Urazy klatki piersiowej-

zasady postępowania i

ewakuacji.

Przygotowały:

Małgorzata Zamojska

Katarzyna Dojka

Uraz – trałma – nagłe, gwałtowne zadziałanie
na organizm czynnika, który narusza zdrowie i prowadzi
do zmian fizycznych i psychicznych .
 
Uraz wielonarządowy – uraz co najmniej
dwóch narządów leżących w bezpośrednim sąsiedztwie.
 
Uraz mnogi – uraz co najmniej dwóch
narządów leżących
różnych okolicach ciała.
 

Statystyki:

• W USA każdego roku ginie w

skutek urazu 150 000 ludzi.W 25%
przypadków przyczyną śmierci są
urazy klatki piersiowej.

• 15% przypadków wymaga

natychmiastowego zabiegu
operacyjnego.

Rodzaje

urazów

:

Kategoria Typ urazu

Rodzaj uszkodzenia

Bezpośre
dni

przenikający

Serca ,dużych naczyń ,
płuc,dróg oddechowych

przełyku, przepony,

tępy

Stłuczenie serca, płuca,
złamanie żeber,

zmiażdżenie

Pęknięcie oskrzela,
przełyku, stłuczenie serca,
płuca

pośredni

deceleracja

Rozerwanie aorty,

przepony, uszkodzenie
dużych dróg oddech.

podmuchowe

Masywne stłuczenie płuca i
innych narządów klatki

piersiowej

Obrażenia klatki piersiowej

bezpośrednio zagrażające życiu to

takie , które mogą spowodować

zgon poszkodowanego w ciągu kilku

minut:

        Niedrożność dróg oddechowych,
        Odmę ciśnieniową (wentylową),
        Odmę otwartą,
        Masywny krwiak opłucnej,
        Tamponada serca,
        Wiotka klatkę piersiową.
 

Objawy występujące przy

urazach klatki piersiowej

:

• wszystkie zranienia klatki piersiowej charakteryzuje większa

lub mniejsza duszność,czasem występują siniaki na skórze,

• przy uszkodzeniu płuca występuje bardzo silna duszność i

pojawiająca się czasem przy kaszlu żywoczerwona pienista

krew,

• przy krwawieniu wewnętrznym pojawiają się wzrastające

objawy wstrząsu oraz duszność i ślady obrażeń klatki

piersiowej,

• gwiżdżące i rzeżące szmery, spieniona krew wydobywające

się z rany są objawami otwartego zranienia powłok klatki

piersiowej,

• szybkie narastanie niewydolności krążenia i oddechu

nasuwa podejrzenie wytworzenia się wentylowej odmy

opłucnowej

Najczęstsze przyczyny

urazów klatki piersiowej:

Upadki z wysokości
Bójki ( rany postrzałowe, kłute )
Przygniecenie przez ciężkie

przedmioty

Wypadki komunikacyjne
Inne.

• Zależnie od rodzaju kolizji, u

kierowcy i pasażerów, dochodzi do
różnych obrażeń.

• Rozróżniamy 4 rodzaje zderzeń

występujących w wypadkach
samochodowych:

1. Zderzenie z przodu -

czołowe

• U kierowcy:
• złamanie kręgosłupa szyjnego,

• złamanie żeber,
• odma opłucnowa,
• tamponada serca,

• U pasażerów:
• możliwe są wszelkie obrażenia całego

ciała.

2. Uderzenie z boku - zderzenie

boczne (dotyczy kierowcy i

pasażerów)

• złamanie kręgosłupa szyjnego,
• uszkodzenie centralnego układu

nerwowego,

• złamanie żeber, obojczyka, kości

ramiennej,

• obrażenia wewnętrzne wskutek nagłego

przemieszczenia się narządów w klatce

piersiowej i jamie brzusznej,

• złamanie miednicy i kończyn dolnych.

• 3. Uderzenie z tyłu (dotyczy

kierowcy i pasażerów)

• uszkodzenie kręgosłupa szyjnego

(przemieszczenie lub złamanie kręgów),

• uszkodzenie wiązadeł i mięśni szyi.
• 4. Dachowanie samochodu - mogą

wystąpić wszystkie wyżej

wymienione obrażenia.

•  

W celu wyciągnięcia

poszkodowanego z z samochodu

należy :

• włożyć ręce pod jego pachy,
• jedną ręką przytrzymać brodę poszkodowanego,
• stanąć z tyłu poszkodowanego,
• lekko naciągnąć wzdłuż osi ciała (nie na boki),
• położyć jego głowę między swoim barkiem a

głową, przez cały czas utrzymując ją w tej

ustabilizowanej pozycji,

• drugą ręką chwycić za przedramię,
• w takiej pozycji wyciągamy z samochodu

• Uwaga! Stopy, szczególnie u kierowcy,

mogą być zaklinowane przez pedały

hamulca i sprzęgła. W takim przypadku w

pierwszej kolejności delikatnie

odblokowujemy nogi lekko zginając je w

kolanach.

• Po wydobyciu poszkodowanego z pojazdu

należy kontynuować stabilizację głowy i szyi

równocześnie udrażniając drogi oddechowe.

Otwarte zranienia klatki

piersiowej.

• Najczęstszą przyczyną są rany kłute i postrzałowe

w obrębie tułowia. Przedostanie się powietrza do

jamy opłucnowej powoduje zapadnięcie się płuca i

wywołuje odmę opłucnową. Jeśli drugie płuco jest

zdrowe i niezmienione, wystarczy na tymczasowe

utrzymanie wydolności oddechowej pod warunkiem

niewykonywania przez chorego żadnych wysiłków.

Otwarte zranienia klatki

piersiowej cd.

• Ostry stan, groźny dla życia rannego

powstaje wówczas, gdy w ranie ściany
klatki piersiowej wytwarza się tzw.
mechanizm wentylowy. Polega on na tym,
że przy wdechu powietrze przenika do
zranionej połowy klatki piersiowej, lecz w
fazie wydechowej nie może się wydostać
na zewnątrz. Ciśnienie w klatce piersiowej
zwiększa się i powoduje ucisk na ważne
naczynia oraz serce.

Rana otwarta klatki

piersiowej.

Czynności ratujące:

•

przybranie przez chorego pozycji półsiedzącej, a

jeśli nie ma do tego warunków - kładzie się go
poziomo z uniesioną jak najwyżej głową i
tułowiem,

• gdy rana jest widoczna okrywamy ją opatrunkiem

trójstronnym,

• nie usuwa się ciał obcych tkwiących w ścianie

klatki piersiowej,

• przy bezdechu stosujemy sztuczne oddychanie,
• przy obrażeniach klatki piersiowej nie stosuje się

pozycji przeciwwstrząsowej.

Ułożenie półsiedzące :

• stosujemy przy

ciężkiej
duszności, w
zranieniach w
obrębie klatki
piersiowej.

 

Ułożenie z uniesionym tułowiem

• stosujemy przy

niewielkiej duszności,
której nie towarzyszy
utrata przytomności.
Tułów podciąga się w
górę około 30-40

o

,

podkładając pod
plecy koce lub
poduszki.

Ułożenie na wznak:

• z cienką poduszką pod głowę stosujemy, jeśli

nie ma konieczności zastosowania jednego ze
specjalnych ułożeń. Te ułożenie wymagane jest
podczas sztucznego oddychania lub masażu
serca.

Ułożenie

przeciwwstrząsowe :

Nie stosujemy przy złamaniach miednicy,

uszkodzeniach czaszkowo mózgowych oraz
uszkodzeniach klatki piersiowej i brzucha.
Chorego kładzie się z nogami podniesionymi
na wysokość około 30 –40 –cm.

Opatrunek trójstronny:

folia przyłożona do otwartej

rany, z jednej strony (od dołu)

nie przyklejona plastrem, co

umożliwia swobodny wypływ

krwi. Taki opatrunek

zabezpiecza powstawanie

odmy otwartej lub zamkniętej

- działa jak wentyl. W

przypadku odmy nadmiar

powietrza wydostaje się przez

nie zaklejoną część nie

powodując wzrostu ciśnienia

w klatce piersiowej (odma

zamknięta) i na odwrót, nie

pozwala aspirować powietrza

z zewnątrz (odma otwarta).  

1.

Wybór miejsca punkcji.

• Ewakuacja

powietrza.

Druga

przestrzeń międzyżebrowa w linii
środkowo-obojczykowej

(przednia

część klatki piersiowej), pacjent w
pozycji leżącej na plecach.

• Ewakuacja płynu. Siódma przestrzeń

międzyżebrowa na wysokości łopatki,
pacjent w pozycji siedzącej.

Technika nakłucia

opłucnej.

Zamknięte zranienia

klatki piersiowej.

• Występują np. podczas wypadków

komunikacyjnych, gdy nie przypięty
pasami kierowca uderza klatka
piersiową w kierownicę lub deskę
rozdzielczą. Najczęstszymi
uszkodzeniami są pęknięcia i złamania
żeber.

Złamania żeber.

Objawy
• silny ból, powodujący utrudnienie oddychania

oraz znaczne ograniczenie ruchów oddechowych

po uszkodzonej stronie.

• Uraz ten może spowodować

krwotok z tętnicy międzyżebrowej

, uszkodzenie

płuca,

odmę

. Przy wykonywaniu

badania kompleksowego

wyczuwamy wyraźne

trzeszczenie.

Pierwsza pomoc
• poszkodowanego układamy w pozycji

półsiedzącej

lub

leżącej (bezpiecznej)

na chorym boku

Pozycje przy złamaniu

żeber:

boczna: półsiedząca:

Klatka cepowata.

• powstaje w wyniku licznych złamań (więcej niż

trzech) żeber, w co najmniej dwóch miejscach;

powstaje wtedy swobodnie poruszający się segment

ściany klatki piersiowej. Klatka cepowata objawia się

paradoksalnymi ruchami oddechowymi (wciąganie

wyłamanej części w czasie wdechu). Jednak nie

zawsze taka niestabilność klatki jest dobrze

widoczna. Dlatego też dla wykrycia subtelnych zmian

bardzo istotne jest dokładne oglądanie i palpacja.

Wszyscy pacjenci z cepowatą klatką piersiową

powinni być hospitalizowani na oddziale intensywnej

terapii w celu monitorowania, toalety drzewa

oskrzelowego i skutecznego leczenia bólu.

Tamponada serca.

• to uciśnięcie serca przez płyn szybko

zbierający się w worku osierdziowym.

• Główne przyczyny tamponady serca to:
• ostre zapalenie osierdzia, które

powoduje gromadzenie się wysięku w

osierdziu;

• krwawienie do osierdzia, spowodowane

urazem klatki piersiowej (np. pchnięcie

nożem w okolicę serca).

Objawy:

• Dochodzi do poszerzenia żył, w których

gromadzi się krew (często widoczne jest

poszerzenie żył szyjnych). Akcja serca

przyspiesza, a ciśnienie tętnicze spada.

Charakterystycznym objawem tamponady jest

tętno paradoksalne (zmniejszone ciśnienie

tętnicze podczas wdechu). Tony serca stają się

coraz cichsze; przykładając dłoń do klatki

piersiowej, trudno jest wyczuć uderzenia serca.

Chory odczuwa duszność i ma przyspieszony

oddech. W ciężkiej tamponadzie dochodzi do

wstrząsu i zaburzeń lub utraty świadomości.

• Leczenie
Nakłucie osierdzia i upuszczenie płynu

uciskającego serce.

• Rokowanie
Nieleczona tamponada prowadzi do

zgonu. Szybkie wykonanie nakłucia
osierdzia i usunięcie nadmiaru płynu
pozwala uratować życie pacjenta.

Nakłucie worka

osierdziowego:

1. Wprowadzić

igłę

pod kątem 30° do

skóry

pomiędzy

wyrostkiem

mieczykowatym

i

lewym

łukiem

żebrowym, kierując

ją na lewe ramię.

2. Aspiracja

płynnej

krwi wskazuje na

prawdopodobieństw

o krwiaka osierdzia

• Niewiele urazów klatki piersiowej

jest ograniczonych tylko do tej
części ciała. W większości
przypadku należy zwrócić uwagę
na inne części ciała (głowa, jama
brzuszna, kończyny górne i dolne).