Hiperbaria

Wojciech

Dziura

IV Lek gr 2B

Ciśnienie atmosferyczne – jest to

ciśnienie, z jakim powietrze
atmosferyczne naciska na
powierzchnię kuli ziemskiej.

W ramach fizjologicznej adaptacji ustrój
może się przystosować do zmian
ciśnienia w szerokim zakresie, co w
granicach możliwości adaptacyjnych
umożliwia przebywanie na dużych
wysokościach lub głębokościach daleko
poniżej poziomu morza.

• Wzrost ciśnienia do 3 atm.

człowiek znosi dobrze, lecz przy
dalszym wzroście do 5 atm mogą
wystąpić zaburzenia oddychania.

Hiperbaria – zwiększenie ciśnienia
atmosferycznego powoduje wiele
zaburzeń ustrojowych.

Działaniu hiperbarii najczęściej
poddawani są ludzie przebywający
pod wodą. Zastosowanie aparatury do
nurkowania umożliwiło znaczne
wydłużenie czasu przebywania pod
wodą i osiąganie dużych głębokości.

Ciśnienie w wodzie rośnie wraz z

głębokością o około 101,3 kPa ( 1
atm.) na każde 10 m głębokości, przy
czym dokładna jego wartość zależy od
gęstości wody.

Szybki wzrost ciśnienia powoduje wypadki

spowodowane czynnikami fizycznymi, takie

jak: urazy uszu i zatok przynosowych,

zębów, zgniecenie, urazy spowodowane

wyrzuceniem nurka na powierzchnię wody,

zator gazowy.

Urazy ciśnieniowe spowodowane są

występowaniem naturalnych przestrzeni

gazowych w ustroju człowieka takich jak

zatoki przynosowe, uszy, płuca. Nie mogą

one swobodnie zmienić swoich objętości ze

względu na lokalizację wewnątrz struktur

nieelastycznych. Uraz ciśnieniowy powstaje

w wyniku upośledzenia połączeń przestrzeni

gazowych ( tchawica, trąbka Eustachiusza) z

otoczeniem.

Na głębokości poniżej 150 m występują
zaburzenia zwane zespołem nerwowym
wysokiego ciśnienia.

Objawami są zawroty głowy,

dezorientacja i zaburzenia świadomości,
senność, zmiany w EEG ( fale delta),
nudności, wymioty, obniżenie sprawności
psychomotorycznej. Objawy te można
minimalizować przez wolniejsze
zanurzanie i stosowanie 5- 10 % dodatku
azotu do mieszanki gazowej.
Przyczyną jest prawdopodobnie
hamowanie układu GABA- ergicznego.

Działanie biochemiczne

hiperbarii powoduje zwiększenie
ciśnień cząstkowych gazów
wchodzących w skład powietrza
lub mieszaniny oddechowej.
Oddychanie gazem pod
zwiększonym ciśnieniem
cząstkowym może powodować w
organizmie zmiany toksyczne
związane z chemicznymi
właściwościami tych gazów.

Toksyczne działanie tlenu ujawnia

się na głębokościach większych
niż 10 m ponieważ prężność tego
gazu jest wówczas blisko 10 razy
większa niż w warunkach
normalnych ( już dwukrotny
wzrost jest szkodliwy).

Objawami są: porażenie dróg
oddechowych i tkanki płucnej, szum w
uszach, drżenie mięśni, objawy dychawicy,
ślinotok i drgawki, pogorszenie ostrości
widzenia i upośledzenie rozróżniania barw.

Zatrucie tlenem

Wysycenie tkanki nerwowej jest

powoduje powstanie halucynacji
wzrokowych, słuchowych, euforię i
równocześnie obniżenie zdolności
umysłowych i fizycznych

Zatrucie azotem

Wzrost ciśnienia powoduje wnikanie
azotu do krwi i tkanek ( szybkie
wysycenie).

Przez wzrost jego ciśnienia

cząsteczkowego i upośledzenie
transportowania z krwią dochodzi
do wzrostu stężenia CO

2

w

tkankach.Gdy w powietrzu
wdychanym zawartość przekroczy 2
% występują objawy:

ból głowy, ogólne zmęczenie,

trudności oddechowe, zawroty
głowy, nudności, zaburzenia
psychiczne.

Zatrucie CO

2

Zarówno wzrost

ciśnienia jak i jego
spadek są bardziej
niebezpieczne gdy
postępują szybko.

Jej przyczyną niedostateczna

desaturacja co prowadzi do
uwalniania gazu w postaci
pęcherzyków z powodu szybkiego
spadku ciśnienia.

W zależności od miejsca

powstania uciskają zakończenia
nerwowe lub wędrują z krwią
tworząc zatory.

Choroba
kesonowa

Terapia hiperbaryczna oparta na założeniu

zmniejszania się pęcherzyków lub zatorów
powietrznych pod wpływem hiperbarii znalazła
zastosowaniu w terapii zatorów po:
hemodializach, operacjach neurochirurgicznych
itp.

Często w warunkach hiperbarii stosowany jest

tlen np. w leczeniu: choroby dekompresyjnej,
zgorzeli gazowej, uszkodzeń tkanek po
radioterapii, zatruć CO

2

, oparzeń, przewlekłych

zapaleń kości.

Terapia hiperbaryczna

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ