Rzymski system

liczbowy

System rzymski wykorzystuje cyfry
pochodzenia etruskiego, które
Rzymianie przejęli i zmodyfikowali
ok. 500 r. p.n.e.
Stosowany był w łacińskiej części
Europy do końca średniowiecza.
Obecnie cyfry rzymskie stosuje się

rzadko.

Służą one głównie do zapisywania
miesięcy, wieków, oznaczania godzin
w starych zegarach, rzędów w kinie,
tomów dzieł, czy liceów (szkół
podstawowych i gimnazjów nie).

Historia

W systemie rzymskim do zapisu
liczb używa się 7 liter/cyfr, z
których każda oznacza liczbę.
Oto one:

Ciekawostk

Ciekawostk

a

a

Nie istnieją cyfry rzymskie dla liczb większych od

1000.

Można je zapisać poprzez zapisanie liczby 100 razy
mniejszej i umieszczenie jej między dwiema
pionowymi kreseczkami, np.:

Innym znakiem jest nadkreślenie liczby zapisanej

w systemie

rzymskim, oznaczające pomnożenie przez 1000,

np.:

Sposób odczytu i

zapisu

Gdy w rzymskim zapisie liczby:

cyfry są jednakowe – dodaj je do siebie

III – 3, bo 1 + 1 + 1 = 3
MM – 2000, bo 1000 + 1000 = 2000

cyfry mniejsze stoją za większymi – dodaj je do nich

XVI – 16, bo 10 + 5 + 1 = 16
MC – 1100, bo 1000 + 100 = 1100

cyfry mniejsze poprzedzają większe – odejmij je od nich

XIV – 14, bo 10 + (5 - 1) = 14
CM – 900, bo 1000 – 100 = 900.

Przy zapisywaniu liczb w systemie rzymskim:

obok siebie nie mogą występować dwie cyfry V, L i D
mogą występować kolejno co najwyżej trzy cyfry I, X, C
i M.