 podstawy ideologii osadzone są w klasycznej, akademickiej tradycji
zachodniego wychowania;

 zadaniem pedagogów jest przekazywanie wiedzy teraźniejszej
generacji zasobów wiedzy, norm i wartości zebranych w przeszłości;

 praca wychowawcy to bezpośrednie nauczanie takich wiadomości i
reguł;

 pogląd, iż wychowanie składa się z przekazywania wiedzy,
umiejętności, norm społecznych i moralnych danej kultury;

 wychowanie jest transmisją zdobyczy kulturowych; wiedza i normy
kulturowe mogą się gwałtownie zmieniać lub też mogą być statyczne;

 szkoła transmisji skoncentrowana jest na społeczeństwie;

 szkoła skupia się na konieczności uczenia się przez dyscyplinę wobec
porządku społecznego

 transmisja kulturowa podkreśla to co wspólne, ustalone

• w nurcie tym dominuje nauczanie nad uczeniem

• jest jednostronny problem komunikacji

• transmisja wiedzy jednokierunkowa

• uczeń nie ma prawa stawiać pytań

• kanoniczny charakter treści kształcenia, niezmienne,

wyselekcjonowane treści, sztywne odgórnie ustalone treści

• wiedza powinna być pewna i niezależna

•

- jest jedynie dopuszczalna, niekwestionowana

•

- dociekliwość niszczona

•

- postawa krytyczna jest eliminowana

• rytualny charakter wiedzy- wiedza nie wymaga

uzasadnienia, jest wartością samą w sobie

• ujednolicenie form, metod i środków kształcenia

• na uczniów oddziałujemy tymi samymi metodami bo tak

samo ich traktujemy

• funkcja adaptacyjna- młodzież dostosować do wzorców,

porządku publicznego do rzeczywistości.

PRZYKŁADY KONCEPCJI

• Johann Friedrich Herbart (twórca

systemu) i system szkoły tradycyjnej

• Szkoła socjalistyczna

• System pedagogiki oparty na

wzorach psychologii behawioralnej

1) HERBARTYZM- system pedagogiczny opierający się na

określonych i stałych stopniach w procesie nauczania;
przygotowaniu, przedstawieniu materiału, powiązaniu z wiedzą już
posiadaną, usystematyzowanie jej oraz wykorzystaniu.

2) PEDAGOGIKA OPARTA NA ZAŁOŻENIACH BEHAWIORALNYCH:

- kierunek ten nie neguje występowania zjawisk psychicznych,
twierdzi, że są one swoistymi ubocznymi efektami działania
mózgu, których nie da się skutecznie badać metodami
naukowymi, gdyż są one niedostępne obserwacji;
- dlatego, jeśli psychologia ma być rzetelną nauką, musi się
ograniczyć do mierzalnych, jasno zdefiniowanych eksperymentów,
w których ludzi poddaje się działaniu określonych bodźców i
obserwuje się ich określone reakcje na te bodźce.

3) PEDAGOGIKA SOCJALISTYCZNA- oparta na przesłankach

materializmu
dialektycznego formułuje podstawy działalności wychowawczej
mającej
na celu przygotować jednostkę do życia w społeczeństwie
socjalistycznym. Zadaniem szkoły było wychowanie obywateli
internacjonalistów, umiejących żyć w kolektywie, mających
jednolity światopogląd i rozległą wiedzę naukowo- techniczną.

CELE KSZTAŁCENIA

• Internalizacja wiedzy i wartości

składających się na kulturę legalną
( kształcenie pełni funkcję
dyscypliny)

• jednostka wobec reguł porządku

społecznego- celem jest adaptacja
jednostki do społeczeństwa

IDEA ROZWOJU

• metafora maszyny, rozwój jednostki jest

kierowany, człowiek porównywany jest
do czarnej skrzynki, wyposażenie
człowieka we właściwe wzory zachowań,
odpowiedni zasób wiedzy i umiejętności.

RELACJA POMIĘDZY JEDNOSTKĄ, FUNKCJĄ

SZKOŁY A SPOŁECZEŃSTWEM

• Socjocentryzm- szkoła służy

społeczeństwu, szkoła podporządkowana
jest ogólnemu interesowi społeczeństwa

• Obiektywizm pedagogiczny- zakłada, że

cele kształcenia adresowane są do
wszystkich uczniów przybijających się samą
postacią, przy zastosowaniu tych samych
form pedagogicznych np. metod kształcenia
osiągamy zawsze te same rezultaty

MODEL TRANSMISJI

KULTUROWEJ

• Rozpatruje rozwój umysłu poprzez metamorfozę maszyny.

Maszyna może być woskiem, na którym środowisko odciska

swe znaki.

• Środowisko pojmowane jest jako „wejście”, jako informacja

lub energia mniej lub bardziej bezpośrednio dostarczana do

organizmu luk akumulowana w nim.

• Organizm wytwarza „wyjściowe zachowanie”
• Rozwój poznawczy jest wynikiem kierowanego uczenia się i

nauczania.

• Kształcenie umysłowe wymaga starannego formułowania

pożądanych wzorów zachowań, wyrażonych przez

specyficzne reakcje.

• Zachowanie dziecka może być kształtowane przez

bezpośrednie powtarzanie i wypracowywanie poprawnych

reakcji i poprzez skojarzenie ze sprzężeniem zwrotnym lub

nagrodą.