Barbara Bokus

• PRCz. Wykład 14a.

O rozwoju ku samodzielności

(źródło: Anna Brzezińska, 2008)

Opinie wydawane przez dorosłych o dziecku w bardzo
dużym
stopniu wpływają na jego mniemanie o sobie.

Im ważniejsza emocjonalnie jest osoba dorosła dla
dziecka,
tym bardziej przejmuje się ono tym, jak o nim mówi
i co mówi.

Dziecko bardzo przeżywa (wyrażane przez

osoby znaczące) opinie na jego temat.

Liczy się z tymi opiniami, do nich dostosowuje

swoje działania w różnych sytuacjach.

Czeka na te opinie, szczególnie, gdy mu na

czymś

bardzo zależy.

Dziecko - przez pryzmat opinii innych ludzi o sobie -
spostrzega siebie i buduje swój obraz własnej osoby.

Jak mówisz o swoim

nie w pełni sprawnym synu bądź

córce ?

Jak inni ludzie mówią o Twoim

nie w pełni sprawnym synu bądź

córce?

Jak mówisz w obecności swego

dziecka

o ludziach nie w pełni sprawnych?

Jak inni ludzie mówią (na ulicy, w

mediach)

o ludziach nie w pełni sprawnych?

niewidomy, niesłyszący, ślepy, głuchy, dziecko z deficytami, dziecko ryzyka, dziecko z
pogranicza, dziecko specjalnej troski, opóźniony umysłowo, ograniczony w rozwoju,
upośledzony, niepełnosprawny, alergik, chory na raka, ma raka, epileptyk, cukrzyk,
wózkowicz, kulawy, kaleka, grubas, chudzina, gruźlik, paralityk, psychiczny, psychol,
ćpun, alkoholik ...

Ryc. Jak mówimy o ludziach nie w pełni sprawnych?
Źródło: Brzezińska (2007)