C
horoba niedokrwienna serca
C
horoba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
2,5 – 5,1 % mężczyzn w wieku 40-59 lat
10 % mężczyzn > 60 lat
25% zgonów, roczny wsk.1,6-3,2%
25% zawałów w grupie SCHW
na świecie ok. 6.3 miliona zgonów co roku, w Polsce: 50
tysięcy
Polska: 1 –1,5 mln chorych,
47,6% zgonów mężczyzn i 57,1% kobiet
2,5 – 5,1 % mężczyzn w wieku 40-59 lat
10 % mężczyzn > 60 lat
25% zgonów, roczny wsk.1,6-3,2%
25% zawałów w grupie SCHW
na świecie ok. 6.3 miliona zgonów co roku, w Polsce: 50
tysięcy
Polska: 1 –1,5 mln chorych,
47,6% zgonów mężczyzn i 57,1% kobiet
Występowanie:
Występowanie:
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Zespół objawów klinicznych o różnej patogenezie
Przyczyna: niedostateczna podaż tlenu i związków
energetycznych w stosunku do aktualnego
zapotrzebowania mięśnia serca na tlen w wyniku
zwężeń organicznych i nieorganicznych tętnic
wieńcowych
MIAŻDŻYCA: 80% przypadków CH.N.S.
CHOROBA WIEŃCOWA STABILNA:
objawowy okres miażdżycy, powtarzalne objawy,
stabilne w okresie 3-6 miesięcy
Zespół objawów klinicznych o różnej patogenezie
Przyczyna: niedostateczna podaż tlenu i związków
energetycznych w stosunku do aktualnego
zapotrzebowania mięśnia serca na tlen w wyniku
zwężeń organicznych i nieorganicznych tętnic
wieńcowych
MIAŻDŻYCA: 80% przypadków CH.N.S.
CHOROBA WIEŃCOWA STABILNA:
objawowy okres miażdżycy, powtarzalne objawy,
stabilne w okresie 3-6 miesięcy
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
stabilna dławica piersiowa
dławica niestabilna
nieme niedokrwienie
zawał serca
niewydolność serca
nagły zgon
stabilna dławica piersiowa
dławica niestabilna
nieme niedokrwienie
zawał serca
niewydolność serca
nagły zgon
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Wywiad
EKG
Próba wysiłkowa
ECHO
Scyntygrafia perfuzyjna
24-godzinne ekg metodą Holtera
ECHO obciążeniowe
Koronarografia
Wywiad
EKG
Próba wysiłkowa
ECHO
Scyntygrafia perfuzyjna
24-godzinne ekg metodą Holtera
ECHO obciążeniowe
Koronarografia
Diagnostyka:
Diagnostyka:
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Redukcja śmiertelności
- zmniejszenie liczby zawałów
- zmniejszenie nagłych zgonów
sercowych
Poprawa komfortu życia
- redukcja epizodów bólowych
- poprawa tolerancji wysiłku
Redukcja śmiertelności
- zmniejszenie liczby zawałów
- zmniejszenie nagłych zgonów
sercowych
Poprawa komfortu życia
- redukcja epizodów bólowych
- poprawa tolerancji wysiłku
Cele leczenia ChNS
Cele leczenia ChNS
Choroba wieńcowa
Choroba wieńcowa
Terapeutyczna modyfikacja stylu życia
Leki przeciwpłytkowe
Statyny
Leki wieńcowe
Inhibitory konwertazy
W trakcie leczenia chorzy mogą mieć
wskazania do badania koronarograficznego.
Kwalifikacja do:
- angioplastyki wieńcowej
- leczenia chirurgicznego
- leczenia zachowawczego
Terapeutyczna modyfikacja stylu życia
Leki przeciwpłytkowe
Statyny
Leki wieńcowe
Inhibitory konwertazy
W trakcie leczenia chorzy mogą mieć
wskazania do badania koronarograficznego.
Kwalifikacja do:
- angioplastyki wieńcowej
- leczenia chirurgicznego
- leczenia zachowawczego
Leczenie farmakologiczne i interwencyjne choroby
wieńcowej
Leczenie farmakologiczne i interwencyjne choroby
wieńcowej
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Farmakoterapia stabilnej choroby wieńcowej
Farmakoterapia stabilnej choroby wieńcowej
Lek
Redukcja
śmiertelności
Zapobieganie
świeżemu Z.S.
Redukcja bólu
poprawa wysiłku
hipotonia,
bloki p-k
red.
kurczliwośc
i,
tachykardia
Aspiryna
Azotany
Beta-blokery
Antagoniści
wapnia
-
-
-
-
+
-
-
-
-
+++
+++
+++
bloki p-
k,
nasileni
e
objawów
astmy
tolerancja
hipotonia
krwawienia
Działania
niepożądane
Pierwotna i wtórna
profilaktyka
Pierwotna profilaktyka ma na celu zapobieganie wystąpienia zawału
serca. Polega przede wszystkim na zmianie nawyków żywieniowych i
sposobu codziennego funkcjonowania. Wymiernymi parametrami
oceniającymi to, czy odżywiamy się zdrowo, jest poziom cholesterolu we
krwi, poziom glukozy oraz masa ciała. Podwyższony poziom cholesterolu
LDL lub triglicerydów (TG) wiąże się ze wzrostem ryzyka wystąpienia
miażdżycy, a w konsekwencji - zawału serca. Podobnie podwyższony
poziom glukozy we krwi zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2,
która obecnie jest uznawana za ekwiwalent miażdżycy jeśli chodzi o
ryzyko zawałów serca i udarów mózgu.
Prawidłowość naszej masy ciała łatwo określić przy pomocy BMI, który
powinien zawierać się w przedziale 18.5-25.0. Obecnie jednak zwraca
się większą uwagę na obwód talii jako wyznacznik otyłości brzusznej.
Wymienione wyżej parametry ujęte są w tak zwany zespół metaboliczny.
Do profilaktyki pierwotnej zaliczamy także prawidłowe leczenie
nadciśnienia tętniczego czy hipercholesterolemii oraz prawidłowe
postępowania w chorobie niedokrwiennej serca.
Profilaktyka wtórna to postępowanie po zawale
serca mające na celu niedopuszczenie do
kolejnego zawału. Oczywiście podstawą jest
zmiana nawyków żywieniowych, odpowiednia
aktywność fizyczna oraz prawidłowe leczenie już
występujących zaburzeń (nadciśnienie tętnicze,
choroba niedokrwienna serca, cukrzyca,
hipercholesterolemia itd). Dodatkowo, istnieją leki
o udowodnionym działaniu zmniejszającym ryzyko
kolejnego zawału serca. Są to:
-niektóre beta blokery
- leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny
- statyny
- aspiryna
Pierwotna i wtórna
profilaktyka
Leki beta - adrenolityczne
Leki beta - adrenolityczne
zapotrzebowania mięśnia serca na
tlen
rytmu serca w spoczynku ( do
nawet
<
50/min ) i przy wysiłku
ciśnienia tętniczego
kurczliwości mięśnia serca
rzutu minutowego serca
zapotrzebowania mięśnia serca na
tlen
rytmu serca w spoczynku ( do
nawet
<
50/min ) i przy wysiłku
ciśnienia tętniczego
kurczliwości mięśnia serca
rzutu minutowego serca
Mechanizm działania
Mechanizm działania
Leki beta - adrenolityczne
Leki beta - adrenolityczne
Mechanizm działania
Mechanizm działania
przepływu wieńc.: wydłużenie rozkurczu
redystrybucja przepływu do warstwy podwsierdziowej
poprawa wykorzystania tlenu i glukozy
ochronny wpływ na kk. m. serca i śródbłonek naczyń,
PGI
2
działanie antyarytmiczne, progu migotania komór
agregacji płytek, akt. fibrynolitycznej
przepływu wieńc.: wydłużenie rozkurczu
redystrybucja przepływu do warstwy podwsierdziowej
poprawa wykorzystania tlenu i glukozy
ochronny wpływ na kk. m. serca i śródbłonek naczyń,
PGI
2
działanie antyarytmiczne, progu migotania komór
agregacji płytek, akt. fibrynolitycznej
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Działania niepożądane leków beta-
adrenolitycznych
Działania niepożądane leków beta-
adrenolitycznych
Bradykardia zatokowa, zaburzenia przewodzenia
Hipotonia, hipoperfuzja obwodowa
Upośledzenie kurczliwości lewej komory
Skurcze oskrzeli
Objawy ze strony OUN: bezsenność, zmęczenie,
depresja,
zaburzenia snu, zawroty głowy, parestezje,
impotencja
Działanie proarytmiczne
Reakcje skórne
Maskowanie hipoglikemii (nieselektywne)
Bradykardia zatokowa, zaburzenia przewodzenia
Hipotonia, hipoperfuzja obwodowa
Upośledzenie kurczliwości lewej komory
Skurcze oskrzeli
Objawy ze strony OUN: bezsenność, zmęczenie,
depresja,
zaburzenia snu, zawroty głowy, parestezje,
impotencja
Działanie proarytmiczne
Reakcje skórne
Maskowanie hipoglikemii (nieselektywne)
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
LEKI BETA-ADRENOLITYCZNE
LEKI BETA-ADRENOLITYCZNE
chorzy po zawale serca, z chorobą wieńcową, niewydolnością
serca, z
tachykardią, bez przeciwwskazań: nie podanie
beta-adrenolityku
to kategoria błędu w sztuce
lepiej mała dawka niż brak beta-adrenolityku
obrona przed codziennym stresem
podstawowe leki w kardiologii
chorzy po zawale serca, z chorobą wieńcową, niewydolnością
serca, z
tachykardią, bez przeciwwskazań: nie podanie
beta-adrenolityku
to kategoria błędu w sztuce
lepiej mała dawka niż brak beta-adrenolityku
obrona przed codziennym stresem
podstawowe leki w kardiologii
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Antagoniści wapnia - mechanizm działania
Antagoniści wapnia - mechanizm działania
zapotrzebowania mięśnia serca na tlen
rytmu serca w spoczynku (diltiazem ,
werapamil )
ciśnienia tętniczego
kurczliwości mięśnia serca
rzutu minutowego serca
zapotrzebowania mięśnia serca na tlen
rytmu serca w spoczynku (diltiazem ,
werapamil )
ciśnienia tętniczego
kurczliwości mięśnia serca
rzutu minutowego serca
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Antagoniści wapnia - mechanizm działania
Antagoniści wapnia - mechanizm działania
przepływu wieńcowego przez wydłużenie rozkurczu
(diltiazem,
werapamil)
redystrybucja przepływu do warstwy podwsierdziowej
zmniejszenie napięcia naczyń
poprawa wykorzystania tlenu i glukozy
zmniejszenie obciążenia następczego
przepływu wieńcowego przez wydłużenie rozkurczu
(diltiazem,
werapamil)
redystrybucja przepływu do warstwy podwsierdziowej
zmniejszenie napięcia naczyń
poprawa wykorzystania tlenu i glukozy
zmniejszenie obciążenia następczego
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Skuteczność A Ca w anginie Prinzmetala
Skuteczność A Ca w anginie Prinzmetala
Nifedipina, diltiazem, werapamil
skuteczność w zapobieganiu atakom i dolegliwościom u 70%
chorych,
u kolejnych 20% redukcja liczby epizodów
niedokrwiennych
Amlodipina
redukcja liczby epizodów niedokrwiennych i tabletek
stosowanej doraźnie nitrogliceryny badania randomizowane
Nifedipina, diltiazem, werapamil
skuteczność w zapobieganiu atakom i dolegliwościom u 70%
chorych,
u kolejnych 20% redukcja liczby epizodów
niedokrwiennych
Amlodipina
redukcja liczby epizodów niedokrwiennych i tabletek
stosowanej doraźnie nitrogliceryny badania randomizowane
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Zastosowanie A Ca w SCHW
Zastosowanie A Ca w SCHW
1. gdy pwsk do beta-adrenolityków (astma)
2. nifedipina, amlodipina, nikardipina: gdy zaburzenia
przewodzenia
3. komponenta wazospastyczna
4. miażdżyca zarostowa tt.obwodowych
5. zaburzenia ośrodkowe po LBA
6. zespół Raynauda
7. niewydolność serca – amlodipina
8. unikanie krótko działającej nifedipiny z powodu odruchowej
tachykardii
9. nadciśnienie
10.terapia skojarzona
1
. gdy pwsk do beta-adrenolityków (astma)
2
. nifedipina, amlodipina, nikardipina: gdy zaburzenia
przewodzenia
3
. komponenta wazospastyczna
4
. miażdżyca zarostowa tt.obwodowych
5
. zaburzenia ośrodkowe po LBA
6
. zespół Raynauda
7
. niewydolność serca – amlodipina
8
. unikanie krótko działającej nifedipiny z powodu odruchowej
tachykardii
9
. nadciśnienie
10
.terapia skojarzona
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Leki metaboliczne: trimetazydyna, ranolazyna, L-
karnityna
Leki metaboliczne: trimetazydyna, ranolazyna, L-
karnityna
Mechanizmy cytoprotekcji
spalania FFA i stymulacja spalania glukoz
O
2
do syntezy ATP
komórkowa akumulacja kw. mlekowego i H
+
komórkowa akumulacja Na
+
i Ca
2+
zużycie ATP na utrzymywanie homeostazy jon.
niekorzystne efekty przeładowania kk Ca
działanie anty-rodnikowe
infiltracja granulocytów do niedokrwionego i
reperfundowanego obszaru
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Zasady leczenia choroby
wieńcowej
Zasady leczenia choroby
wieńcowej
zwalczanie czynników ryzyka
normalizacja warunków pracy i
wypoczynku
odpowiednia aktywność fizyczna
leczenie chorób współistniejących
leczenie farmakologiczne
angioplastyka wieńcowa
rewaskularyzacja chirurgiczna
zwalczanie czynników ryzyka
normalizacja warunków pracy i
wypoczynku
odpowiednia aktywność fizyczna
leczenie chorób współistniejących
leczenie farmakologiczne
angioplastyka wieńcowa
rewaskularyzacja chirurgiczna
Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca
Podsumowanie:
Podsumowanie:
Choroba wieńcowa pomimo postępów leczenia jest
wciąż poważnym problemem zdrowotnym, społecznym
i ekonomicznym w krajach rozwiniętych
Wydaje się, że największe znaczenie w podejściu do
leczenia ma wczesna profilaktyka i indywidualizacja
postępowania z zachowaniem standardów opartych na
dowodach badań klinicznych
ZAWAŁ SERCA
ZAWAŁ SERCA
Ostry zespół wieńcowy (
Ostry zespół wieńcowy (
ACS
ACS
)
)
Zawał serca
Zawał serca
uniesieniem
uniesieniem
ST
ST
Zawał serca
Zawał serca
uniesieniem
uniesieniem
ST
ST
Zawał serca
Zawał serca
bez
bez
uniesieniaST
uniesieniaST
Zawał serca
Zawał serca
bez
bez
uniesieniaST
uniesieniaST
Niestabilna
Niestabilna
choroba
choroba
wieńcowa
wieńcowa
Niestabilna
Niestabilna
choroba
choroba
wieńcowa
wieńcowa
Nagły zgon
Nagły zgon
sercowy
sercowy
Nagły zgon
Nagły zgon
sercowy
sercowy
Czynniki ryzyka
Zawał mięśnia sercowego występuje na ogół po 40. roku życia, częściej u
mężczyzn niż u kobiet, zwłaszcza u osób otyłych i z nadciśnieniem tętniczym.
Do czynników ryzyka należą:
starzenie się (wiek krytyczny: u mężczyzn 32-50 lat, u kobiet 45-70)
płeć męska
palenie tytoniu
nadciśnienie tętnicze
inne przyczyny przerostu lewej komory serca (kardiompatia, przerost po
stosowaniu leków sterydowych)
wysoki poziom cholesterolu
zaburzona proporcja pomiędzy cholesterolem LDL i HDL
obecność patologicznej apolipoproteiny
wysoki poziom trójglicerydów
wysoki poziom białka ostrej fazy (białko C-reaktywne, CRP)
wysoki poziom homocysteiny
niedobory witamin grupy B, zwłaszcza kwasu foliowego
wysoki poziom kwasu moczowego
brak aktywności fizycznej
marskość wątroby (i wynikające z niej zaburzenia metaboliczne)
cukrzyca
predyspozycje rodzinne i genetyczne (zawał w rodzinie w wywiadzie)
otyłość (zwłaszcza brzuszna).
Do zawału mięśnia sercowego najczęściej dochodzi na tle
miażdżycy tętnic wieńcowych w przebiegu choroby wieńcowej
(często utożsamianej z chorobą niedokrwienną serca).
Ognisko miażdżycy w ścianie tętnicy wieńcowej nazywane
jest blaszką miażdżycową. Powoduje ona zwężenie światła
tego naczynia i ograniczenie przepływu krwi - często w tych
przypadkach pacjent odczuwa objawy dławicy piersiowej przy
wysiłku czy zdenerwowaniu.
Mechanizmem, który bezpośrednio prowadzi do zawału, jest
pęknięcie lub krwotok do blaszki miażdżycowej albo
narastanie zakrzepu na jej powierzchni.
Jeśli średnica naczynia zostanie zwężona powyżej 2/3 - 3/4
jego średnicy (krytyczne zwężenie tętnicy wieńcowej)
wówczas zwykle dokonuje się zawał mięśnia sercowego w
obszarze zaopatrywanym przez dane naczynie (mięsień
sercowy ulega niedokrwieniu i w ciągu kilku-kilkunastu minut
rozpoczyna się jego nieodwracalne uszkodzenie, które w
wypadku nieprzywrócenia dopływu krwi prowadzi do
powstania ogniska martwicy tego fragmentu mięśnia
sercowego).
Zawał m. sercowego z uniesieniem ST
Zawał m. sercowego z uniesieniem ST
•
Pęknięcie owrzodziałej blaszki
Pęknięcie owrzodziałej blaszki
miażdżycowej
miażdżycowej
•
Stopniowa erozja blaszki
Stopniowa erozja blaszki
Zakrzep
Zakrzep
Zamknięcie światła – tętnicy
Zamknięcie światła – tętnicy
wieńcowej
wieńcowej
Zawał serca – naturalny przebieg
Zawał serca – naturalny przebieg
Śmiertelność poza szpitalna -
Śmiertelność poza szpitalna -
30 – 50%
30 – 50%
A M I
A M I
- rozpoznanie
- rozpoznanie
•
Obraz kliniczny
Obraz kliniczny
•
Biochemia
Biochemia
- troponina I . T
- troponina I . T
- CK MB mass
- CK MB mass
- mioglobina
- mioglobina
•
EKG
EKG
Objawy
Podmiotowe (subiektywne)
bardzo silny ból w klatce piersiowej (może
być znacznie osłabiony lub nawet nieobecny
u osób chorych na cukrzycę), trwający
ponad 20 minut, nieustępujący po
odpoczynku i po nitratach (nitrogliceryna),
piekący, dławiący, rozpierający,
promieniujący do żuchwy, lewej kończyny
górnej (lub obu)
panika, lęk przed śmiercią (łac. angor animi)
duszność
Przedmiotowe (obiektywne)
bladość
lepki pot
spadek ciśnienia tętniczego
tachykardia - wzrost częstości akcji serca, lub inne
zaburzenia tętna
pobudzenie ruchowe
W badaniach dodatkowych
obecność markerów zawału we krwi (badanie
decyzyjne przy rozpoznawaniu zawału)
zmiany elektrokardiograficzne
podwyższony poziom glukozy we krwi
przyspieszone opadanie krwinek (OB)
wzrost liczby leukocytów we krwi obwodowej
(zwiększona leukocytoza)
Obraz kliniczny zawału serca
Obraz kliniczny zawału serca
•
Ból w klp (
Ból w klp (
20min ) z promieniowaniem do lewego
20min ) z promieniowaniem do lewego
ramienia,
ramienia,
żuchwy, pleców – nie ustępuje po
żuchwy, pleców – nie ustępuje po
podaniu NTG
podaniu NTG
•
Zespół objawów charakterystycznych dla schorzeń j.
Zespół objawów charakterystycznych dla schorzeń j.
brzusznej
brzusznej
•
Objawy
Objawy
RR
RR
•
Objawy
Objawy
HR
HR
•
Objawy pobudzenia autonomicznego układu nerwowego
Objawy pobudzenia autonomicznego układu nerwowego
•
Duszności
Duszności
•
Niepokój
Niepokój
Zawał bez objawowy, bądź z niewielkim
Zawał bez objawowy, bądź z niewielkim
nasileniem dolegliwości bólowych
nasileniem dolegliwości bólowych
•
Genetycznie wysoki próg bólu
Genetycznie wysoki próg bólu
•
Cukrzyca
Cukrzyca
•
Podeszły wiek
Podeszły wiek
•
Alkoholizm
Alkoholizm
Postępowanie przed szpitalne
Postępowanie przed szpitalne
•
Unieruchomienie
Unieruchomienie
•
Dojście i.v.
Dojście i.v.
•
Tlen ( 2 – 4 l/min )
Tlen ( 2 – 4 l/min )
•
NTG s.l. ( 1 – 2 x )
NTG s.l. ( 1 – 2 x )
•
Walka z bólem
Walka z bólem
•
EKG – weryfikacja hipotezy roboczej – dalsze
EKG – weryfikacja hipotezy roboczej – dalsze
postępowanie
postępowanie
•
ASA 150 – 325 mg ( preparat nie powlekany )
ASA 150 – 325 mg ( preparat nie powlekany )
•
Klopidogrel
Klopidogrel
Pierwsza pomoc przy
zawale
Pomoc przedlekarska sprowadza się do ułożenia chorego
w pozycji półsiedzącej (o ile jest przytomny) lub bocznej
ustalonej (jeśli jest nieprzytomny), wezwaniu fachowej
pomocy medycznej i kontroli tętna i oddechu (jeśli
ustanie praca serca i oddech należy rozpocząć
resuscytację krążeniowo-oddechową). W warunkach
domowych należy podać 300-500 mg aspiryny doustnie i
0,4-0,8 mg nitrogliceryny podjęzykowo i natychmiast
wezwać karetkę.
Nie podawać nitrogliceryny przy objawach wstrząsu:
pacjent blady, zlany zimnym potem. Nie wolno podawać
preparatów zawierających diklofenak, odradza się
podawanie glikozydów nasercowych czy jakichkolwiek
innych leków (w tym nasercowych lub nadciśnieniowych).
Czas od wystąpienia pierwszych objawów do momentu
dostarczenia chorego do szpitala decyduje o możliwości
wykonania mechanicznej reperfuzji naczynia lub podania
leków trombolitycznych, co ma decydujące znaczenie dla
przeżywalności i stopnia uszkodzenia mięśnia sercowego.
Postępowanie szpitalne
Postępowanie szpitalne
•
Tak szybko jak można zastosować procedurę
Tak szybko jak można zastosować procedurę
przywracającą
przywracającą
drożność naczynia
drożność naczynia
do zawałowego
do zawałowego
- leczenie fibrynolityczne
- leczenie fibrynolityczne
- pierwotna angioplastyka wieńcowa
- pierwotna angioplastyka wieńcowa
Zabieg angioplastyki
wieńcowej
Najnowsze badania wskazują, że najbardziej skuteczną metodą leczenia
zawału jest angioplastyka wieńcowa. Kluczowym dla powodzenia zabiegu jest
czas, jaki mija od pierwszych objawów do chwili, gdy pacjent trafia do
szpitala na zabieg. W języku angielskim czas ten określa się jako door-to-
baloon - od drzwi (chorego) do balonika.
Zabieg angioplastyki wieńcowej wykonuje się w pracowniach hemodynamiki
oddziałów kardiologii lub kardiologii inwazyjnej. Polega on na uwidocznieniu i
udrożnieniu tętnicy dozawałowej.
Poprzez nakłucie w tętnicy udowej lub promieniowej wprowadza się do
układu tętniczego specjalne cewniki, które po umieszczeniu w opuszce aorty
pozwalają zobrazować tętnice wieńcowe serca.
Cały proces wprowadzania cewnika monitorowany jest na monitorze RTG.
Następnie do tętnic poprzez cewniki wprowadza się płyn kontrastujący
(koronarografia), który umożliwia zaobserwowanie ich przebiegu i zmian
chorobowych. W miejsce zwężenia lub zakrzepicy zawałowej wprowadza się
cieniutki drucik zwany prowadnikiem wieńcowym, który przechodzi przez
zmianę (zwężenie) w tętnicy. Po prowadniku wieńcowym wprowadza się w
miejsce zwężenia cewnik zaopatrzony w balonik do którego pompuje się płyn
(jest to najczęściej mieszanka kontrastu z solą fizjologiczną) pod ciśnieniem
od kilku do kilkunastu atmosfer. Balonik rozszerza światło zwężonego
(zamkniętego) naczynia wieńcowego normalizując w nim przepływ krwi.
Zabieg angioplastyki
wieńcowej
To najskuteczniejsza metoda leczenia
świeżego zawału serca z uniesieniem
odcinka ST. Czasami może się
zdarzyć, że zabieg angioplastyki jest
niemożliwy do wykonania i wtedy
konieczna jest operacja
pomostowania aortalno-wieńcowego
(bypass), która wiąże się z
koniecznością wykonania torakotomii.
Optymalną metodą leczenia świeżego zawału serca
(do 12 godz od początku bólu) jest angioplastyka
wieńcowa, pod warunkiem że jest wykonywana w
ośrodku pełniącym 24-godzinny dyżur zawałowy
przez doświadczonych operatorów w ciągu 90
minut od pierwszego kontaktu z lekarzem
(pierwotna angioplastyka wieńcowa). W każdym
przypadku, gdy nie są znane istotne
przeciwwskazania, należy rozważyć i zaproponować
choremu właśnie taką metodę postępowania.
Tak prowadzony pacjent, jeśli trafił do lekarza w
odpowiednim czasie, ma szanse na pełne
wyleczenie - tj. uniknięcie martwicy fragmentu
mięśnia sercowego i jakichkolwiek powikłań z tym
związanych w przyszłości. Możliwy jest w takiej
sytuacji pełny powrót do zdrowia i aktywności
zawodowej.