Uczenie się

oznaczające proces

zdobywania wiadomości,

umiejętności i nawyków

prowadzący do stałych zmian

w zachowaniu uczącego się -

ucznia



-Uczenie można rozpatrywać jako

czynność

(pojedynczą, krótkotrwałą) lub

jako

proces

zbiór czynności podobnych

i/lub równoległych, długotrwały):



czynność

– wtedy gdy chcemy sobie coś

przyswoić np. wiersz,



proces

– to układy czynności.



-O tym czy dana czynność lub proces

zachodzi wnioskujemy na

podstawie

zaobserwowanych zmian -

uczenie więc

jest procesem nabywania doświadczeń

wyrażające się modyfikacją zachowania.



-Efekty uczenia się zależne są między

innymi od

. Efektem

uczenia się jest nabycie określonej

wiedzy lub umiejętności.

Sposoby uczenia się



uczenie pamięciowe

– jego celem jest

zapamiętanie układów wiadomości lub

czynności tak, by można je było powtarzać w

sposób bezbłędny – podstawowa czynność to

powtórzenia; odnoszą się do tego trzy prawa:



postawa czynna powoduje lepsze efekty niż

postawa bierna,



zapamiętanie początku i końca materiału

wymaga mniej powtórzeń niż zapamiętanie

środka,



czas potrzebny do wyuczenia się określonego

materiału jest wprost proporcjonalny do

kwadratu długości szeregu.

Sposoby uczenia się



2. uczenie się przez rozwiązywanie

problemów

– gdy podmiot spotyka się z

sytuacją nową, trudną, gdy zadanie nie może

być rozwiązane przy pomocy posiadanej wiedzy.

Uczeń informacje musi sam wytworzyć.



3. uczenie się przez próby i błędy

- wtedy

gdy podmiot znajduje się w jakiejś nowej

sytuacji, rozpatruje nowy układ zależności, po

to by lepiej przystosować się do życia. Jest to

nieekonomiczny sposób uczenia się, stosowany

tam gdzie zawodzą inne. Podstawowe prawo

odnoszące się do tej formy uczenia się to prawo

efektu

Thorndike

: wśród wielu wykonywanych

czynności, najsilniej utrwalają się te po których

następuje efekt w postaci nagrody.

Sposoby uczenia się



4.uczenie się przez wgląd

(zrozumienie

) - odkrywanie organizacji

materiału, nadawanie mu jakiejś

struktury. Chodzi o wniknięcie w istotę

rzeczy, zobaczenie powiązań między

elementami, wniknięcie w terminy

wchodzące w zakres działania.



uczenie się sensoryczne

- polega

na wytwarzaniu odruchów warunkowych.



uczenie się przez naśladownictwo

Sposoby uczenia się



7.uczenie się uboczne

(mimowolne)

- następuje przy okazji

wykonywania jakichś czynności.



uczenie się poprzez zabawę -

uczestnicząc w grach, konkursach,

turniejach, ale także oglądając takie

programy przyswajamy najczęściej

wiedzę i umiejętności praktyczne,

przydatne w codziennym życiu.

Uczenie się w relaksie



Wyniki badań dowiodły prawdziwości

twierdzenia, że człowiek jest całością i

funkcje ciała i psychiki są ze sobą

sprzężone. Okazało się, iż nie tylko myślą

możemy wpływać na pracę ciała, ale

identyczna zależność istnieje także w

drugą stronę - dbając o prawidłowe

funkcjonowanie ciała, regulujemy pracę

umysłu. Zależności te dają zupełnie

wymierne efekty: im mniej jest w nas

blokad i napięć, tym lepiej nam się myśli.



stres

i napięcia blokują możliwości

intelektualne człowieka, uaktywniać

je powinno coś, co jest

przeciwieństwem stresu. Na

podstawie tej tezy rozpoczęto

badania nad zależnością między

nauką a stanem relaksu.



-Okazało się, że człowiek w stanie

relaksu potrafi uczyć się kilkakrotnie

szybciej, bardziej skutecznie i trwale

bez względu na wiek.



Idealnym momentem do nauki jest

stan głębokiego relaksu, bo wówczas

półkule mózgowe

pracują synchronicznie

Oto kilka zasad, według

których funkcjonuje nasza

pamięć:



1. Ważność



Naturalne jest to, że z większą łatwością

zapamiętujemy informacje, które są dla

nas ważne, jakby „same zostawały nam w

głowie". W przypadku spraw dla nas

ważnych, motywacja wewnętrzna jest na

tyle silna, że koncentracja osiąga bardzo

wysoki poziom. Jednym słowem:

zapamiętywanie jest tym trwalsze, im

większa chęć i głębsze przekonanie o

potrzebie zapamiętania.



2. Świeżość



Wszyscy wiemy, że świeżo przyjęte

informacje, łatwiej odtworzyć.

Odpowiedzialna za to jest pamięć

krótkotrwała. Chcąc zapamiętać

informacje na dłużej, należy

powtórzyć je, aby zostały

przetransportowane do pamięci

długotrwałej.



Otoczenie



Może ono zarówno przeszkadzać w

zapamiętaniu, jak i wspierać je. Same

bodźce słuchowe mogą działać w dwojaki

sposób. Niektórych z nas rozpraszają, innym

łatwiej i przyjemniej pracuje się przy

muzyce. Znaczenie ma także porządek w

miejscu pracy, jego atmosfera, zapach i

inne. W późniejszym przywoływaniu

informacji, można pomagać sobie,

wykorzystując bodźce działające na nasze

zmysły w otoczeniu, w którym się uczyliśmy.



4. Początek i koniec



Najskuteczniejsze zapamiętywanie

początkowych i końcowych informacji

cyklu, to tzw. „efekt początku i końca".

Największe trudności mamy z

odtworzeniem informacji

„środkowych".



5. Przerwa



Nasza koncentracja spada po kilkunastu-

kilkudziesięciu minutach uczenia się.

Wtedy nauka jest nieskuteczna. Wystarczy

kilka minut przerwy, aby powtórnie

uzyskać wyższy poziom koncentracji i móc

wrócić do nauki. Ponadto, „rozbijając" blok

nauki na krótsze, mamy więcej

„początków" i „końców", które są najlepiej

zapamiętywane.

1. FUNKCJE PAMIĘCI



Zapamiętywanie to proces

odpowiedzialny za kodowanie

(rejestrowanie), magazynowanie

(przechowanie) i odtwarzanie

docierających do nas informacji. Nasze

zmysły cały czas rejestrują bodźce

płynące ze świata, lecz większość z

nich trafia do naszego mózgu bez

naszego zaangażowania i dlatego nie

jesteśmy w stanie ich odtworzyć.

Kodowanie



Kodowanie (rejestracja)

jest pierwszym

krokiem do skutecznego zapamiętywania.

Rejestrujemy te informacje, które wyróżnią

się, zwrócą naszą uwagę. Musimy być

świadomi napływania nowych wiadomości, po

czym, dzięki powtórkom, „transportujemy" je

do pamięci długotrwałej. Możliwość

zmagazynowania informacji w dużym stopniu

zależy od intensywności pierwszego zapisu. Z

tego względu specjalne sposoby podania

wiedzy, ułatwiające jej zapamiętywanie, są

niezwykle ważne. Należą do nich między

innymi mnemotechniki, które wykorzystują

wszystkie czynniki sprzyjające powstaniu

mocnych śladów pamięciowych.



Magazynowanie



Magazynowanie (przechowywanie)

informacji w pamięci długookresowe, to

proces, na który mamy mniejszy wpływ.

Do przechowywania informacji służą

różne rodzaje pamięci. np. pamięć

krótkotrwała, długotrwała. Trwałe

przechowywanie informacji związane jest

z chemicznymi i strukturalnymi

zmianami w mózgu. Proces ten nie jest

całkowicie wyjaśniony.



Odtwarzanie



Odtwarzanie (przypomnienie), to

moment, w którym przywołujemy

zakodowane informacje. Proces ten

można usprawnić pod warunkiem, że

będziemy prawidłowo zapamiętywali.

2. RODZAJE PAMIĘCI



Bezpośrednia



Pamięć bezpośrednia (sensoryczna,

zmysłowa) jest najkrótsza. Gromadzą się w

niej wszystkie informacje odbierane przez

nasze zmysły, ale krążą tylko przez kilka do

20 sekund i potem „ulatniają się". Niektórzy

badacze twierdzą, że wrażenia rejestrowane

przez pamięć bezpośrednią są gdzieś

magazynowane i powracają w czasie snu.

W procesie trwałego zapamiętywania i

uczenia się, pamięć ta nie odgrywa większej

roli. Istotne znaczenie mają tu pozostałe

rodzaje pamięci: krótkotrwała i długotrwała.



Krótkotrwała



Jeśli w momencie odebrania bodźca, zostanie

stworzone połączenie myślowe, wówczas

informacja przesyłana jest do pamięci

krótkotrwałej i pozostaje w niej do 30 sekund.

Wybierane są jedynie informacje interesujące,

ważne i te, które nam coś przypominają. Gdy w

tym czasie coś nas rozproszy, nie są one właściwie

uporządkowane i „zmagazynowane" tam, gdzie

ich potem szukamy.

Pamięć krótkotrwała ma ograniczoną pojemność,

która nie zależy od ogólnej ilości informacji, lecz

od ilości odrębnych, zakończonych części, która

jest stała i wynosi 7 (+/- 2) elementów, czyli od 5

÷ 9. Praktycznie oznacza to, że człowiek

zapamiętuje z jednakową trudnością 7 cyfr, 7 słów

lub 7 logicznych zdań.

Lewa półkula mózgu

odpowiada za pamięć krótkotrwałą.



Długotrwała



W pamięci długotrwałej (trwałej, stałej)

przechowywane są wiadomości nabyte w czasie

nauki (między innymi dzięki powtórkom) oraz

uzyskane w wyniku doświadczenia życiowego. Ten

rodzaj pamięci stanowi źródło wszelkiej wiedzy i

umiejętności człowieka.

Jest ona pod nadzorem

prawej półkuli mózgu.

Posiada praktycznie

nieograniczoną pojemność.

Informacje przechowywane przez pewien czas w

pamięci krótkotrwałej mogą przekształcić się w

pamięć długotrwałą, o ile nic nie zakłóci tego

procesu. Musimy je powtarzać, wizualizować,

łączyć, a cały ten proces powinien odbywać się

przy dużym poziomie koncentracji uwagi.

Informacja, która trafia do pamięci trwałej jest

odpowiednio przekształcana, sortowana,

grupowana i klasyfikowana. Przekształcania

pamięci krótkotrwałej w długotrwałą nosi nazwę

konsolidacji.

3. SPOSOBY

ZAPAMIĘTYWANIA

1. Powtarzanie



1. Powtarzanie



Co prawda fundamentem efektywnego

uczenia się jest powtarzanie, ale jeśli

zapamiętywanie ogranicza się do tej

czynności, to mamy do czynienia ze

zwykłym „wkuwaniem".



nasz umysł działa tak, że aby

zachować w nim informacje na długo,

powtórki są konieczne.



Mechaniczne uczenie (powtarzanie)

uaktywnia naszą lewą półkulę mózgu.

2. Zrozumienie i

uporządkowanie



Zacznijmy od przykładu. Spróbuj

zapamiętać w 10 - 15 sekund:



KO TA ST Y



TW CH CH



BU JE OR



Zapisz na kartce zapamiętane

zestawy liter.



I jak poszło? Ciężko? No cóż... Te litery

nic nam nie mówią, trzeba je „wkuć".



A teraz wróć do pierwszego

przykładu i przeczytaj pary liter

poruszając się

z góry na dół,

a nie z

lewej do prawej.



Ten przykład najlepiej pokazuje jak

ogromną rolę w procesie

zapamiętywania odgrywa

zrozumienie.



Możemy skutecznie zapamiętać nową

informację przede wszystkim wtedy,

gdy ją zrozumiemy,

3. Przeżywanie i działanie



Jakie sytuacje z życia pamiętasz najlepiej? W

większości te, które wywołały najsilniejsze

emocje. Pamiętamy to, z czym czujemy się

związani emocjonalnie.



Nasza pamięć magazynuje informacje związane

z emocjami,



Zapamiętujemy o wiele lepiej te czynności, które

możemy samodzielnie wykonać. Włączamy

wtedy swoje „ja", czyli angażujemy emocje. Jeśli

nie możemy działać w rzeczywistości, to

postarajmy się wyobrazić sobie taką sytuację -

to również sprzyja zapamiętywaniu.



A teraz sprawdź ile zajmie Ci

zapamiętanie zdania:

Kot w butach

jest chory.



1-2 sekundy? Wiesz skąd taka

różnica w czasie zapamiętania

pierwszego i drugiego przykładu?

Tym razem rozumiałeś(-aś) to, co

miałeś(-aś) zapamiętać.

Uczenie się różnych

przedmiotów



Przedmioty humanistyczne



Tu najważniejsze jest żeby dużo

czytać

i dużo

pisać

. Czytanie

wzbogaca wiedzę, daje inspirację do

własnych przemyśleń, a pisanie

pomaga w powtórzeniu i

usystematyzowaniu zdobytej wiedzy,

Języki obce



Uczeniem się języków obcych rządzi

jedna najważniejsza zasada -

jak

najwięcej kontaktu z językiem

Przedmioty ścisłe

(matematyka, fizyka,

programowanie,

częściowo chemia)



zasada "

działać = zrozumieć



operatywność wiedzy



rozwiązywanie

zadań i

problemów

Przedmioty przyrodnicze

(geografia, biologia, chemia

- ale w ujęciu bardziej

opisowym,

doświadczalnym)



Wiedza przyrodnicza opiera się na

dwóch filarach

faktach

związkach

między nimi



duże znaczenie ma dobra

pamięć

Uczenie się społeczne

Dollarda i Millera



Dollard, Miller i Bandura powiadają ze

uczymy się poprzez obserwowanie

zachowania innych, które polega na

tym, że my również niedostajemy

żadnego wzmocnienia, uczymy się

nie dostając za ten proces nagrody.



Takie uczenie się nazywa się

UCZENIEM ZASTĘPCZYM.

METODA UCZENIA PRZEZ

POWTARZANIE



Osoba badana powtarza jakiś materiał (albo czynność) tak długo aż

wyuczy się go do określonego kryterium. Najczęściej stosowanym

kryterium jest jednorazowe lub kilkukrotne powtórzenie bezbłędne.

Jako wskaźnik przyjmuje się czas lub liczbę powtórzeń niezbędnych do

osiągnięcia kryterium. Wskaźnik ten dostarcza informacji o szybkości

uczenia się przez powtarzanie. Metoda uczenia się przez powtarzanie,

zwłaszcza jej podstawowa wersja, często nie jest dogodna, a wskaźniki

uzyskiwane za pomocą niej tylko na pozór są łatwo porównywalne.

Jeżeli osoba badana sama ocenia kiedy osiągnęła wymagany poziom

opanowania materiału, może się zdążyć że sygnalizuje ten moment z

opóźnieniem, nie wierząc w swoje możliwości, zdarza się również przy

nastawieniu bardziej beztroskim i optymistycznym , że chociaż badany

próbuje osiągnąć kryterium, nie radzi sobie z reprodukcją całego

materiału. Potrzebne są dalsze powtórzenia, kłopot sprawia jednak

uwzględnienie w ostatecznym wskaźniku nieudanej próby reprodukcji.

Ujemną stroną opisanej wersji metody jest również to, że nie daje ona

wglądu w przebieg procesu uczenia się. Za pomocą jej uzyskuje się

tylko wskaźnik ogólny, nie dostarczający informacji o różnicach w

uczeniu się poszczególnych części materiału. Trudności te mogą być

przezwyciężone częściowo , gdy eksperymentator reguluje kolejne

powtórzenia i sprawdza po każdym z nich czego nauczyła się osoba

badana.

TRWAŁOŚĆ PAMIĘCI



Trwałość pamięci można uważać za wskaźnik pamięci zmieniający

się wraz z wiekiem. Źródłem informacji dotyczących pamięci dzieci

starszych i osób dorosłych są zazwyczaj badania laboratoryjne,

niekiedy zaś uzyskuje się je po dokonaniu analizy ocen otrzymanych

podczas różnego rodzaju egzaminów. Wyniki uzyskiwane w

badaniach laboratoryjnych nie zawsze spełniają warunki

upoważniające do formułowania wniosków. Na uwagę zasługuje

eksperyment przeprowadzony przez Hundersona (Thorndike, 1950),

w którym osoby badane w wieku 14, 15 – 16. 20 - 21 lat uczyły się

fragmentów prozy. Stopień jej zapamiętania sprawdzono w różnym

okresie czasu po zaprzestaniu uczenia się: po kilku minutach, dwóch

dniach, czterech tygodniach. We wszystkich przypadkach wyniki były

zależne od wieku: im grupa była starsza, tym lepsze uzyskiwała

wyniki. Thorndike porównywał osoby w wieku lat 22-24 z osobami

42-letnimi. Sprawdzał on stopień ich znajomości esperanto w 77 dni

po zakończeniu nauki tego języka. U osób w wieku 22-24 lat

stwierdził spadek szybkości i jakości wyrażający się liczbą 0,2 u osób

42-letnich liczbą 4,9 . Badając trwałość pamięci w zakresie

wyuczonej poprzednio umiejętności pisania liter lewą ręką u osób w

różnym wieku stwierdził, że u osób młodszych po77 dniach, w czasie

których sprawność ta nie była ćwiczona, liczba liter pisanych w ciągu

minuty zmniejszyła się o 2,7 u osób starszych – o 5,5.

STYL UCZENIA SIĘ



Na styl uczenia się wpływa wiele czynników, z których jedynie

część znajduje się pod kontrolą nauczyciela. Poza jego kontrolą

pozostają czynniki:



Środowiskowe

- np.: dźwięk, światło, temperatura, wystrój



pomieszczenia itp.



Emocjonalne

– np.: poziom inteligencji emocjonalnej.



Socjologiczne

– np.: postrzeganie pełnionej roli przez siebie i roli

w klasie itp.



Fizyczne

- np.: stan zdrowia.



Psychologiczne

– np.: typy inteligencji, zainteresowania itp.



Styl uczenia się warunkują także sposób analizy tekstu i strategia

uczenia się. Każdy uczeń inaczej w charakterystyczny dla siebie

sposób, postrzega swoje środowisko, uczenia się, integruje z nim,

reaguje na zachodzące w nim zmiany. Nauczyciel przez rozmowy

dyskusji stosowane ćwiczenia powinien umożliwić rozpoznanie

uczniom ich własnego stylu uczenia się.

TYPY INTELIGENCJI



Mówiąc o stylach uczenia się, nie możemy zapomnieć o teorii wielorakiej inteligencji

Hawarda Gardnera. Według tej teorii nie ma ludzi nieinteligentnych, są oni wielorako

inteligentni. Mogą wyróżniać się jedną, dwoma, lub kilkoma spośród następujących

typów inteligencji:



inteligencja językowa (lingwistyczna) -

osoba obdarzona tym typem inteligencji

wykazuje wrażliwość na wzorce, zorganizowanie, systematyczność, umiejętność

rozumowania, gotowość do słuchania, czytania, zapamiętywania, szczegółów, dobry

mówca.



Inteligencja matematyczno-logiczna -

osoba obdarzona tym typem inteligencji

charakteryzuje się myśleniem abstrakcyjnym, precyzją w wysławianiu się, dobrym

zorganizowaniem, stosowaniem logicznych struktur myślowych, uporządkowanych

notatek, zamiłowaniem do pracy z komputerem, eksperymentowania, rozwiązywania

problemów.



Inteligencja wizualno-przestrzenna -

osoba obdarzona tym typem inteligencji myśli

obrazami, tworzy w umyśle rozmaite wizerunki rzeczywistości, używa przenośni, ma

poczucie sensu całości, lubi sztukę, odczytuje mapy, wykresy, diagramy, zapamiętuje

informacje w postaci obrazów, ma dobre wyczucie koloru, tworząc obraz danej rzeczy,

korzysta ze wszystkich zmysłów.



Inteligencja muzyczna -

osoba obdarzona tym typem inteligencji wykazuje się

wrażliwością na rytm, tonację, barwę dźwięków, ładunek emocjonalny muzyki, złożoną

strukturę muzyki, czasem wykazuje głębokie uduchowienie.



Inteligencja motoryczna (kinestetyczna)

- osoba posiada umiejętność wyjątkowego

panowania nad własnym ciałem, przedmiotami, jest uzdolniona manualnie, technicznie,

ruchliwa, najlepiej uczy się przez ruch, działanie, uczenie innych, lubi uczestniczyć w

zajęciach, sportowych, działaniu, zabawie.



Inteligencja interpersonalna(społeczna) -

charakteryzuje się łatwością w

nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi, umiejętnością odczytywania cudzych intencji

umiejętnością porozumiewania się, czasem manipulowania innymi, odczytywania

znaczenia sytuacji towarzyskich. Osoby nią obdarzone lubią ludzi, mają wielu przyjaciół,

lubią współpracować z innymi, pełnić rolę mediatora w dyskusji.

SYSTEMY REPREZENTACJI

POZNAWCZEJ



Jednym ze sposobów rozpoznawania preferencji uczniów w zakresie uczenia

się jest rozmowa z nimi. Drugim- obserwacja uczniów ze szczególnym

zwróceniem uwagi na sposób mówienia danej osoby, oraz mowę ciała.

Możemy wtedy ustalić, czy mamy do czynienia z uczniem:



Wzrokowym -

zazwyczaj siedzi wyprostowany, wodzi oczami za

prowadzącym zajęcia. Kiedy próbuje sobie przypomnieć potrzebną

wiadomość patrzy w górę, próbując sobie przypomnieć na którym miejscu

strony ona się znajduje, ma napięte mięśnie, wysoki, nosowy głos. Używa

zwrotów :chyba to widzę, to mi dobrze wygląda, wyobraź to sobie, itp.



Słuchowym (audytywnym) -

często powtarza po cichu słowa wypowiadane

przez prowadzącego lub energicznie kiwa potakująco głową. Kiedy próbuje

sobie przypomnieć ważną informacje, to jakby:„odsłuchuje nagraną w głowie

informacje”, wpatrując się niewidzącym wzrokiem przed siebie. Mówi

głębokim, czystym melodyjnym głosem, ma słabe napięcie mięśni. Używa

zwrotów: słucham cię, to dobrze brzmi, gdzieś mi dzwoni, coś mi to mówi, itp.



Kinestetycznym -

słuchając , zazwyczaj swobodnie rozkłada się na krześle,

lub bawi się przedmiotami, włączać i wyłączać długopis, przekładać kartki itp.

Kiedy próbuje sobie przypomnieć ważną informacje to patrzy w dół, wykazuje

dużą ruchliwość, mówi niskim głosem, oddycha głęboko. Używa zwrotów: nie

czuje się z tym dobrze, nie kontaktuje..., to mnie zachęca, odpycha...itp.



Zakłada się, że systemy te występują proporcjonalnie mniej więcej u 1/3

populacji ludzkiej. W praktyce często spotykamy systemy mieszane np.:

wzrokowo-kinestetyczny.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Metody efektywnego uczenia si i pisania prac projektowych
4. UCZENIE SI MOTORYCZNE, Dydaktyka i metodologia
kwestionariusz Style uczenia siê
5Style uczenia si , Metodologia
specyficzne trudności z matematyką, [050501] Honorata Hanusek-Dro - Trudno ci w uczeniu si m, TRUDNO
119 Imelda Chlodna, Uczenie si Nieznany (2)
Pojcie sytuacji trudnej w uczeniu si i nauczaniu, Dydaktyka i metodologia
Media w uczeniu siŕ
zaburzenia uczenia siĂ„
uczenie si przez zmys y kinezyterapia
II Uczenie siŕ i pamiŕŠ - wyklad II , Psychologia
Uczenie sië przez przyswajanie, Metodyka
Uczenie si , STUDIA, Biologia
metody nauczania -uczenia si , 00 PEDAGOGICZNE, ćwiczenia
gruszczyk kolczyska scenariusze zaj Dzieci ze spacyficznymi trudnociami w uczeniu si matematyki tema
Prawa uczenia si czynno ci ruchowych w wodzie
6. UCZENIE SI A NAUCZANIE wzajemne zalenoci wg Pearsona, Dydaktyka i metodologia
Uczenie siŕ w7

więcej podobnych podstron