monter konstrukcji budowlanych 712[04] z2 07 u

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ

Marzena Rozborska

Wykonywanie budynków w technologii wielkoblokowej
712[04].Z2.07

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
dr inż. Ewelina Sadowska
mgr inż. Grażyna Piontecka – Nowińska

Opracowanie redakcyjne:

mgr inż. Barbara Olech

Konsultacja:

mgr inż. Krzysztof Wojewoda

Korekta:

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 712[04].Z2.07
„Wykonywanie budynków w technologii wielkoblokowej”, zawartego w modułowym
programie nauczania dla zawodu monter konstrukcji budowlanych.

Wydawca

Instytut technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Zasady stosowania technologii wielkoblokowej

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Elementy składowe konstrukcji wielkoblokowej

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Przygotowanie i kontrola geodezyjna przy pracach montażowych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Zasady montażu prefabrykatów ściennych

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Zasady montażu elementów stropowych i dachowych

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Montaż spoczników, biegów schodowych i balkonów

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. BHP przy robotach montażowych

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy na temat zasad montażu budynków

w technologii wielkoblokowej.

Poradnik ten zawiera:
1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które

powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej.

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania (rozdział 4) - umożliwia samodzielne przygotowanie się do

wykonania ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Do poszerzenia wiedzy wykorzystaj
wskazaną literaturę oraz inne źródła informacji. Materiał obejmuje również
ćwiczenia, zawierające:
- pytania sprawdzające wiedzę niezbędną do wykonania ćwiczeń,
- polecenie i sposób wykonania ćwiczenia,
- wykaz materiałów, narzędzi i sprzętu potrzebnych do realizacji ćwiczenia,
- sprawdzian postępów, umożliwiający sprawdzający poziom wiedzy po

wykonaniu ćwiczeń.

4. Sprawdzian osiągnięć, który umożliwi sprawdzenie wiadomości i umiejętności, jakie

powinieneś opanować podczas realizacji programu tej jednostki modułowej.
Sprawdzian osiągnięć powinieneś wykonać według instrukcji załączonej
w poradniku.

Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, poproś nauczyciela lub

instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz zadanie. Po
przyswojeniu materiału zawartego w jednostce, sprawdź swoją wiedzę wykonując sprawdzian
z zakresu całej jednostki modułowej.

Jednostka modułowa: „Wykonywanie budynków w technologii wielkoblokowej”, której

treść teraz poznasz, jest częścią modułu „Technologia montażu konstrukcji żelbetowych”.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bhp oraz

instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac. Przepisy te
poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

712[04].Z1/2.03

Wykonywanie rusztowań do robót budowlanych

712[04].Z2

Technologia montażu konstrukcji żelbetowych

712[04].Z1/2.01

Dobieranie narzędzi, sprzętu i maszyn do robót montażowych

712[04].Z1/2.02

Wykonywanie podstawowych pomiarów w robotach

budowlanych

712[04].Z2.14

Wykonywanie prostych robót uzupełniających przy robotach

montażowych: murarskich, ciesielskich, zbrojarskich,

betoniarskich

712[04].Z2.05

Montaż wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych

712[04].Z2.06

Montaż budynków w technologii wielkopłytowej

712[04].Z2.07

Wykonywanie budynków w technologii wielkoblokowej

712[04].Z2.08

Wykonywanie zbiorników i silosów

712[04].Z2.09

Montaż ścian oporowych

712[04].Z2.04

Montaż budynków halowych

712[04].Z2.11

Prowadzenie prac montażowych zimą

712[04].Z1/2.12

Rozliczanie robót montażowych

712[04].Z2.10

Montaż słupów elektroenergetycznych

712[04].Z2.13

Konserwacja i naprawa uszkodzonych konstrukcji

żelbetowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej „Wykonywanie budynków

w technologii wielkoblokowej” 712[04].Z2.07 powinieneś umieć:

−

stosować terminologię budowlaną,

−

odczytywać i interpretować rysunki budowlane,

−

posługiwać się dokumentacją budowlaną,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

rozróżniać podstawowe materiały zbrojarskie i ciesielskie,

−

wykonywać czyszczenie, prostowanie i cięcie stali zbrojeniowej,

−

wykonywać proste zbrojenie,

−

wykonywać wieniec żelbetowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej ,,Wykonywanie budynków

w technologii wielkoblokowej”712[04].Z2.07 powinieneś umieć:

−

scharakteryzować konstrukcje wielkoblokowe budynków,

−

dobrać materiały do montażu,

−

dobrać narzędzia i sprzęt do wykonania prac montażowych,

−

zmontować bloki ścienne,

−

wykonać złącza pionowe i poziome bloków ściennych,

−

zmontować płyty stropowe,

−

połączyć płyty stropowe,

−

zmontować spoczniki i biegi klatki schodowej,

−

zmontować płyty balkonowe,

−

zmontować elementy dachowe,

−

wykonać zbrojenie i betonować wieńce żelbetonowe,

−

przetransportować elementy blokowe na stanowisko montażu,

−

wykonać prace montażowe z zachowaniem zasad bhp,

−

wykorzystać dokumentację techniczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Zasady stosowania technologii wielkoblokowej

4.1.1. Materiał nauczania

Budownictwo wielkoblokowe było pierwszym etapem wprowadzenia prefabrykatów

wielkowymiarowych w Polsce. Określenie ,,wielki blok’’ oznacza element budowlany,
którego ze względu na dużą masę nie można wbudować ręcznie. Do wykonania ściany lub
przykrycia pomieszczenia trzeba użyć kilku takich bloków.

Najpierw stosowano bloki ceglane, które miały następujące wady:

−

stosunkowo duży ciężar,

−

pracochłonne metody prefabrykacji,

−

wiele rodzajów elementów.

Następnie wprowadzono konstrukcje z prefabrykatów betonowych kanałowych

określanych jako „cegła żerańska”. Budynki w systemie wielkoblokowym mogą mieć
podłużny (rys. 1a.) lub poprzeczny układ konstrukcyjny (rys. 1b.).

Rys. 1.

Ściany nośne z wielkich bloków o układzie: a) podłużnym, b) poprzecznym [6, s. 21]

Ściany szczytowe są wykonane z bloków pełniących funkcje konstrukcyjną i osłonową.

Zewnętrzne ściany podłużne są ścianami osłonowymi i mogą być murowane z elementów
drobnowymiarowych lub wznoszone z prefabrykatów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W zależności od wysokości bloków na jednej kondygnacji może występować jedna,

dwie, trzy lub cztery warstwy prefabrykatów. Jeśli stosuje się bloki o wysokości kondygnacji,
to o wytrzymałości ściany decyduje wytrzymałość bloku ustawionego na wieńcu stropowym.
W przypadku stosowania mniejszych bloków, wytrzymałość ściany zależy także od
wytrzymałości spoin poziomych między warstwami bloków. Spoiny poziome łączące bloki są
płaskie, spoiny pionowe natomiast mają zazębienie. Aby unikać przemarzania ściany, spoiny
poziome wypełnia się zaprawą o właściwościach termoizolacyjnych (zamiast piasku stosuje
się drobnoziarniste kruszywo lekkie) albo też rozściela się ją trzema pasmami z pustką
powietrzną pomiędzy nimi (rys. 2a.). Spoiny pionowe wypełnia się mieszanką betonową,
która tworzy zazębiony trzpień i zapobiega przesunięciom bloków w kierunku prostopadłym
do płaszczyzny ściany (rys. 2b.).

Rys. 2.

Złącza wielkich bloków a) poziome ze szczelinami powietrznymi, b) pionowe z zazębieniami

[1, s. 379]:

Głównym mankamentem technologii wielkoblokowej jest duży zakres robót

wykończeniowych na placu budowy.

Innym rozwiązaniem technologii wielkoblokowej jest produkcja wielkiego bloku

z gazobetonu zbrojonego w postaci tzw. dyli (rys. 3.) o różnej wysokości i odmianach,
a stałych wymiarach szerokości wynoszącej 60 cm, oraz grubości 24 cm.

Rys. 3.

Płyty stropodachowe z gazobetonu [6, s. 173]

Ściany zewnętrzne z bloków gazobetonowych posiadają tę zaletę, że bloki dają się

obrabiać mechanicznie w wytwórni, dzięki czemu mogą być produkowane z dużą
dokładnością. Umożliwia to połączenie powierzchni stykowych na klej (wtedy szerokość
spoiny wynosi 1-2 mm) oraz wykończenie powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych przez
malowanie bez potrzeby tynkowania. W związku z tymi walorami, jak również korzystnymi
cechami fizycznymi gazobetonów, budownictwo z tego materiału posiada perspektywy
rozwoju.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Złącza w poszczególnych systemach wielkoblokowych różnią się między sobą sposobami

rozwiązań, jednak wszędzie występuje podział na złącza poziome i pionowe (rys. 4.).

Rys. 4.

Przykłady połączeń prefabrykatów wielkoblokowych w ścianie zewnętrznej: a) połączenie bloków w

poziomie stropu międzypiętrowego, b) i c) złącza pionowe, d) połączenie bloków w poziomie poddasza

[2, s. 173]

Doświadczenia budownictwa wielkoblokowego stały się podstawą do rozwoju systemów

wielkopłytowych, których zasadniczą tendencję stanowiło podniesienie stopnia wykończenia
budynku w chwili montażu.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Czym charakteryzuje się technologia wielkoblokowa?
2. Jakie układy konstrukcyjne mają ściany nośne w systemie wielkoblokowym?
3. Jaką zaletę posiadają bloki gazobetonowe?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Plansze przedstawiają rzuty aksonometryczne budynków wykonanych w technologii

wielkoblokowej z zaznaczonymi spoinami. Rozpoznaj układy konstrukcyjne tych budynków
i scharakteryzuj budowę ścian.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) ustalić czym różni się układ podłużny ścian od poprzecznego,
4) wybrać budynki o układzie podłużnym i scharakteryzować budowę ścian,
5) wybrać budynki o układzie poprzecznym i scharakteryzować budowę ścian,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6) sporządzić notatkę,
7) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
8) dokonać oceny poprawności ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

plansze z różnymi rozwiązaniami budynków wielkoblokowych,

−

przybory do pisania,

−

zeszyt do ćwiczeń,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wymienić i uzasadnić zalety ścian zewnętrznych z bloków gazobetonowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wypisać na arkuszu zalety ścian zewnętrznych z gazobetonu,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier kancelaryjny,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

4.3.1. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować technologię wielkoblokową?



2) podać zalety ścian z bloków gazobetonowych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Elementy składowe konstrukcji wielkoblokowej

4.2.1. Materiał nauczania

Z elementów„cegły żerańskiej” można wznosić budynki mieszkalne, użyteczności

publicznej i inne. Najczęściej mają one układ konstrukcyjny poprzeczny. Rozpiętości stropów
wynoszą: 240, 300, 360, 420, 480, 540 i 600 cm.

Podstawowymi elementami konstrukcji budynków z cegły żerańskiej są:

−

bloki ścienne piwnic,

−

bloki ścienne kanałowe wewnętrzne i zewnętrzne, dla kondygnacji o wysokości 280, 300,

330 i 350 cm,

−

bloki ścienne wewnętrzne drzwiowe oraz wentylacyjne i spalinowe,

−

płyty stropowe kanałowe,

−

elementy schodów (płyty spocznikowe i biegowe).

Bloki ścienne piwniczne mają grubość 24 cm, szerokość 89, 119 i 149 cm oraz wysokość

112 i 228 cm (rys. 5.).

Rys. 5.

Bloki ścienne piwniczne.[6, s. 277]

Wykonuje się je z betonu zwykłego klasy nie mniejszej niż B15. Fundamenty budynków

wielkoblokowych wykonuje się jako ławy monolityczne zbrojone podłużnie. Złącza pionowe
bloków w ścianach zewnętrznych zbroi się prętami ze stali klasy A-III, o średnicy co najmniej
10 mm.

Bloki ścienne kanałowe wewnętrzne i zewnętrzne dla kondygnacji o wysokości 280

i 300 cm przedstawiono na (rys. 6.).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 6.

Bloki ścienne: a)wewnętrzne, b)zewnętrzne [6, s.280]

Wysokości bloków wynoszą 112 i 252 cm (kondygnacja 280 cm) oraz 122 i 272 cm

(kondygnacja 300 cm). Kanały mają średnicę 17,78cm, ich rozstaw wynosi 22 cm.

Bloki wykonywane są z betonu zwykłego, klasy co najmniej B15. Ich zbrojenie stanowią

wyłącznie uchwyty montażowe. Bloki ścienne zewnętrzne składają się z elementu
zasadniczego grubości 24 cm oraz ocieplenia z betonu komórkowego odmiany 05 o grubości
12 lub 18cm.

Produkuje się również bloki ścienne drzwiowe z ościeżnicami drewnianymi lub

stalowymi dla kondygnacji o wysokości 280 i 330 cm, oraz elementy ścienne z szafkami
licznikowymi dla kondygnacji o wysokości 280 cm. Jako elementy ścian nośnych
szczytowych oraz ścian izolacyjnych, stosuje się też bloki z keramazytobetonu klasy B7,5,
o gęstości objętościowej 1300 kg/m³, z gotową fakturą zewnętrzną. Grubość bloków ścian
nośnych szczytowych wynosi 40 cm, a ścian izolacyjnych 35 cm. Grubość ścian
zastosowanych w budynku mieszkalnym wynosi 34 cm.

Płyty stropowe kanałowe, wykonywane są o wysokości konstrukcji h = 24 cm

i szerokości 89,119 i 149 cm (rys. 7.).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 7.

Przekroje porzeczne typowych płyt stropowych wielokanałowych. [6, s. 15]

Są one dostosowane do wymiarów modularnych: 90, 120 i 150 cm. Najczęściej stosuje

się płyty szerokości 119 cm. Otwory płyt mają średnicę 19,4 cm. Zbrojenie płyt
wielokanałowych wykonuje się jako siatki zgrzewne punktowo. Zbrojenie główne dolne
i górne (przy podporach) wykonuje się ze stali klasy A – III (znak 34 GS), montażowe zaś
(pręty Ø 4,5 mm i uchwyty montażowe Ø 10 ÷ 12 mm ) ze stali klasy A- 0 (znak
St0S).W płytach małej rozpiętości również pręty główne są ze stali klasy A-0.

Najbardziej rozpowszechnione są obiekty o wysokości kondygnacji H=280 cm

i szerokości traktów 240 i 300 cm. Długości modularne klatek w takich budynkach mogą
wynosić 540, 600 i 660 cm (rys. 8.). Klatki schodowe składają się z płyt biegowych
i spocznikowych. Płyty biegowe stanowią pełne płyty żelbetowe z dziewięcioma stopniami
o wymiarach 15,55x28,5 cm. Płyty te mają grubość 8 cm. Występują dwa rodzaje tych płyt :

−

szerokości 108 cm i długości 271 cm, stosowane w klatkach o szerokości traktu 240 cm,

−

szerokości 128 cm i długości 271 cm, stosowane w klatkach o szerokości traktu 300 cm.

Płyty spocznikowe mają szerokość 127 i 187cm oraz długość 238 i 298 cm. Są to

elementy kanałowe z ukrytym żebrem na krawędzi dłuższego boku, przyjmującym obciążenie
od biegów.

Bloki ścienne z gazobetonu posiadają następujące wymiary: grubość: 24 cm, szerokość:

60cm, długość: 60, 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100, 105, 120, 150, 180, 210, 240, 243, 248, 253,
258, 269, 279, 299, 320, 360, 420, 450, 480, 510, 540, 570, 600 cm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Elementy zbrojone, nośne, takie jak nadproża i wieńce mają następujące wymiary:

grubość: 24 cm, szerokość: 30 cm, długość: 180, 210, 240, 243, 248, 253, 258, 269, 279, 299,
320 cm.

Elementy dachowe również zbrojone wymiarowane są w sposób następujący: grubość:

12 cm, szerokość: 30, 60 cm, długość: 253, 269, 279, 290, 320 cm.

Rys. 8.

Zestawienie elementów klatki schodowej [7, s. 128]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie elementy stosuje

się podczas wznoszenia

budynków w technologii

wielkoblokowej?

2. Z jakich elementów konstrukcyjnych składa się klatka schodowa?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na przekrojach poprzecznych budynków wzniesionych w technologii wielkoblokowej,

wskaż elementy stropów i ścian wewnętrznych. Wypisz grubości tych elementów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zapoznać się dokładnie z przedstawionymi przekrojami budynków,
4) wskazać elementy stropów i ścian wewnętrznych,
5) wypisać grubości wskazanych elementów,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
7) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

przekroje poprzeczne budynków wielkoblokowych,

−

przybory do pisania,

−

zeszyt do ćwiczeń,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Narysuj rzut klatki schodowej i nazwij elementy prefabrykowane występujące

w konstrukcji schodów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) narysować na arkuszu rzut poziomy klatki schodowej, zaznaczając nazwy elementów

prefabrykowanych w technologii wielkoblokowej,

4) zaprezentować efekty swojej pracy,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

karton rysunkowy formatu A4,

−

ołówki różnej twardości (H, HB, B)

−

przybory kreślarskie,

−

gumka,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozróżnić elementy stropowe i ścienne w budynku wzniesionym w

technologii wielkoblokowej?



2) rozróżnić elementy prefabrykowane klatki schodowej



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Przygotowanie

kontrola

geodezyjna

przy

pracach

montażowych

4.3.1. Materiał nauczania

Przed przystąpieniem do prac montażowych na budowie, należy wykonać następujące

roboty:

−

ogrodzić teren,

−

wyrównać plac, a przed rozpoczęciem robót montażowych wykonać zewnętrzne
podziemne roboty instalacyjne oraz podłoża dróg stałych i torowisk,

−

wyznaczyć i przygotować składowiska prefabrykatów,

−

przygotować drogi dojazdowe na plac budowy,

−

zapewnić dostawę energii elektrycznej, wody oraz zainstalować odpowiednie
oświetlenie,

−

przygotować pomieszczenia socjalne dla pracowników.
Przed przystąpieniem do prac montażowych na danym obiekcie, należy założyć osnowę

geodezyjną realizacji, przygotować maszyny i sprzęt montażowy, przygotować sprzęt
pomocniczy, zgromadzić zapas prefabrykatów, przeszkolić pracowników oraz zapewnić
dostawę materiałów uzupełniających.
Przygotowanie geodezyjne, polega na założeniu siatki pomiarowo-kontrolnej i jest
przeprowadzane przez służbę geodezyjną przedsiębiorstwa lub kierownika montażu. Siatkę
przenosi się na stropy kolejnych kondygnacji, gdzie punkty siatki służą do wyznaczenia
krawędzi ustawienia elementów ściennych (rys.9).

Rys. 9.

Schemat ilustrujący sposób wytyczenia osi pomocniczych oraz reperów: H - wysokość montowanego

budynku, R – reper, S – świadki, b – domiar do osi [5, s. 509]

Służy ona do wytyczenia osi i krawędzi wbudowania elementów konstrukcji budowli,

przenoszenia ich śladów na kolejne kondygnacje, kontroli poziomów wbudowania itp. Pomiar
niwelacji przeprowadza się w dwóch punktach, w miejscu ustawienia każdego bloku
ściennego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Dopuszczalne wielkości odchyłek montażowych zależą od systemu budownictwa

wielkoblokowego i sposobu montażu. Przy montażu swobodnym odchyłki te są zwykle
większe niż przy montażu wymuszonym. Wielkości odchyłek montażowych podawane są
zwykle w dokumentacji technicznej.

Usytuowanie całej konstrukcji budynku wyznaczają śruby rektyfikacyjne osadzone

w wieńcach stropów nad piwnicami. Z tych względów wymagane jest bardzo dokładne
ustalenie ich położenia odpowiadającego dokładności osadzenia tulei rektyfikacyjnych
umieszczonych w dolnych częściach wsporczych elementów ściennych kondygnacji
powtarzalnej. Osadzenie śrub rektyfikacyjnych w wieńcach stropów, wykonuje się wciskając
w świeży beton wieńca płytę dolną urządzenia rektyfikacyjnego, na którą nakłada się płytę
górną wyposażoną w śrubę rektyfikacyjną. Obie części urządzenia rektyfikacyjnego (otwory
i trzpienie śrub), mają odpowiednie tolerancje wymiarowe, umożliwiające precyzyjne ich
ustawienie przyrządami i metodami geodezyjnymi.

Kontrolę wyrywkową prawidłowości montażu powinien prowadzić przez cały czas

montażu kierownik robót. Do obowiązków kierownika robót należy również prowadzenie,
niezależnie od dziennika robót, dziennika montażu dla każdego realizowanego obiektu.
W dzienniku montażu, obok danych technicznych obiektu (nazwa, wymiary, liczba
kondygnacji), powinna być podana liczba działek roboczych na poszczególnych
kondygnacjach, nazwisko brygadzisty i nazwiska członków zespołu montażowego, kolejne
zmiany robocze. Osobno powinny być odnotowane czynności pomiarowe odnoszące się do
wyznaczenia osi i poziomów śrub rektyfikacyjnych na każdej kondygnacji.

Wykaz sprzętu geodezyjnego:

−

tyczki miernicze,

−

trójnogi do ustawiania tyczek na konstrukcjach stropów,

−

linka stalowa długości 50 m,

−

stalowa taśma miernicza długości 20 m i komplet szpilek,

−

teodolit repetycyjny ze śrubą zaciskową, lunety wraz z leniwką i libelą rurkową do

mocowania lunety w po łożeniu poziomym,

−

łata miernicza długości 3 m,

−

zawieszana łata miernicza podobna do pionu montażowego.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Na czym polega założenie siatki pomiarowo-kontrolnej?
2. Jakie elementy obejmuje kontrola geodezyjna podczas robót montażowych?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj osadzenie śruby rektyfikacyjnej w wyznaczonym miejscu wieńca stropu nad

parterem.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,

2) wybrać śrubę rektyfikacyjną,
3) zamocować śrubę w wyznaczonym miejscu,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistej,
– śruby rektyfikacyjne,
– zaprawa cementowa,
– kielnia,
– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wypisz w punktach, jaki sprzęt geodezyjny powinien znajdować się na budowie w czasie

montażu wielkoblokowych elementów prefabrykowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wypisać najważniejszy sprzęt geodezyjny potrzebny w czasie montażu,
4) zaprezentować efekty swojej pracy,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

blok techniczny formatu A4,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, gdzie prowadzimy pomiar niwelacji przy montażu bloków

ściennych?



2) określić jakiego sprzętu geodezyjnego używa się na budowie podczas

robót montażowych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Zasady montażu prefabrykatów ściennych

4.4.1. Materiał nauczania

Roboty montażowe budynków wielkoblokowych rozpoczyna się od podzielenia każdej

kondygnacji na działki. Montażem ścian, należy wyprzedzić montaż stopów o co najmniej
jedną działkę (rys. 10).

Prace przygotowawcze, na każdej kondygnacji są następujące:

−

przeniesienie śladów osi pomocniczych i wyznaczenie krawędzi wbudowania ścian,

−

wykonanie niwelacji za pomocą niwelatora powierzchni stropu w miejscach wstawienia

elementów ściennych.

Rys. 10. Schemat ustalenia kolejności montażu ścian i stropów [4, s. 802]

Kolejność wbudowania jest ustalana w projekcie technologii i organizacji montażu i nie

powinna być zmieniana. Na każdej działce powinien być wyznaczony tzw. element węzłowy,
znajduje się on w pobliżu środka działki i charakteryzuje się łatwym dostępem
czterostronnym. Dalsze elementy montuje się następująco:

−

w pierwszej kolejności montuje się elementy najdalej usytuowane od żurawia, następnie

coraz bliższe,

−

należy zapewnić stateczność zmontowanych fragmentów konstrukcji,

−

kolejność wbudowania powinna zapewniać dogodne i jakościowo dobre wykonanie

złączy i spoin.
Narzędzia montażowe użytkowane przy robotach montażowych zestawiono w tabeli 1.

Jest to sprzęt używany przy montażu konstrukcji wielkoblokowych i innych
z prefabrykatów betonowych.

Tabela 1. Narzędzia montażowe [4, s.803]

Rodzaj

Rysunek

1. Podbijak drewniany

1- rękojeść, 2-okucie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Drążki montażowe

3. Spoiniarka.

1-równiak, 2-ograniczniki, 3- rękojeść,
4-płytka gumowa.

4. Uchwyty do napinania sznura.

1 - uchwyt 2 - pierścień przecinki; 3 - śruba
dociskowa;
4 - kątownik; 5 - sznur; 6 - haczyk;
7 - uchouchwyt; 8 - kółko balastowe.

5. Pion montażowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas montażu elementów ściennych piwnicy najpierw ustawia się bloki narożne.

Położenie ich wyznacza się pionem wg skrzyżowań drutu. Następnie pod sznur ustawia się
bloki pośrednie (rys. 11.).

Rys. 11. Przykład ustawienia bloków ścian piwnicznych [1, s. 381]

Montaż ścian parteru i pięter zaczynamy od elementów narożnych. Po ustawieniu tych

bloków rozpina się pomiędzy nimi druty na wysokości 0,3 - 2 m oraz na poziomie nadproży
i wg tych drutów ustawia się dalsze bloki (rys. 12.)

Rys. 12. Ustawienie bloku ściennego: 1 – druty [1, s. 412]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ponieważ wymiary bloków nie są idealnie dokładne, przed ich ustawieniem na

nadprożach niższej kondygnacji zaznacza się kredą miejsca, w których powstaną spoiny
pionowe. Bloki ustawia się na zaprawie równo rozesłanej. Ustawienie każdego bloku
rozpoczyna się od postawienia go na sucho i sprawdzenia, czy pasuje do już ustawionego
i czy nie wychodzi poza kreskę zaznaczoną na nadprożu. Zaznacza się na bloku wszystkie
niedokładności i następnie daje sygnał dźwigowemu, aby uniósł blok i zostawił go w pobliżu
na stropie. Następnie ścina z bloku ewentualne zgrubienia, rozkłada zaprawę w spoinie
poziomej i stawia ponownie blok już na stałe. Blok naprowadza się we właściwe położenie za
pomocą drągów.

Każdy blok ścienny i przewodowy (kominowy) wymaga stężenia montażowego za

pomocą odpowiedniego rodzaju sprzętu pomocniczego (rys.13).

Rys. 13. Urządzenia utrzymujące umożliwiające rektyfikację zamocowanego elementu: a) schemat urządzenia,

b) sposób zamocowania do stropu z płytą wielokanałową (przekrój poprzeczny i podłużny) 1 - uchwyt

montażowy, 2 - beleczka kratowa, 3 - hak,- 4 - nakrętka, 5 - beleczka dociskowa, 6 - zastrzały rurowe,

7 - uchwyty ramowy (imadła), 8 - pręt stalowy wkładany do otworu w płycie, 9 - ogniwo do podwieszania pręta,

10 - płyta stropowa [5, s. 503]

Rektyfikacja ustawienia elementów ściennych, może być przeprowadzona po

uchwyceniu górnej części elementu odpowiednimi urządzeniami, zamocowanymi w sposób
pewny na uprzednio wbudowanych i stężonych elementach. Element naprowadza się na
krawędź jego wbudowania za pomocą drążków montażowych (rys. 14.), a rektyfikacja
ustawienia pionowego odbywa się za pomocą pionu montażowego, przez podkręcanie śrubą
rzymską (rys. 15, 16.) zastrzału. Wszystkie elementy ścienne muszą być utrzymane za
pomocą sprzętu stężającego do czasu uzyskania przez beton spoin pionowych odpowiedniej
wytrzymałości.

Rys. 14. Zastrzał pojedynczy: 1 - rura 25 mm, 2 - rura 40 mm, 3 - zawleczka, 4 - końcówka zastrzału,

5 - przetyczka, 6 - pręt stalowy, 7- nakrętka rzymska, 8 - pręt stalowy, 9 - uchwyt, 10 - ściąg, 11 – nakrętka

[4, s. 808]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 15. Naprowadzanie bloków na krawędzie ich wbudowania.: 1 - zastrzał ze śrub ą rzymską, 2 - śruba,

3 - beleczka przestrzenna [4, s. 809]

Rys. 16. Rektyfikacja pionowa ustawienia bloku ściennego [4, s. 809]

Bloki można stawiać bez żadnych zabezpieczeń. Trzeba jednak tak organizować pracę,

aby brygada w przeciągu jednego dnia ustawiła cały odcinek i przykryła go stropem, który
usztywnią poszczególne ściany.

Po ustawieniu bloków na całym odcinku zalewa się spoiny pionowe betonem. Spoiny

przed zalaniem należy uszczelnić. Niektóre spoiny wymagają przed zalaniem zastawienia od
wewnątrz deską. Do zalewania używa się przeważnie betonu o kruszywie lekkim.

Spoiny zewnętrzne wymagają wykończenia przez spoinowanie. Wykonuje się je albo

z rusztowań drabinowych stosowanych do tynkowania, albo ze specjalnych rusztowań
podwieszonych na ustawionej kondygnacji (rys. 17.).

Rys. 17. Rusztowanie wiszące [1, s. 412]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaka jest kolejność montażu ściennych elementów wielkoblokowych ?
2. Jakie narzędzia stosuje się przy montażu prefabrykatów ściennych?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj rektyfikację pionową bloku ściennego, za pomocą zastrzału i pionu

montażowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) dobrać sprzęt potrzebny do rektyfikacji,
3) zamocować zastrzał i ustawić pion montażowy,
4) wykonać rektyfikację,
5) wykonać ostateczną stabilizację bloku ściennego,
6) zaprezentować efekty swojej pracy,
7) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej,

−

komplet stężeń montażowych,

−

rozbierany model budynku w technologii wielkoblokowej,

−

urządzenie dźwigowe,

−

zawiesia,

−

pion montażowy,

−

drążki montażowe,

−

podbijak drewniany,

−

kielnia,

−

zaprawa,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wykonaj montaż ściany w technologii wielkoblokowej z bloków „ cegły żerańskiej”.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami bhp i ergonomii pracy,
3) zgromadzić narzędzia potrzebne do montażu,
4) przygotować urządzenia mocujące,
5) wykonać montaż zgodnie z zasadami,
6) przygotować zaprawę,
7) wykonać spoinowanie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8) zaprezentować efekty swojej pracy,
9) dokonać samooceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej,

−

komplet stężeń montażowych,

−

rozbierany model budynku w technologii wielkoblokowej,

−

urządzenie dźwigowe,

−

zawiesia,

−

pion montażowy,

−

drążki montażowe trzy różne typy,

−

podbijak drewniany,

−

kielnia,

−

zaprawa,

−

literatura z rozdziału 6.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wykonać rektyfikację pionową bloku ściennego?



2) wykonać montaż płyt ściennych w technologii wielkoblokowej?



3) dobrać narzędzia potrzebne do montażu?



4) stosować przepisy bhp?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Zasady montażu elementów stropowych i dachowych

4.5.1. Materiał nauczania

Montaż otworowych płyt stropowych w budownictwie wielkoblokowym powinien być

przeprowadzony na urządzeniach pomocniczych nazywanych rygami (rys. 18.). Przemawiają
za tym istotne względy:

−

dokładność ułożenia płyty doprowadzającej do możliwości stosowania tzw. stropów

beztynkowych , których wykończenie po montażu polega wyłącznie na malowaniu,

−

zapewnienia równomiernego podparcia płyt na całej ich płaszczyźnie oporowej, ze

względu na możliwość równomiernego rozłożenia zaprawy,

−

bezpieczeństwo pracy, bowiem konstrukcje ryg zapewniają stateczność ścianom

i podtrzymują płyty stropowe do czasu, gdy beton monolitycznych wieńców nie uzyska
wytrzymałości, pozwalającej na wprowadzenie konstrukcji do pracy.
Płyty stropowe i dachowe, muszą być dokładnie układane za pomocą żurawia. Późniejsza

ich rektyfikacja jest niedozwolona. Aby zapewnić właściwe naprowadzenie płyt na
projektowane miejsce, należy w ostatnim momencie opuszczania elementu posługiwać się
drążkami montażowymi. Płytę opuszcza się po ich ostrzach. Jeżeli płyta nie została ułożona
poprawnie, należy podnieść ją żurawiem i dokonać ponownej próby. Wszystkie procesy
wymagające pracy ponad poziomem stropów muszą być prowadzone na pomostach
wolnostojących.

Rys. 18. Konstrukcja do montażu ryg. [4, s. 809]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Płyty stropowe opiera się na nośnych ścianach poprzecznych na głębokości 10 cm

z każdej strony. Bloki zewnętrznych ścian nośnych mają wypust, tworzący po ułożeniu płyt
stropowych korytko, w którym betonowany jest wieniec żelbetowy z betonu klasy B15
o przekroju 16x24 cm, zbrojony 4 pętami Ø12 mm. Wieńce wewnętrzne, pomiędzy płytami
stropowymi z betonu klasy B15 mają wysokość 24 cm, szerokość na dole 4,5 cm, na górze
20 cm. Zbrojenie wieńca składa się z 2 prętów Ø 16 mm.

Styki (zamki) między płytami na ich długości wypełnia się zaprawą cementową

o wytrzymałości co najmniej 5 MPa (rys. 19.).

Rys. 19. Zamki w ścianach wewnętrznych [5, s. 282]

Zastosowanie dachów z płyt gazobetonowych jest ograniczone. Płyty z gazobetonu

charakteryzuje stosunkowo duża podatność na korozję zbrojenia i z tego względu płyt tych
nie należy stosować w pomieszczeniach o znacznej wilgotności względnej powietrza
(powyżej 70%) i w pomieszczeniach, w których powietrze zawiera składniki agresywne.
Warunki współpracy zbrojenia z gazobetonem są gorsze niż przy betonie zwykłym, unika się
więc stosowania płyt gazobetonowych w obiektach narażonych na obciążenia dynamiczne.

Płyty gazobetonowe są stosunkowo lekkie i mają korzystny współczynnik

przewodności cieplnej. Zbrojenie płyt w postaci siatki zgrzewanej ze stali pospolitej
gatunku St0S pokrywa się wstępnie powłoką antykorozyjną.

Głębokość oparcia płyt na murze nie powinna być mniejsza niż 7 cm, a na belkach -

minimum 5 cm lub 1/80 rozpiętości w świetle podpór.

Produkuje się obecnie dwa rodzaje płyt do łączenia:

−

na zaprawę,

−

na klej.
Płyty do łączenia zaprawą, wzdłuż dłuższego boku posiadają od wierzchu wgłębienie,

które po zsunięciu płyt formuje spoinę.

W przypadku łączenia klejem płyty muszą mieć regularny kształt i gładką

powierzchnię, dlatego ich boczne powierzchnie szlifuje się.

Przy układaniu płyt sklejanych należy zwracać uwagę na strzałki wskazujące

położenie zbrojenia głównego. Płyt łączonych zaprawą, w których górne naroża są
sfazowane i nie ma wątpliwości, gdzie jest wierzch a gdzie spód, nie oznacza się
strzałkami.

Nowsze odmiany płyt gazobetonowych są zbrojone wkładkami sprężonymi, albo mają

warstwę otulającą zbrojenie z betonu zwykłego lub zaprawy. Stosować można również
płyty dwuwarstwowe z żebrami z betonu żwirowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaką funkcję podczas montażu pełnią rygi?
2. Jakiego sprzętu używa się przy montażu płyt stropowych i dachowych?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj, nad piwnicą, montaż stropu z płyt otworowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy, zgodnie z wymogami bhp i ergonomii,
3) przygotować zaprawę zgodnie z recepturą,
4) wykonać ułożenie płyt stropowych otworowych,
5) wykonać zbrojenie wieńca,
6) wykonać spoinowanie,
7) zaprezentować efekty swojej pracy,
8) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna,

−

stanowisko z modelami,

−

zestaw prętów zbrojeniowych,

−

drążki montażowe trzy różne typy,

−

podbijak drewniany,

−

komplet ryg na jedną działkę,

−

urządzenie dźwigowe,

−

zawiesia,

−

poziomnica,

−

kielnia,

−

materiał na zaprawę,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wykonaj stropodach z płyt gazobetonowych zbrojonych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy, zgodnie z wymogami bhp i ergonomii,
3) przygotować zaprawę zgodnie z recepturą,
4) wykonać montaż płyt stropowych otworowych,
5) wykonać spoinowanie,
6) zaprezentować efekty swojej pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna,

−

stanowisko z modelami,

−

drążki montażowe trzy różne typy,

−

podbijak drewniany,

−

komplet ryg na jedną działkę,

−

urządzenie dźwigowe,

−

zawiesia,

−

poziomnica,

−

kielnia,

−

materiał na zaprawę,

−

literatura z rozdziału 6.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wykonać montaż płyt stropowych,?



2) wykonać montaż elementów dachu?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Montaż spoczników, biegów schodowych i balkonów

4.6.1. Materiał nauczania

W budownictwie uprzemysłowionym z elementów wielkoblokowych, konstrukcja

prefabrykowana schodów składa się z dwóch podstawowych elementów: płyt spocznikowych
i płyt biegowych. W poszczególnych typach tego budownictwa elementy te różnią się
kształtem i sposobem oparcia na ścianach.

Pod względem konstrukcyjnym płyty spocznikowe są analogiczne do zwykłych płyt

stropowych, przy czym na jednej krawędzi płyty ukształtowane jest oparcie dla płyty
biegowej. Spoczniki konstruuje się jako płyty pełne, otworowe lub panwiowe w nawiązaniu
do stosowanego typu stropu.

Oparcie płyty spocznika międzypiętrowego można rozwiązać stosując:

−

prefabrykaty ścienne o wysokości równej połowie wysokości kondygnacji,

−

płyty ścienne ze wspornikiem,

−

płyty ścienne z otworem.

W budynkach wielkoblokowych najczęściej stosowane jest rozwiązanie pierwsze. Przy

bardzo cienkich płytach stropowych, płyty spocznikowe muszą być pogrubione dla
wykształcenia prawidłowego oparcia biegów płytowych. Równy poziom stropów i podestów
piętrowych uzyskuje się przez pogrubienie spoczników od spodu. Obydwa podesty piętrowy
i międzypiętrowy powinny być jednakowe. W budynkach wysokich o układzie
korytarzowym, klatki schodowe konstruuje się jako jednobiegowe. Podesty uzyskuje się przez
odpowiednie wycięcie płyt stropowych, otrzymując element prawy i lewy. W klatce
schodowej jednobiegowej nie może być stosowana płyta konstrukcyjna biegu z uwagi na
nadmierne zużycie betonu i stali. Stosuje się konstrukcje z belkami policzkowymi lub
w kształcie płyt panwiowych.

Rys. 20. Schemat kolejności montażu elementów schodów: 1 i 4-płyta spocznikowa kondygnacyjna, 2-płyta

spocznikowa międzykondygnacyjna, 3 i 5-płyty biegowe[4, s. 812].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Montaż spoczników i biegów klatki schodowej przeprowadza się jednocześnie

z montażem stropów i ścian. Spoczniki na poziomie kondygnacji wbudowuje się przy
montażu stropów, spoczniki międzykondygnacyjne w czasie montażu ścian. Przy montażu
ścian montuje się element biegu dolnego. Bieg górny wbudowuje się przy montażu stropu
ponad kondygnacją, po wcześniejszym ułożeniu spocznika (rys. 20.). Biegi schodowe należy
zawieszać na zawiesiach zapewniających im pozycję analogiczną do pozycji wbudowania.
Przy montażu zaangażowany jest pełny zespół 3–osobowy: dwóch montażystów przyjmuje
bieg schodowy na dolnym spoczniku, brygadzista zaś przyjmuje go na spoczniku górnym.
Elementy schodowe nie mogą podlegać późniejszej rektyfikacji, należy więc postępować jak
przy montażu płyt stropowych (rys. 21.).

Rys. 21. Rozstawienie członków zespołu montażowego podczas wbudowywania biegu schodowego [4, s. 813].

Trudniejsze jest konstruowanie balkonów wzdłuż ścian podłużnych budynków

wielkoblokowych o układzie poprzecznym ze stropami otworowymi. Balkony ciągłe montuje
się na wspornikach zamocowanych w wieńcach ścian poprzecznych, a na ścianach
szczytowych wypuszcza się płyty stropowe na odpowiednią długość. Dla poprawienia
wyglądu architektonicznego stosuje się konstrukcję balkonu jako wspornika z wieńca (rys.
22.). W ten sposób mogą być kształtowane dowolne balkony, ciągłe i odcinkowe. Elementy
takie obciążone stropem i z nim zespawane odciążają częściowo wieńce od pracy na
skręcanie.

Rys. 22. Balkon jako wspornik wychodzący z wieńca [6, s. 77]

Niezależnie od powyższych sposobów konstruowania balkonów, mogą być one

wykonywane jako oddzielne prefabrykaty i łączone przez spawanie ze stropem lub tylko
oparte na ścianie lub wieńcu i podwieszone przy pomocy ukośnych lub pionowych cięgien.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Z jakich elementów składa się konstrukcja prefabrykowanych schodów w systemie

budownictwa wielkoblokowego?

2. W jaki sposób przeprowadza się montaż elementów klatki schodowej?
3. Na czym polega montaż płyt balkonowych?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz zawiesia, jakimi można transportować element prefabrykowany biegu klatki

schodowej.

Sposób wykonania ćwiczenia.

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wybrać zawiesia do transportu płyty biegowej,
4) zaprezentować efekty swojej pracy,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

schematy zawiesi,

−

papier kancelaryjny,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wykonać

montaż

klatki

schodowej

dwubiegowej

powrotnej

elementów

prefabrykowanych technologii wielkoblokowej.

Sposób wykonania ćwiczenia.

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną, z technologią i organizacją montażu,
3) zorganizować stanowisko pracy do wykonania montażu z zachowaniem wymogów

bezpieczeństwa i higieny pracy,

4) przygotować zaprawę,
5) wykonać montaż zgodnie z zasadami,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
7) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistej,

−

komplet stężeń montażowych,

−

rozbierany model,

−

urządzenie dźwigowe,

−

zawiesia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

pion montażowy,

−

drążki montażowe trzy różne typy,

−

podbijak drewniany,

−

kielnia,

−

zaprawa,

−

literatura z rozdziału 6.

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dobrać sprzęt do montażu elementów klatki schodowej?



2) wykonać montaż elementów klatki schodowej?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. BHP przy robotach montażowych

4.7.1. Materiał nauczania

Personel techniczny i członkowie brygad montażowych wraz z operatorami powinni być

wyszkoleni w zakresie technologii montażu oraz okresowo przechodzić wszechstronne
przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa pracy przy robotach montażowych.

Członkowie brygad montażowych, muszą znać zasady i mieć doświadczenie

w zawieszaniu i podnoszeniu elementów, prowadzeniu ich linami, ich wbudowywaniu,
stężaniu, weryfikacji, posługiwaniu się urządzeniami pomocniczymi itp.

Spawacze powinni być przeszkoleni i mieć odpowiednie dokumenty uprawniające do

wykonywania spawania konstrukcyjnego, które powinny być regularnie sprawdzane.

Przed rozpoczęciem montażu należy personel techniczny zatrudniony przy montażu

i członków brygady montażowej wraz z operatorami dokładnie zapoznać z technologią
montażu danego obiektu i przepisami bezpieczeństwa pracy (instrukcją montażową) oraz
przyjętą sygnalizacją. Należy w tym zakresie przeprowadzić odpowiednie przeszkolenia. Fakt
przeprowadzenia przeszkolenia, z wyszczególnieniem nazwisk osób przeszkolonych należy
ująć w odpowiednim protokole, załączonym w dzienniku montażu. Jeśli zaprojektowana
technologia nie była dotychczas stosowana przez brygadę montażową, szkolenie teoretyczne
musi być uzupełnione próbnym montażem i opanowaniem nieznanej metody.

Kierownictwo budowy obowiązane jest zaopatrzyć członków brygady montażowej

w niezbędną i przewidzianą przepisami odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej: pas
bezpieczeństwa, aparat bezpieczeństwa, hełm przeciwuderzeniowy z rondem dla brygady
montażowej, hełm przeciwuderzeniowy z daszkiem dla brygady montażowej, kominiarka pod
hełm, tarcza spawalnicza fibrowa odchylna, tarcza spawalnicza ochronn, ręczna, okulary
spawalnicze, kombinezony drelichowe letnie i ubranie oraz kurtki brezentowe
przeciwdeszczowe zimowe dla brygady montażowej i spawalniczej, fartuch spawalniczy,
obuwie robocze zimowe, buty gumowe, buty filcowe, rękawice drelichowe pięciopalczaste,
rękawice gumowe, torba do przechowywania drobnych narzędzi, apteczka.

Montaż nie może być prowadzony w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych.

W okresie od wiosny do jesieni przy prędkości wiatru do 10 m/s praca może odbywać się
normalnie, przy prędkości wiatru od 10 do 14 m/s należy zmniejszyć dopuszczalne obciążenie
do 25 kg, przy prędkości powyżej 14 m/s prowadzenie montażu jest niedozwolone. Montażu
obiektów z elementów wielkoblokowych odbywa się z użyciem sygnalizacji

Sygnał – znak umowny optyczny lub akustyczny, przeznaczony do porozumienia się lub

ostrzeżenia.

Sygnalizator – przyrząd wytwarzający dźwięk (buczek, dzwonek), światło lub człowiek

przekazujący sygnały optyczne.

Rodzaje sygnałów:

a) sygnały ostrzegawcze - sygnały dźwiękowe nadawane przez dźwigowego w przypadku:

−

rozpoczęcia podnoszenia − sygnał pojedynczy krótki,

−

rozpoczęcia jazdy dźwignicą (żurawiem) − sygnał pojedynczy długi,

−

jazdy z ciężarem zawieszonym nisko − sygnał kilkakrotnie przerywany.

b) sygnały porozumiewawcze − sygnały optyczne.

Rodzaje i sposoby przedstawione są w tabeli 2.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela 2. Sygnalizacja optyczna ruchu dźwignic budowlanych [4, s. 855]

Czynność

Opis

Rysunek

1. Podnosić

Ramię podniesione w górę, ruch
kolisty dłonią.

2. Opuszczać

Ramię opuszczone w dół, ruch
kulisty dłonią.

3. Podnosić powoli

Ramię podniesione do poziomu:
ruchy w górę i w dół dłonią
skierowane ku górze.

4. Opuszczać powoli

Ramię podniesione do poziomu;
ruchy w dół i w górę dłonią
skierowaną ku dołowi.

5. Podnosić wysięgnik

Ramię podniesione w górę, dłoń
zamknięta, kciukiem w górę;
ruchy dłonią w górę i w dół.

6. Opuszczać
wysięgnik

Ramię podniesione do poziomu,
dłoń zamknięta, kciukiem w dół;
ruchy dłonią w dół i w górę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. Podnosić wysięgnik

powoli

Ramiona

zgięte:

jedna

dłoń

otwarta ku dołowi, nieruchoma,
druga

zamknięta,

kciukiem

skierowana w górę; ruchy dłonią
zamkniętą w górę i dół ku dłoni
otwartej

8. Opuszczać
wysięgnik powoli

Ramiona

zgięte:

jedna

dłoń

otwarta ku górze, nieruchoma,
druga

zamknięta,

kciukiem,

skierowana w dół; ruchy dłonią
zamkniętą w dół i w górę ku dłoni
otwartej

9. Podnosić wysięgnik i

trzymać ciężar

Ramię podniesione w górę dłoń
zamknięta, kciukiem skierowana
w górę – ruch dłonią w górę i w
dół; drugie ramię niżej, dłoń
zamknięta

10. Opuszczać
wysięgnik i trzymać
ciężar

Ramię podniesione do poziomu;
jedno wyżej, dłoń zamknięta,
kciukiem skierowana w dół – ruch
dłonią w dół i w górę; drugie
niżej, dłoń zamknięta

11. Podnosić wysięgnik

i opuszczać ciężar

Ramię podniesione w górę, dłoń
zamknięta, kciukiem skierowana
w górę, drugie ramię podniesione
do poziomu, dłoń otwarta ku
dołowi; ruch dłonią zamkniętą w
górę i w dół

12. Opuszczać
wysięgnik i podnosić
ciężar

Ramiona

podniesione

poziomu:

jedno

wyżej,

dłoń

zamknięta, kciukiem skierowana
w dół, ruch dłonią w dół i w górę;
drugie ramię niżej – ruch kolisty
dłonią

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Obrócić wysięgnik

w kierunku wskazanym

Ramię skazujące podniesione do
poziomu

14. Dobrze (stój) –
dotyczy pracy
(posadowienia)

Obydwa ramiona podniesione do
poziomu,

dłonie

otwarte

dołowi

15. Otworzyć chwytak

Ramię podniesione do poziomu
dłonią ku dołowi; otwarcie dłoni

16. Zamknąć chwytak

Ramię podniesione do poziomu
dłonią ku dołowi; zamknięcie
dłoni

17. Koniec pracy –
wyłączyć wszystko

Ramiona zgięte, dłonie złożone na
krzyż

18. Jazda dźwigiem w

kierunku

Obydwa ramiona podniesione:
dłonie zwrócone w kierunku jazdy
i ruchy ramion

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19. Stój – dotyczy
jazdy. Dla żurawi
wieżowych dotyczy
jazdy wodzaka

Ramię podniesione w górę

20. Jazda wózkiem
(wodzakiem)

Ramię podniesione w górę; ruch
dłonią skierowaną kciukiem w
kierunku jazdy

21.Skręcać pojazdem w

prawo

Ramię podniesione w górę, dłoń
zamknięta

kciukiem

wskazuje

kierunek, drugie ramię zgięte,
dłoń zamknięta wykonuje ruch
kolisty

22.Skręcać pojazdem w

lewo

Ramię podniesione w górę, dłoń
zamknięta

kciukiem

wskazuje

kierunek, drugie ramię zgięte,
dłoń zamknięta wykonuje ruch
kolisty

Obowiązki członków brygad montażowych.

Członkowie brygad montażowych, w tym również operatorzy sprzętu montażowego

zobowiązani są do przestrzegania następujących zasad:

−

urządzenia podnośne, takie jak liny, zblocza, haki i pęta muszą być codziennie

przeglądane przez operatora, pod katem ich przydatności do pracy,

−

przed rozpoczęciem montażu operator powinien sprawdzić pracę maszyny montażowej,

wykonując bez obciążenia ruchy robocze,

−

przekroczenia, nawet nieznaczne, udźwigu nominalnego maszyny montażowej jest

niedopuszczalne,

−

zmiana zasięgu wysięgnika, przez zmianę konta nachylenia wysięgnika żurawia są

niedopuszczalna przy zawieszonym na haku ciężarze,

−

przed podniesieniem elementu, którego ciężar jest zbliżony do wartości dopuszczalnej

udźwigu, należy dokonać próbnego podniesienia elementu na wysokość ok.30 cm
i sprawdzić stateczność żurawia i prawidłowość pracy urządzeń dźwigowych,

−

podnoszenie elementu może odbywać się jedynie przy pionowym położeniu lin,

−

elementów przewożonych w pozycji poziomej, a wbudowanych pionowo nie wolno

pobierać bezpośrednio z jednostki transportowej do montażu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

sygnał rozpoczęcia ładowania (przenoszenia ) elementu przekazuje brygadzista

starszemu linowemu wówczas, gdy przygotowano się do przyjęcia elementu na miejscu
jego wbudowania,

−

element nie może być podnoszony przedwcześnie i utrzymywany nad robotnikami,

którzy w tym czasie przygotowują miejsce, w którym ma być wbudowany,

−

nie wolno podnosić elementów, które z jakichkolwiek powodów nie mogą być

swobodnie uniesione,

−

przemieszczanie elementów powinno odbywać się spokojnie i płynnie, bez zrywów

i szarpnięć,

−

w pierwszej fazie podnoszenie z miejsca pobierania musi być dokonywane bardzo

ostrożnie i wolno; zwiększenie prędkości podnoszenia jest dozwolone wówczas, gdy
starszy robotnik linowy poda odpowiedni sygnał,

−

bezwzględnie zabronione jest podnoszenie elementu ze znajdującymi się na nim ludźmi,

−

w czasie podnoszenia i przemieszczania elementu zawieszonego na haku maszyny

montażowej nikt nie może znajdować się pod wysięgnikiem, a odległość w rzucie
poziomym miejsca przebywania ludzi od zawieszonego na haku ciężaru musi być co
najmniej równa wysokości, na jakiej się znajduje,

−

przed zaczepieniem haków zawiesia za ucha elementu, robotnicy linowi muszą sprawdzić

czy nie uległy one uszkodzeniu,

−

elementy zawieszone na haku żurawia powinny być przemieszczone przynajmniej na

wysokość 1,50 m nad zamontowanymi fragmentami konstrukcji lub rusztowania,

−

należy unikać lub ograniczać do minimum przejazdy maszyny montażowej z ciężarem

zawieszonym na haku,

−

w zasadzie każdy z podnoszonych elementów musi być zabezpieczony przed wahaniem

się i kierowany za pomocą lin kierunkowych,

−

element przeznaczony do wbudowania powinien być podawany w stanie nie

wymagającym żadnych dodatkowych czynności na miejscu jego wbudowania,

−

robotnicy (montażyści) mogą zbliżać się do podawanego elementu w celu odpowiedniego

nakierunkowania go tylko wówczas, gdy zawiśnie on na wysokości najwyżej 0,5m nad
miejscem projektowanego wbudowania,

−

czynności naprowadzania elementu mogą być dokonywane z uprzednio zmontowanych

płyt konstrukcji przykryć lub pomostów roboczych; przebywanie i praca na górnych
powierzchniach ścian, belek, słupów itp. są niedopuszczalne,

−

nie wolno opierać drabinek montażowych lub innych ciężkich przedmiotów o element

ustawiany, nie zamocowany na stałe.

Obowiązki oraz odpowiedzialność kierownictwa budowy i kierowników montażu.
Do kierownictwa budowy i kierowników montażu poza licznymi czynnościami

i obowiązkami z zakresu bhp, należą jeszcze niżej podane obowiązki:

−

kierownictwo budowy obowiązane jest kontrolować (ewentualnie przy udziale

pracowników z bazy sprzętu przedsiębiorstwa wykonawczego) pracę operatora w
zakresie przepisowej konserwacji maszyny montażowej,

−

przed rozpoczęciem montażu kierownictwo budowy obowiązane jest zgłosić

zapotrzebowanie

dopilnować

dostawy

niezbędnego

sprzętu

montażowego,

przewidzianego w projekcie organizacji i w przepisach technologii montażu oraz
dokonać odbioru wspomnianego sprzętu (drabinki, zawiesia, belki montażowe, kosze,
odciągi, zastrzały itp.) pod względem jakości i zgodności z projektem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaka odzież i sprzęt ochrony osobistej obowiązuje każdego członka brygady

montażowej?

2. W jakich warunkach atmosferycznych nie można prowadzić montażu?
3. Jakie sygnały obowiązują w czasie montażu?
4. Jakie zasady bhp obowiązują członków brygad montażowych?

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wypisz w jaką odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej powinien być wyposażony,

każdy członek brygady montażowej podczas prac w okresie zimowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wypisać na arkuszu odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej obowiązującą brygadę

montażową,

4) zaprezentować efekty swojej pracy,
5) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

przybory do pisania,

−

karton formatu A4,

−

gumka,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Zapisz kolejne etapy sygnalizacji optycznej podczas montażu płyty biegowej od

sprowadzenia zawiesia dźwigu nad element poprzez montaż na stanowisku wbudowania do
powrotu zawiesia nad inny element.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wypisać na arkuszu kolejne etapy sygnalizacji optycznej,
4) zaprezentować efekty swojej pracy,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory do pisania,

−

gumka,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, jak powinieneś być ubrany w czasie montażu?



2) określić, jaki powinieneś mieć sprzęt ochrony osobistej podczas

montażu elementów wielkoblokowych ?



3) rozróżnić sygnały podczas montażu?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPARWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi.
5. Tekst zawiera 20 zadań, są to zadania wielokrotnego wyboru oraz typu prawda – fałsz.
6. Udziel odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a
następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

7. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom

podstawowy, II część – poziom ponadpodstawowy.

8. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
9. Kiedy udzielanie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudności, wtedy odłóż jego

rozwiązanie.

10. Na rozwiązanie tekstu masz 45 minut.

Powodzenia !

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Na rysunku przedstawione jest:

a) złącze pionowe ścian wewnętrznych,

b) złącze pionowe płyt stropowych,

c) złącze pionowe ścian zewnętrzną,

d) złącze pionowe płyty dachowych.

2. Na rysunku przedstawiono pojedynczy zastrzał, a numer 7 oznacza:

a) zawleczkę,

b) nakrętkę rzymską,

c) pręt stalowy,

d) rurę o średnicy 40mm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Na rysunku poniżej przedstawiono, stosowany w budownictwie wielkoblokowym, układ

konstrukcyjny:

a) mieszany,

b) krzyżowy,

c) podłużny,

d) poprzeczny.

4. Punkty geodezyjne można stabilizować palikami stalowymi wbitymi w grunt nazywanymi:

a) świadkami,

b) zaznaczeniami,

c) znacznikami,

d) wyznacznikami.

5. Usytuowanie całej konstrukcji budynku wyznacza się osadzając śruby rektyfikacyjne w:

a) narożach placu budowy,

b) wieńcach stropów nad ostatnią kondygnację,

c) wieńcach stropów nad piwnicami,

d) ścianach pierwszej kondygnacji.

6. Montaż budynków wielkoblokowych przeprowadza się metodą:

a) masową,

b) kompleksową,

c) rozdzielczą,

d) inwentarską.

7. W technologii wielkoblokowej montaż bloków ściennych rozpoczyna się od ustawienia

elementów:

a) od środka obiektu,

b) z dowolnego końca obiektu,

c) od naroży obiektu,

d) według wytycznych brygadzisty.

8. W czasie przenoszenia i podawania elementów do wbudowania, sygnalizację operatorowi

maszyny montażowej przekazuje:

a) osoba wskazana przez operatora,

b) robotnik przy linach odciągowych,

c) robotnik ustawiający płytę,

d) brygadzista.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Prawidłowe ustawienie elementu ściennego i jego rektyfikacja, należą do zakresu

czynności zespołu:

a) spoinowania,

b) spawaczy,

c) linowego,

d) montażowego.

10. Rygi używane są jako sprzęt pomocniczy podczas montażu:

a) ścian działowych,

b) płyt biegowych,

c) płyt stropowych,

d) płyt ściennych.

11. Spoczniki międzykondygnacyjne montuje się:

a) przed montażem ścian,

b) równocześnie z montażem ścian,

c) po montażu ścian,

d) wraz z montażem stropu.

12. Na rysunki przedstawiono płytę:

a) ścienną,

b) stropową,

c) biegową,

d) dachową.

13. Pion montażowy służy do rektyfikacji:

a) pionowej elementów ściennych,

b) poziomej elementów ściennych,

c) pionowej elementów stropowych,

d) poziomej elementów stropowych.

14. Elementy zawieszone na haku żurawia, powinny być przemieszczane nad

zamontowanymi fragmentami konstrukcji lub rusztowania na wysokości:

1, 20 m,

1,50 m,

1,80 m,

3,00 m.

15. Sygnał rozpoczęcia ładowania (przenoszenia) elementu przekazuje brygadzista

starszemu linowemu wówczas, gdy:

a) założono łącznik imadłowy,

b) zespół montażowy dotarł na miejsce wbudowania elementu,

c) przygotowano się do przyjęcia elementu na miejscu jego wbudowania,

d) uważa to za stosowne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Część II.

16. Na rysunku przedstawiono sposób mocowania urządzenia utrzymująco-rektyfikacyjnego,

a numer 2 oznacza:

a) ogniwo do podwieszania pręta,

b) pręt stalowy,

c) beleczkę dociskową,

d) hak.

17. Człowiek pokazany na rysunku sygnalizuje:

a) opuszczanie i trzymanie ciężaru,

b) podnoszenie,

c) koniec pracy,

d) otworzenie chwytaka.

18. Na rysunku przedstawiono sposób mocowania urządzenia utrzymująco-rektyfikacyjnego,

a numer 9 oznacza:

a) ogniwo do podwieszania pręta,

b) nakrętkę rzymską,

c) beleczkę dociskową,

d) hak.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19. Brygadę montażową, należy zapoznać z technologią montażu i przepisami bhp:

a) przed rozpoczęciem montażu,

b) przed wykonaniem prac przygotowawczych na placu budowy,

c) przed zagospodarowaniem placu budowy,

d) przed rozpoczęciem inwestycji.

20. Na rysunku zastrzału podtrzymującego płytę numer 5 oznacza?

a) zastrzał rurowy,

b) nakrętkę,

c) beleczkę dociskową,

d) hak.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Montaż budynków w technologii wielkopłytowej

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

∑ punktów

…………………………………………

Ocena

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Lenkiewicz W.: Budownictwo ogólne cz.2. WSiP, Warszawa 1995
2. Martyniak W.: Pieniążek J.: Technologia budownictwa 4. WSiP, Warszawa 1995
3. Mirski J. Z, Łącki K.: Budownictwo z technologią. cz. 2. WSiP, Warszawa 1995
4. Poradnik kierownika budowy – praca zbiorowa. FORUM, Poznań 2006
5. Poradnik majstra budowlanego – praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1985
6. Pyrak S.: Konstrukcje z betonu cz.2. WSiP, Warszawa 2004
7. Urban L.: Montaż budynków z wielkich płyt. ARKADY, Warszawa 1979
8. Żenczykowski W.: Budownictwo ogólne t. III. ARKADY Warszawa 1967