aggresio – napaść) to w psychologii

określenie zachowania mającego na celu
spowodowanie szkody fizycznej lub
psychicznej; skłonność do zachowań
agresywnych, ataku, trudności
kontrolowania negatywnych popędów i
impulsów skierowanych przeciwko innym
ludziom, sytuacjom, poglądom.

Przyczyny upowszechniania się

agresji :

• łatwość w dostępie do broni

• globalne ocieplenie

• stosowanie przemocy wobec dzieci

• wzrost liczby programów i filmów
prezentujących przemoc w

mediach

Wyróżniana jest m.in. :

• agresja wroga- ma na celu zranienie
lub
zadanie

bólu

• agresja instrumentalna – np.
zastraszenie,
usunięcie konkurencji
itp.

• agresja pro społeczna – chroniąca
interesy społeczne,
obrona

• agresja indukowana – powstająca w
efekcie
psychomanipulacji

Jest to działanie mające na celu spowodowanie
sobie psychicznej albo fizycznej szkody. Wynika z
zaburzenia instynktu samozachowawczego, co
wyraża się tendencją do samo-uszkodzeń,
mogących zagrażać życiu. Autoagresja bywa
elementem takich zaburzeń psychicznych i
emocjonalnych, jak psychopatia, czy schizofrenia.

AUTOAGRESJA

Coraz częściej można spotkać

się ze zjawiskiem agresji

pośród dzieci i młodzieży

•bezpośrednią

- gdy dochodzi do

samo-okaleczania,
samooskarżania

•pośrednią

- gdy jednostka prowokuje i

poddaje
się agresji
innych.

Oraz:

•werbalną

- polega na zaniżaniu samooceny,

krytykę siebie i swojego
zachowania

•niewerbalną

- to samookaleczenie,

uszkadzanie

ciała.

Autoagresje dzieli się na:

W szkole frustrująca dla ucznia, a

więc wywołująca zachowanie

agresywne może być:

-”niesprawiedliwa” ocena, odebrana przez ucznia
jako

nieadekwatna

do jego wiedzy i umiejętności,

-obawa przed niepowodzeniem, duża ilość
zadań domowych, częste prace klasowe,

-antypatia nauczyciela wobec ucznia,

-brak możliwości wyrażania
własnego zdania

-lęk przed naganą,

-obawa przed złośliwymi uwagami pod swoim adresem,

-obawa przed pogorszeniem opinii i stosunków z kolegami

Inne sytuacje wywołujące frustracje u dzieci:

-Gdy dziecko jest stale upominane,
krytykowane, wyśmiewane przez
rodziców czy rówieśników,
porównywane z innymi dziećmi,
wówczas zablokowana zostaje
potrzeba uznania społecznego.
Dziecko czuje się „niekochane”i
„niechciane”.

-Ciągłe nakazy i zakazy ze strony
dorosłych blokują potrzebę
samodzielności, powodują ograniczenia
aktywności dziecka. Wywołują złość,
gniew, irytację, bunt.

-Niemożność zrealizowania celów, jakie
dziecko samo sobie wyznaczyło lub
narzuciło mu otoczenie.

-Nieotrzymanie lub odebranie atrakcyjnej dla dziecka
rzeczy, zakaz oglądania telewizji, zakaz wychodzenia z
domu itp. wywołuje negatywne emocje, które mogą
prowadzić do reakcji agresywnych.

Istnieje również zjawisko

agresji w

rodzinie,agresji wobec

dzieci

Aż 85 % rodziców

w Polsce uznaje za

dopuszczalne

uderzenie dziecka

ręką w pupę.

Ponad połowa

(54 %) dopuszcza

kilkakrotne

uderzenie dziecka

pasem

Dlaczego rodzice biją?

-Najczęściej są to osoby, które same doznały
takiej przemocy w dzieciństwie, były bite i źle
traktowane. Tacy rodzice krzyczą, szarpią
dziecko i później czują się winni.

-Bicie dzieci bywa też wynikiem aktualnej frustracji.
Zdarza się, że na dzieciach wyżywają się matki
zmęczone długim siedzeniem w domu, obwiniające
dzieci o brak satysfakcji zawodowej i sfrustrowane
brakiem wsparcia ze strony mężów.

-Biją rodzice nieszczęśliwi w związkach
małżeńskich, gnębieni przez
współmałżonków, samotni.

-Biją rodzice bezradni, w
poczuciu słabości i porażki

-Biją również rodzice, którzy czują się nic
nie warci. I zazdroszczą dziecku tego,
czego im brak: radości, energii i
dynamizmu.