Tmo – długość trwania przerwy miedzyoperacyjnej

Top – długotrwałość wykonywania operacji

Top = no*tj [gr/op lub partia]

no – wielkośc partii organizacyjnej

tj – czas jednostkowy wykonywania operacji

tpz – czas przygotowawczo zakonczenowiy

ntz – wielkość partii transportowej

Tobc = no*tj+tpz

𝑛𝑜𝑝𝑡 =

𝑇𝑝𝑧

𝑇𝑗 ∗ 𝑞

𝑠𝑧𝑡

𝑝𝑎𝑟𝑡𝑖𝑎

Tpz – suma czasów przygotowawczo zakonczeniwych dla danej partii.

Tj – suma czasów jednostkowych

q = 0,05

PRZEBIEG SZEREGOWY

𝑡𝑠𝑧 = 𝑛𝑜 ∑ 𝑡𝑗𝑖

𝑚

𝑖=1

+ ∑ 𝑡𝑚𝑜𝑖

𝑚

𝑖=1

Tsz – wyjscie szeregowe

no – wielkosc Patrii organizacyjnej

∑

𝑡𝑗𝑖

𝑚

𝑖=1

- suma czasów jednostkowych

∑

𝑡𝑚𝑜𝑖

𝑚

𝑖=1

- suma przerw miedzyoperacyjnych

PRZEBIEG RÓWNOLEGŁY

𝑡𝑟 = 𝑛𝑡 ∑ 𝑡𝑗𝑖

𝑚

𝑖=1

+ (𝑛𝑜 − 𝑛𝑡) ∗ (𝑡𝑗𝑖)

𝑚𝑎𝑥

+ ∑ 𝑡𝑚𝑜

𝑖

𝑚

𝑖=1

nt – welkosc partii transportowej

tr – długoitrwałość przebiegu w wyjsciu równoległym

∑

𝑡𝑗𝑖

𝑚

𝑖=1

- suma czasów jednostkowych w danej technologii

(tji)max – maksymalny czas jednostkowy operacji

∑

𝑡𝑚𝑜

𝑖

𝑚

𝑖=1

- długotrwałość sumaryczna przerw miedzyoperacyjnych.

FUNDUSZ CZASU PRACY

Fundusz kalendarzowy

Fk= d*g*z = 365*8*1 (dzien, godzina, zmiana)

Nie we wszystkie dni pracujemy!

Fundusz czasu wolnego

Fw = Dw*Gz*z

Fundusz czasu pracy:

Fp=dw*gz*z

FUNDUSZ CZASU PRACY MASZYNY

Fundusz maszyny nominalny:

Fmn=dw*gz*z

Fundusz maszyny efektywny

Fmin=fk-fw

FUNDUSZ CZASU PRACY ROBOTNIKA

Fundusz dysponowany (efektywny) pracownika:

Fde = Fn – Ful – Fch – Fp

Fde = Fn – Fw

Ful – urlop Fw – fundusz czasu wolnego pracownika

Fch – chorobowe Fwr – urlop + chorobowe + przerwa

Fp – przerwy śniadaniowe

CHARAKTERYSTYKA PARAMETRYCZNA PRODUKCJI

Obliczanie zapotrzebowania na cześci do montażu:

𝑃

𝑚𝑖

= 𝑝𝑓 ∗ 𝑑𝑖 [szt/rok]

Pf – program produkcji wyrobów finalnych szt/rok (produkt finalny)

di = współczynnik samopowtarzalności części w wyrobie [szt/wyrób]

Jeżeli ta sama czesc wchodzi w skład kilku wyrobów finalnych asortymentu:

𝑃

𝑚𝑖

= ∑

𝑃𝑓 𝑗

𝑎𝑓
𝑗=1

∗ 𝑑

𝑖 𝑗

[szt/rok]

𝑃

𝑐𝑧𝑖

= (∑ 𝑃𝑓 𝑗

𝑎𝑓

𝑖=1

∗ 𝑑𝑖 𝑗 + 𝑃

𝑘𝑖

+ 𝑃

𝑧𝑖

) (1 + 𝑏

𝑖

)[

𝑠𝑧𝑡

𝑟𝑜𝑘

]

Pki – program produkcji czesci na rzecz kooperacji (innych potrzeb).

Pzi – program produkcji czesci zamiennych.

bi – współczynnik braków, przyjmuje się:

b=3-5% na obróbce

b=2% na montażu

Bilansowanie zadań produkcyjnych z potencjałem produkcyjnym:

Zdolność obciążeniowa operacji (stopień obciążenie stanowsika operacją):

𝑟

𝑜𝑝

=

𝑡𝑗 ∗ 𝑃 ∗ (1 + 𝑞)

𝐹

[

𝑠𝑡

𝑜𝑝

]

Rop – liczba stanowsik potrzebna do wykonania operacji

Tj - pracochłonność jednostkowa wykonania operacji

P – roczny program produkcji

q – udział 𝑡

𝑝𝑧

operacji w całkowitym czasie jej wykonania

F – fundusz czasu pracy stanowiska roboczego

𝑟

𝑜𝑏𝑙

= ∑ 𝑟

𝑜𝑝

𝑚

𝑖=1

[

𝑠𝑡

𝑜𝑝

]

𝑟

𝑜𝑏𝑙

– obciążenie stanowiska roboczego przydzielonymi mu operacjami

Wspólczynnik wykorzystania czasu pracy stanowiska (współczynnik obciążenia stanowiska)

𝑛𝑠𝑡 =

𝑟

𝑜𝑏𝑙

𝑟

𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗

𝑛𝑠𝑡 - współczynnik obciązenia

𝑟

𝑜𝑏𝑙

- liczba stanowisk obliczona

𝑟

𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗

- liczba stanowisk przyjęta

OBLICZANIE OBCIĄŻENIA JEDNOSTEK WG MODELU BILANSOWANIA

𝑃𝑜 ≥ 𝑍

𝑟

𝑥

∗ 𝐹

𝑚𝑛𝑥

∗ 𝜂

𝑛

≥

∑

𝑇

𝑗𝑖𝑥

∗ 𝑃

𝑖𝑥

(1 + 𝑞)(1 + 𝑏𝑖)

𝑎

𝑓

𝑖=1

𝑤

𝑥

𝜂

𝑛

≥

∑

𝑇

𝑗𝑖𝑥

∗ 𝑃

𝑖𝑥

(1 + 𝑞)(1 + 𝑏𝑖)

𝑎

𝑓

𝑖=1

𝑤

𝑥

∗ 𝐹

𝑚𝑛𝑥

∗ 𝑟

𝑥

𝜂

𝑛

- stopień wykorzystania potencjału (obliczanie stanowisk)

bi – wspólczynnik braków

𝑤

𝑥

stopień wykorzystania stanowsik roboczych (0,85)

𝐹

𝑚𝑛𝑥

- fundusz (nie mogę się doczytac drugiego słowa) nominalny stanowiska x (ile godzin pracy jest

w danym okresie np. w roku 2000h)

𝑖𝑥 - liczba stanowisk

𝑇

𝑗𝑖𝑥

- czas jednostkowy wykonywania operacji

𝑃

𝑖𝑥

- program produkcji czesci x