ZBIEG PRZEPiSÓW
sytuacja, w której
ten sam czyn w
znaczeniu naturalnym
(ten sam
kompleks uzewnętrznionych ruchów,
ten sam fragment ocenianego
zachowania)
realizuje znamiona
dwóch lub więcej typów czynów
zabronionych
opisanych w przepisach
kodeksu karnego
I.
Stosunki logiczne
jakie mogą zachodzid między desygnatami
zbiegających się przepisów ustawy
1. stosunek zawierania
– nie może zachodzid
2. stosunek wykluczania się
– pozorny zbieg przepisów
3. stosunek krzyżowania
– rzeczywisty zbieg przepisów (właściwy lub niewłaściwy)
Ad. 2 pozorny zbieg przepisów
Częśd doktryny przyjmuje, że pomiędzy typami zasadniczymi a
uprzywilejowanymi (kwalifikowanymi) zachodzi taki stosunek jak pomiędzy
lex generalis i lex specialis, i że znajduje zastosowanie zasada
lex specialis derogat legi generali
Zakres desygnatów przepisu określającego typ podstawowy
dopełnia zakres desygnatów typów zmodyfikowanych w ten
sposób, że typ podstawowy sankcjonuje wszystkie naruszenia
normy sankcjonowanej, których nie obejmują swoim zakresem
typy zmodyfikowane. Nie można zatem zasadniczo jednym
zachowaniem zrealizowad znamion typu zasadniczego i
uprzywilejowanego
Ad. 3 rzeczywisty zbieg przepisów
a)
zbieg niewłaściwy (pomijalny),
zachowanie realizuje znamiona dwóch lub więcej typów czynów zabronionych,
jednakże stosunek merytoryczny istniejący pomiędzy nimi zezwala na
zastosowanie jednej z dwóch
reguł wyłączania wielości ocen
(mają one
charakter celowościowy – teleologiczny a nie logiczny )
Reguły wyłączania wielości ocen:
*zasada subsydiarności (lex primaria derogat legi subsydiarne)
-
subsydiarnośd ustawowa
-
subsydiarnośd milcząca
*zasada konsumpcji (lex consumens derogat legi consumptae)
b)
zbieg właściwy,
nie można zastosowad jednej z reguł wyłączania wielości ocen; dla oddania
zawartości kryminalnej czynu konieczne jest podanie w kwalifikacji wszystkich
zbiegających się przepisów
Przyjęte w doktrynie metody rozwiązywania zagadnienia
rzeczywistego zbiegu przepisów:
1. Eliminacyjny zbieg przepisów,
2. Kumulatywny zbieg przepisów,
Art. 11. § 1.
Ten sam czyn
może stanowid
tylko jedno przestępstwo.
§ 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej
przepisach ustawy karnej,
sąd skazuje za jedno przestępstwo na
podstawie wszystkich zbiegających się przepisów
.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu
przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu
innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich
zbiegających się przepisów.