Medycyna katastrof
Segregacja medyczna -
Triage
Główna zasada segregacji
„wszystko, co najlepsze dla jak
największej ilości poszkodowanych
we właściwym miejscu i czasie”
Pochodzenie
nazwy
Międzynarodowa nazwa TRIAGE
pochodzi od francuskiego słowa
„trier”, które oznacza
segregowanie, sortowanie.
Traige – Historia
Po raz pierwszy segregację zastosował
słynny francuski chirurg Dominique Jean
Larrey, który służył w armii Napoleona.
Opracował on system szybkiej oceny
żołnierzy rannych w czasie bitwy, a
następnie właściwej ewakuacji.
Zalecał, aby najciężej ranny żołnierz
operowany był jako pierwszy.
Traige – Historia
Inne źródła podają, że twórcą metody był
niemniej znany rosyjski chirurg Nikolai
Ivanovich Pirogov, który stosował system
segregacji w czasach Wojen Krymskich.
Pirogov mówił „Dobrze zorganizowana
segregacja rannych w punktach
opatrunkowych szpitala jest najważniejszym
środkiem racjonalnej pomocy i zapobiega
bezradności podczas panującego bezładu”
Traige – Historia
Zatwierdzenie podziału chorych na
cztery kategorie z odpowiednimi
kolorami zastało opracowane i
zatwierdzone na Kongresie
Medycyny Stanów Nagłych i
Katastrof w Mainz w 1997 roku.
Traige - cele
Przydzielenie poszkodowanych
do grup w zależności od stopnia
zagrożenia życia, pilności
udzielenia pomocy oraz
kolejności transportu do szpitala
Traige - cele
Wyszukanie ofiar będących w stanie
zagrożenia życia, które bez
natychmiastowego udzielenia
pomocy umrą na miejscu zdarzenia.
Dostarczenie poszkodowanych do
szpitala w ciągu tzw. „złotej godziny”.
Ustalenie kolejności ewakuacji.
Traige - błędy
Największy błąd to zabranie pierwszej
napotkanej ofiary do najbliższego
szpitala.
Szybkie zakończenie segregacji –
segregacja to proces ciągły. Ocenę
poszkodowanych należy przeprowadzać,
co 15-30 minut, ponieważ ich stan może
się zmieniać.
Sposoby oceniania stopnia zagrożenia życia ofiary
wypadku powinny opierać się na:
• ciężkości doznanych przez nią obrażeń,
• ich wpływu na podstawowe czynności życiowe,
• cechach osobniczych poszkodowanego
(wiek, ogólny stan zdrowia),
• analizie mechanizmu, w jakim do tych obrażeń
doszło.
W latach 90 wprowadzono dwa modele triage`u.
Kryteria triage
Triage przesiewowy
(ang. Triage sieve) –
polega na szybkiej ocenie sytuacji przez ratownika przy
minimalnym badaniu i interwencji.
W pierwszym okresie udzielania pomocy ofiar jest dużo,
a mało osób pomagających. Jednocześnie jest to okres
krytyczny dla najciężej poszkodowanych. Dlatego trzeba
jak najszybciej dokonać ich wstępnej segregacji zwanej
przesiewową.
Segregacja
taka
nie
musi
koniecznie
być
przeprowadzana przez lekarzy.
Rodzaje triage
Triage medyczny tzw. re-triage
(ang. triage sort)
opierający się na pełnym badaniu lekarskim i ocenie
szans przeżycia ofiary wraz z wdrożeniem jej do
właściwego leczenia.
Rodzaje triage
Traige –
oznaczenia
Kolor czerwony – konieczna natychmiastowa
pomoc
Kolor żółty – konieczna szybka pomoc, nie
ma bezpośredniego zagrożenia życia,
możliwy transport do szpitala
Kolor zielony – lekkie obrażenia, możliwa
pomoc w terminie późniejszym
Kolor czarny – pomoc paliatywna –
poszkodowani bez szans lub zmarli
Kolor czerwony
I
o
pilności – przymus natychmiastowego
leczenia
Niebezpieczeństwo uduszenia się
Zatrzymanie akcji serca
Obfite krwawienie
Wstrząs
Zgorzel gazowa
Natychmiastowy transport
do szpitala
Śpiączka
Wstrząs
Ostra niewydolność oddechowa
Uraz klatki piersiowej
Krwawienie do jamy opłucnej
Tamponada serca, uraz piersiowo-brzuszny
Uraz części twarzowej czaszki
Kolor żółty
II
o
pilności – konieczność szybkiego leczenia
Otwarte złamania kończyn
Obrażenia klatki piersiowej
Obrażenia jamy brzusznej
Obrażenia układu moczowo-płciowego
Penetrujące obrażenia czaszkowo-mózgowe
Otwarte obrażenia rdzenia kręgowego
Ciężkie stany ogólnego wychłodzenia
Transport do szpitala w
drugiej kolejności
Krwotok do jamy brzusznej
Rozległe oparzenia
Zamknięty uraz głowy z zaburzeniami
świadomości
Uraz rdzenia kręgowego
Złamania kości długich
Duże rany i uszkodzenia mięśni
Kolor zielony
III
o
pilności – możliwe leczenie z opóźnieniem
Małe rany tkanek miękkich
Ustalone złamania zamknięte
Złożone zwichnięcia
Opóźniony transport do
szpitala
Osoby oznaczone kolorem
zielonym są transportowane do
szpitala w ostatniej kolejności.
Systemy segregacji
Dla dorosłych
START (Simple Triage And Rapid Treatment)
Triage Sieve
CareFlight Triage
Manchester Triage System
Cruciform Triage System
Dla dzieci
Jump START
Paedriatric Triage Tape
Decyzja kogo należy ratować w pierwszej kolejności
budzi wiele kontrowersji.
Należy jednak pamiętać, iż nadmierne skupienie się
na ofiarach zakwalifikowanych do kodu „czarnego”,
zwiększyłoby liczbę ofiar śmiertelnych uprzednio
uznanych za „do odratowania”.
Segregacja to bardzo obciążające zadanie
• zdolność do samodzielnego chodzenia,
• drożność dróg oddechowych,
• częstość oddechów świadcząca o wydolności
oddechowej,
•szybkość nawrotu włośniczkowego – dla oceny
zagrożenia wstrząsem, a w ciężkich warunkach
pogodowych i złym oświetleniu
•zachowanie się tętna obwodowego i wygląd skóry,
• zdolność do wypełniania prostych poleceń
świadcząca o stanie świadomości
parametry oceny stanu zdrowia ofiar
w systemie START to:
START
Chory chodzący?
Czy oddycha po
udrożnieniu dróg
oddechowych?
TAK
Pomiędzy
10 a 30/min
NIE
Powyżej 30min
lub poniżej 10min
NIE
TAK
TAK
Tętno na tętnicy
promieniowej?
LUB
NIE
TAK
Czy spełnia polecenia?
NIE
TAK
Powrót
włośniczkowy?
Poniżej 2 s
Powyżej 2 s
Triage Sieve
system brytyjski
Oceniany parametr
Zimno lub słabe
oświetlenie
Kategoria traige
Chodzenie
Priorytet 3 – pomoc
opóźniona
Brak oddechu przy
udrożnionych drogach
oddechowych
Zmarły
Częstość oddechu
poniżej 10 lub powyżej
29/ min
Priorytet 1 – pomoc
natychmiastowa
Powrót włośniczkowy
poniżej 2 sekund
Tętno poniżej
120/min
Priorytet 2 – pomoc
pilna
Powrót włośniczkowy
powyżej 2 sekund
Tętno powyżej
120/min
Priorytet 1 – pomoc
natychmiastowa
CareFlight Triage
Chodzeni
e
Spełniani
e poleceń
Tętno na
tętnicy
promieniowej
Oddychanie po
udrożnieniu dróg
oddechowych
Oznaczenie
segregacyjne
Tak
Pomoc
opóźniona
Nie
Tak
Tak
Pomoc pilna
Nie
Tak
Nie
Pomoc
natychmiasto
wa
Nie
Nie
Tak
Pomoc
natychmiasto
wa
Nie
Nie
Nie
Osoba zmarła
lub uratowanie
niemożliwe
Jump START
Chory chodzący?
Czy oddycha po
udrożnieniu dróg
oddechowych?
TAK
Poniżej 40/min
NIE
Powyżej 40min
lub poniżej 15min
NIE
TAK
TAK
Tętno na tętnicy
promieniowej?
NIE
TAK
Stan świadomości?
Nie spełnia poleceń
Nieprzytomny
Nie reaguje na głos
Reakcja wyprostna na ból
Brak reakcji
Powrót
włośniczkowy?
Poniżej 2 s
Powyżej 2 s
Tętno na tętnicy
promieniowej?
NIE
TAK
Resuscytacja przez
przynajmniej 15 s
Czy oddycha?
TAK
NIE
Spełnia polecenia
Przytomny
Reaguje na głos
Reakcja zgięciowa na ból
Schemat AVPU
Wykorzystywany w schemacie JumpSTART
A– alert – pacjent reagujący
V – verbal – pacjent odpowiadający a
bodźce słowne
P – pain – pacjent odpowiadający a bodźce
bólowe
U – unresponsive – pacjent nie reagujący
Paedriatric Triage Tape
Swego rodzaju ściąga, która pozwala
dokładnie ocenić stan dziecka
Jest to wodoodporna taśma podzielona
na 4 segmenty
50-80 cm/ 3-10 kg
80-100 cm/ 11-18 kg
100-140 cm/ 19-32 kg
>140 cm/32kg
Paedriatric Triage Tape
Na taśmie umieszczony jest
schemat segregacji triage sieve w
zależności od wzrostu dziecka.
Po przyłożeniu taśmy do
ratowanego dziecka ratownik
postępuje wg schematu zawartego
w danym przedziale taśmy.
A – alleries – alergie
M – medicines – przyjmowane leki, szczególnie :
steroidy
leki przeciwkrzepliwe
leki cytotoksyczne
P – past medical history – przebyte choroby, szczególnie:
cukrzyca ,miażdżyca , inne choroby przewlekłe
AIDS
zapalenie wątroby
spożywanie alkoholu
szczepienie przeciwko tężcowi
L – last meal – godzina spożycia ostatniego posiłku
E – events leading to incident – okoliczności wypadku, szczególnie:
mechanizm urazu ,czas wystąpienia urazu, ocena
przedszpitalna
otoczenie miejsca wypadku
lokalizacja i rozmiary ran, skażenie ran, utrata krwi
Ocena chorego po urazie AMPLE
Wykorzystywany w schemacie JumpSTART
A – alert – pacjent reagując
V – verbal – pacjent odpowiadający a bodźce słowne
P – pain – pacjent odpowiadający a bodźce bólowe
U – unresponsive – pacjent nie reagujący
Schemat AVPU
Otwieranie oczu:
spontaniczne 4 punkty
na głos
3 punkty
na ból
2 punkty
nie występuje 1 punkt
Odpowiedź słowna:
Z orientacją miejsca, czasu ,własnej osoby
5 punktów
Mowa chaotyczna, uwaga zachowana
4 punkty
mowa niewłaściwa, bez związku lub krzyk
3 punkty
dźwięki niezrozumiałe, pojękiwanie
2 punkty
żadna
1 punkt
Odpowiedź ruchowa:
ruchy celowe
6 punktów
ruchy obronne na ból
5 punktów
ruchy ucieczki na ból
4 punkty
ruchy zgięcia na ból
3 punkty
ruchy prostowania na ból
2 punkty
brak reakcji
1 punkt
Skala GCS – Glasgow Coma Scale
Skala Trauma Score
KRYTERIUM OCENY LICZBA PKT
A. Częstość oddechów (ilość/min)
10 – 24 4
25 – 35 3
> 35 2
< 10 1
brak 0
B. Skurczowe ciśnienie krwi (mmHg)
> 90 4
70 – 90 3
50 – 70 2
< 50 1
brak 0
Skala Trauma Score
KRYTERIUM OCENY LICZBA PKT
C. Wysiłek oddechowy
prawidłowy 1
nadmierny 0
D. Czas powtórnego wypełniania kapilar (s)
< 2 2
> 2 1
brak 0
E. Wartość GCS (pkt)
14 – 15 5
11 – 13 4
8 – 10 3
5 – 7 2
3 – 4 1
Na podstawie skali TS można podzielić chorych
z obrażeniami na cztery grupy :
GR.1 (TS 4-12) – konieczna natychmiastowa pomoc; chorzy
z obrażeniami zagrażającymi życiu - kolor czerwony
GR. 2 (TS 13-15) - konieczna pilna pomoc; chorzy
z poważnymi obrażeniami, które będą wymagać leczenia,
nie zagrażają jednak życiu – kolor żółty
GR. 3 (TS 16) – konieczna pomoc odroczona; chorzy
z drobnymi obrażeniami, których leczenie można rozpocząć
z opóźnieniem – kolor zielony
GR. 4 (TS< 4) – postępowanie wyczekujące; chorzy z obrażeniami tak
poważnymi, że ich leczenie w warunkach ograniczonych możliwości
terapeutycznych zmniejsza szanse przeżycia innych chorych z
lżejszymi urazami – kolor niebieski
Zmarli – kolor biały
Prawdopodobieństwo przeżycia
w zależności od skali urazów:
WARTOŚĆ TS
PRAWDOPODOBIEŃSTWO PRZEŻYCIA W %
16
99
15
98
14
96
13
93
12
87
11
76
10
60
9
42
8
26
7
15
6
8
5
4
4
2
3
1
2
0
1
0
Przykłady oznaczeń
Przykłady oznaczeń
Zestawy do prowadzenia
segregacji
Zestawy do prowadzenia
segregacji
Zestawy do prowadzenia
segregacji