Hiperbaria
Hiperbaria
Wojciech
Dziura
IV Lek gr 2B
Ciśnienie atmosferyczne – jest to
ciśnienie, z jakim powietrze
atmosferyczne naciska na
powierzchnię kuli ziemskiej.
W ramach fizjologicznej adaptacji ustrój
może się przystosować do zmian
ciśnienia w szerokim zakresie, co w
granicach możliwości adaptacyjnych
umożliwia przebywanie na dużych
wysokościach lub głębokościach daleko
poniżej poziomu morza.
• Wzrost ciśnienia do 3 atm.
człowiek znosi dobrze, lecz przy
dalszym wzroście do 5 atm mogą
wystąpić zaburzenia oddychania.
Hiperbaria – zwiększenie ciśnienia
atmosferycznego powoduje wiele
zaburzeń ustrojowych.
Działaniu hiperbarii najczęściej
poddawani są ludzie przebywający
pod wodą. Zastosowanie aparatury do
nurkowania umożliwiło znaczne
wydłużenie czasu przebywania pod
wodą i osiąganie dużych głębokości.
Ciśnienie w wodzie rośnie wraz z
głębokością o około 101,3 kPa ( 1
atm.) na każde 10 m głębokości, przy
czym dokładna jego wartość zależy od
gęstości wody.
Szybki wzrost ciśnienia powoduje wypadki
spowodowane czynnikami fizycznymi, takie
jak: urazy uszu i zatok przynosowych,
zębów, zgniecenie, urazy spowodowane
wyrzuceniem nurka na powierzchnię wody,
zator gazowy.
Urazy ciśnieniowe spowodowane są
występowaniem naturalnych przestrzeni
gazowych w ustroju człowieka takich jak
zatoki przynosowe, uszy, płuca. Nie mogą
one swobodnie zmienić swoich objętości ze
względu na lokalizację wewnątrz struktur
nieelastycznych. Uraz ciśnieniowy powstaje
w wyniku upośledzenia połączeń przestrzeni
gazowych ( tchawica, trąbka Eustachiusza) z
otoczeniem.
Na głębokości poniżej 150 m występują
zaburzenia zwane zespołem nerwowym
wysokiego ciśnienia.
Objawami są zawroty głowy,
dezorientacja i zaburzenia świadomości,
senność, zmiany w EEG ( fale delta),
nudności, wymioty, obniżenie sprawności
psychomotorycznej. Objawy te można
minimalizować przez wolniejsze
zanurzanie i stosowanie 5- 10 % dodatku
azotu do mieszanki gazowej.
Przyczyną jest prawdopodobnie
hamowanie układu GABA- ergicznego.
Działanie biochemiczne
hiperbarii powoduje zwiększenie
ciśnień cząstkowych gazów
wchodzących w skład powietrza
lub mieszaniny oddechowej.
Oddychanie gazem pod
zwiększonym ciśnieniem
cząstkowym może powodować w
organizmie zmiany toksyczne
związane z chemicznymi
właściwościami tych gazów.
Toksyczne działanie tlenu ujawnia
się na głębokościach większych
niż 10 m ponieważ prężność tego
gazu jest wówczas blisko 10 razy
większa niż w warunkach
normalnych ( już dwukrotny
wzrost jest szkodliwy).
Objawami są: porażenie dróg
oddechowych i tkanki płucnej, szum w
uszach, drżenie mięśni, objawy dychawicy,
ślinotok i drgawki, pogorszenie ostrości
widzenia i upośledzenie rozróżniania barw.
Zatrucie tlenem
Wysycenie tkanki nerwowej jest
powoduje powstanie halucynacji
wzrokowych, słuchowych, euforię i
równocześnie obniżenie zdolności
umysłowych i fizycznych
Zatrucie azotem
Wzrost ciśnienia powoduje wnikanie
azotu do krwi i tkanek ( szybkie
wysycenie).
Przez wzrost jego ciśnienia
cząsteczkowego i upośledzenie
transportowania z krwią dochodzi
do wzrostu stężenia CO
2
w
tkankach.Gdy w powietrzu
wdychanym zawartość przekroczy 2
% występują objawy:
ból głowy, ogólne zmęczenie,
trudności oddechowe, zawroty
głowy, nudności, zaburzenia
psychiczne.
Zatrucie CO
2
Zarówno wzrost
ciśnienia jak i jego
spadek są bardziej
niebezpieczne gdy
postępują szybko.
Jej przyczyną niedostateczna
desaturacja co prowadzi do
uwalniania gazu w postaci
pęcherzyków z powodu szybkiego
spadku ciśnienia.
W zależności od miejsca
powstania uciskają zakończenia
nerwowe lub wędrują z krwią
tworząc zatory.
Choroba
kesonowa
Terapia hiperbaryczna oparta na założeniu
zmniejszania się pęcherzyków lub zatorów
powietrznych pod wpływem hiperbarii znalazła
zastosowaniu w terapii zatorów po:
hemodializach, operacjach neurochirurgicznych
itp.
Często w warunkach hiperbarii stosowany jest
tlen np. w leczeniu: choroby dekompresyjnej,
zgorzeli gazowej, uszkodzeń tkanek po
radioterapii, zatruć CO
2
, oparzeń, przewlekłych
zapaleń kości.
Terapia hiperbaryczna
DZIĘKUJĘ ZA
DZIĘKUJĘ ZA
UWAGĘ
UWAGĘ