SYTUACJA KOMUNIKACYJNA
SYTUACJA KOMUNIKACYJNA
W INTERAKCJI
W INTERAKCJI
Grażyna Habrajska, Sytuacja komunikacyjna w
interakcji (w druku)
Aleksy Awdiejew, Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków
2005
John Searle, Czynności mowy, Warszawa 1987
Marek Tokarz, Dysonans poznawczy w komunikacji, w:
Rozmowy o
komunikacji 2, wyd. Leksem 2008
Anna Wierzbicka, Akty mowy, w: Semiotyka i struktura
tekstu, Wrocław 1973, s. 103-114
Anna Wierzbicka, Genry mowy, w: Tekst i zdanie, Wrocław
1983, s. 125-137
Na poziomie interakcyjnym sytuacja
komunikacyjna ma charakter dialogiczny,
co oznacza, że mamy do czynienia z
więcej niż jednym przekazem,
współtworzonym przez interlokutorów.
Wymaga zatem uświadomienia sobie przez
mówiących takich podstawowych
komponentów interdyskursu jak:
nadawca, odbiorca, intencja i cel
komunikacyjny
Interakcyjna sytuacja komunikacyjna jest
szersza niż sytuacja interpretacji ideacyjnej.
Interpretacja ideacyjna jest zawarta w sytuacji
interakcyjnej, ponieważ odpowiedź na
podstawowe dla interakcji pytanie po co coś
zostało powiedziane nie jest możliwa bez
odpowiedzi na pytanie co zostało
powiedziane.
Dla każdego wypowiedzenia z pozoru
ideacyjnego można zbudować ramy sytuacji
interakcyjnej oraz określić wirtualną
intencję i cel komunikacyjny nadawcy.
Na przykład wypowiedzenie:
Herbata stoi na stole
na poziomie ideacyjnym stanowi opis lokalizacji obiektu
nazwanego herbatą.
Natomiast przy postawieniu obligatoryjnego dla interakcji
pytania po co nadawca to mówi, sytuacja komunikacyjna
ulega rozszerzeniu o komponenty interakcyjne.
Wówczas wypowiedzenie to może zyskiwać różne
interpretacje.
Z punktu widzenia wiedzy indeksalnej wypowiedzenie takie
ma charakter trywialny, nieinformacyjny, pozbawiony
wartości komunikacyjnej,
bowiem podstawowym warunkiem zaistnienia sytuacji
komunikacyjnej jest wyznaczenie przez nadawcę
„roli” odbiorcy – wskazanie mu, co ma robić z tą
herbatą.
Typową rolą wyznaczaną odbiorcy przez to właśnie
wypowiedzenie jest rola konsumenta herbaty, który jest
zapraszany do jej picia.
Intencją nadawcy jest wówczas wskazanie lokalizacji
obiektu, a celem zaproszenie odbiorcy do konsumpcji.
Sytuacja interakcyjna jest pierwotną sytuacją
komunikacyjną, zawsze bowiem można dla
każdego wypowiedzenia zbudować ramy
interakcyjne i próbować określić intencję oraz
cel komunikacyjny.
Dla każdego aktu mowy wskazać możemy także
inne istotne dla nich komponenty sytuacji
komunikacyjnej. Próbę opisu parametrów
wybranych aktów podjął John Searle (1987),
wskazując warunki ich skuteczności oraz Anna
Wierzbicka, konstruując definicje aktów i genrów
mowy
Akt mowy jest zdarzeniem komunikacyjnym,
wyrażającym intencję nadawcy i różni się od
zdarzeń niekomunikacyjnych właśnie
możliwością rozpoznania tej intencji.
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
) I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
OBSERWATOR
możliwość
stosowania
sankcji
moralnych
możliwość
stosowania
sankcji
praktyczny
ch
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
Komponenty wyjściowe sytuacji komunikacyjnej:
ocena możliwości wykonania i/lub kompetencji
:
zarówno JA jak i TY posiada określone kompetencje; JA
typując na wykonawcę TY ocenia jego kompetencje i
możliwości do wykonania działania, równocześnie TY
ocenia kompetencje i możliwości JA do wykonania tego
zadania
relacja zależności / dominacji
:
określa formalną
zależność TY od JA lub JA od TY; decyduje też o
możliwości stosowania sankcji praktycznych ze strony
dominującej
relacja emocjonalna / atrybucji
: działanie zasady
lubienia i sympatii jako narzędzia wpływu na innych
(Robert Cialdini)
p
JA
TY
cel
intencj
a
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena
kompetencji
stosune
k
OBSERWATOR
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
Komponenty sytuacji komunikacyjnej aktu
mowy:
p
– obiekt, zdarzenie działanie itp. dziedziczone
do sytuacji interakcyjnej z ideacji
intencja
: skierowana do TY – nakłonienie /
zobowiązanie TY do działania lub przyjęcia
określonej postawy
cel
: skierowany na obiekt / działanie, prowadzi
do uzyskania korzyści przez JA
stosunek TY do p: wpływa na zgodę lub
odrzucenie działania / przyjęcia postawy
p
JA
TY
cel
intencj
a
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena
kompetencji
stosune
k
OBSERWATOR
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie informacyjno weryfikacyjne:
akty modalne
akty modalne
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Modalność bazuje na
ocenie kompetencji
1) JA nie wie czy p, ale
przypuszcza, że TY
może wiedzieć czy p
2) intencja
: wyrażenie do
TY przypuszczenia,
wątpliwości, pewności
lub wykluczenia w
zakresie zaistnienia lub
niezaistnienia p – czyli
zaproponowanie
negocjacji
3) cel
: przyjęcie w wyniku
negocjacji wspólnego
stopnia
prawdopodobieństwa
zaistnienia zdarzenia: że
p lub ~p
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie informacyjno weryfikacyjne:
pytanie
pytanie
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Modalność, w tym
pytanie, bazuje na
ocenie kompetencji
1) JA nie wie czy p
2) JA jest przekonany, że
TY wie czy p
3) intencja
: wyrażenie do
TY prośby o
dostarczenie informacji
o p
4) cel
: zdobycie przez JA
informacji na temat p
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie behawioralne: nakłanianie
nakłanianie
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Nakłanianie bazuje na
wszystkich relacjach
między JA i TY
Od strony JA:
JA chce, żeby TY wykonał
p, które jest korzystne
dla JA
1) JA jest przekonany, że
TY może wykonać p
2) intencja
: wyrażenie do
TY propozycji, prośby,
żądania, rady itp.
wykonania p
3) cel
: uzyskanie przez JA
korzyści z wykonania p
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie behawioralne: nakłanianie
nakłanianie
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Nakłanianie bazuje na
wszystkich relacjach
między JA i TY
Od strony TY: TY wykona p,
gdy:
1) uzna, że JA nie może
wykonać p samodzielnie
2) lubi JA i nie chce się
narazić z jego strony na
sankcje moralne
(propozycja, prośba)
3) pozostaje w relacji
zależności od JA i nie
chce się narazić z jego
strony na sankcje
praktyczne (żądanie)
4) wykonanie p nie będzie
wymagało od TY dużego
wysiłku
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie behawioralne: zobowiązanie
zobowiązanie
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Nakłanianie bazuje na
wszystkich relacjach
między JA i TY
Od strony JA:
JA obiecuje, że wykona p dla
TY
1) JA przewiduje, że TY
chce / nie chce p
2) JA może wykonać p
3) intencja
: wyrażenie do TY
zobowiązania / rezygnacji,
obietnicy, przyrzeczenia /
pogróżki itp. wykonania p
4) cel
: uzyskanie przez JA
korzyści z wykonania p
(wykorzystanie zasady
wzajemności)
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie behawioralne: zobowiązanie
zobowiązanie
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Nakłanianie bazuje na
wszystkich relacjach
między JA i TY
Od strony TY:
TY wierzy, że JA wykona p
dla TY
TY nabywa prawo do
zastosowania sankcji w
przypadku niewykonania
p
TY jest zobowiązany do
wyrażenia wdzięczności
z powodu podjęcia i
wykonania p
KOMPONENTY SYTUACJI
KOMUNIKACYJNEJ
strategie aksjologiczne:
akty emotywno-
akty emotywno-
oceniające
oceniające
OSADZENIE W RAMIE CZASU (
TERAZ
)
I PRZESTRZENI (
TU
)
p
JA
TY
ce
l
intencja
relacja zależności /
dominacji
relacja emocjonalna /
atrybucji
ocena kompetencji
stosune
k
Akty emotywno
oceniające bazują na
specyficznych na
specyficznych
składnikach
zgodności postaw
1) JA wyraża do TY swój
stosunek do
zaistniałego stanu
rzeczy p
2) intencja
: wyrażenie do
TY radości, zadowolenia,
niechęci, gniewu itd. w
stosunku do obiektu
i/lub sprawcy
zaistniałego stanu
rzeczy
3) cel
: uzyskanie
solidarności uczuć
między JA i TY
Akty emotywno-oceniające otwierają
perswazyjną sytuację komunikacyjną.
Uświadomienie komponentów tej sytuacji
pozwala na określenie skuteczności
perswazji.
Częściej niż w innych aktach mowy konieczne
jest w tym przypadku odtworzenie możliwie
wielu komponentów sytuacji.
Im dokładniej nadawca je odtworzy, tym
łatwiej może wpływać na przekonania i
postawę odbiorcy.
Jeśli nadawca nie jest pewien skuteczności
wpływu, to podejmuje strategię zbudowania
sytuacji, która mu to ułatwi.
Kreowania sytuacji, która ułatwia
perswazję dokonuje się poprzez:
usuwanie istniejących lub
przewidywanych barier
komunikacyjnych (Marek Tokarz,
Robert Cialdini)
wykorzystanie teorii skutecznej
decyzji (Icek Ajzen)
DLACZEGO NIE PRZEKONUJĄ NAS
DLACZEGO NIE PRZEKONUJĄ NAS
PRZEKONYWAJĄCE ARGUMENTY?
PRZEKONYWAJĄCE ARGUMENTY?
(prof. dr hab. Marek Tokarz)
(prof. dr hab. Marek Tokarz)
8 czynników wpływających na przyjęcie
8 czynników wpływających na przyjęcie
lub odrzucenie argumentacji
lub odrzucenie argumentacji
1) Motywacja
2) Sympatia
3) Atrybucja
4) Równoważenie struktur poznawczych
5) Asymilacja i kontrastowanie
6) Mechanizm konsekwencji
7) Mechanizm konformizmu
8) Reaktancja (obrona opcji ograniczanej)
Atrybucja - tendencyjność
wyboru
Czynniki decydujące:
- sympatia
- ocena zachowania
sympatia
ocena sytuacji
+
+
-
-
+
+
atrybucja
wewnętrzna
atrybucja
zewnętrzna
-
-
atrybucja
zewnętrzna
atrybucja
wewnętrzna
Równoważenie struktur
poznawczych
Stosunek do
mówiącego
Ocena faktu przez
mówiącego
Nasza ocena faktu
+
+
+
+
+
-
+
-
-
+
-
+
-
+
+
-
+
-
-
-
-
-
-
+
Dysonans poznawczy powstaje przy nieparzystej liczbie
minusów
Asymilacja i
kontrastowanie
++
++
++
+/-
+/-
+/-
+/-
- -
-
-
-
-
Teoria skutecznej decyzji
(Icek Ajzen)
decyzja
przekonan
ia
normy
społeczne
komunikat
Relewantnymi komponentami sytuacji
perswazyjnej są:
1) motywacja (zasada korzyści)
2) sympatia
3) atrybucja
4) równoważenie struktur poznawczych
5) asymilacja i kontrastowanie
6) mechanizm konsekwencji
7) mechanizm konformizmu
8) reaktancja (obrona opcji ograniczanej)
9) teoria skutecznej decyzji
10) rama perswazyjna
Komponenty sytuacji komunikacyjnej mają charakter
wspomagający argumentację aksjologiczną,
wzmacniają albo osłabiają czynniki efektu
perswazyjnego
koniec
Centrum ideacyjnym sytuacji perswazyjnej jest
obiekt perswazji i przypisana mu standardowo
wartość – w sensie umieszczenia go na skali ocen,
zaliczenie do klasy.
Na przykład gdy X mówi, że Y kłamie to tym samym
zalicza Y do klasy obiektów: kłamcy (cały czas
pozostając jeszcze w obrębie sensów ideacyjnych),
ale równocześnie tym wypowiedzeniem wyraża swój
stosunek do Y – potępienie, przenosząc wypowiedź
na poziom interakcyjny i uruchamiając wszystkie
elementy sytuacji interakcyjnej, towarzyszącej
aktom emotywno-oceniającym.
Jeśli nie powstaje warunek obligatoryjności
Jeśli nie powstaje warunek obligatoryjności
akceptacji opinii, to nie jesteśmy w sytuacji
akceptacji opinii, to nie jesteśmy w sytuacji
komunikacyjnej interakcji – pozostajemy
komunikacyjnej interakcji – pozostajemy
wówczas w sytuacji komunikacyjnej ideacji
wówczas w sytuacji komunikacyjnej ideacji
Schemat interakcyjnej sytuacji perswazyjnej można
przedstawić ze strony nadawcy i ze strony odbiorcy.
Schemat nadawcy:
Formułuję opinię (+/-) w stosunku do obiektu perswazji
x wyrażając równocześnie swój stosunek emocjonalny,
spodziewam się, że mój sąd kwalifikujący obiekt x nie
będzie sprzeczny ze znaną mi postawą odbiorcy i
moja opinia zostanie zaakceptowana
Schemat odbiorcy:
Nadawca formułuje opinię (+/-) w stosunku do obiektu
perswazji x i wyraża swój stosunek emocjonalny do
tego obiektu, mój stosunek do obiektu perswazji różni
się / nie różni się od stosunku nadawcy, więc nie
akceptuję / akceptuję opinię nadawcy
W przypadku akceptacji opinii nadawcy akt perswazyjny
przebiega bezkonfliktowo, natomiast w przypadku
nieakceptacji powoduje konflikt z podstawową zasadą
kooperacji (solidarności uczuć) i zmusza
interlokutorów do dalszej negocjacji aksjologicznej
Sytuacja komunikacyjna w
dyskursie
Komunikacyjna sytuacja dyskursywna jest zależna
od:
(1)stosunku ról społecznych interlokutorów;
(2)od celów komunikacyjnych nadawcy.
Istotą zmiany sytuacji dyskursywnej nie jest
zmiana schematu interakcyjnego, lecz
zmiana ważności jego komponentów.
Np. sposób nakłaniania zależy od pełnionej roli
społecznej (nadrzędna – polecenie, rozkaz;
podrzędna – prośba itd.)
Sytuacja komunikacyjna w
dyskursie
Style komunikacyjne całkowicie zależą od celów
komunikacyjnych.
Styl potoczny
– zakłada równorzędność ról społecznych;
celem jest: organizacja wspólnych działań – pierwotna funkcja języka;
charakteryzuje go duża emocjonalność;
Styl naukowy
– również zakłada równorzędność ról społecznych;
celem jest: poszukiwanie zobiektywizowanej prawdy;
charakteryzuje go bezosobowość;
Styl urzędowy
– zakłada ściśle określone role społeczne;
celem jest: regulacja stosunków prawnych między uczestnikami
procesu prawnego;
charakteryzuje go określona konwencja stosunków prawnych,
bezosobowość;
Styl publicystyczny
– zakłada nadrzędną rolę nadawcy;
celem jest: perswazja;
charakteryzuje go subiektywizm czyli przewaga aktów perswazyjnych,
Komunikacja niemerytoryczna
(rozrywkowa, ludyczna, estetyczna
itd.) – zakłada nadrzędną rolę nadawcy,
celem jest: przeżycie estetyczne
Komunikacja medialna
NADAWCA
ODBIORCA
ADRESAT
Komunikacja społeczna /
międzygrupowa
REDAKTOR
GOŚCIE
1
2
3
n
ODBIORCY
ADRESACI
n
1
3
2