M. Muskała
Probacja 2, 2011
32
Maciej Muskała
Zakłady poprawcze readaptacyjne – czy nowa
szansa readaptacji?
1
Zakłady poprawcze, niezale
ż
nie od ich oceny, s
ą
elementem systemu
oddziaływa
ń
wobec nieletnich, którzy dopu
ś
cili si
ę
popełnienia czynu karal-
nego. Podejmowane na przestrzeni ostatnich lat próby jego reformowania
czy reorganizacji od strony formalnoprawnej w zasadniczy sposób nie zmie-
niły istniej
ą
cego stanu rzeczy
2
. Zakład poprawczy – jak mówi L. Pytka –
cho
ć
jest kosztownym prze
ż
ytkiem, to jak na razie nie wida
ć
, by cokolwiek
mogło go zast
ą
pi
ć
3
. Zawsze b
ę
dzie istnie
ć
grupa nieletnich (cho
ć
mo
ż
e nie
tak liczna jak dzi
ś
4
), którzy ze wzgl
ę
du na charakter popełnionego czynu
i stopie
ń
niedostosowania społecznego b
ę
d
ą
wymaga
ć
całkowitej izolacji
i restrykcyjnych oddziaływa
ń
. Niniejsze opracowanie, cho
ć
krytyczne wpisuje
si
ę
w takowy sposób widzenia, jest jedynie prób
ą
refleksji nad istniej
ą
cymi
rozwi
ą
zaniami formalnoprawnymi.
Jak wiadomo,
ż
adna z trzech prób cało
ś
ciowego uregulowania problema-
tyki odpowiedzialno
ś
ci nieletnich czy nawet szerzej funkcjonowania systemu
profilaktyczno-resocjalizacyjnego nie zako
ń
czyła si
ę
powodzeniem
5
. Prze-
obra
ż
aj
ą
ca si
ę
rzeczywisto
ść
wymusza jednak pewne zmiany, które musz
ą
by
ć
uregulowane aktami prawnymi. W tym kierunku szła zmiana ustawy
o post
ę
powaniu w sprawach nieletnich z 2000 r. (Dz. U. z 2000 r., Nr 91,
1
Uwagi na temat Rozporz
ą
dzenia Ministra Sprawiedliwo
ś
ci z dnia 20 lipca 2009 r. zmieniaj
ą
-
cego rozporz
ą
dzenie w sprawie zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich – Dz. U.
z 2009 r., Nr 119, poz. 996.
2
Zob. L. P y t k a, Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagno-
styczne i metodyczne, Warszawa 2000, s. 211–244.
3
L. P y t k a, Poprawczak – ostatni bastion „utopijnego re-socjalizmu”?, Opieka–Wychowanie–
Terapia 2006, nr 1–2, s. 44–46.
4
Na temat wska
ź
nika dynamiki umieszcze
ń
w zakładach poprawczych na przestrzeni ostatnich
kilkunastu lat zob. A. R e j z n e r, J. J ó
ź
w i a k, Terapia w resocjalizacji, cz
ęść
III:
Ś
rodowisko
społeczne a problem przest
ę
pczo
ś
ci nieletnich (dane statystyczne z lat 1994–2006), Warszawa
2009.
5
W 2005 r. zespół powołany przez Ministra Sprawiedliwo
ś
ci pod przewodnictwem prof.
A. Gaberle przedstawił projekt ustawy – Kodeks Nieletnich, w 2007 r. Ministerstwo Sprawie-
dliwo
ś
ci ogłasza projekt ustawy – Prawo Nieletnich i wreszcie ostatni cało
ś
ciowy projekt, rów-
nie
ż
odrzucony, z 2008 r., opracowany znów pod kierownictwem prof. A. Gaberle. Na temat
tych aktów zob. m.in.: B. S t a
ń
d o - K a w e c k a, Prawo karne nieletnich, od opieki do odpo-
wiedzialno
ś
ci, Wydawnictwo Wolters Kluwer 2007, s. 330 i nast.; W. K l a u s, Dziecko przed
s
ą
dem. Wymiar sprawiedliwo
ś
ci wobec przest
ę
pczo
ś
ci młodszych nieletnich, Warszawa
2009, s. 370–373; A. G a b e r l e, Projekt ustawy – Prawo nieletnich: krok wstecz, Przegl
ą
d
Wi
ę
ziennictwa Polskiego 2008, nr 58, s. 5–8.
Zakłady poprawcze readaptacyjne...
Probacja 2, 2011
33
poz. 1010) i wypełniaj
ą
ce zawart
ą
w art. 95 delegacj
ę
rozporz
ą
dzenie Mini-
stra Sprawiedliwo
ś
ci w sprawie zakładów poprawczych i schronisk dla nie-
letnich (Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1359), a zwłaszcza jego nowelizacja
z dnia 30 lipca 2009 r. (Dz. U. z 2009 r., Nr 119, poz. 996), któremu w cało-
ś
ci b
ę
dzie po
ś
wi
ę
cone niniejsze opracowanie.
Przyj
ę
te w nim regulacje, zgodnie z tre
ś
ci
ą
uzasadnienia, zawieraj
ą
„zmiany w zakresie: 1. rodzajów zakładów poprawczych, 2. kryteriów
umieszczania w nich nieletnich, 3. zasad powierzania stanowiska dyrektora
zakładu i schroniska, 4. kompetencji rady zakładu i dyrektora zakładu
i schroniska, 5. zasad sprawowania nadzoru nad zakładami i schroniskami
oraz 6. zasad zapewniaj
ą
cych ochron
ę
w zakładach i schroniskach”
6
. Dla
autora niniejszego tekstu jako pedagoga najistotniejszymi w
ą
tkami jawi
ą
si
ę
dwa pierwsze, i dlatego na nich skoncentruj
ę
sw
ą
uwag
ę
.
Krytyczna analiza przyj
ę
tych w rozporz
ą
dzeniu rozwi
ą
za
ń
wymaga cz
ę
-
stych odniesie
ń
do zapisów prawnych, zmusza to do cho
ć
by fragmentarycz-
nego przybli
ż
enia jego tre
ś
ci. Główna zmiana, a zarazem wywołuj
ą
ca naj-
wi
ę
cej kontrowersji, została zawarta w rozdziale 2 „Rodzaje i organizacja
zakładów”, w jego § 3, i polega na powołaniu nowego rodzaju zakładów po-
prawczych. Obok istniej
ą
cych dotychczas rodzajów: resocjalizacyjnych
(otwarte – młodzie
ż
owe o
ś
rodki adaptacji społecznej, półotwarte, zamkni
ę
te
i o wzmo
ż
onym nadzorze wychowawczym), resocjalizacyjno-rewalidacyj-
nych, resocjalizacyjno-terapeutycznych
7
, tworzy si
ę
zakłady readaptacyjne.
Trafiaj
ą
do nich, zgodnie z § 9
1
.1 nieletni, którzy:
6
Uzasadnienie do projektu zmian rozporz
ą
dzenia Ministra Sprawiedliwo
ś
ci w sprawie zakła-
dów poprawczych i schronisk dla nieletnich stanowi wykonanie ustawowej delegacji zawartej
w art. 95 § 3 ustawy z dnia 26 pa
ź
dziernika 1982 r. o post
ę
powaniu w sprawach nieletnich
(Dz. U. z 2002 r., Nr 11, poz. 109 i Nr 58, poz. 542; Dz. U. z 2003 r., Nr 137, poz. 1304
i Nr 223, poz. 2217; Dz. U. z 2005 r., Nr 169, poz. 1413; Dz. U. z 2006 r., Nr 220, poz. 1600
oraz Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 766).
7
Na marginesie nale
ż
ałoby si
ę
zastanowi
ć
nad podziałem tych zakładów ze wzgl
ę
du na prze-
znaczenie dokonanym w zarz
ą
dzeniu Ministra Sprawiedliwo
ś
ci z dnia 25 sierpnia 2004 r.
w sprawie utworzenia schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych oraz okre
ś
lenia ich
rodzajów i limitów miejsc – Dziennik Urz
ę
dowy Ministra Sprawiedliwo
ś
ci 2004, nr 6. Wyró
ż
nia
si
ę
tam: Zakład Poprawczy w Białymstoku dla chłopców uzale
ż
nionych od
ś
rodków odurzaj
ą
-
cych i psychotropowych oraz nosicieli wirusa HIV, z limitem 48 miejsc oraz drugi Zakład Po-
prawczy w
Ś
wieciu dla chłopców z zaburzeniami rozwoju osobowo
ś
ci na tle organicznego
uszkodzenia centralnego układu nerwowego i z upo
ś
ledzeniem umysłowym w stopniu lekkim,
z limitem 24 miejsc. W przypadku zakładu w
Ś
wieciu kontrowersje mog
ą
dotyczy
ć
tego, czy
chłopcy tam kierowani musz
ą
si
ę
charakteryzowa
ć
obiema dysfunkcjami? Tak sugeruje zapis
zarz
ą
dzenia, gdzie oba człony zdania pozostaj
ą
w koniunkcji. (Przemawia za tym równie
ż
fakt istnienia zakładów resocjalizacyjno-rewalidacyjnych, które s
ą
wła
ś
nie przeznaczone dla
chłopców z upo
ś
ledzeniem umysłowym.) Ale je
ś
li tak jest, to gdzie maj
ą
trafia
ć
nieletni
sprawcy czynów karalnych, wobec których orzeczono umieszczenie w zakładzie popraw-
czym, którzy nie s
ą
upo
ś
ledzeni, ale przejawiaj
ą
zaburzenia rozwoju osobowo
ś
ci na tle orga-
nicznego uszkodzenia centralnego układu nerwowego? Podobne w
ą
tpliwo
ś
ci mo
ż
e budzi
ć
M. Muskała
Probacja 2, 2011
34
1) przebywaj
ą
c w schronisku dla nieletnich, odmawiali uczestniczenia
w procesie wychowania, edukacji i terapii,
2) w czasie pobytu w schronisku dla nieletnich uciekli z niego lub co naj-
mniej dwukrotnie nie wrócili z przepustki, a istniej
ą
uzasadnione podsta-
wy do przypuszczenia,
ż
e b
ę
d
ą
to czyni
ć
nadal,
3) w czasie pobytu w schronisku dla nieletnich co najmniej dwukrotnie do-
pu
ś
cili si
ę
czynów zabronionych,
4) przebywaj
ą
c w zakładzie poprawczym innego rodzaju, odmawiali uczest-
niczenia w procesie wychowania, edukacji i terapii,
5) w czasie pobytu w zakładzie poprawczym innego rodzaju uciekli z niego
lub co najmniej dwukrotnie nie wrócili z przepustki lub urlopu, a istniej
ą
podstawy do przypuszczenia,
ż
e b
ę
d
ą
to czyni
ć
nadal,
6) w czasie pobytu w zakładzie poprawczym innego rodzaju dwukrotnie
dopu
ś
cili si
ę
czynów zabronionych.
„W ten sposób – czytamy w uzasadnieniu – zrealizowany został postulat
wł
ą
czenia do wysoce specjalistycznego oddziaływania terapeutycznego
nieletnich, którzy czynnie lub biernie odmawiaj
ą
udziału w procesie wycho-
wania, edukacji i terapii. Dzi
ę
ki utworzeniu readaptacyjnego zakładu po-
prawczego w pozostałych rodzajach zakładów jako
ść
pracy resocjalizacyjnej
zyska na efektywno
ś
ci”
8
.
O ile przed zmian
ą
rozporz
ą
dzenia nie miało to wi
ę
kszego znaczenia,
o tyle teraz ju
ż
sam tytuł rozdziału budzi kontrowersje. Co tworzy rodzaj?
Czy s
ą
to obecnie cztery główne kategorie (rodzaje?): resocjalizacyjne, re-
socjalizacyjno-rewalidacyjne, resocjalizacyjno-terapeutyczne i readaptacyj-
ne, czy te
ż
pod tym poj
ę
ciem mie
ś
ci si
ę
tak
ż
e podział zakładów resocjaliza-
cyjnych na otwarte, półotwarte, zamkni
ę
te i o wzmo
ż
onym nadzorze wycho-
wawczym. Odpowied
ź
na to wydawałaby si
ę
banalna, ale by
ć
mo
ż
e dla nie-
których bezzasadne pytanie poci
ą
ga za sob
ą
daleko id
ą
ce skutki
9
.
Przyjrzyjmy si
ę
dokładnie zapisom rozporz
ą
dzenia, koncentruj
ą
c si
ę
tylko
na tych, które dotycz
ą
zakładów poprawczych, pomijaj
ą
c równocze
ś
nie kwe-
stie zwi
ą
zane ze schroniskami dla nieletnich.
Zacytowany powy
ż
ej § 9
1
.1 w pkt. 4, 5 i 6 mówi o mo
ż
liwo
ś
ciach przenie-
sienia do zakładu readaptacyjnego nieletniego po wyst
ą
pieniu opisanych
okoliczno
ś
ci w zakładów poprawczych innego rodzaju. Je
ś
li ograniczymy si
ę
w rozwa
ż
aniach tylko do wyodr
ę
bnionych zakładów resocjalizacyjnych (z ich
zapis zarz
ą
dzenia dotycz
ą
cy zakładu w Białymstoku. Koniunkcji odpowiada nie tylko spójnik
„i”, ale tak
ż
e „oraz”, a zatem i w tym przypadku wychowanek winien si
ę
charakteryzowa
ć
obiema cechami: zarówno uzale
ż
nieniem, jak i nosicielstwem wirusa HIV.
8
Uzasadnienie do projektu zmian rozporz
ą
dzenia Ministra Sprawiedliwo
ś
ci…
9
Czego kolejnym przykładem mo
ż
e by
ć
tre
ść
rozdziału 9a „
Ś
rodki zapewnienia bezpiecze
ń
-
stwa w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich”, gdzie nie ma ju
ż
rodzajów za-
kładów, gdy
ż
zast
ą
piono je typami – zob. § 105
1
.2. W zale
ż
no
ś
ci od typu zakładu lub schro-
niska stosuje si
ę
pełny, ograniczony lub uproszczony system ochrony.
Zakłady poprawcze readaptacyjne...
Probacja 2, 2011
35
podziałem na otwarte, półotwarte, zamkni
ę
te i o wzmo
ż
onym nadzorze wy-
chowawczym), co samo w sobie wydaje si
ę
nieuprawnione, bo czym w takim
razie byłyby pozostałe zakłady (rewalidacyjne, terapeutyczne), doprowadzi
to nas do do
ść
kuriozalnej sytuacji.
Rozpatrzmy hipotetyczn
ą
sytuacj
ę
: oto najbardziej zdemoralizowane jed-
nostki, które popełniły najpowa
ż
niejsze czyny i zostały skierowane do zakła-
dów o wzmo
ż
onym nadzorze wychowawczym (§ 7.1 – rozporz
ą
dze-
nia), b
ą
d
ź
dezorganizowały prac
ę
w innych zakładach (§ 7.2), gdy tym ra-
zem dezorganizuj
ą
prac
ę
tego
ż
zakładu, zostaj
ą
przeniesieni do zakładu
readaptacyjnego. Tutaj przykładowo przebywaj
ą
razem z uciekinierem
z zakładu otwartego, który co prawda uciekł i „istniej
ą
podstawy do przy-
puszczenia,
ż
e b
ę
dzie to czyni
ć
nadal”, ale do MOAS-u trafił, gdy
ż
: 1) nie
przebywał w aresztach
ś
ledczych lub zakładach karnych, 2) nie dopu
ś
cił si
ę
czynu karalnego okre
ś
lonego w art. 134, art. 148 § 1, 2 lub 3, art. 156 § 1
lub 3, art. 163 § 1 lub 3, art. 166, art. 173 § 1 lub 3, art. 197 § 3, art. 252 § 1
lub 2 oraz art. 280 Kodeksu karnego, 3) wyra
ż
a wol
ę
uczestniczenia w pro-
cesie resocjalizacji i którego postawa oraz zachowanie w schronisku za tym
przemawia, 4) nie identyfikuje si
ę
z podkultur
ą
przest
ę
pcz
ą
(§ 4.1 rozporz
ą
-
dzenia). A zatem w jednym zakładzie, by
ć
mo
ż
e nawet w jednej grupie wy-
chowawczej, przebywaj
ą
skrajnie ró
ż
ni nieletni, co z punktu widzenia mo
ż
li-
wo
ś
ci stosowania skutecznych
ś
rodków i metod oddziaływania nie wydaje
si
ę
najlepszym rozwi
ą
zaniem.
Mo
ż
e w takim razie chodzi o inny podział, bardziej nadrz
ę
dny, na cztery
główne rodzaje (resocjalizacyjne, resocjalizacyjno-rewalidacyjne, resocjali-
zacyjno-terapeutyczne i readaptacyjne). Ale jak nie trudno zauwa
ż
y
ć
i tu nie
jeste
ś
my wolni od kuriozalnych sytuacji, gdzie do jednego zakładu trafiaj
ą
np. wychowankowie z zaburzeniami osobowo
ś
ci, uzale
ż
nieni i bez jakiejkol-
wiek dodatkowej dysfunkcji poza niedostosowaniem. Tworzymy dla nich
oddzielne grupy wychowawcze, zale
ż
nie od tego, z jakiego zakładu przybyli?
Ale jak liczne? Nie powinny przekracza
ć
8 wychowanków, jak chce rozpo-
rz
ą
dzenie odno
ś
nie zakładów readaptacyjnych – § 9
1
.4, czy np. sze
ś
ciu, je
ś
li
b
ę
dziemy mieli wychowanków z zakładów resocjalizacyjno-terapeutycznych
– § 9.4. A co ze szkoł
ą
? Skoro obok wychowanków w normie intelektualnej
trafiaj
ą
tu tak
ż
e niepełnosprawni intelektualnie. Na bazie tylko tego jednego
zagadnienia takich dylematów rodzi si
ę
znacznie wi
ę
cej. Od aktów i j
ę
zyka
prawniczego wymaga si
ę
precyzji i jednoznaczno
ś
ci, i nawet przy wprowa-
dzaniu tego do
ść
kontrowersyjnego pomysłu mo
ż
na to było osi
ą
gn
ąć
, czego
przykładem mog
ą
by
ć
cho
ć
by rozwi
ą
zania z tego
ż
rozporz
ą
dzenia odnosz
ą
-
ce si
ę
do zakładów zamkni
ę
tych, o czym dalej.
Kolejn
ą
kwesti
ą
, która mo
ż
e budzi
ć
uzasadnione w
ą
tpliwo
ś
ci, s
ą
wymie-
nione wy
ż
ej przyczyny umieszczenia wychowanka w zakładach readapta-
cyjnych. Pierwsza z nich to odmawianie, jak dookre
ś
la uzasadnienie, zarów-
M. Muskała
Probacja 2, 2011
36
no w sposób czynny, jak i bierny uczestniczenia w procesie wychowania,
edukacji i terapii. Oto oddajemy w r
ę
ce wychowawcy instrument, który by
ć
mo
ż
e jest potrzebny, wszak niejednokrotnie mamy do czynienia z pojedyn-
czymi wychowankami, którzy dezorganizuj
ą
prac
ę
grupy czy wr
ę
cz całego
zakładu, ale wymaga on chyba dalszej refleksji i przede wszystkim wi
ę
kszej
precyzji sformułowa
ń
. Nie trzeba by
ć
specjalist
ą
w dziedzinie resocjalizacji,
by zdawa
ć
sobie spraw
ę
z faktu,
ż
e niedostosowani społecznie kieruj
ą
si
ę
zwykle odmiennymi warto
ś
ciami,
ż
e traktuj
ą
pobyt w zakładzie, niezale
ż
nie
jak b
ę
dziemy to nazywa
ć
w aktach prawnych, jako kar
ę
, represj
ę
. I wszyst-
ko, co taka instytucja proponuje, spotyka si
ę
z ich wewn
ę
trznym oporem. Nie
chc
ą
uczestniczy
ć
w procesie oddziaływa
ń
, bo jest on cz
ęś
ci
ą
, elementem
systemu, który oni odrzucaj
ą
. Pierwszym i podstawowym zadaniem ka
ż
dego
wychowawcy jest wła
ś
nie zmieni
ć
nastawienie wychowanków. I trzeba
z zadowoleniem przyzna
ć
,
ż
e w wi
ę
kszo
ś
ci przypadków to si
ę
udaje.
W wi
ę
kszo
ś
ci przypadków wychowanków, ale i w wi
ę
kszo
ś
ci przypadków
wychowawców. Podkre
ś
lam to, gdy
ż
ten
ś
rodek mo
ż
e mie
ć
bardzo du
ż
e
znaczenie w budowaniu stosunków wychowawczych mi
ę
dzy personelem
a podopiecznymi. Oparcie tych relacji na stosunku zewn
ę
trznym, budowa-
nym na l
ę
ku i strachu, z punktu widzenia skuteczno
ś
ci oddziaływa
ń
ma nie-
wielkie znaczenie. Cel pobytu nieletniego w zakładzie to nie spokój, lecz
resocjalizacja.
Ponadto zaproponowane rozwi
ą
zanie na bazie obowi
ą
zuj
ą
cych regulacji
nie jest niczym nowym. W my
ś
l § 61 rozporz
ą
dzenia – wychowanek zakładu
w czasie pobytu w zakładzie powinien: 1) przestrzega
ć
regulaminu i rozkładu
zaj
ęć
w zakładzie, 2) przestrzega
ć
zasad bezpiecze
ń
stwa i powiadamia
ć
przeło
ż
onych o zagro
ż
eniach dla bezpiecze
ń
stwa osób, dla porz
ą
dku,
ś
ro-
dowiska, zdrowia lub mienia, 3) uczestniczy
ć
w procesie resocjalizacji,
4) wykonywa
ć
polecenia przeło
ż
onych – co odpowiada, a nawet rozszerza
zapis § 9
1
.1 pkt 4. Nie wywi
ą
zywanie si
ę
z tych obowi
ą
zków mo
ż
e skutko-
wa
ć
zastosowaniem
ś
rodków dyscyplinuj
ą
cych, i to nie tylko w my
ś
l
§ 71.1 pkt 12 wyst
ą
pieniem z wnioskiem o przeniesienie do innego zakładu
tego samego rodzaju, ale równie
ż
, jak czytamy w punkcie 13, wyst
ą
pieniem
z wnioskiem o przeniesienie do zakładu innego rodzaju (podkr. autora)
10
.
Jak podaje § 9
1
.1 pkt 5 kolejnym powodem umieszczenia nieletniego
w zakładzie readaptacyjnym jest ucieczka z zakładu innego rodzaju lub co
10
Warto doda
ć
,
ż
e tak brzmi
ą
cy zapis był obecny w omawianym rozporz
ą
dzeniu jeszcze przed
zmianami z 2009 r. i dotyczył przeniesienia do zakładów o wzmo
ż
onym nadzorze wycho-
wawczym. Jest to procedura czasochłonna, wymagaj
ą
ca zatwierdzenia przez s
ą
d. Art. 85
§ 2 ustawy o post
ę
powaniu w sprawach nieletnich przewiduje jednak mo
ż
liwo
ść
natychmia-
stowego przeniesienia nieletniego ze wzgl
ę
du na szczególne okoliczno
ś
ci sprawy. A jak po-
kazuje praktyka wychowawcza, znaczenie zastosowania tego
ś
rodka dyscyplinuj
ą
cego ma
równie
ż
daleko id
ą
ce znaczenie prewencyjne.
Zakłady poprawcze readaptacyjne...
Probacja 2, 2011
37
najmniej dwukrotny niepowrót z przepustki lub urlopu, a istniej
ą
podstawy do
przypuszczenia,
ż
e b
ę
dzie to czyni
ć
nadal. Poza podobnymi zastrze
ż
eniami,
jak w sytuacji powy
ż
ej, gdzie do jednego zakładu trafiaj
ą
uciekinierzy z in-
nych, skrajnie ró
ż
nych rodzajów zakładów, dochodz
ą
dodatkowe w
ą
tpliwo-
ś
ci. S
ą
one zwi
ą
zane z funkcjonowaniem zakładów resocjalizacyjnych za-
mkni
ę
tych, które zgodnie z § 6.1 s
ą
przeznaczone dla wychowanków, którzy
wielokrotnie uciekali. Zatem mo
ż
na wnioskowa
ć
,
ż
e je
ż
eli wychowanek
ucieknie raz, to istnieje mo
ż
liwo
ść
przeniesienia go do zakładu readaptacyj-
nego, a je
ż
eli wielokrotnie (dwa) to do zakładu zamkni
ę
tego. Nasuwa si
ę
pytanie, a co z sytuacj
ą
, kiedy wychowanek ucieknie z zakładu typu za-
mkni
ę
tego? Oczywi
ś
cie istnieje jeszcze przesłanka przypuszcze
ń
,
ż
e b
ę
dzie
to czyni
ć
nadal, tyle tylko,
ż
e jest to przesłanka nieprecyzyjna, której trudno
przypisa
ć
jakie
ś
okre
ś
lone desygnaty.
Od podobnych w
ą
tpliwo
ś
ci nie jest wolny kolejny powód umieszczenia
w tego rodzaju (!) zakładach – co najmniej dwukrotne popełnienie czynu
zabronionego. Ka
ż
dego, niezale
ż
nie od wagi czynu?
Wi
ę
kszo
ść
z tych w
ą
tpliwo
ś
ci mo
ż
na rozwi
ą
za
ć
, precyzuj
ą
c zawarte
w rozporz
ą
dzeniu sformułowania, tak co do rozumienia „rodzaju” zakładów,
jak i rozwi
ą
za
ń
szczegółowych. Przykładem mog
ą
by
ć
regulacje zawarte
w omawianym rozporz
ą
dzeniu dotycz
ą
ce funkcjonowania zakładów za-
mkni
ę
tych, gdzie wyra
ź
nie okre
ś
lono, z jakich zakładów uciekinierzy mog
ą
trafi
ć
do tego rodzaju zakładów (§ 6.1).
Kolejnym zagadnieniem godnym uwagi jest rozumienie przez prawodaw-
c
ę
poj
ę
cia readaptacji. Zgodnie z § 9
1
.2 polega ona na:
1) zaplanowaniu i realizacji indywidualnych oddziaływa
ń
reedukacyjnych,
2) stosowaniu metod i form pracy słu
żą
cych ułatwieniu dostosowania si
ę
nieletniego do ustalonego w zakładzie porz
ą
dku,
3) ograniczeniu mo
ż
liwo
ś
ci korzystania z form zaj
ęć
charakterystycznych
dla zakładów poprawczych innego rodzaju, polegaj
ą
cym na:
a) kształceniu oraz zatrudnieniu wychowanków wył
ą
cznie na terenie za-
kładu,
b) prowadzeniu zaj
ęć
w czasie wolnym od nauki i pracy wył
ą
cznie na te-
renie zakładu i pod bezpo
ś
rednim nadzorem pracowników zakładu,
4) zwi
ę
kszeniu ilo
ś
ci zada
ń
i czynno
ś
ci o charakterze porz
ą
dkowym oraz
prac społecznie u
ż
ytecznych.
U
ż
yty w punkcie pierwszym termin reedukacja w analizowanym rozpo-
rz
ą
dzeniu pada tylko raz, wła
ś
nie w tym miejscu i niestety nigdzie nie został
wyja
ś
niony. Nie jest jasne, czy dla prawodawcy termin ten jest synonimem
resocjalizacji
11
, czy te
ż
zgoła czym
ś
odmiennym
12
. Zakładaj
ą
c to
ż
samo
ść
11
Wartym odnotowania jest fakt,
ż
e termin „resocjalizacja” w noweli z 2009 r. nie pada ani
razu.
M. Muskała
Probacja 2, 2011
38
tych poj
ęć
, wypełnionych niedookre
ś
lonymi tre
ś
ciami intuicyjnymi, co
ś
, co
ma stanowi
ć
o odmienno
ś
ci readaptacji, ju
ż
w rozporz
ą
dzeniu wyst
ę
puje
i wyst
ę
powało. Mowa tu o zawartym w § 59.1 obowi
ą
zku prowadzenia pro-
cesu resocjalizacji wychowanka w oparciu o indywidualny plan resocjalizacji,
opracowany przez pedagoga przy współudziale wychowanka, psychologa
i innych pracowników zakładu.
Punkt drugi wydaje si
ę
by
ć
kluczowym w rozumieniu readaptacji, bo jak
wida
ć
z jego tre
ś
ci, readaptacja to nie cel pobytu w zakładzie poprawczym
jakiegokolwiek rodzaju, nie istota oddziaływa
ń
naprawczych umo
ż
liwiaj
ą
cych
adaptacj
ę
do warunków wolno
ś
ciowych po pobycie w warunkach izolacji
13
,
lecz jedynie proces podporz
ą
dkowania si
ę
i to nie tylko „ustalonemu w za-
kładzie porz
ą
dkowi”, ale i dostosowanie si
ę
do warunków izolacji
14
. Nazywa-
nie procesu adaptacji do warunków zakładowych readaptacj
ą
musi budzi
ć
sprzeciw ka
ż
dego pedagoga. Ponadto, sformułowanie u
ż
yte w punkcie dru-
gim to nic innego, jak swoista
ż
onglerka słowna, bo có
ż
to za wyj
ą
tkowe
metody i formy mog
ą
si
ę
w nim kry
ć
, dodajmy metody, których w innych
zakładach wychowawcy nie stosuj
ą
, bo wszak gdyby stosowali, to i w nich
nieletni dostosowaliby si
ę
do ustalonego w zakładzie porz
ą
dku
15
.
12
Trudno przypuszcza
ć
,
ż
e bezprzymiotnikowa readaptacja ró
ż
ni si
ę
w sposób zasadniczy od
readaptacji społecznej, skoro nawet w słowniku j
ę
zyka polskiego terminy te s
ą
uto
ż
samiane.
I nawet je
ś
li aktualnie na gruncie pedagogiki resocjalizacyjnej tocz
ą
si
ę
spory poj
ę
ciowe nad
znaczeniem poszczególnych terminów (zob. np. L. P y t k a, O mglisto
ś
ci j
ę
zyka pedagogiki
resocjalizacyjnej, Opieka–Wychowanie–Terapia 2002, nr 1, s. 33–38; B. P a s t w a -
W o j c i e c h o w s k a, Czy pytanie o bezsens resocjalizacji ma sens?, Resocjalizacja Polska,
Rocznik 2010, nr 1, s. 109–120), to wprowadzony zam
ę
t terminologiczny, zwłaszcza w od-
niesieniu do dyscypliny tak bardzo wyczulonej na precyzj
ę
słowa, z cał
ą
pewno
ś
ci
ą
musi
dziwi
ć
.
13
Tak to rozumie pedagogika resocjalizacyjna, penitencjarna – zob. np. W. A m b r o z i k, Pro-
ces readaptacji społecznej i jego istota, (w:) B. U r b a n, J. M. S t a n i k (red.), Resocjalizacja,
Warszawa 2007, t. 2; A. B a ł a n d y n o w i c z, Readaptacja społeczna, Encyklopedia peda-
gogiczna XXI wieku, t. V, Warszawa 2006, s. 63; I. M o t o w, Problem readaptacji społecznej
w mi
ę
dzynarodowych standardach prawnych, (w:) I. M o t o w (red.), Readaptacja społeczna
nieletnich przest
ę
pców w wybranych krajach Unii Europejskiej, Cz
ę
stochowa 2008, s. 19–26;
G. B. S z c z y g i e ł, Społeczna readaptacja skazanych w polskim systemie penitencjarnym,
Białystok 2007.
14
Skojarzenie z procesem prizonizacji wydaje si
ę
jak najbardziej uzasadnione.
15
Z punktu widzenia psycho- czy socjolingwistyki sformułowania, konstrukcje j
ę
zykowe u
ż
yte
przez prawodawc
ę
w sposób jednoznaczny okre
ś
laj
ą
sposób jego my
ś
lenia o rzeczywisto
ś
ci
zakładowej. A jak ucz
ą
te dyscypliny, „sposób mówienia (…) w jakim
ś
stopniu narzuca nam
sposób post
ę
powania i traktowania (treatment)” – zob. W. K a c z y
ń
s k a, Pedagogika reso-
cjalizacyjna Czesława Czapowa. Ku „antropologii praktycznej”, (w:) C. Czapów 1925–1980.
Ś
wiadectwo trzech pokole
ń
, Warszawa 2003, s. 357. U
ż
yty j
ę
zyk, a nie tylko konstrukcje
prawne, modyfikuje zastan
ą
rzeczywisto
ść
, a wr
ę
cz tworzy zupełnie now
ą
odrealnion
ą
, nie-
współgraj
ą
c
ą
z istniej
ą
c
ą
. Por. L. P y t k a, O eufemizmach w pedagogice specjalnej, (w:)
W. K u b i k, B. U r b a n (red.), Uwarunkowania i wzory marginalizacji społecznej współcze-
snej młodzie
ż
y, Kraków 2005, s. 81–86.
Zakłady poprawcze readaptacyjne...
Probacja 2, 2011
39
W punkcie trzecim przechodzimy od, przynajmniej teoretycznie, konstruk-
tywnych oddziaływa
ń
do
ś
rodków… represji. Mowa tu o ograniczeniu mo
ż
li-
wo
ś
ci korzystania z kształcenia, zatrudnienia oraz prowadzeniu zaj
ęć
w cza-
sie wolnym od nauki i pracy wył
ą
cznie na terenie zakładu. Tyle tylko,
ż
e
z wyj
ą
tkiem zakładów otwartych w pozostałych jest to w zasadzie reguł
ą
(zob. odno
ś
nie półotwartych § 5.3, zamkni
ę
tych § 6.2 i o wzmo
ż
onym nad-
zorze § 7.4). Ponadto bior
ą
c pod uwag
ę
cel pobytu nieletniego w zakładzie
i stosowanie zasady indywidualizacji, prawodawca słusznie przewidział od-
st
ę
pstwa od takiej sytuacji, nawet w przypadku „najsurowszego” z zakładów,
o wzmo
ż
onym nadzorze § 7.5
16
. Jak wynika jednak z tre
ś
ci cytowanego
wy
ż
ej § 9
1
.2 pkt 3 nie dotyczy to zakładów readaptacyjnych, gdy
ż
w tym
przypadku i to bez
ż
adnych wyj
ą
tków zaj
ę
cia mog
ą
si
ę
odbywa
ć
wył
ą
cznie
na terenie zakładu. W zwi
ą
zku z tym szereg dalszych przepisów omawiane-
go rozporz
ą
dzenia pozostaje ze sob
ą
w sprzeczno
ś
ci. Dotyczy to chocia
ż
by
zawartego w § 66.1 katalogu nagród, jakie mo
ż
e otrzyma
ć
nieletni za: wła-
ś
ciw
ą
postaw
ę
i zachowanie, wyró
ż
niaj
ą
ce wykonywanie obowi
ą
zków, wzo-
rowe przestrzeganie regulaminu zakładu czy osi
ą
ganie bardzo dobrych wy-
ników w nauce (§ 65) Odnosi si
ę
to zwłaszcza do punktu 9 tego paragrafu,
który jako nagrod
ę
przewiduje: zgod
ę
na udział w imprezach, zaj
ę
ciach
o
ś
wiatowych i sportowych oraz szkoleniach poza zakładem. Je
ś
li nawet
stanie si
ę
na stanowisku,
ż
e interpretacja tre
ś
ci § 9
1
.2 pkt 3 wyklucza mo
ż
li-
wo
ść
zastosowania tej nagrody, to w przypadku § 71.1 takiej mo
ż
liwo
ś
ci ju
ż
nie ma. Tym razem mowa o
ś
rodkach dyscyplinuj
ą
cych, które stosuje dyrek-
tor za: naruszenie ustalonego w zakładzie porz
ą
dku, niewykonywanie swo-
ich obowi
ą
zków, zachowania godz
ą
ce w dobro innych osób czy ucieczk
ę
z zakładu lub nieusprawiedliwione niepowrócenie z udzielonego urlopu lub
przepustki (§ 70). Punkt 8 mówi o cofni
ę
ciu zgody lub nieudzielaniu zgody
na udział w imprezach, zaj
ę
ciach o
ś
wiatowych i sportowych oraz szkole-
niach poza zakładem, okre
ś
laj
ą
c czas, przez jaki ten zakaz ma obowi
ą
zy-
wa
ć
, ró
ż
nicuj
ą
c go w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju(?) zakładu. I tak, w przypadku
zakładów otwartych ten
ś
rodek dyscyplinuj
ą
cy mo
ż
e obowi
ą
zywa
ć
do 2 mie-
si
ę
cy, półotwartych, resocjalizacyjno-rewalidacyjnych lub resocjalizacyjno-
terapeu-tycznych do 3 miesi
ę
cy, za
ś
w przypadku zakładów zamkni
ę
tych,
o wzmo
ż
onym nadzorze wychowawczym oraz readaptacyjnych (§ 71.1
pkt 8e) do 4 miesi
ę
cy.
Zatem, je
ś
li readaptacja nie polega na indywidualizacji (pkt 1), bo z tym
mamy do czynienia w ka
ż
dym zakładzie, nie na niesprecyzowanych formach
i metodach (pkt 2), ani na zakazie odbywania zaj
ęć
poza zakładem (pkt 3),
to musi polega
ć
, zgodnie z punktem 4, na zwi
ę
kszeniu ilo
ś
ci zada
ń
i czyn-
16
§ 7.5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dla wychowanków wykazuj
ą
cych popraw
ę
w zachowaniu mog
ą
by
ć
organizowane zaj
ę
cia poza zakładem pod bezpo
ś
rednim i stałym
nadzorem pracowników zakładu.
M. Muskała
Probacja 2, 2011
40
no
ś
ci o charakterze porz
ą
dkowym oraz prac społecznie u
ż
ytecznych. Takie
uj
ę
cie readaptacji, i mowa tu nie tylko o punkcie czwartym, obrazuje wr
ę
cz
odej
ś
cie prawodawcy od zało
ż
e
ń
aksjologicznych le
żą
cych u podstaw usta-
wy o post
ę
powaniu w sprawach nieletnich
17
. Charakterystyczny dla tak ro-
zumianego zakładu poprawczego „dyscyplinarno-izolacyjny system wycho-
wania, oparty na obowi
ą
zuj
ą
cej we wszystkich jego płaszczyznach i ogni-
wach zasadzie nadrz
ę
dno
ś
ci i podrz
ę
dno
ś
ci, egzekwowanej przede wszyst-
kim za pomoc
ą
kar przy nikłym stosowaniu nagród, wyklucza mo
ż
liwo
ść
wykorzystania w zabiegach reedukacyjnych autonomicznej aktywno
ś
ci wy-
chowanków, niezb
ę
dnych do osi
ą
gni
ę
cia jakichkolwiek (podkr. autora) efek-
tów wychowania”
18
, tak
ż
e tych, które
ż
yczeniowo zostały sformułowane
w rozporz
ą
dzeniu jako cel readaptacji, a polegaj
ą
cych na podporz
ą
dkowaniu
si
ę
warunkom izolacji
19
.
Sam pomysł wprowadzenia tego typu zakładów do systemu oddziaływa
ń
resocjalizacyjnych, cho
ć
budzi kontrowersje, mo
ż
na by próbowa
ć
uzasadni
ć
z punktu widzenia pedagogicznego. Za
ś
od strony formalno-prawnej nie
wymagałoby to zbyt wielu zabiegów, wystarczyłoby na przykład w niewielkim
stopniu zmieni
ć
przeznaczenie zakładów zamkni
ę
tych, uszczegółowi
ć
kilka
zapisów i upro
ś
ci
ć
procedury. Jednak sposób, w jaki tego dokonano, wydaje
si
ę
narusza
ć
wszelkie zasady tworzenia prawa. Wprowadzenie do porz
ą
dku
prawnego oderwanego, wyrwanego z innego aktu fragmentu, obcego aksjo-
logicznie i formalnie, trudno uzna
ć
za akt racjonalnego tworzenia prawa.
Ponadto nie sposób uwierzy
ć
, by liczny kr
ą
g podmiotów, które uczestniczyły
w konsultacjach społecznych, nie zgłaszał do tak
ź
le napisanego aktu
ż
ad-
nych uwag
20
.
17
Co jest oczywiste, gdy
ż
przyj
ę
te w zmianach z 2009 r. propozycje s
ą
przepisane z odrzuco-
nego projektu Prawo Nieletnich, czego kolejnym dowodem, poza nieprzystawaniem zapisów
do istniej
ą
cych regulacji, mo
ż
e by
ć
odwoływanie si
ę
do proponowanego w projekcie, a nie
istniej
ą
cego obecnie, podziału zakładów poprawczych na podstawowe i specjalne, jak to ma
miejsce w § 105
3
.1. Ograniczony system ochrony stosuje si
ę
w otwartych i półotwartych re-
socjalizacyjnych zakładach poprawczych, w specjalnych terapeutycznych i rewalidacyjnych
zakładach poprawczych oraz w zwykłych schroniskach dla nieletnich
18
Jak zauwa
ż
a ju
ż
ponad trzydzie
ś
ci lat temu S. K o w a l s k i, we wst
ę
pie do ksi
ąż
ki J. W ł o -
d a r k a, System wychowawczy zakładu poprawczego. Socjologiczne studium instytucji re-
socjalizacyjnej, Warszawa 1977, s. 8.
19
Na temat systemu dyscyplinarno-izolacyjnego zob m.in. C. C z a p ó w, Wychowanie resocja-
lizuj
ą
ce. Elementy metodyki i diagnostyki, Warszawa 1980; O. L i p k o w s k i, Resocjalizacja,
Warszawa 1976; C. C z a p ó w, S. J e d l e w s k i, Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa
1971.
20
Projekt rozporz
ą
dzenia został przekazany do zaopiniowania S
ą
dowi Najwy
ż
szemu, Krajowej
Radzie S
ą
downictwa, Naczelnej Radzie Adwokackiej, Krajowej Radzie Radców Prawnych,
Krajowej Radzie Kuratorów, Stowarzyszeniu S
ę
dziów S
ą
dów Rodzinnych, Towarzystwu
Przyjaciół Dzieci, dyrektorom zakładów i schronisk, zwi
ą
zkom zawodowym działaj
ą
cym na
terenie zakładów i schronisk, Okr
ę
gowym Zespołom Nadzoru Pedagogicznego. Dziwi
ć
mo
ż
e
Zakłady poprawcze readaptacyjne...
Probacja 2, 2011
41
Oto realne oblicze rozporz
ą
dzenia w sprawie zakładów poprawczych
i schronisk dla nieletnich po jego zmianie z lipca 2009 roku. Krytycyzm auto-
ra, ostro
ść
i stanowczo
ść
sformułowanych uwag, wynika zarówno z dbało
ś
ci
o nale
ż
yty kształt regulacji prawnych decyduj
ą
cych o funkcjonowaniu ele-
mentu systemu resocjalizacji, jakim jest zakład poprawczy, jak i z troski
o mo
ż
liwe nast
ę
pstwa wychowawcze, jakich mo
ż
e do
ś
wiadczy
ć
nieletni,
trafiwszy do zakładu poprawczego readaptacyjnego.
w tej grupie nadreprezentatywno
ść
prawników w porównaniu z przedstawicieli
ś
rodowisk
wychowawczych, o
ś
wiecie nauki nie wspominaj
ą
c.