Kochani 

uczniowie! 

dalsze  wasze  przeznacze‐
nie,  jest  wam  samym  i  oj‐
com  waszym  niewiadome: 
lecz  jeżeli  sądząc  po  ludz‐
ku,  zechcecie  przedłużać 
zasługi prz

 waszych; 

jeżeli  pamiętać  chcecie  na 
świętą 

inność, 

aby, 

człowiek  ludziom,  obywa‐
tel  współ

  poma‐

gał;  będziecie  ur dnikami, 
będziecie 

ny  urząd  sę‐

odków

pow

ziomkom

zę

waż

dziów  sprawować.  Chciej‐
cie  pamiętać,  że  tylko  pra‐
wo  krajowe  jest  dla  was 
wyrocznią,  że  obce  prawa 
są 

szanowanych 

opinii 

świadectwem;  lecz wasze 
sumienie  powinno  o  sta‐
nowić o czym wasze serce i 
oświecony  nauką  rozsądek 
przekonają  się.  Czytajcie 
dzieje  wszystkic   ludów, 
pytajcie się wieków i mędr‐
ców;  lecz  tylko  prawdzie, 
którą wolni od przesądów i 
skłonności  po  największym 
zgłębieniu,  uznacie;  palcie 
kadzidło.  Niech  wam  będą 
zawsze 

obecne 

słowa 

Ocieskiego  Kanclerza  za  ostatniego  Króla  Jagiełłów:  Wininem  Bogu  i  Panu 
odpowiadać  za  moje  przekonanie,  błędowi  własnemu  Bóg  miłościwy  przebaczy; 
służebniczym przeięciem błędów tzawsze gardzi. 

 

t

h

 

 

 

[ Źródło:   Czacki Tadeusz, Czy prawo rzymskie było zasadą praw litewskich i polskich?, Wilno 1809, str. 122. ]