. Powinien zastanowi
ć
si
ę
nad potrzebami bardziej
ukrytymi, czyli tymi, które s
ą
reprezentowane przez potrzeby pieni
ę
dzy czy awansu.
21
Najprostszym sposobem rozpoznania potrzeb podwładnych jest stała, dwustronna
komunikacja.
Ka
ż
dy kierownik powinien pozna
ć
indywidualne potrzeby swoich podwładnych, ale
najbezpieczniej jest zało
ż
y
ć
,
ż
e wszyscy pracownicy maj
ą
siln
ą
potrzeb
ę
uznania.
Sposoby zaspokojenia tej potrzeby mog
ą
by
ć
ró
ż
ne, zale
ż
nie od indywidualno
ś
ci
ka
ż
dego człowieka.
Poni
ż
ej przedstawiony jest wykaz działa
ń
, które mog
ą
pomóc w zaspokojeniu
potrzeby uznania:
otwarta, dwustronna komunikacja,
prawdziwa delegacja uprawnie
ń
(słabe delegowanie mo
ż
e by
ć
zniech
ę
caj
ą
ce),
zaanga
ż
owanie w proces podejmowania decyzji,
zapewnienie pomocy i wsparcia,
respektowanie potrzeby prywatno
ś
ci,
zach
ę
canie do wysuwania pomysłów i sugestii,
redukowanie stresu,
wymiana informacji,
troska o rozwój pracowników,
umo
ż
liwienie pracownikom wykorzystania ich umiej
ę
tno
ś
ci i zdolno
ś
ci,
traktowanie pracowników jak dorosłych, z szacunkiem, jak osoby inteligentne i
wa
ż
ne,
szczera pochwała za dobrze wykonan
ą
prac
ę
,
pochwała wysiłku – nie zawsze trzeba czeka
ć
z pochwał
ą
a
ż
do momentu, gdy
zadanie zostanie całkowicie uko
ń
czone; jest ona bardzo po
żą
dana nawet
wówczas, gdy pracownik nie jest doskonały – mo
ż
e zach
ę
ci
ć
pracownika do
lepszej pracy w przyszło
ś
ci.
Kije i marchewki
„Nieliczni mog
ą
gry
źć
marchewk
ę
, ale wszyscy pochyl
ą
si
ę
, aby unikn
ąć
kija”.
Taki jest tradycyjny, do dzi
ś
jeszcze pokutuj
ą
cy w naszych firmach pogl
ą
d na
motywacj
ę
. Marchewka symbolizuje zach
ę
ty oferowane pracownikom, aby pracowali
lepiej; kij to gro
ź
ba tego, co si
ę
stanie, je
ż
eli pracownik nie spełni oczekiwa
ń
.
Obydwie metody mog
ą
mie
ć
dla zainteresowanych zgubne skutki.
Bod
ź
ce, zach
ę
ty
S
ą
kierownicy wyznaj
ą
cy zasad
ę
: „Daj im co
ś
na zach
ę
t
ę
, a zrobi
ą
, co
chcesz”. Nie jest to do ko
ń
ca prawd
ą
, je
ż
eli w ogóle kiedykolwiek ni
ą
było.
Niebezpiecze
ń
stwa stosowania zach
ę
t – czy to w postaci nagrody pieni
ęż
nej, czy
wakacji na Krecie s
ą
nast
ę
puj
ą
ce:
Ludzie sami podejm
ą
decyzje, czy potrzebuj
ą
czy nie potrzebuj
ą
nagrody. Je
ż
eli
maj
ą
ju
ż
telewizor, perspektywa wygrania jeszcze jednego nie b
ę
dzie ich
motywowa
ć
.
Ludzie b
ę
d
ą
porównywa
ć
warto
ść
zach
ę
ty z dodatkowym wysiłkiem, jaki musz
ą
podj
ąć
, aby j
ą
uzyska
ć
, i zdecyduj
ą
, czy im si
ę
to opłaca.
Gdy pracownicy stwierdz
ą
,
ż
e i tak s
ą
daleko w tyle za liderami, nie b
ę
d
ą
si
ę
wysila
ć
w wy
ś
cigu po nagrody.
22
Zawsze b
ę
d
ą
nieliczni zwyci
ę
zcy (motywowani) i wielu przegranych
(zdemotywowanych).
Je
ś
li pracownicy decyduj
ą
si
ę
walczy
ć
o nagrod
ę
, czyni
ą
to zwykle z dwóch
powodów:
chc
ą
osi
ą
gn
ąć
nagrod
ę
– n
ę
ci ich nagroda,
chc
ą
by
ć
postrzegani przez innych jako zwyci
ę
zcy – n
ę
ci ich uznanie.
Jednym ze sposobów efektywnego stosowania nagród jest przyznawanie ich
natychmiast po dobrym wykonaniu pracy, bez zapowiedzi. Nawet wtedy, gdy kto
ś
rzuca pomysł, który mo
ż
e by
ć
wcielony w
ż
ycie dopiero za jaki
ś
czas, mo
ż
na mu da
ć
materialn
ą
nagrod
ę
jako dowód uznania. Mo
ż
na te
ż
nagradza
ć
prac
ę
zespołu przez
honorowanie jego członków nagrodami o tej samej warto
ś
ci.
Powszechnie znana „metoda du
ż
ego kija” oznacza po prostu gro
ż
enie ludziom
przykrymi konsekwencjami, takimi jak na przykład zwolnienie z pracy w przypadku
niewykonania okre
ś
lonych zada
ń
. Niebezpiecze
ń
stwo stosowania tej metody polega
na tym,
ż
e nigdy nie wiadomo, jak kto
ś
si
ę
zachowa w sytuacji zagro
ż
enia. Mo
ż
e
odpowiedzie
ć
ci
ęż
k
ą
prac
ą
, aby unikn
ąć
konsekwencji, ale mo
ż
e si
ę
te
ż
zdecydowa
ć
na poszukiwanie nowego miejsca pracy. Pewne jest jednak,
ż
e je
ż
eli pracownik
wybierze pierwszy wariant, b
ę
dzie pracował tak, by spełni
ć
oczekiwania, ale nic
ponadto z siebie nie da.
Ka
ż
dy kierownik, który uwa
ż
a metody du
ż
ego kija, szybko straci szacunek
podwładnych. Metoda ta stosowana bywa zazwyczaj przez kierowników słabych i
desperatów. Jest to mimo wszystko metoda kusz
ą
ca w polskiej rzeczywisto
ś
ci, w
której – jak wskazuj
ą
analizy społeczne – stało
ść
pracy i mo
ż
liwo
ść
jej utrzymania
wysuwa si
ę
coraz bardziej na czoło czynników motywuj
ą
cych, co mo
ż
e prowokowa
ć
niektórych kierowników do nadu
ż
ywania „straszaka” zwolnienia, utraty pracy, z
konsekwencjami wy
ż
ej wymienionymi.
Czynniki nie motywuj
ą
ce
Wiele firm stara si
ę
motywowa
ć
swoich pracowników poprzez popraw
ę
warunków
pracy. S
ą
to bardzo po
żą
dane działania, ale zaspokajaj
ą
one oczekiwania
pracowników nie za
ś
indywidualne ich potrzeby. F. Herzberg stwierdził istnienie
dwóch grup czynników motywacji. Czynniki higieny, powoduj
ą
niezadowolenia, gdy
ich brakuje, natomiast nie powoduj
ą
wzrostu efektywno
ś
ci, kiedy s
ą
obecne. Czynniki
motywacji, przeciwnie, nie obni
ż
aj
ą
efektywno
ś
ci, je
ś
li s
ą
nieobecne, natomiast
zwi
ę
kszaj
ą
j
ą
, kiedy si
ę
pojawi
ą
. Do nie motywatorów zaliczamy:
wzrost płac – gdy
ż
pracownicy oczekuj
ą
go jako normalnego elementu pracy,
popraw
ę
warunków pracy (wi
ę
cej przestrzeni, nowoczesne wyposa
ż
enie, lepsze
udogodnienia socjalne itp.) – gdy
ż
jedynie zmniejszy ona narzekania, ale nie
przyczyni si
ę
do wi
ę
kszego wysiłku.
Demotywatory
Brak motywacji pracowników mo
ż
e si
ę
ujawni
ć
w zmianie ich zachowania (absencje,
spó
ź
nienia, byle jaka praca, brak komunikacji, brak partycypacji ze strony
pracowników, nagłe wybuchy zło
ś
ci itp.), czego celem jest na ogół ch
ęć
zwrócenia na
siebie uwagi. Generaln
ą
zasad
ą
jest,
ż
e ludzie wol
ą
by
ć
strofowani i karceni ani
ż
eli
23
ignorowani! Tak wi
ę
c ka
ż
dy, kto wykr
ę
ca si
ę
od wykonania zada
ń
, bierze wolne,
staje si
ę
mało komunikatywny, b
ę
dzie si
ę
tak zachowywał dopóty, dopóki kierownik
nie zwróci na niego uwagi. Je
ś
li kierownik ignoruje powy
ż
sze sygnały, robi to na
własne ryzyko. Pracownik staje si
ę
coraz bardziej i bardziej zdemotywowany i mo
ż
e
podj
ąć
bardziej drastyczne działania, jak na przykład rozsiewanie zło
ś
liwych plotek,
przeszkadzanie innym w pracy itp.
Do najcz
ę
stszych czynników demotywacji zalicza si
ę
:
brak uznania,
znudzenie – praca jest mało ciekawa i mało stymuluj
ą
ca,
brak zaanga
ż
owania w podejmowanie decyzji, w procesy zmian w firmie itp.,
ignorowanie pomysłów pracownika i nie wysłuchiwanie ich w ogóle,
brak mo
ż
liwo
ś
ci rozwoju – brak delegowania uprawnie
ń
, szkole
ń
itp.,
stałe krytykowanie wykonania przy braku pochwał za wysiłek,
zbyt du
ż
o pracy – nieumiej
ę
tno
ść
sprostania zbyt du
ż
ej ilo
ś
ci pracy, poczucie,
ż
e
pracuje si
ę
pod presja.
Demotywacji pracowników mo
ż
na zapobiec poprzez:
dobr
ą
komunikacj
ę
,
delegowanie uprawnie
ń
i szkolenie,
anga
ż
owanie pracowników w procesy podejmowania decyzji,
wspieranie pomysłowo
ś
ci i propozycji wysuwanych przez pracowników,
chwalenie nie tylko za konkretne osi
ą
gni
ę
cia, ale tak
ż
e za sam wysiłek,
traktowanie pracowników jako indywidualno
ś
ci,
konstruktywne krytykowanie.
Złe motywowanie
motywowanie zespołów, a nie indywidualne,
stosowanie marchewek (bod
ź
ców),
motywowanie przez l
ę
k,
chwalenie tylko za wyj
ą
tkowe wyniki,
ignorowanie widocznych sygnałów braku motywacji u pracowników.
Dobre motywowanie to:
okre
ś
lenie potrzeb indywidualnych pracowników,
motywowanie przez zaspokojenie indywidualnych potrzeb,
chwalenie, kiedy rzeczywi
ś
cie pracownik na to zasłu
ż
ył,
chwalenie tak
ż
e za wysiłek i ch
ęć
działania, nie tylko za wyniki,
nie zapowiedziane nagradzanie za wysiłek i pomysły w pracy,
dwustronna komunikacja jako stały element pracy,
anga
ż
owanie pracowników w to, co robi
ą
,
szybkie wykrywanie symptomów braku motywacji i natychmiastowe
przeciwdziałanie.
24
Zaanga
ż
owanie
Czym jest zaanga
ż
owanie organizacyjne
Zaanga
ż
owanie wi
ąż
e si
ę
z przywi
ą
zaniem i lojalno
ś
ci
ą
.
Składa si
ę
ono z trzech elementów:
•
identyfikacji z celami i warto
ś
ciami organizacji,
•
pragnienia przynale
ż
no
ś
ci do organizacji
•
ch
ę
ci zdobycia si
ę
na wysiłek na rzec organizacji.
Inna definicja podkre
ś
la wag
ę
zachowania w tworzeniu zaanga
ż
owania.
Zaanga
ż
owanie to stan, w którym jednostka wi
ąż
e swoje działania ze swoimi
pogl
ą
dami, a pogl
ą
dy te wspieraj
ą
jej działania i jej uczestnictwo okre
ś
lonych
wydarzeniach.
Dla zaanga
ż
owania jednostki w działania wa
ż
ne s
ą
trzy cechy zachowania:
wymierno
ść
działa
ń
, zakres, w jakim wyniki s
ą
nieodwołalne, oraz stopie
ń
dobrowolno
ś
ci podejmowania działa
ń
.
Stworzenie strategii zaanga
ż
owania
Niezale
ż
nie od tych zastrze
ż
e
ń
, trudno zaprzeczy
ć
,
ż
e kadra kierownicza pragnie
dysponowa
ć
okre
ś
lonymi celami strategicznymi i warto
ś
ciami. Z punktu widzenia
kierownictwa rzecz
ą
równie po
żą
dan
ą
jest, by zachowanie pracowników wspierało te
strategie i warto
ś
ci.
Niemniej jednak, wypracowuj
ą
c sobie poparcie za pomoc
ą
strategii zaanga
ż
owania,
nale
ż
y bra
ć
pod uwag
ę
omawiane powy
ż
ej zastrze
ż
enia.
Po pierwsze, nale
ż
y przyj
ąć
,
ż
e interesy organizacji i jej członków niekoniecznie
musz
ą
by
ć
zbie
ż
ne. Kierownictwo powinno jasno stwierdzi
ć
,
ż
e sukces organizacji
b
ę
dzie oznaczał korzy
ść
dla ka
ż
dego pracownika, rozumian
ą
w kategoriach
bezpiecze
ń
stwa, płacy, mo
ż
liwo
ś
ci awansu itd. Jednak prze konanie do tego
pracowników i zwi
ą
zków zawodowych mo
ż
e okaza
ć
si
ę
trudne, je
ś
li kierownictwo
uwa
ż
a,
ż
e sukces da si
ę
osi
ą
gn
ąć
przez wstrzymanie inwestycji, redukcje
zatrudnienia, redukcje kosztów powoduj
ą
ce spadek płac i zwolnienia,
ś
rubowanie
standardów efektywno
ś
ci lub
ś
ci
ś
lejszy nadzór kierownictwa. Podczas tworzenia
systemu warto
ś
ci wa
ż
ne jest, by nie były one pracownikom narzucane. Pracowników
nale
ż
y wł
ą
czy
ć
w proces tworzenia warto
ś
ci i da
ć
im mo
ż
liwo
ść
omówienia z
kierownictwem sposobów ich przestrzegania. Pozwala to unikn
ąć
procesu, który
nazywany jest procesem kooptowania, a który polega na tym,
ż
e kierownictwo sił
ą
narzuca pracownikom własny zestaw warto
ś
ci. Wł
ą
czenie pracowników ma sens o
tyle,
ż
e zwi
ę
ksza prawdopodobie
ń
stwo, i
ż
propagowane praktyki i warto
ś
ci uznaj
ą
oni za swoje własne.
Po drugie, kadrze kierowniczej nie wolno definiowa
ć
warto
ś
ci i informowa
ć
o nich w
taki sposób, który hamuje elastyczno
ść
, kreatywno
ść
i zdolno
ść
dostosowania si
ę
do
zmiany. Strategie powinny by
ć
nakre
ś
lane w kategoriach ogólnych, z zastrze
ż
eniem,
ż
e w razie zmiany warunków wprowadzone zostan
ą
poprawki. Warto
ś
ci musz
ą
podkre
ś
la
ć
potrzeb
ę
elastyczno
ś
ci, innowacji i pracy zespołowej, a tak
ż
e potrzeb
ę
efektywno
ś
ci i jako
ś
ci.
25
Po trzecie, nie nale
ż
y oczekiwa
ć
zbyt wiele od kampanii maj
ą
cych na celu
zwi
ę
kszenie zaanga
ż
owania. Kadra kierownicza mo
ż
e zmniejszy
ć
płynno
ść
zatrudnienia, zwi
ę
kszy
ć
sto- pie
ń
identyfikowania si
ę
pracowników z firm
ą
i wzbudzi
ć
w
ś
ród nich poczucie lojalno
ś
ci. Mo
ż
e te
ż
zwi
ę
kszy
ć
satysfakcj
ę
z pracy, ale nie ma
dowodów na to,
ż
e wy
ż
szy poziom satysfakcji zawodowej gwarantuje popraw
ę
efektywno
ś
ci. Kierownictwo mo
ż
e stworzy
ć
warunki sprzyjaj
ą
ce zwi
ę
kszeniu
motywacji, a tym samym efektywno
ś
ci. Nie ma jednak gwarancji,
ż
e tak si
ę
stanie,
cho
ć
szanse na uzyskanie poprawy wzrosn
ą
, je
ś
li kampania skoncentruje si
ę
na
konkretnej warto
ś
ci, na przykład jako
ś
ci.
Naiwno
ś
ci
ą
mo
ż
e by
ć
przekonanie,
ż
e kampanie odwołuj
ą
ce si
ę
do „serc i umysłów”,
maj
ą
ce wywoła
ć
zaanga
ż
owanie, z dnia na dzie
ń
zmieni
ą
zachowanie organizacyjne.
Ale z pewno
ś
ci
ą
korzystne jest, by organizacje robiły wszystko, co w ich mocy,
zgodnie z zaleceniami opisanymi poni
ż
ej, by wpłyn
ąć
na zachowanie i wspiera
ć
d
ąż
enia do osi
ą
gni
ę
cia celów, przestrzegaj
ą
c przy tym cennych warto
ś
ci. Do dobrych
praktyk zarz
ą
dzania nale
ż
y okre
ś
lenie oczekiwa
ń
w kategoriach celów i standardów
efektywno
ś
ci. Jeszcze lepsz
ą
praktyk
ą
jest omawianie i uzgadnianie tych celów i
standardów z pracownikami.
Etapy wywoływania zaanga
ż
owania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
zarówno strategiczne cele,
jak i strategiczne warto
ś
ci. Mog
ą
si
ę
w
ś
ród nich znale
źć
: komunikowanie si
ę
,
kształcenie i programy szkoleniowe, inicjatywy maj
ą
ce na celu zwi
ę
kszenie poczucia
uczestnictwa i „własno
ś
ci”, a tak
ż
e opracowanie systemów zarz
ą
dzania przez efekty i
zarz
ą
dzania wynagrodzeniami.
Programy komunikowania si
ę
Wydaje si
ę
całkiem oczywiste,
ż
e zaanga
ż
owanie uzyska
ć
mo
ż
na tylko w sytuacji,
gdy ludzie rozumiej
ą
, czego si
ę
od nich oczekuje, tzn. wiedz
ą
, w co maj
ą
si
ę
zaanga
ż
owa
ć
. Jednak kierownictwo zbyt cz
ę
sto nie po
ś
wi
ę
ca dostatecznej uwagi
temu, by przesłanie sformułowane zostało w odpowiednich kategoriach. Nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
fakt,
ż
e modele odniesienia odbiorców przesłania oraz kierownictwa b
ę
d
ą
prawdopodobnie całkiem ró
ż
ne. Oczekiwania kadry kierowniczej niekoniecznie s
ą
zbie
ż
ne z oczekiwaniami pracowników: zwyci
ęż
a pluralizm. Przekazuj
ą
c wiadomo
ść
,
cz
ę
sto zaniedbuje si
ę
mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania ró
ż
nych, wzajemnie uzupełniaj
ą
cych
si
ę
metod komunikacji, takich jak prezentowanie informacji bie
żą
cych, grupy
briefingowe, korzystanie z wideo, tablic ogłosze
ń
itp.
Edukacja
Edukacja stanowi kolejn
ą
form
ę
komunikowania si
ę
. Program edukacyjny
opracowany jest tak, by zwi
ę
kszał wiedz
ę
i zrozumienie danego problemu. Celem
edukacji jest wywie- ranie wpływu na zachowanie i stopniowe zmienianie postaw.
Szkolenie
Szkolenie ma na celu rozwijanie konkretnych kompetencji. Je
ś
li jedn
ą
z warto
ś
ci
cenionych przez organizacj
ę
jest np. elastyczno
ść
, konieczne b
ę
dzie wprowadzenie
programu ró
ż
nicowania umiej
ę
tno
ś
ci, prowadz
ą
cego do zwi
ę
kszenia zakresu
umiej
ę
tno
ś
ci posiadanych przez członków zespołów.
26
Zaanga
ż
owanie wzrasta, je
ś
li mened
ż
erowie potrafi
ą
zdoby
ć
zaufanie i szacunek
swoich zespołów, w zwi
ą
zku z czym szkolenie podnosz
ą
ce jako
ść
zarz
ą
dzania
powinno stanowi
ć
wa
ż
n
ą
cz
ęść
ka
ż
dego programu zwi
ę
kszaj
ą
cego zaanga
ż
owanie.
Szkolenie kadry kierowniczej mo
ż
e te
ż
koncentrowa
ć
si
ę
na zwi
ę
kszaniu kompetencji
mened
ż
erów w konkretnych obszarach ich odpowiedzialno
ś
ci za uzyskanie
zaanga
ż
owania, na przykład w zarz
ą
dzaniu przez efekty.
Rozwijanie poczucia „współwłasno
ś
ci”
Poczucie przynale
ż
no
ś
ci wzrasta, je
ś
li pracownicy czuj
ą
si
ę
„współwła
ś
cicielami”
firmy. Chodzi tu nie tylko o fakt,
ż
e mog
ą
oni posiada
ć
cz
ęść
akcji (chocia
ż
bywa to
pomocne), ale tak
ż
e o to,
ż
e powinni odczuwa
ć
, i
ż
kierownictwo naprawd
ę
uznało ich
za kluczowy element organizacji. Koncepcja ta zakłada uczestnictwo pracowników w
podejmowaniu decyzji na temat nowych programów rozwoju i zmian w praktykach
pracowniczych wpływaj
ą
cych na konkretnych ludzi. nale
ż
y wi
ę
c wł
ą
czy
ć
pracowników w podejmowanie tych decyzji i da
ć
im odczu
ć
,
ż
e ich pomysły zostały
wysłuchane oraz,
ż
e miały znaczenie dla ostatecznego wyniku. Wzrasta wtedy
prawdopodobie
ń
stwo,
ż
e zaakceptuj
ą
oni dan
ą
zmian
ę
czy decyzj
ę
, poniewa
ż
b
ę
dzie
to ich decyzja, a nie narzucona przez kadr
ę
kierownicz
ą
.
Rozwijanie poczucia zadowolenia z pracy
Poczucie zadowolenia z pracy mo
ż
na wywoła
ć
, koncentruj
ą
c si
ę
na wewn
ę
trznych
czynnikach motywacji, jak odpowiedzialno
ść
, osi
ą
gni
ę
cie i uznanie, oraz korzystaj
ą
c
z tych zasad przy projektowaniu stanowisk pracy. Zadowolenie z pracy łatwiej
uzyska
ć
w organizacjach, w których przywództwo jest wysokiej jako
ś
ci, a
mened
ż
erowie oraz liderzy zespołów wierz
ą
,
ż
e zdob
ę
d
ą
wi
ę
ksz
ą
motywacj
ę
i
zaanga
ż
owanie pracowników, je
ś
li ustawicznie b
ę
d
ą
zwraca
ć
uwag
ę
na sposoby
delegowania odpowiedzialno
ś
ci i dadz
ą
swoim podwładnym przestrze
ń
pozwalaj
ą
c
ą
im na wykorzystanie swych umiej
ę
tno
ś
ci i zdolno
ś
ci.
Zarz
ą
dzanie przez efekty
Zarz
ą
dzanie przez efekty, mo
ż
e pomóc w ustawieniu celów i warto
ś
ci w całej
organizacji w taki sposób, by zachowa
ć
konsekwencj
ę
na wszystkich poziomach.
Oczekiwania wobec jednostek zdefiniowane s
ą
w kategoriach ich własnych
stanowisk pracy. Dzi
ę
ki temu łatwiej im je zrozumie
ć
i zgodnie z nimi działa
ć
, ni
ż
gdyby chodziło o wsparcie jakich
ś
odległych i niewa
ż
nych dla nich celów. Ale
indywidualne cele mo
ż
na opisa
ć
w sposób, który pomo
ż
e osi
ą
gn
ąć
cele okre
ś
lone
dla wy
ż
szych poziomów organizacji.
Zarz
ą
dzanie wynagrodzeniami
Procesy zarz
ą
dzania wynagrodzeniami mog
ą
okaza
ć
si
ę
pomocne w sprawieniu,
ż
e
jednostki b
ę
d
ą
nagradzane na podstawie tego, jak przyczyniaj
ą
si
ę
do osi
ą
gania
celów organizacji i jak przestrzegaj
ą
korporacyjnych warto
ś
ci. Mo
ż
e to wzmocni
ć
przesłanie przekazywane innymi kanałami komunikacji.
27
Prawa Yerkesa-Dodsona
(dotycz
ą
zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy nat
ęż
eniem motywacji a sprawno
ś
ci
ą
działania)
Pierwsze prawo Yerkesa-Dodsona
W miar
ę
wzrostu nat
ęż
enia motywacji sprawno
ść
działania wzrasta do pewnego
poziomu, po czym zaczyna spada
ć
, a przy bardzo wysokim nat
ęż
eniu motywacji
sprawno
ść
działania znów jest niska.
Drugie prawo Yerkesa-Dodsona
W rozwi
ą
zywaniu zadania łatwego najwi
ę
ksz
ą
sprawno
ść
działania osi
ą
ga si
ę
przy
wysokim poziomie motywacji, za
ś
w rozwi
ą
zywaniu zada
ń
trudnych - przy niskim
poziomie motywacji.
KONFLIKT MOTYWACYJNY - typologia wg. Kurta Lewina
1. Konflikt d
ąż
enie - d
ąż
enie wi
ąż
e si
ę
z sytuacj
ą
, w której podmiot zmuszony jest
wybiera
ć
mi
ę
dzy dwiema pozytywnymi mo
ż
liwo
ś
ciami, maj
ą
cymi zbli
ż
ony stopie
ń
atrakcyjno
ś
ci.
2. Konflikt unikanie - unikanie to sytuacja, w której podmiot zmuszony jest do
wyboru mi
ę
dzy dwiema negatywnymi mo
ż
liwo
ś
ciami, maj
ą
cymi zbli
ż
ony stopie
ń
awersyjno
ś
ci.
3. Konflikt d
ąż
enie - unikanie dotyczy sytuacji, w których okre
ś
lona mo
ż
liwo
ść
decyzyjna wywołuje w podmiocie zarówno uczucia pozytywne, jak i negatywne.
28
POST
Ę
POWANIE PRZEŁO
Ż
ONEGO MOTYWUJ
Ą
CE ZESPÓŁ DO PRACY
I.
Wł
ą
czaj pracowników w podejmowanie kluczowych decyzji dotycz
ą
cych ich
pracy
II.
Krytykuj z rozwag
ą
i konstruktywnie (pytania, które pozwalaj
ą
oceni
ć
, jakim
jeste
ś
krytykiem)
1. czy przed spotkaniem z pracownikiem, upewniłe
ś
si
ę
,
ż
e zgromadziłe
ś
wszelkie
informacje na dany temat?
2. czy robisz wszystko, aby twoje post
ę
powanie było konstruktywne?
3. czy masz zasad
ę
mówienia pracownikowi czego
ś
miłego przed przyst
ą
pieniem
do krytyki?
4. czy starasz si
ę
, o ile jest to mo
ż
liwe przej
ąć
cz
ęść
odpowiedzialno
ś
ci za bł
ę
dy
podwładnych?
5. czy masz na wzgl
ę
dzie wył
ą
cznie załatwienie sprawy i czy unikasz zło
ś
liwo
ś
ci?
6. czy jeste
ś
sarkastyczny, cyniczny w swojej krytyce?
7. czy masz zwyczaj krytykowania pracownika w obecno
ś
ci innych?
8. czy łatwo tracisz panowanie nad sob
ą
?
9. czy pozostajesz obiektywny i wysłuchujesz drugiej strony?
10. czy cz
ę
sto wyra
ż
asz sprzeciw?
III.
Popieraj pomysły swoich pracowników
IV.
Nie mów automatycznie „nie” w odpowiedzi na pomysł przedstawiony
przez pracownika
V.
Traktuj pracowników uprzejmie
VI.
Chwal pracowników zawsze, gdy pojawi si
ę
okazja i mo
ż
liwo
ść
29
PODSTAWOWE BŁ
Ę
DNE ZAŁO
Ż
ENIA DOTYCZ
Ą
CE MOTYWOWANIA
PRACOWNIKÓW DO PRACY
1. Pozytywne metody motywacyjne nie zawsze prowadz
ą
do wi
ę
kszych osi
ą
gni
ęć
i
wi
ę
kszej wydajno
ś
ci
2. Tylko nagrody pieni
ęż
ne s
ą
niezawodnym czynnikiem motywuj
ą
cym
3. Strach najlepiej motywuje do wyt
ęż
onej pracy
4. Zadowolony pracownik zawsze jest produktywny
5. Dzi
ś
pracownicy maj
ą
mniejsz
ą
motywacj
ę
do pracy ni
ż
kiedy
ś
PODSTAWOWE BŁ
Ę
DY PRZEŁO
Ż
ONEGO OSŁABIAJ
Ą
CE
MOTYWACJE DO PRACY
1. Bezmy
ś
lne decyzje
2. Brak zespołowo
ś
ci w pracy
3. Brak prawidłowej komunikacji mi
ę
dzy kierownictwem a pracownikami
4. Brak konsekwencji w wydawaniu polece
ń
DROBIAZGI, KTÓRE MOTYWUJ
Ą
-
gratulacje na pi
ś
mie z powodu osi
ą
gni
ęć
w pracy
-
przydzielenie zada
ń
do wykonania, na których pracownikowi szczególnie zale
ż
y
-
publiczne uznanie
-
tytuły słu
ż
bowe
-
drobne prezenty na specjalne okazje
-
otrzymanie czego
ś
bezpłatnie od firmy
-
miłe i przyjazne
ś
rodowisko pracy
30
NAJWA
Ż
NIEJSZE ZASADY MOTYWOWANIA
1. stosowa
ć
wi
ę
cej nagród ni
ż
kar
2. stosowa
ć
wi
ę
cej pochwał ni
ż
nagan
3. chwali
ć
i gani
ć
mo
ż
liwie natychmiast po wykonaniu danej czynno
ś
ci
4. dostarcza
ć
rzetelnej (tj. niezafałszowanej) informacji zwrotnej na temat pracy
członków zespołu. czyni
ć
to asertywnie: krótko, jasno, dobitnie, bez
usprawiedliwiania si
ę
i bez poszukiwania wyja
ś
nie
ń
5. krytykowa
ć
, lecz nie lekcewa
ż
y
ć
, nie ironizowa
ć
, nie szydzi
ć
. krytyka powinna
by
ć
wył
ą
cznie konstruktywna
6. dobrze zorganizowa
ć
prac
ę
członków zespołu, tzn. tak, by wszyscy byli zaj
ę
ci na
miar
ę
swych mo
ż
liwo
ś
ci
7. zleca
ć
zadania i formułowa
ć
cele zawsze nieco przekraczaj
ą
ce poziom
mo
ż
liwo
ś
ci poszczególnych członków zespołu, pami
ę
taj
ą
c o tym,
ż
e zadania zbyt
trudne i zbyt łatwe zniech
ę
caj
ą
do pracy i powoduj
ą
spadek poziomu motywacji
8. zadba
ć
o przyjazn
ą
, lecz konstruktywn
ą
atmosfer
ę
. utrzymywa
ć
odpowiedni
dystans.
9. unika
ć
nadmiernego kontrolowania wszystkich działa
ń
członków zespołu, jednak
okre
ś
li
ć
wyra
ź
ne granice ich swobody decyzyjnej. pozwoli
ć
na samokontrol
ę
i
samodzielno
ść
10. konsekwentnie kontrolowa
ć
skuteczno
ść
wykonania zało
ż
onych zada
ń
i stopie
ń
realizacji sformułowanych celów
11. wprowadza
ć
(obok elementów współpracy) elementy rywalizacji