Nietrzymanie moczu



Definicja wg ICS:

Epizod niekontrolowanej utraty

moczu.

Nietrzymanie moczu

1.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu

2.

Naglące nietrzymanie moczu

3.

Mieszane nietrzymanie moczu

4.

Nietrzymanie moczu związane z
przepełnieniem pęcherza

WNM



Mimowolny, nieświadomy wyciek moczu

spowodowany wzrostem ciśnienia
śródbrzusznego w następstwie kaszlu,
gwałtownego śmiechu i nagłego wysiłku
związanego z obniżeniem przepony moczowo-
płciowej.

WNM



Stopień I – niewielkie gubienie moczu w czasie

dużego wysiłku fizycznego występujące
jedynie w pozycji stojacej



Stopień II – gubienie moczu w czasie

normalnej codziennej aktywności fizycznej,
kaszlu, kichania, śmiechu, zmiany pozycji ciała



Stopień III – gubienie moczu w spoczynku,

pozycji leżącej, stale nawet przy minimalnej
aktywności fizycznej.

Czynniki ryzyka WNM:



Przebyte ciąże i porody drogami natury



Przebyte ginekologiczne zabiegi operacyjne z
preparowaniem ściany pęcherza moczowego



Otyłość



Wiek kobiety, a zwłaszcza okres po menopauzie
(hipoestrogenizm)



Ciężka praca fizyczna



Dieta i dysfunkcje jelit



Leki (diuretyki nietiazydowe, leki p/lękowe



Choroby przewlekłe (NK, POCHP,cukrzyca,stan po
udarze)

Naglące nietrzymanie
moczu



Mimowolne gubienie moczu, na skutek

przymusowego parcia na mocz wywołanego
niestabilnością wypieracza pęcherza
moczowego lub nadmierną pobudliwością
wypieracza



Charakteryzuje się częstomoczem dziennym i

nocnym oraz uczuciem silnego parcia
poprzedzającego bezwiedną utratę moczu

Mieszane nietrzymanie
moczu



Współistnienie objawów wysiłkowego i

naglącego nietrzymania moczu

Diagnostyka:



Wywiad ( kwestionariusz, dziennik mikcji)



Badanie przedmiotowe



Badanie ginekologiczne



Badania laboratoryjne (badanie ogólne

moczu, posiew moczu)



Ultrasonografia



Badanie urodynamiczne

Badanie urodynamiczne



Bezpośrednia ocena czynności dolnych dróg

moczowych



Pozwala na ocenę jak zachowuje się pęcherz

moczowy i cewka moczowa w fazie
magazynowania, opróżniania i
transportowania moczu oraz jakie są
wzajemne zależności pomiędzy wypieraczem
a cewką moczową.

Badanie urodynamiczne



Uroflometria: mierzy szybkość, objętość i czas

wypływania moczu



Profilometria cewkowa: określa profil ciśnienia

w cewce moczowej



Badanie ciśnieniowo-przepływowe: analiza

zależności między objętością, a ciśnieniem
panującym w pęcherzu moczowym

Leczenie nietrzymania
moczu:



Metody zachowawcze:

a)

Zmiana stylu życia

b)

Fizykoterapia mięśni przepony moczowo-

płciowej (ćwiczenia Kegla, elektrostymulacja,
biofeedback, stożki dopochwowe)

c)

Trening pęcherza

d)

Środki mechaniczne (pessaria, tampony,

zatyczki do cewki moczowej

e)

farmakoterapia



Metody operacyjne:

a)

Kolposuspensja sposobem Burcha

wykonywana droga laparotomii lub
laparoskopii

b)

Slingii podcewkowe (operacje pętlowe): TVT,

TOT, IVS

c)

Implantacja sztucznego zwieracza

Leczenie zachowawcze



Jego ideą jest wzmocnienie mięśni dna

miednicy, co powoduje przyrost masy
mięśniowej, poprawę ich siły skurczu, lepsze
spoczynkowe napięcie

Ćwiczenia Kegla



W 1948r. Kegel opisał ćwiczenia mięśni dna

miednicy swoich pacjentek za pomocą
perineomyometru --urządzenie pneumatyczne-
rodzaj balonika, które wprowadza się do
pochwy. Kurczące się mięśnie kurczą również
balonik, co jest pokazywane w mm słupa rtęci.
Autor podkreślił, że w leczeniu niezwykle
ważnym czynnikiem jest mozliwość obserwacji
przez pacjentkę rezultatów tych ćwiczeń,
ponieważ ma to ogromne znaczenie
motywujące.



Ćwiczeń Kegla nie można wykonywać w

trakcie oddawania moczu!!!



Nie wolno przerywać strumienia moczu!!!



Prowadzi to do nawrotowych zakażeń dróg

moczowych z powodu zalegania moczu w
pęcherzu, częstomoczu, bólu podczas mikcji.



Przerywanie strumienia moczu jest

swiadomym wytwarzaniem czynnościowej
przeszkody w odpływie moczu.

Ćwiczenia Kegla



Ćwiczenia w domu lub z rehabilitantem



Poczatkowo 3 serie dziennie po 8-12 max.

Skurczów, z konieczną przerwą pomiędzy
pojedynczymi skurczami (mięsień musi
odpocząć, żeby skurczyć się ponownie silnie).



Stała kontrola i motywacja



Dodatkowo ćwiczenia w grupie 1x w tyg. przez

45 min



Po uzyskaniu zadowalających efektów 3 serie

po 8-12 skurczów 2-3x w tyg.

Biofeedback



Metoda ćwiczeń mięśni wykorzystująca

oddziaływanie na świadomość osoby ćwiczącej.



Reakcje nerwowo-mięsniowe,rejestrowane i

pokazywane przez skalowane wskaźniki
przyrządów , dają możliwość kontroli i
wzmocnienia działań



Daje możliwość uruchomienia właściwej grupy

mięśni, kontrolowania nasilenia czasu trwania
skurczu, rozluźnienia i obiektywnej obserwacji
postępów terapii

Ćwiczenia z ciężarkami
dopochwowymi:



Stożki wprowadzane do pochwy i

utrzymywane w niej przez określony czas i w
różnych sytuacjach (chodzenie, podskoki,
czynności domowe).

Elektrostymulacja



Stymulacja elektryczna prądem zmiennym mięśni

dna miednicy



Powoduje przyrost masy mięśniowej, zwiększenie

napięcia oraz siły skurczu



Istotne jest określenie typu nietrzymania moczu-

rózna częstotliwość prądu (50 Hz w WNM, 5 Hz
NNM)



Czas zabiegu nie krótszy niż 10 min



Seria min 10 zabiegów ( systematyczność i

ciągłość terapii jest jednym z warunków jej
powodzenia).

Stymulacja magnetyczna



Lecznicze zastosowanie zmiennego pola magnetycznego
o bardzo niskich wartościach indukcji magnetycznej



Do leczenia NTM stosuje się tzw. „fotel magnetyczny”, w
który wbudowany jest aplikator pola



Pulsujące pole magnetyczne przechodzi przez warstwy
ubioru.



Stosowana w monoterapii lub jako leczenie
towarzyszące



Skuteczna w WNM i NNM



Dostępne są miniaplikatory wszczepiane w bieliznę do
użytku domowego.

Terapia behawioralna



Trening pęcherza w przypadku pęcherza

nadreaktywnego



Prowadzenie dziennika mikcji



Wprowadzenie określonych pór mikcji –

wytworzenie nowego odruchu warunkowego,
czego wynikiem będzie pojawianie się mikcji w
określonym czasie



Wydłużanie przerw między mikcjami do 2-2,5

godz. Co jest miara powrotu do zdrowia.

Zmiana stylu życia



Redukcja wagi



Zaprzestanie palenia papierosów



Zaprzestanie ciężkiej pracy fizycznej



Dieta



Profilaktyka zaparć