Szpital jako instytucja

społeczna.

Funkcjonalno

ść i

dysfunkcjona

lność

instytucji

.

Cechy instytucji szpitala:



zhierarchizowana struktura społeczna



sankcje prawne i mechanizmy
wewnętrznej kontroli



wielofunkcyjność



Szpital jest podsystemem
społeczeństwa

Zhierarchizowana struktura społeczna

1.

Określa podział szpitala na specjalistyczne oddziały i zespoły

ludzi do nich przypisane, wyznaczone do realizacji określonych

zadań;

2.

Wyznacza podział obowiązków i przywilejów dla pracowników

zajmujących różne pozycje społeczne;

3.

Pozycje pracowników są zróżnicowane w zależności od: rodzaju

wykonywanych funkcji, stopnia odpowiedzialności za

wykonywane zadania, zakresu dozwolonej lub wymaganej

inicjatywy w pracy, stopnia wymaganych kwalifikacji, łatwości

wymiany pracownika zajmującego dane stanowisko.

4.

Jest oparta na autorytetach;

5.

Wyznacza modele interakcji w obrębie poszczególnych grup

zawodowych i między nimi.

Sankcje prawne i mechanizmy wewnętrznej

kontroli.

W szpitalu wyróżniamy dwie ścieżki władzy:



Zarządzanie na poziomie administracyjnym



Zarządzanie przez profesję lekarzy

Te dwa systemy opierają się na odmiennych

wartościach. Na tym tle dochodzi do konfliktów.

Zachowania członków instytucji regulują przepisy i

normy.

Wielofunkcyjność

.

Funkcje szpitala:

diagnostyczna i lecznicza

pielęgnacyjno-

opiekuńcza

rehabilitacyjna

naukowo- badawcza integrująca

edukacyjna

prewencyjna

Szpital jest podsystemem społeczeństwa globalnego.

 Jest zależny od innych instytucji np. rządowych,

ekonomicznych, organizacyjnych.

 Instytucje te kształtują charakter relacji personel

medyczny- pacjent;

 Funkcjonowanie szpitala jest często odzwierciedleniem

podziałów klasowych, religijnych, etnicznych oraz
wynikających z płci i wieku, jakie występują w
szerszych zbiorowościach.

Instytucje medyczne powstają po to, by zaspokajać

konkretne potrzeby społeczeństwa!

Instytucja staje się dysfunkcjonalna, gdy przestaje

realizować cele, dla których została powołana lub

je zniekształca!

Teoria biurokracji M. Webera

Biurokracja to hierarchiczny układ pozycji urzędowych o ściśle

określonych zasadach zwierzchnictwa i podporządkowania, w

którym stosunki społeczne są regulowane w całości przez

przepisy wewnętrzne oraz ogólne normy prawa.

Cechy instytucji biurokratycznej:
 Relacje między ludźmi bezosobowe, zobiektywizowane, są to

stosunki między stanowiskami a nie osobami;

 Możliwość awansu dla osób o określonym wykształceniu i

doświadczeniu;

 Nominacja stanowisk;



Ideał postępowania bezstronnego, obiektywnego, względy

osobiste i emocjonalne nie są brane pod uwagę, formalizm w

zachowaniach;



Wymiana informacji między pozycjami społecznymi za pomocą

dokumentów;

Zalety biurokracji:

efektywność, dążenie do precyzji, szybkość,

maksymalizowanie zysków w stosunku do

zainwestowanych środków.

Wady biurokracji:

bezosobowość, dehumanizacja stosunków

międzyludzkich, utrata tożsamości, formalizm,

rytualizm, uprzedmiotowienie klienta.

Modele opieki szpitalnej.

Koncepcja R. M. Coe

Najczęściej spotykany typ opieki

szpitalnej. Nastawiony jest na

leczenie chorób ostrych.

Pacjenci ze względu na swój

stan, muszą korzystać z

wielostronnej opieki

personelu. Oczekiwana

postawa pacjenta:

podporządkowanie, bierność.

Opieka zindywidualizowana

ze względu na stan i wiek.

Dystans między personelem a

pacjentem.

Model klasyczny

Nastawiony na

opiekę i pokrzepienie, nie

na leczenie. Model

stosuje się do

przewlekle chorych i

umierających.

Charakterystyczny dla

wczesnego

szpitalnictwa. Model w

swojej skrajnej postaci

został nazwany

instytucją totalną

Model

opiekuńczy

Ma na celu rehabilitację.

Model nastawiony na

współpracę z

pacjentem. Wymaga

postawy aktywnej.

Relacje personel-

pacjent pozbawione

dystansu. Planowany

efekt- gotowość

pacjenta do powrotu

do społeczeństwa.

Model

rehabilitacyjny