Choroby przenoszone

drogą płciową

Prezentacje wykonali Justyna

Mycek

Dawid Polczak

AIDS

Zespół nabytego niedoboru (rzadziej

upośledzenia) odporności

AIDS

–

końcowe stadium zakażenia HIV

charakteryzujące

się spadkiem ilości limfocytów

T

CD4+

więc

wyniszczeniem

układu

immunologicznego

(

odpornościowego

),

co

skutkuje

zapadalnością

na

tzw.

choroby

wskaźnikowe (niektóre formy nowotworów,

grzybic, nietypowe zapalenia płuc) mogące

zakończyć się śmiercią pacjenta.
W latach 1983-2008 na AIDS zmarło 5 mln ludzi;

obecnie rocznie z tego powodu umiera 2 mln

osób.

AIDS

Kiedy

progresja

choroby

wzrasta

w

zaskakującym tempie, chory narażony jest na
bakterie, wirusy oraz grzyby. Wszystkie te
patogeny

zwiększają

ryzyko

powstania

chorób nowotworowych. Często dochodzi do
powstania

chłoniaka

Burkitta,

który

charakteryzuje

się

bardzo

agresywną

złośliwością. U chorych stwierdza się często
mięsaka Kaposiego

(u 13% pacjentów), który

jest rzadkim nowotworem osób o obniżonej
odporności.

Przykrą dla chorego fazą AIDS jest niewątpliwie

faza objawów klinicznych, która poza opisanymi

wyżej

dolegliwościami

przynosi

uciążliwe

doświadczenia w postaci objawów związanych z

powiększeniem

węzłów

chłonnych,

permanentnym

osłabieniem oraz nocnymi

potami. Najgroźniejszym, a zarazem ostatnim

etapem AIDS jest faza zwana pełnoobjawową

chorobą, podczas której dochodzi do wielu

zakażeń

organizmu,

co

przynosi

często

zagrażające życiu konsekwencje. Warto tutaj

wspomnieć o raku skóry, który dotyka wielu

chorych.

Mięsak Kaposiego

powoduje

charakterystyczne plamy

na skórze lub błonach

śluzowych.

Chłopiec chory na
chłoniak Burkitta

Często dochodzi do zakażenia skóry oraz dróg

oddechowych. Chory cierpi na wszystkie

odmiany zapalenia płuc, w zależności od

przypadku. Wielu chorych dopada groźna

choroba jaką jest zapalenie mózgu i gruźlica.
Jak wiadomo, AIDS jest chorobą stanowiącą

problem globalny. Największe ryzyko zakażenia

wirusem HIV obserwuje się w państwach

afrykańskich,

na

obszarach

Afryki

Subsaharyjskiej i Karaibów. Ogromny odsetek

zachorowań zanotowano także na terenie Azji,

szczególnie w Indiach. W Polsce, z roku na rok

wzrasta liczba nosicieli HIV.

Działanie wirusa

Po zakażeniu wirus atakuje limfocyty T, szczególnie te, na których występują

antygeny CD4 (tzw. limfocyty T4). Wirus w żywej komórce dokonuje procesu

odwrotnej transkrypcji– przy pomocy enzymów zapisuje informację

genetyczną ze swojego RNA do DNA limfocytu T4, który później powiela

wirusa HIV. Od momentu gdy wirus powiela się w komórce limfocytu, czyni ją

niewidzialną dla układu odpornościowego. Oprócz tego na powierzchni

zarażonego limfocytu T wirus umieszcza białka uśmiercające każdą zdrową

komórkę limfocytu Th (limfocyty wspomagające), która zbliży się do niej.

Czas od chwili kontaktu z wirusem, do momentu w którym można

zdiagnozować infekcję za pomocą typowych testów (tzw. okienko

serologiczne), w przypadku infekcji HIV trwa zwykle około sześciu tygodni.

OBJAWY AIDS

Nie da się jednoznacznie opisać objawów HIV/AIDS,

bowiem przebieg tej choroby począwszy od zakażenia

wirusem HIV składa się z kilku faz, które charakteryzują

się

różnymi

objawami.

Średnio w 6 tygodniu od momentu zakażenia występują

objawy podobne do grypy. Nosiciel skarży się na bóle

głowy, stan podgorączkowy, nadmierną potliwość,

wysypkę. Często pojawiają się powiększone węzły

chłonne. Po tym okresie następuje tak zwana faza ciszy,

i objawy te ustępują. Okres ciszy może trwać od kilku

miesięcy do kilku lat. Nosiciel czuje się dobrze, jednakże

jego

układ

odpornościowy

słabnie.

Po okresie ciszy następuje faza objawowa AIDS. Tutaj

możemy zaobserwować osłabienie organizmu, znaczny

spadek masy ciała, poty nocne, suchy kaszel, białe

krostki na języki, uporczywe biegunki oraz powiększone

węzły chłonne.

AIDS atakuje także układ oddechowy. I tutaj należy
wymienić pojawiające się objawy, wśród których
wymienić możemy bakteryjne zapalenie płuc.
Chory odczuwa duszność wysiłkową oraz ból
podczas wydechu. Może pojawić się także gruźlica
płuc.

Ostatnia faza AIDS daje radykalne objawy, w
wyniku których chory w szybkim tempie traci
odporność i jest podatny na każde, nawet
niewielkie zagrożenia w postaci chorób, z którymi
dysfunkcjonalny układ immunologiczny nie jest w
stanie sobie poradzić.

Jeżeli pacjent znajduje się pod opieką lekarską

od

momentu

pojawienia

się

objawów

klinicznych i rozpocznie terapię HAART może

przeżyć 40 lat (oczekiwana długość życia

zwiększa

się

nieustanie

wraz

z

wprowadzaniem nowych leków). Niemal

każde zakażenie HIV po latach przeradza się

w AIDS. HIV poza organizmem człowieka ginie

pod

wpływem

typowych

środków

odkażających. Wirusa zabija już podgrzewanie

do temperatury 56 °C przez pół godziny.

Choroby wskaźnikowe AIDS

Choroby wskazujące na AIDS to:

1. Gruźlica
2. Mykobakterioza

rozsiana lub pozapłucna

3. Nawracająca uogólniona

salmonelloza

4. Kandydoza

przełyku, tchawicy, oskrzeli lub

płuc

5. Pneumocystozowe zapalenie płuc

6. Nawracające,

bakteryjne zapalenia płuc

7. Histoplazmoza

rozsiana lub pozapłucna

8. Kokcydioidomykoza

rozsiana lub pozapłucna

9. Kryptokokoza
10.Izosporoza i kryptosporydioza
11.Nokardioza
12.Strongyloidoza

pozajelitowa

13.

Przewlekłe owrzodzenia skóry

i (lub) błon śluzowych,

utrzymujące się ponad miesiąc, zapalenie oskrzeli, płuc

lub przełyku spowodowane przez HSV

14.

Cytomegalia

(poza wątrobą, śledzioną i węzłami

chłonnymi)

15.

Toksoplazmoza

narządowa

16.

Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML)

17.

Mięsak Kaposiego

18.

Chłoniak nieziarniczy

z limfocytów B lub o nieznanym

fenotypie histologicznie sklasyfikowany jako mały,

nierozsiany chłoniak lub mięsak immunoblastyczny

19.

Chłoniak pierwotny mózgu

20.

Rak szyjki macicy

21.

Encefalopatia HIV

22.

Zespół wyniszczenia

Drogi zakażenia

Wirus przenosi się poprzez:

1.Kontakt zakażonej krwi z krwią lub błoną śluzową osoby
niezakażonej, np. używanie tej samej igły,
niewysterylizowanych narzędzi dentystycznych itp.
2.Kontakt seksualny (sperma, śluz szyjkowy)
3.Przeniesienie z matki na dziecko( krew kobiety i dziecka
nie miesza się, jednak może do tego dojść np. podczas
jakiś komplikacji poporodowych.

Do organizmu wirus może dostać się nie tylko przez
stosunek seksualny, ale również transfuzje krwi, podczas
dializ, przeszczepów zabiegów chirurgicznych i
przyjmowanie preparatów krwiopochodnych. Nie ma
możliwości zarażenia się wirusem poprzez owady z
aparatem gębowym ssąco-kującym (komary, kleszcze)

Profilaktyka

Unikanie sytuacji w których będzie możliwe
przeniesienie wirusa poprzez drogi (i przykłady
niebezpiecznych zachowań) wymienione
powyżej, jest najskuteczniejszą metodą
zabezpieczenia. W przypadku utrzymywania
dużej liczby kontaktów seksualnych z licznymi
partnerami ryzyko zakażenia zmniejsza unikanie
ryzykownych technik seksualnych oraz
stosowanie prezerwatyw. Prezerwatywy znacznie
zmniejszają prawdopodobieństwo zarażenia się
wirusem o 80-95%, według niektórych opinii –
praktycznie do zera.

Metody leczenia

W chwili obecnej nie są znane metody wyleczenia zarażenia.
Naukowcy opracowali dotąd preparaty, które zapobiegają
namnażaniu się wirusa oraz utrudniające wnikanie mu do
komórek.
Najpopularniejszą stosowaną dziś metodą leczenia jest
intensywna terapia antyretrowirusowa (HAART)
charakteryzująca się tym, iż pacjentowi podaje się kilka
różnych leków mających zaatakować różne etapy rozwoju
wirusa. Leczenie to może być okupione uciążliwymi objawami
ubocznymi takimi jak – wymioty, biegunka, anemia. Jednak u
wielu pacjentów nie dochodzi do groźnych skutków ubocznych.
Odpowiednio prowadzona terapia HAART pozwala utrzymać
chorego w dobrym zdrowiu latami, aczkolwiek jej koszt jest
bardzo wysoki i wynosi ponad 1000 EUR miesięcznie. Obecnie
w Polsce i Unii Europejskiej terapia antyretrowirusowa jest w
całości refundowana, pod pewnymi warunkami. Nie ma leków
które zapewniają nam skuteczną ochronę przed wirusem.

Społeczne aspekty AIDS

Od wykrycia AIDS minęło ponad 20 lat. Od tego
momentu badania nad poznaniem istoty tej
choroby, metod jej wykrywania, sposobów
zapobiegania zakażeniu posunęły się daleko
naprzód. Jednak wśród społeczeństwa polskiego
wiedza ta jest nadal zbyt mało rozpowszechniona i
niedostateczna. Z powodu braku dostatecznej
informacji rodzą się mity i plotki siejące wyłącznie
strach, lęk, obawy przed zakażeniem i kontaktami
z osobami zakażonymi.
W naszej rzeczywistości społecznej osoby
zakażone wirusem postrzegane są nadal przez
wielu jako osoby niezasługujące na wsparcie.
Często uważa się, że powodem sytuacji, w jakiej
się znalazły jest np. ich zepsucie moralne, czy
prowadzony dotychczas rozwiązły tryb życia "winni
sami sobie - nie zasługują na troskę
społeczeństwa".

Choroba, bowiem to nie tylko stan zdrowia
człowieka w sensie biologicznym, ale także obraz
człowieka na tle grupy, stan odbierany przez innych
ludzi bez względu na to, czy występuje, czy też nie
u niego choroba w sensie biologicznym czy
psychologicznym.
W przypadku AIDS zaznacza się, więc bardzo silnie
jej aspekt społeczny, ponieważ prowadzi ona do
silnej dyskryminacji i w konsekwencji do
stygmatyzacji, napiętnowania przez społeczeństwo
osób, które ujawnią się ze swym problemem.
Następstwem tego jest wyłączenie ludzi zakażonych
na margines życia społecznego, wyłączenie z
pełnienia dotychczasowych ról społecznych często
jeszcze na długo przed utratą sprawności fizycznej i
psychicznej wskutek postępujących procesów
chorobowych.

Dopóki ktoś nie poruszy kwestii napiętnowania i
dyskryminacji, jeśli nie będzie się walczyć z tą
chorobą na wszelkie dostępne sposoby, żadne
programy nie będą przynosić spodziewanych
efektów, a wirus będzie wciąż wyniszczał
społeczeństwa. Musimy zrozumieć, że na każdym
spoczywa obowiązek działania. Milczenie nie jest
żadnym rozwiązaniem.
Milczenie zabija.