Rany i gojenie się ran
Michał Bełdowski
Klinika Chirurgii Endokrynologicznej i Ogólnej
Uraz
jest to naruszenie homeostazy
jest to naruszenie homeostazy
ustroju
ustroju
(
(
ciągłości i funkcji) pod
ciągłości i funkcji) pod
wpływem czynnika
wpływem czynnika
mechanicznego,
mechanicznego,
termicznego,
termicznego,
akustycznego
akustycznego
i chemicznego.
i chemicznego.
Rodzaje urazów
Stłuczenie (contusio)
Wstrząśnienie (commotio)
Ściśnięcie (compressio)
Zmiażdżenie (conquasatio)
Rozdarcie (laceratio)
Pęknięcie (ruptura)
Złamanie (fractura)
Zwichnięcie (luxatio)
Skręcenie (distorsio)
Odmrożenie (congelatio)
Oparzenie (combustio)
Rana (vulnus
Rana
jest to każde
naruszenie ciągłości
tkanek lub ich
fizycznej spoistości.
Cechy rany
Morfologiczne:
Brzegi
Dno
Ściany
Rozwarcie
Patofizjologiczne:
Rubor
Calor
Dolor
Tumor
Functio laesa
Podział ran
ze względu na głębokość:
Rany powierzchowne (vulnera
superficialia)
Rany głębokie (vulnera profunda)
Rany powikłane (vulnera complicata)
uszkodzenie naczyń, pni nerwowych
Rany drążące (vulnera penetrantia)
drążą do jam ciała
Rany przenikające
Rany ślepe (vulnera coeca)
Podział ran
ze względu na ilość zranionych
tkanek lub narządów
Rany proste
(vulnera simplicia)
Rany złożone
(vulnera combinata)
obejmujące więcej niż jeden narząd lub tkankę
Podział ran
ze względu na czas,
który upłynął od zranienia
Rany świeże
(vulnera recentia)
do 8 godzin
Rany zakażone
(vulnera infecta)
powyżej 8 godzin
Podział
morfologiczny ran
Otarcie
(excoriatio)
Rana cieta
(vulnus sectum)
Rana rąbana
(vulnus caessum)
Rana tłuczona
(vulnus contusum)
Rana darta
(vulnus laceratum)
Rana kąsana
(vulnus morsum)
Rana płatowa
(vulnus lobatum)
Rana kłuta
(vulnus ictum)
Rana postrzałowa
(vulnus sclopetarium)
Rana zatruta
(vulnus venenatum
Rany cięte
Rany postrzałowe
Rana darta
Rana kłuta
Otarcie naskórka
Podział ran
ze względu na zaopatrzenie chirurgiczne
Zamkniete
zszyte chirurgicznie bez lub z drenażem
Otwarte
niezaopatrzone
Sposoby gojenia się ran
Rychłozrost
brzegi rany sklejają się, odtwarza się ciągłość
skóry, powstaje linijna blizna. Jest to
najbardziej korzystny sposób gojenia ran.
Ziarninowanie
jest dłuższym procesem i ma miejsce wtedy,
gdy z różnych powodów (brak zaopatrzenia
rany, ubytek naskórka, zakażenie) nie doszło
do pierwotnego zamknięcia rany. W dnie rany
powstaje ziarnina z wrastających naczyń
krwionośnych. Ziarnina jest podłożem do
regeneracji powierzchownych warstw skóry i
naskórka, który narasta z brzegów rany na
ziarninę. Takie gojenie rany wymaga starannej
pielęgnacji i częstych zmian opatrunków.
Blizna pozostała po wygojeniu się rany przez
ziarninowanie jest duża i widoczna. Niekiedy
pojawiają się zmiany w zabarwieniu skóry.
Pod strupem
zdarza się wtedy, gdy początkowy skrzep
ulegnie wyschnięciu, tworząc strup będący
naturalnym biologicznym opatrunkiem, zaś
ziarninowanie i regeneracja naskórka odbywa
się pod nim.
Odbudowa sieci naczyń
Rekanalizacja zakrzepu
Budowa nowej sieci naczyń
Połączenie dwóch sieci naczyń czynnej i
biernej
Okresy gojenia się rany
Okres rozpadu do 4 dób
Okres syntezy od 4 do 7 doby
(dojrzewanie blizny do 6 miesięcy)
Okresy gojenia się rany
Faza zapalna
zwiększenie przepływu krwi, pO
2
w tkankach, wynaczynianie
płytek, migracja komórek żernych
Wytwarzanie tkanki łącznej
synteza kolagenu i związków substancji podstawowej:
niezbędne są AA, Fe
++
, Zn, Cu, vit. A, C. Synteza trwa 1-2 tyg.,
a przywrócenie struktury mechanicznej do 3-4 tyg.
Obkurczanie rany
obkurczenie fibroblastów, blokowanie ich pozycji przez
odkładany i dojrzewający kolagen
Przebudowa rany
faza ta trwa od 3 tygodni do kilku lat, polega na tworzeniu
połączeń krzyżowych kolagenu. Następuje wówczas
degradacja nadmiaru kolagenu i glikozaminoglikanów oraz
zmniejszenie gęstości sieci kapilarnej i nacieków
komórkowych. Dojrzała blizna jest o 30% słabsza od zdrowej
skóry.
Czynniki opóźniające gojenie
się ran
Czynniki ogólnoustrojowe (1/2)
Niedobory energetyczne
zakażenie, DM, nowotwory złośliwe
Niedobory białka
rozległe urazy, nwd nerek, ch. Crohna, CU, przetoki
Niedobory witamin
A, E, C, kw. foliowego
Niedobory mikroelementów: Fe, Mn,
Cu, Mg
Niedokrwistość
Choroby nowotworowe
Czynniki opóźniające gojenie
się ran
Czynniki ogólnoustrojowe (2/2)
Choroby autoagresyjne
Choroby przemiany tkanki łącznej
(kolagenozy)
Zapalenia swoiste (gruźlica, kiła)
Choroby metaboliczne (cukrzyca)
Stany jatrogenne (sterydoterapia,
cytostatyki, leki immunosupresyjne,
radioterapia)
Czynniki opóźniające gojenie
się ran
Czynniki miejscowe
Ukrwienie
Martwe tkanki, krwiak w ranie
Ciało obce w ranie
Zakażenie w ranie
(np. beztlenowymi bakteriami Clostridium)
flora własna, środowiskowa, szpitalna
sprzyjają: duża powierzchnia, umiejscowienie, niedokrwienie,
flora z przewodu pokarmowego
Interpozycja tkanek
Czynniki opóźniające gojenie
się ran
Czynniki zewnątrzustrojowe
Temperatura otoczenia
Wilgotność
Ucisk na ranę
Środki antyseptyczne, w tym spirytus,
preparaty jodowe i chlorowe, niszczą
napełzający naskórek i ziarninę!
Sposoby chirurgicznego
zaopatrywania ran
Zgoda pacjenta
Zniesienie czucia bólu
Profilaktyka przeciwtężcowa
Oczyszczenie rany
Antybiotyki
Uodpornienie czynne
lub czynno-bierne
osoby nieszczepione, szczepione niepełną dawką, brak
dokumentacji, ostatnia dawka >
Opracowanie chirurgiczne
rany
Całkowite wycięcie rany
Częściowe wycięcie rany
Odkażenie rany
Usunięcie martwych tkanek
Usunięcie ciał obcych
Usunięcie krwiaka, skrzepu
Hemostaza
Wyrównanie brzegów
Odkażenie
Rozcięcie rany
Rodzaje szwów
Szew doraźny – do 8 godzin
Szew pierwotny odroczony: w 2–4 dobie
po obserwacji rany i upewnieniu się o niewystąpieniu zakażenia
Szew wtórny wczesny: w 7–8 dobie
po wycięciu nadmiaru ziarniny i wyrównaniu brzegów rany
Szew wtórny późny: > 8 doby
szew pomagający w dalszych etapach leczenia ran, zalecany w
ranach rozcinanych, sączkowanych, po oddzieleniu martwych
tkanek i ustąpieniu zakażenia
Nie zszywa się doraźnie ran
wycietych po 8 godzinach od wypadku
w „brudnych” okolicach ciała
postrzałowych
kąsanych
kłutych
silnie zabrudzonych
głebokich
w przypadku podejrzenie zakażenia
bakteriami beztlenowymi
Stopa cukrzycowa
Owrzodzenie stopy u diabretyków:
dotyczy 25% chorych
charakteryzuje się 200-krotnie
większym ryzykiem martwicy stopy
15 x częściej wykonuje się amputację u
tych chorych
jest w każdym przypadku zakażone
Stopa cukrzycowa
Patofizjologia
Zaburzenie makrokrążenia
Zaburzenie mikrokrążenia
Neuropatia (urazy)
Skłonność do infekcji
Stopa cukrzycowa
Stopa cukrzycowa