Wydział EEIiA

Automatyka i Robotyka

Wzory do egzaminu z fizyki po semestrze letnim

Przed przystąpieniem do egzaminu należy;

•

zapoznać się z wyprowadzeniami podanych niżej wzorów (jeśli były podane na wykładzie)

•

nauczyć się wzorów na pamięć

•

umieć je interpretować (wiedzieć, co z nich wynika)

y

t , x = A cos t−kx

równanie płaskiej fali harmonicznej

E×B

kierunek rozchodzenia się fali elektromagnetycznej

c

=

1





0



0

prędkość fal elektromagnetycznych w próżni

u

x , t =



0

E

2

x , t

2



B

2

x , t

2



0

gęstość energii płaskiej fali elektromagnetycznej

u

 x , t = 

0

E

2

x , t

gęstość energii płaskiej fali elektromagnetycznej

I

=



0

c E

0

2

2

natężenie płaskiej fali elektromagnetycznej

I

w

= I

0

e

− x

prawo pochłaniania światła

 =

I

odbite

I

padające

definicja współczynnika odbicia

I

za

= I

przed

cos

2



prawo Malusa

I

w

=

I

0

2

przejście światła naturalnego przez idealny polaryzator
liniowy

P

=

I

max

−I

min

I

max

I

min

stopnień polaryzacji

tg



B

=

V

1

V

2

kąt Brewstera

 = a l

aktywność optyczna substancji jednorodnych

 = a cl

aktywność optyczna roztworów (nieaktywny
rozpuszczalnik)

a

= A

B



2

A , B

=const

zależność współczynnika aktywności właściwej od
długości fali świała

R

=

I

o

∥

 I

o

⊥

I

P

=



n

−1

n

1



2

współczynnik odbicia przy prostopadłym padaniu wiązki

sin



sin



=

V

1

V

2

= n

prawo załamania światła, definicja współczynnika
załamania

sin



g

sin 90

=sin 

g

=

V

2

V

1

kąt graniczny całowitego wewnętrznego odbicia

dn

d



0

dyspersja normalna

dn

d



0

dyspersja anonomalna

sin

 = n



b

dyfrakcja na szczelinie - minima

d sin

 = m

dyfrakcja na siatce – maksima główne

d sin

 =

s

N



dyfrakcja na siatce – minima poboczne

D

=

d



d



=

m

d cos



dyspersja kątowa siatki dyfrakcyjnej

R

=



d



= N m ≤

l



zdolność rozdzielcza siatki dyfrakcyjnej

2d sin

 = n 

dyfrakcja na sieci przestrzennej – wzór Bragga

E

f

= h f =

h c



kwant energii

hf

= W

mV

max

2

2

zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne – wzór Einsteina

hf

= WeU

h

zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne – wzór Einsteina z
napięciem hamowania elektronu



g

=

h c
W

zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne – granica
długofalowa

s

=

N

e

N

f

zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne – sprawność
kwantowa



min

=

h c

e U

rentgenowskie promieniowanie hamowania – minimalna
długość fali

p

=

h

2



2





=

h



pęd fotonu

 =

2 I



c

ciśnienie światła

E

W

/1

=

E

W

A

=

[

Z m

p

 A−Z m

n

− m

j

]

A

c

2

energia wiązania jądra atomowego na jeden nukleon

X

Z

A



Y

Z

−2

A

−4

 He

2

4

rozpad alfa

X

Z

A



Y

Z

1

A

e

-



e

rozpad beta minus

X

Z

A



Y

Z

−1

A

e

+



e

rozpad beta plus

X

Z

A

e

-

pow. at



Y

Z

−1

A



e

wychwyt elektronu

p

 ne

+



e

rozpad protonu

n

 p e

-



e

rozpad neutronu

X

*

Z

A

 X

Z

A



rozpad gamma

N

= N

0

e

−t

prawo rozpadu promieniotwórczego

A

=

dN

dt

= N 

aktywność preparatu promieniotwórczego

T

=

ln 2



okres połowicznego zaniku

Q

= M

X

m

a

c

2

−M

Y

m

b

c

2

ciepło reakcji jądrowej