Leki immunotropowe

Rola środków immunotropowych w
leczeniu nowotworów



Badania nad nowotworami dostarczyły
przekonujących danych eksperymentalnych i
klinicznych, że choroba nowotworowa jest
związana z niedoborami immunologicznymi.
Istotnie - praktycznie u wszystkich pacjentów
z różnymi rodzajami nowotworów stwierdza
się różnego rodzaju dysfunkcje układu
immunologicznego, u większości układu
limfocytów T.



Dysfunkcja układu immunologicznego
pogłębia się wraz z postępem choroby, a do
jej progresji przyczynia się ponadto stosowana
w większości wypadków terapia
cytoredukcyjna (tzn. stosowanie chemioterapii
czy radioterapii) oraz niedożywienie i
wyniszczenie (kacheksja) nowotworowe.



Nie można z całą pewnością stwierdzić, czy
upośledzenie funkcji układu
immunologicznego poprzedza ujawnienie się
choroby nowotworowej - w każdym razie jej
towarzyszy.



Ponadto wykazano wyraźny wzrost częstości
występowania nowotworów u dzieci z
wrodzonymi niedoborami immunologicznymi
oraz u ludzi chorych na AIDS, czyli z nabytym
zespołem niedoczynności układu
immunologicznego (sarcoma Kaposi).



Również podawanie leków cytostatycznych
(immunosupresja polekowa) prowadzi do
zwiększonej częstości występowania
nowotworów.



Dlatego też zastanawiano się nad
wprowadzeniem do lecznictwa leków
modulujących odpowiedź immunologiczną
naszego organizmu.



Szczególne zainteresowanie onkologów
wzbudzają interferony.



Stwierdzono, że interferony  i  hamują

wzrost ludzkich nowotworów u myszy.



Stwierdzono następnie, że interferon wykazuje
u ludzi bardzo dużą skuteczność (do 100%) w
leczeniu białaczki „kosmatej" oraz pewną
skuteczność w chłoniakach, szpiczaku
mnogim, przewlekłej białaczce szpikowej oraz
w pewnym zakresie w niektórych postaciach
guzów litych.



Generalne zestawienie dotyczące
efektywności interferonu a w leczeniu
nowotworów wykazuje jednak, że remisje
uzyskuje się u 20-30% pacjentów z
nowotworami, ale tylko w ok. 3% remisje
całkowite.



Pewne nowe perspektywy stwarza, jak się
wydaje, dipeptyd muramylowy, m.in. również
jako czynnik umożliwiający wytwarzanie TNF

(Tumor necrosis factor)



Interferony wykazują właściwości
modulowania odporności organizmu
szczególnie poprzez mobilizację makrofagów i
limfocytów NK

Interferon 



interferon  jest tzw. czynnikiem aktywującym

przeciwnowotworowe właściwości makrofagów
(MAF).



Stwierdzono synergizm tego działania między
interferonem i, jak też między

interferonami i innymi immunomodulatorami,
jak izoprynozyna, cyklomuryna, cymetydyna i
in.



Ostatnio wykazano możliwości wzmagania
efektu hormonów grasiczych przez stosowanie
ich z interleukiną 2 (IL-2) w celu uzyskania
pełniejszej rekonstrukcji funkcji limfocytów T