NASTĘPSTWA

SKRAJNEGO STRESU.

GENEZA POGLĄDÓW.

LITERATURA:

M. Lis – Turlejska, Stres traumatyczny. Występowanie,

następstwa,
terapia, Warszawa 2002.

B. Dudek, Zaburzenia po stresie traumatycznym, Gdańsk

2003.

Ch. Figley, W. Nash, (red.) Stres bojowy. Teorie, badania,

profilaktyka
i terapia, Warszawa 2010.

K. Loranty (red.)Psychospołeczne uwarunkowania

zachowań
jednostek i grup społecznych w

sytuacjach zagrożeń,
Warszawa 2010. (s.97-139)

SYMPTOMY WYSTĘPUJĄCE

PODCZAS STRESU INCYDENTU

KRYTYCZNEGO

SYMPTOMY POZNAWCZE

poczucie zagubienia;
osłabienie koncentracji;
luki pamięciowe;
zmniejszony zakres uwagi.

SYMPTOMY FIZYCZNE

męczliwość;
problemy gastryczne;
napięcia mięśniowe;
podwyższona aktywność autonomiczna

SYMPTOMY EMOCJONALNE

lęk;
depresja;
poczucie winy;
gniew;
zaprzeczanie.

SYMPTOMY BEHAWIORALNE

wycofanie społeczne;
niepokój;
nadużywanie substancji
psychoaktywnych;
zachowania agresywne.

Jean Martin Charcot: objawy histerii
pacjentek mają swe źródło w historii
traumatycznych przeżyć

Pieree Janet: pierwszy sformował
systematyczną teorię zaburzeń
potraumatycznych. Centralnym problemem w
tych zaburzeniach jest niezdolność do
zintegrowania traumatycznych wspomnień.

Z. Freud (Etiologia histerii) – każdy
przypadek histerii ma swoje źródło w
pojedynczym bądź wielokrotnym
przedwczesnym doświadczeniu
seksualnym, które miało miejsce w
dzieciństwie

Definicja stresora wywołującego PTSD:

zdarzenie związane z zagrożeniem życia

lub fizycznej integralności, podczas

którego dana osoba przeżywa

intensywny strach, poczucie bezradności

lub makabry

.

Diagnoza PTSD jest oparta na trzech

zasadniczych warunkach:

• intensywne ponowne przeżywanie;
• unikanie i psychiczne odrętwienie
• fizjologiczne pobudzenie.

Kryterium diagnostyczne

ponownego

przeżywania

stanowi, że zdarzenie

urazowe w sposób uporczywy jest przeżywane
ponownie w przynajmniej jeden z następujących
sposobów:

a)

uporczywe i natrętne wspomnienia zdarzenia

obejmujące
wyobrażenia, myśli i spostrzeganie;
b) powracające dysterusujące sny dotyczące zdarzenia;
c) fizyczne bądź psychiczne odczuwanie, jak gdyby
zdarzenie urazowe
powracało (obejmuje poczucie ponownego
doświadczania, iluzje,
halucynacje nieświadome wspomnienia);
d) intensywny dystres psychologiczny wskutek
ekspozycji na coś, co
wewnętrznie lub zewnętrznie symbolizuje lub
przypomina jakiś aspekt
zdarzenia urazowego;
e) fizjologiczna reaktywność przy ekspozycji na
wewnętrzne i zewnętrzne
wpływy, symbolizujące lub przypominające jakiś aspekt
zdarzenia
urazowego;

 

Kryterium diagnostyczne dla

unikania

wiąże się z

uporczywym unikaniem bodźców związanych z urazem
i z nieobecnym przed urazem paraliżem ogólnej
wrażliwości, obejmuje unikanie i anestezję
emocjonalną:

 

Unikanie

a) próby unikania myśli, uczuć, i rozmów związanych z
urazem;
b)próby unikania aktywności, miejsc i ludzi wywołujących
wspomnienie urazu;
c) niemożność przypomnienia sobie ważnych aspektów
urazu.
 

Anestezja emocjonalna

a) znacząco ograniczone zainteresowania lub uczestnictwo
w ważnych aktywnościach;
b) poczucie odrzucenia przez innych i zrażenie się do ludzi;
c) zawężone odczuwanie afektu;
d) poczucie baraku perspektywy na przyszłość .
 

Kryterium diagnostyczne

nadmiernej

pobudliwości

obejmuje nieobecne przed

urazem, przynajmniej dwa objawy z
następujących:

 

a) trudności w zasypianiu lub/i pozostawania
we śnie;
b) drażliwość lub/i wybuchy gniewu;
c) trudności w koncentracji;
d) nadmierną czujność;
e) wyolbrzymiony odzew na bodźce.