

W spoczynku perfuzja mięśnia sercowego wynosi ok
0,8-0,9 ml krwi, a zużycie tlenu 90 mikro l na gram
tkanki na minutę.



W czasie maksymalnego wysiłku przepływ wiecowy i
zużycie tlenu przez serce mogą wzrastać 4-5 krotnie.
W łożysku wieńcowym ekstrakcja tlenu z
hemoglobiny jest bliska maksymalnie możliwej i
wynosi ok 70%. Dlatego jedyny skuteczny
mechanizm zwiększania podaży tlenu do miocytów
polega na zwiększaniu przepływu krwi przez mięsień
sercowy.

ZAPOTRZE

BOWANIE

NA TLEN

Częstość

skurczów

Kurczliwość

Napięcie ścian

komór-

Jest siłą

rozciągającą włókna

mięśniowe i działającą

stycznie do nich

Objętość komory

Ciśnienie

komorowe

Warstwa mięśnia

Prężność tlenu w
mięśniu
sercowym

PODA

Ż

TLENU

Pojemość

tlenowa krwi

zależy od stężenia

hemoglobiny i jej

wysycenia tlenem

Zawartość

tętnicza

Szybkość

erytrocytów

Przepływ

wieńcowy

jest wprost

proporcjonalny do ciśnienia

perfuzji i odwrotnie

proporcjonalny do oporu

wieńcowego.

Opór naczyń

małych

Ucisk

zewnątrz-

naczyniowy

Dyfuzja O

2

Ciśnienie

perfuzji

wieńcowej

O

2

1.

Ciśnienie perfuzji wieńcowej

2.

Opór naczyń wieńcowych

a)

Ucisk zewnętrzny

b)

Regulacja napięcia naczyń

-

Aktywność miogenna mięśni gładkich

-

czynniki śródbłonkowe

-

Metabolity o działaniu naczyniorozszerzającym

-> zwiększają przepływ wieńcowy: wzrost pCO

,

spadek pO

2,

wzrost

kwasu mlekowego, spadek pH wzrost stęż. K+, polipeptydów,
bradykininy, histaminy, adenozyny, nukleotydów adeninowych i
osmolarności) największe działanie wykazuje adenozyna

-

Regulacja nerwowa.



zwolnienie akcji serca



wydłużenie fazy rozkurczu



poszerzenie światła tt. wieńcowych



obniżenie ciśnienia



zmniejszenie kurczliwości



Miażdżyca -> uszkodzenie nabłonka ->
aktywacja układu krzepnięcia



Miażdżyca -> wylew do blaszki
miażdżycowej

-> krwiak śródścienny-> zwężenie światła
naczynia



Silny skurcz naczynia pierwotnie
zmienionego przez zmiany organiczne



Stan skurczu spastycznego u osoby bez
organicznie zwężonych naczyń wieńcowych.