KRWINKI
KRWINKI
CZERWONE
CZERWONE
KRWINKI
KRWINKI
CZERWONE
CZERWONE
Autor: Karina Olechnowicz
Agata Wiśniewska
ERYTROCYTY
• Erytrocyt (gr. erythros czerwony, kytos komórka),
krwinka czerwona, czerwone ciałko krwi – jeden z
podstawowych morfotycznych składników krwi.We
krwi obwodowej człowieka występują dojrzałe
erytrocyty oraz ich niedojrzałe postacie –
retikulocyty. Prawidłowy erytrocyt nazywa się
normocytem, krwinki większe od prawidłowych to
makrocyty, natomiast mniejsze to mikrocyty.
• Po raz pierwszy erytrocyty zostały zaobserwowane
i precyzyjnie opisane przez Antonie van
Leeuwenhoeka
w XVII w.
BUDOWA:
• Erytrocyt widziany z góry jest okrągłą
komórką, o średniej średnicy 8 µm
• Ma wyraźne przejaśnienie w środku, a
jego grubość w tej części wynosi do 2
µm.
• Część obwodowa jest grubsza i mierzy
ponad 2,5 µm.
• Kształt erytrocytu jest zatem dwuwklęsły
(ma on znaczenie w wykonywaniu
funkcji, ponieważ dzięki niemu
zmniejszają się średnie odległości
cząsteczek hemoglobiny leżących w
środku komórki od błony komórkowej.
Usprawnia to proces wiąznia gazów).
• Dojrzały erytrocyt nie zawiera organelli-
jego wnętrze wypełnia koloidalny
roztwór hemoglobiny.
• Błona erytrocytu pokryta jest grubym
glikokaliksem . (grupy krwi układu ABO
zależą właśnie od specyficznych
oligosacharydów powierzchni komórek.
Grupy krwi różnią się rodzajem i ilością
cząsteczek cukrowców).
• Erytrocyty łatwo ulegają
odkształceniu, co umożliwia im
przechodzenie przez kapilary o
wąskim świetle. Starsze tracą
elastyczność i glikokaliks na ich
powierzchni ulega modyfikacji,
co czyni podatnym na fagocytozę
przez makrofagi, głównie w
śledzionie.
• Erytrocyty większości ssaków
mają postać spłaszczonych,
dwuwklęsłych krążków i w stanie
dojrzałym są pozbawione jądra,
erytrocyty pozostałych
kręgowców mają kształt owal ny i
posiadają jądro.
• Krwinki czerwone nie dzielą się.
• Nie mogą pełnić normalnych
funkcji komórkowych, nie mają
też mechanizmu, który mógłby
naprawiać powstające w nich z
czasem uszkodzenia.
FUNKCJE:
• Erytrocyty przenoszą tlen z płuc do tkanek i dwutlenek
węgla z tkanek do płuc.
• Zredukowana hemoglobina (redukcja odbywa się dzięki
energii powstającej z glikolizy w erytrocytach) wiąże
tlen, stając się oksyhemoglobiną, a krew – krwią
utlenowaną.
• Jednocześnie zmienia się konformacja cząsteczek
globiny. (zachodzi to we krwi naczyń włosowatych płuc).
• Wskutek zmiany konformacji globiny po oddaniu tlenu
jest uwalniany także NO, który przenika do błony
mięśniowej tętnic - powoduje ich rozkurcz. (jest to
ważny mechanizm obniżania ciśnienia krwi).
WYTWARZANIE
ERYTROCYTÓW
• Erytrocytopoeza (erythrocytopoesis),odbywa się w
szpiku korocytopoezastnym czerwonym i polega na
podziałach komórek i ich terminalnym różnicowaniu,
które zachodzą w kilku etapach, w ciągu ok. 7 dni.
Linia komórek erytropoetycznych powstaje z komórek
macierzystych po aktywacji w nich genu gata-1.
• Wszystkie komórki krwi są wytwarzane w szpiku
kostnym (u dzieci do lat 3 wszystkie komórki są
wytwarzane przez śledzionę, natomiast erytrocyty
zaczynają powstawać w szpiku kostnym dopiero od 4
roku życia), gąbczastej tkance znajdującej się
wewnątrz kości w procesie erytropoezy z komórek
macierzystych erytrocytów.
CZAS ŻYCIA I ROZPAD
ERYTROCYTÓW
• Erytrocyty zużywają się dość szybko, a ich
hemoglobina stopniowo się utlenia do
methemoglobiny. Zbyt szybkiemu utlenianiu
hemoglobiny zapobiega glutation, który jest
stałym składnikiem erytrocytów. Średnio po
120 dniach życia erytrocyty są wyłączane z
krwiobiegu i niszczone w śledzionie lub
szpiku. Niszcze nie polega na fagocytozie
przez makrofagi, przekształcaniu hemu w
biliwerdynę, a następ nie w makrofagach
wątroby - w bilirubinę, z uwolnieniem żelaza
i globiny.
OGÓLNA LICZBA
ERYTROCYTÓW U
CZŁOWIEKA
• wynosi ok. 30 bln. Na ogół jednak podaje się ich
liczbę w 1 µm (lub 1 mm3) krwi. We krwi
obwodowej kobiet jest ich ok. 4,5 mln/µm, a u
męż czyzn - ok. 5 mln/µm. Liczby te mogą się
zmieniać zależnie od wielu czynników, m.in. od
ciśnienia atmosferycznego: ludzie żyjący na
dużych wysokościach, w górach, mogą mieć do 8
mln erytrocytów w 1µm
CZERWONE KRWINKI
PODAWANE SĄ:
• w razie niedokrwistości
(spowodowana jest poprzez złośliwe
nowotwory),
• upośledzeniem nerek ( z powodu
krwawień z pokarmowego
przewodu)
• utracie ostrej krwi (na skutek
wypadku).
Erytrocyty są zazwyczaj podawane w postaciach
następujących:
• Koncentrat czerwonych krwinek - pojedyncza jednostka
KKCz posiada czerwone krwinki które wyodrębnione
zostały z jednostki pełnej krwi z dodatkiem substancji
będącej antykoagulatorem.
• Przemywane krwinki czerwone - to jednostka
czerwonych krwinek przemytych fizjologicznym,
jałowym roztworem sodowego chlorku. Przemywane
erytrocyty wolne są w zasadzie od wszystkich
pozostałych śladów osocza. Są podawane zamiast
koncentratu czerwonych krwinek pacjentom, będącym
nadwrażliwymi na proteiny zawarte w osoczu albo kiedy
przewidywane są transfuzje wielokrotne.
• Ubogoleukocytarne krwinki czerwone - to jednostka
czerwonych krwinek uzyskana przez filtrowanie, które
powoduje usunięcie białych krwinek.
ŚREDNIA OBJĘTOŚĆ
KRWINKI CZERWONEJ
(MCV)
- wartość poniżej 80 fl świadczy o niedokrwistości
mikrocytowej (przebiegającej ze zmniejszeniem
rozmiaru krwinki czerwonej). Jest ona
charakterystyczna dla stanu niedoboru żelaza.
Natomiast wynik powyżej 110 fl może być
najczęściej sygnałem niedokrwistości
megaloblastycznej, związanej z niedoborem
witaminy B12 lub/i kwasu foliowego. Nieznaczne
podwyższenie MCV bywa spowodowane wzrostem
ilości retikulocytów (młodych postaci erytrocytów,
które mają większą objętość), co nie zawsze jest
patologią.
CHOROBY
• Erytrocytoza -(czyli czerwienica) jest rzadko spotykaną chorobą i
może być spowodowana nowotworowym rozrostem krwinek
czerwonych.
• Niedokrwistość - może być ona wywołana utratą krwi,
niedoborem witaminy B12 lub kwasu foliowego (tzw.
niedokrwistość megaloblastyczna). Do niedokrwistości dochodzi
też w przypadku oddziaływania różnorodnych czynników
powodujących rozpad erytrocytów (mówimy wtedy o
niedokrwistości hemolitycznej).
• Czerwienica- We krwi obserwuje się podwyższenie hematokrytu i
stężenia hemoglobiny oraz zwiększenie liczby krwinek czerwonych.
Choroba ta jest przykładem, że zwiększenie liczby krwinek
czerwonych jest również (jeśli nie bardziej) szkodliwe niż ich
niedobór (czyli niedokrwistość). Pojawiają się wówczas powikłania
w postaci zakrzepów i bardzo niebezpiecznych zatorów, ostatecznie
może rozwinąć się zwłóknienie szpiku lub ostra białaczka.
DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ