SZKOŁA

WSPOMAGAJĄCA

ROZWÓJ

Opracowały:

Kamila Greca

Katarzyna Kiełpińska

Paulina Mędrek

SZKOŁA

Nauczanie jako czynność

podejmowana przez

profejsonalistów ma na ogół miejsce

w szkole. Szkoła masowa, wydaje

się jedną z tych instytucji

społecznych, których sens nie

podlega dyskusji.

FUNKCJE SZKOŁY

PO CO I DLA KOGO JEST SZKOŁA ?
CZYIM INTERESOM SŁUŻY? –

ROZWIJAJĄCYM SIĘ JEDNOSTKOM CZY
SPOŁECZEŃSTWU JAKO CAŁOŚCI

NIE POTRAFIMY NA OGÓŁ ZAJĄĆ

JEDNOZNACZNEGO STANOWISKA

SZKOŁA

XX

WIEKU

SZKOŁA PEŁNI FUNKCJE



ADAPTACYJNĄ



EMANCYPACYJNĄ

FUNKCJONOWANIE SZKOŁY

NACECHOWANE JEST
ZDOMINOWANIEM JEDNEJ Z TYCH
SFER PRZEZ DRUGĄ

FUNKCJA ADAPTACYJNA

HISTORIA SZKOŁY JAKO INSTYTUCJI

SPOŁECZNEJ, DOWODZI, ŻE

FUNKCJĘ TĘ, NIE ZALEŻNIE OD

TEGO, ZA POMOCĄ JAKIEJ TEORII

DOKONAMY JEJ EKSPLIKACJI,

UZNAWANO 'OD ZAWSZE' ZA

PIERWSZĄ I GŁÓWNĄ.

FUNKCJA ADAPTACYJNA

ISTOTĄ EDUKACJI JEST

PRZEJMOWANIE PRZEZ KOLEJNE

POKOLENIA DORASTAJĄCE OD

STARSZEJ GENERACJI JEJ NORM,

WARTOŚCI, WZORCÓW

ZACHOWANIA, DOROBKU

NAUKOWEGO W CELU

PRZYGOTOWANIA DO

DOJRZAŁOŚCI, DOROSŁOŚCI W

ŚWIECIE ZASTANYM – TU I TERAZ,

ORAZ W BLISKIEJ PRZYSZŁOŚCI.

FUNKCJA EMANCYPACYJNA

OD POCZĄTKU ISTNIENIA SZKOŁY

SŁUŻYŁY TAKŻE INTERESOWI

INDYWIDUALNEMU, CZYLI PEŁNIŁY

FUNKCJĘ WYZWALAJĄCĄ.

OSOBY,KTÓRE UCZĘSZCZAŁY NA

ZAJĘCIA, JAK I TE, KTÓRE WYSYŁAŁY

NA NIE SWOJE DZIECI, OCZEKIWAŁY

OD REALIZOWANEGO PROCESU

EDUKACJI WSPARCIA:

FUNKCJA EMANCYPACYJNA

PRZYGOTOWANIA DO DOROSŁOŚCI,

POLEGAJĄCYM NIE TYLKO NA NABYWANIU

KOMPETENCJI NAUKOWYCH,

SPOŁECZNYCH, OBYWATELSKOICH ALE I

UJAWNIANIU I ROZWIJANIU POTENCJAŁU

ROZWOJOWEGO DZIECKA W CELU

TWORZENIA TENDENCJI DO ZMIAN WE

WŁASNYM ORGANIZMIE I W OTACZAJĄCYM

GO ŚWIECIE, DO WOLNOŚCI. POLEGA NA

SYTUOWANIU UCZNIA I JEGO POTRZEB W

CENTRUM ODDZIAŁYWAŃ EDUKACUJNYCH

Anna Brzezińska podkreśla

za Richardem Rortym, że

każda szkoła pełni w

mniejszym, lub większym

stopniu obie te fukncje,

które jednak na ogół

pozostają w konflikcie.

SYSTEM KLASOWO-

LEKCYJNY

STANOWI NAJBARDZIEJ

WYSUBLIMOWANĄ

ORGANIZACYJNIE FORMĘ

NAUCZANIA ZBIOROWEGO. W

TRADYCYJNEJ NAUCE O

NAUCZANIU (tzw. Dydaktyce

ogólnej) STOSUJE SIĘ KILKA

KRYTERIÓW PODZIAŁU

ORGANIZACYJNYCH FORM

NAUCZANIA.

SYSTEM KLASOWO-

LEKCYJNY



ZE WGLĘDU NA MIEJSCE I CZAS

REALIZACJI PROCESU

DYDAKTYCZNEGO WYRÓŻNIA SIĘ

ZAJĘCIA LEKCYJNE I

POZALEKCYJNE ORAZ ZAJĘCIA

SZKOLNE I POZASZKOLNE (NP.

WYCIECZKI),

SYSTEM KLASOWO-

LEKCYJNY

ZE WZGLĘDU NA LICZBĘ UCZNIÓW

OBJĘTYCH DZIAŁANIEM

NAUCZYCIELA MÓWI SIĘ O

NAUCZANIU JEDNOSTKOWYM I

ZBIOROWYM.

NAUCZANIE JEDNOSTKOWE

Stanowi najstarszą formę nauczania.

Pojawiło się wraz z samą instytucją

nauczyciela-mistrza, osoby

wprowadzającej do pewnej kultury

materialnej czy duchowej.

ZALETY I WADY

NAUCZANIA

JEDNOSTKOWEGO

Do walorów tej

formy nauczania

należą jej cechy

zawarte w samej

definicji, a

mianowicie

możliwość pełnej

indywidualizacji

treści, czasu i

metod

nauczania.

Do wad zaś zalicza

się na ogół jej

niską efektywność

oraz znikomy

poziom

uwzględniania w

takim nauczaniu

kontekstu

społeczno-

współpracy czy,

uczenia się

uczniów od siebie

nawzajem.

PRÓBY UELASTYCZNIENIA

SYSTEMU KLASOWO-

LEKCYJNEGO

PLAN

WINNETKOWSKI

AUTOR

C. WASHBURNE

DALTOŃSKI

AUTOR

H. PARKHURST

JENAJSKI

AUTOR

P. PETERSEN

PLAN WINNETKOWSKI



PRZEDMIOTY OBOWIĄZKOWE
REALIZOWANE W RAMACH ZAJĘĆ
PRZEDPOŁUDNIOWYCH



TREŚCI PRZEDMIOTÓW OBOWIĄZKOWYCH
UCZEŃ OPANOWUJE W DOWOLNYM
CZASIE POPRZEZ PRACĘ JEDNOSTKOWĄ I
GRUPOWĄ



PRZEDMIOTY REALIZOWANE PO
POŁUDNIU W RAMACH GRUP
ZAINTERESOWAŃ

PLAN DALTOŃSKI



CAŁOROCZNY PLAN NAUCZANIA

PODZIELONY NA MIESIĘCZNE ZADANIA



UCZNIOWIE MAJĄ SWOBODĘ W WYBORZE

ZAJĘĆ I CZASU PRACY



WYPEŁNIAJĄ „KONTRAKT”



DO DYSPOZYCJI UCZNIA –PRACOWNIE

PRZEDMIOTOWE, KONSULTACJE

NAUCZYCIELI



NAUCZYCIEL RAZ W TYGODNIU PROWADZI

ZAJĘCIA Z CAŁĄ KLASĄ I SPRAWDZA

WYKONANIE INDYAIDUALNYCH ZADAŃ

PLAN JENAJSKI



SZKOŁA MA CHARAKTER WSPÓLNOTY

ŻYCIA I PRACY WZOROWANY NA RODZINIE



NIE MA PODZIAŁU NA KLASY I

PRZEDMIOTY



WŚPÓLNOTA OBEJMUJE TRZY ROCZNIKI



DO WSPÓLNOTY NALEŻĄ NAUCZYCIELE I

RODZICE



WYCHOWANIE ZAJMUJE PRYMARNE

WOBEC NAUCZANIA MIEJSCE



NAUCZANIE OPIERA SIĘ NA

OPRACOWYWANIU KOLEJNYCH TEMATÓW

MODELE SZKOŁY

w/g. I. K. Daviesa

SZKOŁA

TRADYCYJNA

ROMANTYCZNA

NOWOCZESNA

SZKOŁA TRADYCYJNA



PRZEKAZ GOTOWEJ, OSADZONEJ NA

NAUKOWYCH PODSTAWACH WIEDZY



SYSTEM KLASOWO – LEKCYJNY



MATERIAŁ NAUCZANIA UJĘTY W OBRĘBIE

WYDZIELONYCH PRZEDMIOTÓW



OPANOWANIE MATERIAŁU – GŁÓWNE KRYTERIUM

OCENY UCZNIA



NAUCZANIE MA CHARAKTER FORMALNY



SOCJALIZACJA UCZNIA ZGODNIE Z

OBOWIĄZUJĄCYM PROGRAMEM



UCZEŃ POSŁUSZNY, PODĄŻA ZA NAUCZYCIELEM

SZKOŁA ROMANTYCZNA



MODEL NAUCZANIA ZINDYWIDUALIZOWANEGO



PROGRAMY INDYWIDUALNE UWZGLĘDNIAJĄCE

PREFERENCJE OSOBISTE CO DO SPOSOBU

ODKRYWANIA WIEDZY, JAK I POTRZEB

EDUKACYJNYCH UCZNIA



TWORZENIE ATMOSFERY TOLERANCJI,

AKCEPTACJI I WSPÓŁPRACY



CELEM JEST OSOBISTY ROZWÓJ UCZNIA PRZEZ

TWORZENIE MU WARUNKÓW DO TWÓRCZEGO

ODKRYWANIA I BUDOWANIA SYSTEMU WIEDZY

UWZGLĘDNIAJĄCEGO JEGO WEWNĘTRZNĄ

MOTYWACJĘ I POCZUCIE KONTROLI

SZKOŁA NOWOCZESNA



AKTYWNE REALIZOWANIE PRZEZ UCZNIÓW

WSPÓLNYCH PROJEKTÓW EDUKACYJNYCH

OBEJMUJĄCYCH WIEDZĘ Z RÓŻNYCH DZIEDZIN



ISTOTĄ UCZENIA JEST DOŚWIADCZANIE,

ODKRYWANIE, PROCES POZNAWANIA OPARTY

NA WIELORAKIEJ BAZIE DYDAKTYCZNEJ

UMOŻLIWIAJĄCEJ WSPÓLNE BADANIE ,

DOCIEKANIE, TWORZENIE



W OBRĘBIE SZKOŁY NOWOCZESNEJ

WYODRĘBNIA SIĘ MODEL TERAPEUTYCZNY ,

RELEKSYJNY I EMANCYPACYJNY

MODEL TERAPEUTYCZNY



DYNAMICZNA KONCEPCJA

RZECZYWISTOŚCI,



SZKOŁA WSPOMAGA EDUKACJĘ

RODZINNĄ



CELEM JEST SAMOAKTUALIZACJA I

WSPOMAGANIE DEMOKRACJI



SZKOŁA JEST MIEJSCEM WSPOMAGANIA

ROZWOJU



ISTOTĄ UCZENIA SIĘ JEST STAWANIE SIĘ

SOBĄ- ROZWÓJ ZAUFANIA DO SIEBIE,

SAMOAKCEPTACJI, TRENING WSPÓŁPRACY

C.D.



PROGRAM W PEŁNI INDYWIDUALIZOWANY,

DOSTOSOWANY DO POTRZEB EDUKACYJNYCH

KAŻDEGO UCZNIA, TYPU „INTEGRACJA”



TREŚCI PEŁNIĄ ROLĘ DRUGOPLANOWĄ-

NAJWAŻNIEJSZY JEST PROCES UCZENIA SIĘ



NAUCZANIE TO UŁATWIANIE, TWORZENIE

ATMOSFERY SPRZYJAJĄCEJ ZMIANOM



NAUCZYCIEL TO PROFESJONALISTA, TERAPEUTA



STYL PRACY TERAPEUTYCZNY

MODEL REFLEKSYJNY



KONCEPCJA RZECZYWISTOŚCI DYNAMICZNA –

ŚWIAT PODLEGA GWAŁTOWNYM ZMIANOM



SZKOŁA WSPOMAGA CAŁOŚCIOWY ROZWÓJ

JEDNOSTKI, PRZYGOTOWUJE DO ŻYCIA W

DEMOKRACJI



CELEM JEST WSPOMAGANIE CAŁOŚCIOWEGO

UCZENIA SIĘ, ROZWÓJ KOMPETENCJI

KOMUNIKACYJNO- INTERPRETACYJNYCH



SZKOŁA JEST MIEJSCEM NABYWANIA

KOMPETENCJI KOMUNIKACYJNO- TWÓRCZYCH



ISTOTĘ UCZENIA STANOWI INTERAKTYWNE

NADAWANIE SENSU NOWYM INFORMACJOM

C.D.



Program typu „integracja” – bloki ,ścieżki,

tematy wiodące, język jako medium

komunikacji i instrument myślenia



Znaczny margines swobody wyboru treści i

metod pracy przez ucznia negocjującego

znaczenia (wolność w ramach)



Nauczanie to diagnoza, sytuacje zadaniowe,

monitorowanie, analiza postępów



Nauczyciel to profesjonalista, refleksyjny

praktyk, badacz, improwizator, styl

negocjacyjny

Model emancypacyjny



KONCEPCJA RZECZYWISTOŚCI DYNAMICZNA,

GWAŁTOWNIE ZMIENIAJĄCA SIĘ

RZECZYWISTOŚĆUMOŻLIWIA AKTYWNYM

JEDNOSTKOM WŁĄCZANIE SIĘ W PROCES

TRANSFORMACJI CELEM NADANIA MU

SPRAWIEDLIWEGO KIERUNKU



SZKOŁA ZAANGAŻOWANA W ZMIANĘ SPOŁECZNĄ



CELEM JEST NABYWANIE KOMPETENCJI

INTERPRETACYJNO – KRYTYCZNYCH, WYCHOWANIE

DLA ZMIAN I REFORNY SPOŁECZNEJ



SZKOŁA JEST MIEJSCEM AKULTURYZACJI, LOKALNYM

PUNKTEM OPORU

C.D.



ISTOTĄ UCZENIA SIĘ JEST SPOŁECZNE KONSTRUOWANIE

ZNACZEŃ



PROGRAM TYPU „INTEGRACJA” WZBOGACONY O TREŚCI

SPOŁECZNE, POLITYCZNE, LINGWISTYCZNE, SZTUKĘ,

ESTETYKĘ, WYKRACZAJĄCY W REALIZACJI POZA MURY

SZKOŁY



AKCENT NIE TYLE NA TREŚCI CZY METODY, ILE NA JAŹŃ,

SAMOWIEDZĘ, SAMOŚWIADOMOŚĆ



NAUCZANIE TO ENERGETYZOWANIE, ANGAŻOWANIE NA

RZECZ LOKALNYCH PROJEKTÓW



NAUCZYCIEL –”AGENT ZMIANY”- RADYKALNY,

TRANSFORMATYWNY INTELEKTUALISTA, STYL

WYZWALAJĄCY

BIBLIOGRAFIA



Pedagogika, red., Kwieciński Z.,

Śliwerski B., PWN, Warszawa

2008.