background image

ENZYMY 

RESTRYKCYJNE

background image

Czym są enzymy 
restrykcyjne?

enzymy restrykcyjne - to enzymy z grupy 
endonukleaz, zdolne do rozpoznawania 
specyficznych sekwencji w DNA (z reguły są to 
sekwencje palindromowe) i do przecinania 
dwuniciowej cząsteczki DNA w ściśle określonym 
miejscu , w obrębie lub w okolicy sekwencji 
rozpoznawanej.                                         

Otrzymywane fragmenty DNA nie są losowe a w 

każdym prążku na żelu znajdują się cząsteczki 

DNA o identycznej sekwencji nukleotydowej. 

background image

sekwencja palindromowa - sekwencja DNA, dla której 

sekwencja komplementarna jest identyczna (przy 

założeniu, że obie sekwencje czytamy z 

uwzględnieniem polarności nici; zgodnie z przyjętym 

obyczajem - od końca 5' do 3'):

5' A A T T 3'
3' T T A A 5‘

lub

5' A G G C C T 3'
3' T C C G G A 5'

Czym są sekwencje 
palindromowe?

background image

Skąd się biorą enzymy 
restrykcyjne?

naturalnie występują u bakterii i sinic (z których są 

następnie izolowane) stanowiąc element tzw. systemu 

"restrykcji-modyfikacji". System ten chroni komórkę 

przed wnikaniem obcego DNA (np. DNA 

bakteriofagów).                                      

DNA bakterii jest zabezpieczone przed atakami 

własnych restryktaz przez metylację niektórych zasad.

background image

Nomenklatura

Nazwy enzymów z reguły są tworzone od 
pierwszej litery nazwy rodzajowej i dwóch 
pierwszych liter nazwy gatunkowej, pisanymi 
kursywą. Po nich może wystąpić kilka liter lub cyfr 
arabskich oznaczających szczep bakterii. Nazwa 
zakończona jest rzymską cyfrą oznaczającą, jako 
który kolejny enzym został on wyizolowany z 
danego szczepu., np.

background image

Jak działają enzymy 
restrykcyjne?

Enzymy restrykcyjne hydrolizują wiązania 
fosfodiestrowe w dwuniciowym DNA,  w miejscach 
swoistych, zbudowanych najczęściej z 4-6 par 
zasad. Produktami hydrolizy są krótkie, ale o różnej 
długości fragmenty DNA o końcach nakładających 
się, zwanych „lepkimi końcami”. Fragmenty DNA 
(fragmenty restrykcyjne) posiadające tego typu 
końce mogą się łatwo łączyć ze sobą.

background image

Co to są lepkie końce?

lepkie końce - 3` lub 5` ssDNA (jednoniciowe) 

ogony na obu końcach utworzone przez 

niesymetryczne cięcie, komplementarne do 

podobnych tworzonych w innych cząsteczkach 

DNA przez te same enzymy restrykcyjne 

niezależnie od źródła DNA, co pozwala na 

łączenie DNA nawet bardzo różniących się 

gatunków czyli formowanie chimerycznych 

molekuł.

background image

Lepkie końce ulegają 
modyfikacji poprzez:

Lepkie końce z wystającą nicią 5` - fragment 

Klenowa, polimerazy DNA1, oraz kompletu 

nukleotydów, a powstające tępe końce ulegają 

dalszej modyfikacji.                                                     

                                                                                    

                                                       

Lepkie końca z wystającą nicią 3` - ten jednoniciowy 
fragment jest usuwany przy pomocy nukleazy S1 lub 
polimerazyI E. Coli wykorzystując jej aktywność 
egzonukleolityczną 3`(R) 5`

background image

Znane są również enzymy restrykcyjne, w wyniku 
działania, których powstają fragmenty DNA o tzw. 
tępych końcach (nie nakładających się na 
siebie)

background image

Tępę końce ulegają 

modyfikacji przez 

dołączenie:

Cząsteczek adaptorowych – krótkie fragmenty DNA, 
z jednej strony tępe, z drugiej posiadające 
specjalnie przygotowane lepkie końca, właściwe dla 
danej restryktazy.                                                       
       

Linkerów – zakończone tępo sekwencje łącznikowe, 

zawierające miejsca cięcia dla określonych 

restryktaz.

background image

W komórce bakteryjnej oprócz restryktaz znajdują 
się także enzymy metylujące, tzw. metylazy DNA 
(chroniące przed działaniem własnych restryktaz), 
które razem z restryktazami tworzą system 
obrony przed obcym DNA.

background image

Typowe działanie restryktazy na fragment 
cząsteczki DNA 

background image

Reakcja uwzględniająca modyfikację DNA z 

udziałem metylazy (zablokowanie miejsca 
przyłączania restryktazy)

background image

Przykłady:

EcoR I –pierwszy enzym wyizolowany z 
bakterii Escherichia coli szczepu RY13

background image

Hind III – trzeci enzym wyizolowany z 
bakterii Haemophilus influenzae szczepu 

R

d 

background image

BamH I - pierwszy enzym wyizolowany z 
Bacillus amyloliquefaciens szczepu H.

background image

Podział enzymów 

restrykcyjnych

Klasa I - białka multimeryczne wymagające jako 

kofaktorów ATP, S-adenylometioniny i Mg2+

działają zarówno jako restryktazy oraz 
kodyfikacyjne metylazy

substrat to dwuniciowy DNA zawierający 
zdefiniowaną sekwencję kilkunastu nukleotydów

enzym rozpoznaje sekwencje i w pewnej odległości 
od niej nacina obie nici DNA, nie
uzyskuje się ściśle określonych fragmentów DNA

background image

Klasa II - białka proste, występują w postaci 

dimerów i tetramerów, in vitro aktywowane Mg2+

 enzymy te znalazły największe zastosowanie w 
biologii molekularnej

Odpowiadające im metylazy występują jako 
oddzielne białka monomeryczne

cięcie obu nici zachodzi w obrębie tej 
rozpoznanej sekwencji lub jej pobliżu (klasa IIS)

substratem jest dwuniciowy DNA zawierający 
kilku nukleotydową sekwencje specyficznie 
rozpoznawaną przez dany enzym

background image

 większość enzymów rozpoznaje palindromowe 
sekwencje cztero-, sześcio-, lub 
ośmionukleotydowe. W wyniku ich cięcia mogą 
powstać dwa rodzaje końców, zarówno lepkie jak i 
tępe

background image

Klasa III - aktywowane przez jony Mg2+ i ATP, 

czasem potrzebna jest S-adenylometionina. 

bez znaczenia praktycznego

background image

Podział według sekwencji 
rozpoznawanej: 

czwórkowe - rozpoznają sekwencję DNA złożoną z czterech 
nukleotydów. Statystycznie w dowolnym DNA takich miejsc jest 
dużo - co 256 pz. Restryktazy takie mogą strawić DNA na bardzo 
małe kawałki.

szóstkowe - rozpoznają sekwencję DNA złożoną z sześciu 

nukleotydów. Dowolne miejsce restrykcyjne złożone z sześciu 

nukleotydów występuje statystycznie co około 4096 pz w DNA , 

w którym ilości poszczególnych nukleotydów są równe. Proporcje 

te zmieniają się w zależności od organizmu , dlatego dobór 

enzymu szóstkowego i warunki należy ustalić eksperymentalnie.

ósemkowe - stosowane niezbyt często. Tną DNA bardzo rzadko.

background image

Możemy wyróżnić też:

IZOSCHIZOMERY - enzymy pochodzące z 
różnych szczepów, ale rozpoznające te same 
sekwencje DNA. Na przykład sekwencję CCGG 
rozpoznają enzymy HpaII, HapII, MspI, BsnF.

Interesującą własnością powyższych jest to, że 

pomimo tej samej specyficzności substratowej, z 

reguły mają zupełnie odmienną sekwencję i 

strukturę trzeciorzędową

NEOSCHIZOMERY - enzymy restrykcyjne 

rozpoznające tę samą sekwencję DNA 

przecinające DNA w odmiennych miejscach. 

background image

Zastosowanie

1.

Sporządzanie fizycznych map genomów,                      
            

2.

Izolacja i identyfikacja genów, sekwencjonowanie 
DNA,

3.

Porównywanie DNA z różnych organizmów,

4.

Rekombinowanie i klonowanie określonych genów lub 
fragmentów genomu,

5.

Diagnostyka chorób genetycznych,

6.

Diagnostyka niektórych chorób nowotworowych,

7.

Diagnostyka chorób infekcyjnych,

8.

W transpalntologii do ustalania zgodności tkankowej,

9.

W medycynie sądowej do ustalania pokrewieństwa.

background image

• Schemat ligacji określonego 
fragmentu DNA z DNA 
wektora (np. plazmidem 
komórki bakteryjnej) w celu 
powielenia lub innych 
manipulacji.

background image

Bibliografia: 

„Biochemia” – Bańkowski E.

http://zguw.ibb.waw.pl/~knbm/bmwi/podrek/biotech/biotech2.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Enzymy_restrykcyjne#Zastosowania_enzym.C3.B3w_restr
ykcyjnych

http://gmwh.republika.pl/index/enz.htm 

background image

Dziękuję za 
uwagę :)


Document Outline