Leczenie

Leczenie

capsulitis

capsulitis

adhesiva

adhesiva

(zespół

(zespół

bolesnego barku)

bolesnego barku)

Wanda Stryła

Wanda Stryła

Adam M. Pogorzała

Adam M. Pogorzała

Katedra i Klinika Rehabilitacji Uniwersytetu

Katedra i Klinika Rehabilitacji Uniwersytetu

Medycznego w Poznaniu

Medycznego w Poznaniu

Poznań 2008

Poznań 2008

Według aktualnego

Według aktualnego

piśmiennictwa zaleca się

piśmiennictwa zaleca się

następujący podział:

następujący podział:



idiopatyczne (pierwotne)

idiopatyczne (pierwotne)



urazowe (wtórne)

urazowe (wtórne)



Pierwsza grupa idiopatycznych

Pierwsza grupa idiopatycznych

zespołów bólowych charakteryzuje

zespołów bólowych charakteryzuje

się znaczną utratą ruchu, podczas

się znaczną utratą ruchu, podczas

gdy przypadki pourazowe można

gdy przypadki pourazowe można

podzielić na przebiegające ze

podzielić na przebiegające ze

sztywnością po unieruchomieniu

sztywnością po unieruchomieniu



Te dwie grupy wymagają bardzo

Te dwie grupy wymagają bardzo

różnego schematu postępowania.

różnego schematu postępowania.



Koncepcja leczenia powinna być

Koncepcja leczenia powinna być

oparta na klinicznych wynikach i

oparta na klinicznych wynikach i

dostosowana do patogenezy

dostosowana do patogenezy

schorzenia.

schorzenia.



Pierwsza definicja dotycząca tej patologii była

Pierwsza definicja dotycząca tej patologii była

opisana przez Duplay’a który w roku 1872

opisana przez Duplay’a który w roku 1872

opisał je jako ‘periarthritis scapulohumeralis’

opisał je jako ‘periarthritis scapulohumeralis’



Lepsza definicja i schemat leczenia był

Lepsza definicja i schemat leczenia był

opisany przez Codmana w 1934 roku. Ustalił

opisany przez Codmana w 1934 roku. Ustalił

on, że u tych pacjentów występuje powolny

on, że u tych pacjentów występuje powolny

początek ból przerywany który zaburza sen,

początek ból przerywany który zaburza sen,

bolesne i znaczące ograniczenie elewacji

bolesne i znaczące ograniczenie elewacji

(unoszenia) i rotacji zewnętrznej, ale obraz

(unoszenia) i rotacji zewnętrznej, ale obraz

RTG jeszcze jest prawidłowy. Zauważył, że

RTG jeszcze jest prawidłowy. Zauważył, że

pacjenci zdrowieją z wyjątkami bardzo

pacjenci zdrowieją z wyjątkami bardzo

trudnych przypadków około 2 lat.

trudnych przypadków około 2 lat.



W 1945 roku Neviarer wprowadził

W 1945 roku Neviarer wprowadził

termin adhesive capsulitis,

termin adhesive capsulitis,

zaobserwował gęste ścieńczenie torebki

zaobserwował gęste ścieńczenie torebki

stawowej, szczególnie w polu

stawowej, szczególnie w polu

pachowym. On uważał że są to zrosty

pachowym. On uważał że są to zrosty

wewnątrzstawowe.

wewnątrzstawowe.



De Palma zaobserwował że zespół ten

De Palma zaobserwował że zespół ten

był spowodowany przez zapalenie

był spowodowany przez zapalenie

ścięgien mięśnia dwugłowego ramienia.

ścięgien mięśnia dwugłowego ramienia.



W 1975 Reeves zdefiniował bark

W 1975 Reeves zdefiniował bark

zamrożony w którym występuje

zamrożony w którym występuje

ograniczenie ruchu we wszystkich

ograniczenie ruchu we wszystkich

kierunkach, spontaniczny (samoistny)

kierunkach, spontaniczny (samoistny)

początek bólu i niejasne przyczyny.

początek bólu i niejasne przyczyny.



W badaniach artroskopowych Bunker

W badaniach artroskopowych Bunker

zaobserwował objawy nieprawidłowego

zaobserwował objawy nieprawidłowego

ukształtowania maziówki w formie liści

ukształtowania maziówki w formie liści

palmowych, która wnikała w okolicę

palmowych, która wnikała w okolicę

kaletki podłopatkowej, poza tym stwierdził

kaletki podłopatkowej, poza tym stwierdził

gęste blizny w polach maziówki torebki

gęste blizny w polach maziówki torebki

stawowej

stawowej



Podobne spostrzeżenia podał Wiley

Podobne spostrzeżenia podał Wiley



Segmuller odkrył proliferację tkanek

Segmuller odkrył proliferację tkanek

maziówkowych poniżej bicepsa

maziówkowych poniżej bicepsa

obejmującą okolicą podłopatkową

obejmującą okolicą podłopatkową

Charakterystyczną cechą w tych wszystkich

Charakterystyczną cechą w tych wszystkich

opracowaniach jest rozwój proliferacyjny

opracowaniach jest rozwój proliferacyjny

tkanki maziówkowej w okolicy

tkanki maziówkowej w okolicy

podłopatkowej, która obejmuje okolicę

podłopatkowej, która obejmuje okolicę

pomiędzy rotatorami, które ostatecznie

pomiędzy rotatorami, które ostatecznie

stają się bliznowate. To tłumaczy utratę

stają się bliznowate. To tłumaczy utratę

pojemności torebkowej i w rezultacie

pojemności torebkowej i w rezultacie

zmniejszenie zakresu ruchów (ROM).

zmniejszenie zakresu ruchów (ROM).

To spostrzeżenie także może

To spostrzeżenie także może

wyjaśnić ostateczny wynik powrotu

wyjaśnić ostateczny wynik powrotu

funkcji ale z resztkowym ubytkiem

funkcji ale z resztkowym ubytkiem

ruchu, ponieważ bliznowate tkanki

ruchu, ponieważ bliznowate tkanki

ograniczają prawidłowy zakres

ograniczają prawidłowy zakres

ruchu

ruchu



Wiele leczonych schorzeń

Wiele leczonych schorzeń

współtowarzyszących może

współtowarzyszących może

predysponować do idiopatycznego

predysponować do idiopatycznego

zespołu zamrożonego barku.

zespołu zamrożonego barku.

Bunker wykazał powiązania z chorobą

Bunker wykazał powiązania z chorobą

Dupuytren’a, a inni autorzy z cukrzycą (z

Dupuytren’a, a inni autorzy z cukrzycą (z

przewagą kobiet)

przewagą kobiet)



Niektóre rodzaje torebkowej fibroplazji

Niektóre rodzaje torebkowej fibroplazji

są czynnikiem sprawczym idiopatycznego

są czynnikiem sprawczym idiopatycznego

pierwotnego zespołu zamrożonego barku.

pierwotnego zespołu zamrożonego barku.

Wtórny bark zamrożony

Wtórny bark zamrożony



Ten zespól jest często

Ten zespól jest często

zaobserwowany jako ostry początek

zaobserwowany jako ostry początek

skojarzony z urazem w następstwie

skojarzony z urazem w następstwie

którego unieruchomienie (opatrunek

którego unieruchomienie (opatrunek

lub inna interwencja) które

lub inna interwencja) które

powodują ograniczenie funkcji

powodują ograniczenie funkcji



Clarryman i wsp. określili jako

Clarryman i wsp. określili jako

pourazowy sztywny bark. Oni

pourazowy sztywny bark. Oni

pierwotnie ustalili że ta grupa może

pierwotnie ustalili że ta grupa może

być podzielona na przyczyny

być podzielona na przyczyny

urazowe: uraz; choroba lub

urazowe: uraz; choroba lub

interwencja chirurgiczna.

interwencja chirurgiczna.

Leczenie dla tych pacjentów różni się

Leczenie dla tych pacjentów różni się

znacząco

znacząco



Prewencja jest regułą u pacjentów

Prewencja jest regułą u pacjentów

pourazowych, natomiast nie jest

pourazowych, natomiast nie jest

możliwe zapobieganie rozwojowi

możliwe zapobieganie rozwojowi

tych zmian w pierwotnie

tych zmian w pierwotnie

idiopatycznych zespołach bolesnego

idiopatycznych zespołach bolesnego

barku.

barku.



Często kliniści mogą zaostrzyć

Często kliniści mogą zaostrzyć

rozwój pierwotnych idiopatycznych

rozwój pierwotnych idiopatycznych

zmian poprzez długotrwałe

zmian poprzez długotrwałe

unieruchomienie z powodu bólu.

unieruchomienie z powodu bólu.

W przypadkach urazowych pacjenci

W przypadkach urazowych pacjenci

typowo prezentują specyficzne

typowo prezentują specyficzne

kierunki ograniczeń ruchu, które nie

kierunki ograniczeń ruchu, które nie

są całkowite, tak jak jest to widoczne

są całkowite, tak jak jest to widoczne

w idiopatycznym zespole

w idiopatycznym zespole

Leczenie w pierwotnym

Leczenie w pierwotnym

zespole zamrożonego barku

zespole zamrożonego barku



Pacjenci wykazują progresję objawów

Pacjenci wykazują progresję objawów

przez co proces może być podzielony

przez co proces może być podzielony

na okresy określone przez objawy.

na okresy określone przez objawy.

Autorzy preferują zastosowanie 4

Autorzy preferują zastosowanie 4

stopniowej sekwencji postaci (stadia):

stopniowej sekwencji postaci (stadia):



bolesność (pain) I

bolesność (pain) I



zamrażanie (freezing) II

zamrażanie (freezing) II



zamrożenie (frozen) III

zamrożenie (frozen) III



rozmrożenie (thaw) IV

rozmrożenie (thaw) IV



W okresie bolesności (I) pacjent

W okresie bolesności (I) pacjent

odczuwa ból podczas ruchu i

odczuwa ból podczas ruchu i

używania barku. Ból zaostrza się

używania barku. Ból zaostrza się

przez czynne używanie, może być

przez czynne używanie, może być

znaczący szczególnie na końcu ROM.

znaczący szczególnie na końcu ROM.

W odpowiedzi na ból pacjenci mają

W odpowiedzi na ból pacjenci mają

tendencje do ograniczeń w używaniu

tendencje do ograniczeń w używaniu

kończyny górnej.

kończyny górnej.



W stadium zamrażającego się barku (II)

W stadium zamrażającego się barku (II)

występuje progresywna utrata ruchu.

występuje progresywna utrata ruchu.

Pacjenci tracą znaczny zakres rotacji

Pacjenci tracą znaczny zakres rotacji

zewnętrznej (ER), elewacji i rotacji

zewnętrznej (ER), elewacji i rotacji

wewnętrznej (IR). Utrata ruchów

wewnętrznej (IR). Utrata ruchów

czynnych i biernych wynika ze skrócenia

czynnych i biernych wynika ze skrócenia

torebki i powoduje globalne ograniczenie

torebki i powoduje globalne ograniczenie

funkcji. Pacjent odczuwa ból pod koniec

funkcji. Pacjent odczuwa ból pod koniec

ROM przez co powoduje dalszą

ROM przez co powoduje dalszą

kontynuację utarty ruchu.

kontynuację utarty ruchu.



Postać zamrożona (frozen stage III) jest

Postać zamrożona (frozen stage III) jest

dojrzałą formą postaci zamrażającej z

dojrzałą formą postaci zamrażającej z

resztkową utratą ruchu, ale bez

resztkową utratą ruchu, ale bez

znaczącego bólu na końcu poprawnego

znaczącego bólu na końcu poprawnego

zakresu ruchu. Pacjent może poruszać i

zakresu ruchu. Pacjent może poruszać i

używać barku pozbawionego bólu, ale

używać barku pozbawionego bólu, ale

tylko w resztkowym zakresie ROM.

tylko w resztkowym zakresie ROM.

Pacjent nie doświadcza dodatkowej

Pacjent nie doświadcza dodatkowej

utraty ruchu, ale jest w okresie przejścia

utraty ruchu, ale jest w okresie przejścia

do następnej postaci.

do następnej postaci.



Postać odmrażania (IV)- obserwuje się

Postać odmrażania (IV)- obserwuje się

zwiększenie ROM podczas tego stadium.

zwiększenie ROM podczas tego stadium.

Interwencje w postaci terapii fizykalnej

Interwencje w postaci terapii fizykalnej

mogą być pomocne w przywróceniu ruchu.

mogą być pomocne w przywróceniu ruchu.

Osiągnięciem terapeutycznym jest

Osiągnięciem terapeutycznym jest

akceptacja ze strony pacjentów tych

akceptacja ze strony pacjentów tych

stadiów, które występują sekwencyjnie. W

stadiów, które występują sekwencyjnie. W

ostatnim stadium osiąga się powrót ruchu i

ostatnim stadium osiąga się powrót ruchu i

funkcji, ale wymaga to miesięcy i lat raczej

funkcji, ale wymaga to miesięcy i lat raczej

niż tygodni. Ból jest nadal czynnikiem

niż tygodni. Ból jest nadal czynnikiem

znaczącym w procesie terapeutycznym.

znaczącym w procesie terapeutycznym.



Leczenie musi być specyficzne dla danej

Leczenie musi być specyficzne dla danej

fazy (okresu) i powinno zawierać

fazy (okresu) i powinno zawierać

edukację pacjenta.

edukację pacjenta.



Pacjent musi zrozumieć ze wyrażenie ‘no

Pacjent musi zrozumieć ze wyrażenie ‘no

pain, no gain’ (bez bólu, bez zysku) nie

pain, no gain’ (bez bólu, bez zysku) nie

jest właściwe dla ich stanu.

jest właściwe dla ich stanu.



Każda postać powinna być prowadzona w

Każda postać powinna być prowadzona w

odniesieniu do problemów początkowych

odniesieniu do problemów początkowych

objawów i powinno się oczekiwać reakcji

objawów i powinno się oczekiwać reakcji

na interwencje leczenia

na interwencje leczenia

Zasady leczenia

Zasady leczenia



Analgetyki i środki przeciwzapalne

Analgetyki i środki przeciwzapalne

połączone z łagodnymi ćwiczeniami.

połączone z łagodnymi ćwiczeniami.



Injekcje dostawowe

Injekcje dostawowe



Zwiększanie pojemności torebki stawowej

Zwiększanie pojemności torebki stawowej

przez iniekcje płynu pod ciśnieniem aż do

przez iniekcje płynu pod ciśnieniem aż do

czasu gdy przykurcze torebkowe są

czasu gdy przykurcze torebkowe są

rozciągnięte (z doświadczeń jest to sukces

rozciągnięte (z doświadczeń jest to sukces

krótkotrwały i powinien być wykonany w

krótkotrwały i powinien być wykonany w

późniejszym stadium)

późniejszym stadium)

Stretching

Stretching



Stretching- trzeba bardzo ostrożnie

Stretching- trzeba bardzo ostrożnie

stosować podczas bólu i okresu

stosować podczas bólu i okresu

zamrażania (I i II). Łagodny stretching

zamrażania (I i II). Łagodny stretching

w bezbólowym zakresie ROM jest

w bezbólowym zakresie ROM jest

całkiem użyteczny we wszystkich

całkiem użyteczny we wszystkich

postaciach; bardziej agresywne z

postaciach; bardziej agresywne z

użyciem siły w końcu ROM. Jednak

użyciem siły w końcu ROM. Jednak

powinien być stosowany w postaci

powinien być stosowany w postaci

zamrożonego i odmrożonego (III i IV).

zamrożonego i odmrożonego (III i IV).



U wielu pacjentów zaleca się raczej

U wielu pacjentów zaleca się raczej

krótkie serie ćwiczeń ruchowych niż

krótkie serie ćwiczeń ruchowych niż

stosowanie długich pojedynczych sesji. Z

stosowanie długich pojedynczych sesji. Z

naszego doświadczenia wynika że

naszego doświadczenia wynika że

program trzech do pięciu powtórzeń w

program trzech do pięciu powtórzeń w

pięciu lub bardzo krótkich setach

pięciu lub bardzo krótkich setach

rozproszonych podczas dnia. Jest on

rozproszonych podczas dnia. Jest on

bardziej skuteczny i lepiej tolerowany

bardziej skuteczny i lepiej tolerowany

przez pacjentów, szczególnie podczas

przez pacjentów, szczególnie podczas

pierwszych dwóch stadiów choroby.

pierwszych dwóch stadiów choroby.



Dla pacjentów którzy budzą się z

Dla pacjentów którzy budzą się z

bólem barku, łagodny program

bólem barku, łagodny program

ruchu podjętego w zakresie

ruchu podjętego w zakresie

bezbólowym ułatwia im zasypianie.

bezbólowym ułatwia im zasypianie.

Zaleca się unikania:

Zaleca się unikania:



dźwigania ciężarów,

dźwigania ciężarów,



intensywnego rozciągania barku.

intensywnego rozciągania barku.



Izolowane przegrzewanie jest

Izolowane przegrzewanie jest

aktualnie mniej stosowanym

aktualnie mniej stosowanym

zabiegiem niż było stosowane dla

zabiegiem niż było stosowane dla

zmniejszenia bólu i w ten sposób

zmniejszenia bólu i w ten sposób

ułatwiało zwiększenie ruchu.

ułatwiało zwiększenie ruchu.

Zastosowanie zabiegów cieplnych

Zastosowanie zabiegów cieplnych

stosuje się przed rozciągnięciem

stosuje się przed rozciągnięciem

żeby osiągniąć bardziej efektywne

żeby osiągniąć bardziej efektywne

przednio- bocznego zgięcie.

przednio- bocznego zgięcie.



Niektórzy klinicyści zalecają je w

Niektórzy klinicyści zalecają je w

zakresie ruchów bezbólowych.

zakresie ruchów bezbólowych.

Zaleca się używanie ramienia we

Zaleca się używanie ramienia we

wszystkich możliwych czynnościach,

wszystkich możliwych czynnościach,

ale niezależne ćwiczenia

ale niezależne ćwiczenia

rozciągające mają większe znaczenie

rozciągające mają większe znaczenie

podczas fazy rozmrożenia gdy

podczas fazy rozmrożenia gdy

pacjenci osiągają wyższy poziom

pacjenci osiągają wyższy poziom

czynności.

czynności.

Manipulacje

Manipulacje



Wielu autorów zaleca zastosowanie manipulacji w

Wielu autorów zaleca zastosowanie manipulacji w

leczeniu skostnień w zamrożonym braku. Sukces

leczeniu skostnień w zamrożonym braku. Sukces

leczenia zależy od doboru pacjentów i czasu

leczenia zależy od doboru pacjentów i czasu

interwencji.

interwencji.



Wczesne manipulacje podczas okresu zamrażania

Wczesne manipulacje podczas okresu zamrażania

(II) powodują odpowiedzi w postaci proliferacji i

(II) powodują odpowiedzi w postaci proliferacji i

dochodzi do kontynuacji utraty ruchu (pacjenci z

dochodzi do kontynuacji utraty ruchu (pacjenci z

cukrzycą wykazują niestałą odpowiedź na

cukrzycą wykazują niestałą odpowiedź na

manipulację).

manipulację).



Wielu pacjentów manipulowanych podczas

Wielu pacjentów manipulowanych podczas

stadium zamrożenia (III) wykazuje zwiększenie

stadium zamrożenia (III) wykazuje zwiększenie

ruchu z typowym rozluźnieniem dolnej części

ruchu z typowym rozluźnieniem dolnej części

torebki .

torebki .



Istnieje wiele technik manipulacji

Istnieje wiele technik manipulacji

podanych przez Harryman’a,

podanych przez Harryman’a,

Roubal’a, Placzeka , Ekelund’a i

Roubal’a, Placzeka , Ekelund’a i

Rydall’a

Rydall’a



Polecamy model diagonalny ze stałym

Polecamy model diagonalny ze stałym

kontrolowanym obciążeniem. Jest

kontrolowanym obciążeniem. Jest

zachęcające gdy uzyska się

zachęcające gdy uzyska się

rozluźnienie z właściwym

rozluźnienie z właściwym

zwiększeniem ruchu.

zwiększeniem ruchu.

Artroskopowe lub

Artroskopowe lub

chirurgiczne rozluźnienie.

chirurgiczne rozluźnienie.



Otwarta procedura jest stosowana

Otwarta procedura jest stosowana

jeżeli nie ma poprawy po artroskopii.

jeżeli nie ma poprawy po artroskopii.



W leczeniu bardziej agresywnym

W leczeniu bardziej agresywnym

uzyskuje się mniej korzystne wynik.

uzyskuje się mniej korzystne wynik.

Okres bólowy

Okres bólowy



Często pacjenci w tym okresie nie są

Często pacjenci w tym okresie nie są

leczeni. Wiążą ból z aktywnościami

leczeni. Wiążą ból z aktywnościami

lub nieprawidłową pozycją podczas

lub nieprawidłową pozycją podczas

snu. Prawidłowe stadium bólowe jest

snu. Prawidłowe stadium bólowe jest

wówczas gdy pacjent nie używa

wówczas gdy pacjent nie używa

ramienia z powodu bólu. Ta postać

ramienia z powodu bólu. Ta postać

może trwać dość krótko i czasem nie

może trwać dość krótko i czasem nie

jest znaczącym wydarzeniem dla

jest znaczącym wydarzeniem dla

pacjenta.

pacjenta.



Jeżeli pacjenci mają ból polecamy

Jeżeli pacjenci mają ból polecamy

metody modulujące ból (używając

metody modulujące ból (używając

różnych technik) i łagodne ćwiczenia

różnych technik) i łagodne ćwiczenia

ROM prowadzone w kilku sesjach

ROM prowadzone w kilku sesjach

dziennie. Używa się czasem

dziennie. Używa się czasem

poduszek na klatkę piersiową (pillow

poduszek na klatkę piersiową (pillow

on thorax). Pozycja śpiąca daje

on thorax). Pozycja śpiąca daje

rozluźnienie

rozluźnienie

Zaleca się:

Zaleca się:



techniki modulacji bólu,

techniki modulacji bólu,



łagodne rozciąganie,

łagodne rozciąganie,



TENS, inne zabiegi fizykalne

TENS, inne zabiegi fizykalne



unoszenie dotkniętego barku, przez

unoszenie dotkniętego barku, przez

kończynę zdrową

kończynę zdrową



injekcje wewnątrzstawowe

injekcje wewnątrzstawowe

(carticosteroidy, ale jest to procedura,

(carticosteroidy, ale jest to procedura,

która nie wpływa na ostateczny wynik

która nie wpływa na ostateczny wynik

leczenie).

leczenie).

Nie zaleca się:

Nie zaleca się:



Agresywnego rozciągania i innych

Agresywnego rozciągania i innych

aktywnych interwencji

aktywnych interwencji

Okres zamrażania (II)

Okres zamrażania (II)



Pacjent wykazuje znaczącą utratę

Pacjent wykazuje znaczącą utratę

ruchu

ruchu



ER-> elevation -> IR

ER-> elevation -> IR



Ból w ko

Ból w ko

ń

ń

cu ROM

cu ROM



Zmniejszenie używania ramienia z

Zmniejszenie używania ramienia z

powodu bólu

powodu bólu

Leczenie

Leczenie



Utrzymanie zakresu ruchu przy

Utrzymanie zakresu ruchu przy

rozpoznaniu, że progresywna utrata

rozpoznaniu, że progresywna utrata

mobilności jest pewna:

mobilności jest pewna:



łagodne prostowanie ramienia do granicy

łagodne prostowanie ramienia do granicy

bólu (żeby nie było odpowiedzi bólowych)

bólu (żeby nie było odpowiedzi bólowych)



3-5 powtórzeń ruchu wykonywanych w 5

3-5 powtórzeń ruchu wykonywanych w 5

lub więcej sesjach w ciągu dnia

lub więcej sesjach w ciągu dnia



przy zaburzeniach snu poleca się poduszkę

przy zaburzeniach snu poleca się poduszkę

na klatkę piersiową celem pozycjonowania

na klatkę piersiową celem pozycjonowania



nie wolno rozciągać agresywnie

nie wolno rozciągać agresywnie



nie wolno ćwiczyć z oporem

nie wolno ćwiczyć z oporem



Klinicyści powinni uczyć ruchu

Klinicyści powinni uczyć ruchu

kończyny górnej polegającego na

kończyny górnej polegającego na

wspinaniu po ścianie w płaszczyźnie

wspinaniu po ścianie w płaszczyźnie

łopatki jak również łagodnego

łopatki jak również łagodnego

unoszenia z czasem zamienionego na

unoszenia z czasem zamienionego na

ćwiczenia zwiększające zakres

ćwiczenia zwiększające zakres

ruchów w stawie ramienno-

ruchów w stawie ramienno-

łopatkowym.

łopatkowym.

Faza zamrożenia (III)

Faza zamrożenia (III)



Pacjent demonstruje ograniczone

Pacjent demonstruje ograniczone

ruchy z minimalnym bólem

ruchy z minimalnym bólem



Może wykorzystać w czynnościach

Może wykorzystać w czynnościach

życiowych resztkowy ROM

życiowych resztkowy ROM

Leczenie:

Leczenie:



Ćwiczenia powtarzane w 3-5 sesjach

Ćwiczenia powtarzane w 3-5 sesjach

w ciągu dnia, pozwalające na

w ciągu dnia, pozwalające na

utrzymanie ROM, tak żeby nie tracić

utrzymanie ROM, tak żeby nie tracić

dodatkowego zakresu

dodatkowego zakresu

spowodowanego nie używaniem

spowodowanego nie używaniem

kończyny

kończyny



Resztkowy ROM jest osiągany łatwo

Resztkowy ROM jest osiągany łatwo

i bez bólu

i bez bólu



Jeżeli proces jest przewlekły powyżej

Jeżeli proces jest przewlekły powyżej

6 miesięcy można

6 miesięcy można

zalecać

zalecać

manipulację

manipulację

tylko w tym okresie ale

tylko w tym okresie ale

należy się upewnić ze pacjent

należy się upewnić ze pacjent

osiągnął stan

osiągnął stan

zamrożonego barku

zamrożonego barku

(III)

(III)



Nie zaleca się agresywnego

Nie zaleca się agresywnego

rozciągania ale raczej utrzymanie

rozciągania ale raczej utrzymanie

zachowanego zakresu ruchów

zachowanego zakresu ruchów

Faza rozmrożenia (IV)

Faza rozmrożenia (IV)



Obserwuje się powrót ruchu u

Obserwuje się powrót ruchu u

niektórych pacjentów występuje

niektórych pacjentów występuje

resztkowy ubytek ruchu. Nie

resztkowy ubytek ruchu. Nie

powoduje on znacznych ograniczeń

powoduje on znacznych ograniczeń

funkcjonalnych.

funkcjonalnych.

Leczenie

Leczenie



Nadal ćwiczenia wykonywane w 3-5

Nadal ćwiczenia wykonywane w 3-5

sesjach w ciągu dnia zwiększające zakres

sesjach w ciągu dnia zwiększające zakres

ruchu

ruchu



W tym stadium zaleca się:

W tym stadium zaleca się:



Mobilizację łopatki (podnoszenie łopatki nad

Mobilizację łopatki (podnoszenie łopatki nad

palcami- nie wkładać palców pod łopatkę)

palcami- nie wkładać palców pod łopatkę)



Mobilizacja obojczyka (przy ułożeniu

Mobilizacja obojczyka (przy ułożeniu

horyzontalnym kciuka przesuwanie obojczyka

horyzontalnym kciuka przesuwanie obojczyka

do przodu przy stabilizacji ramienia)

do przodu przy stabilizacji ramienia)



Używanie miękkich technik dotyczących

Używanie miękkich technik dotyczących

mięśni (podłopatkowego, piersiowego

mięśni (podłopatkowego, piersiowego

mniejszego, rotatorów zewnętrznych)

mniejszego, rotatorów zewnętrznych)

dla zredukowania napięcia

dla zredukowania napięcia

przynależnego ścięgna.

przynależnego ścięgna.



Techniki trigger points, lub głębokie

Techniki trigger points, lub głębokie

uciski tkanek żeby zminimalizować

uciski tkanek żeby zminimalizować

nadmierne ograniczenia

nadmierne ograniczenia

Leczenie we wtórnie

Leczenie we wtórnie

zamrożonym barku

zamrożonym barku



Techniki mają na celu zabezpieczenie przed

Techniki mają na celu zabezpieczenie przed

rozwojem ograniczeń ruchu

rozwojem ograniczeń ruchu



Wczesny bierny ruch jest zalecany z

Wczesny bierny ruch jest zalecany z

wykorzystaniem specyficznych kierunków w

wykorzystaniem specyficznych kierunków w

których występują ograniczenia

których występują ograniczenia

spowodowane torebką stawową.

spowodowane torebką stawową.



Ostrożny stretching

Ostrożny stretching



Przy zastosowaniu ćwiczeń oporowych

Przy zastosowaniu ćwiczeń oporowych

odpowiednio dawkować opór i kontrolować

odpowiednio dawkować opór i kontrolować

napięcie przynależnych ścięgien mięśniowych

napięcie przynależnych ścięgien mięśniowych



Leczenie fizykalne

Leczenie fizykalne

Dziękujemy za

Dziękujemy za

uwagę

uwagę



