Poród w położeniu

miednicowym.

Lek. med. Agnieszka Konieczna
II Katedra i Klinika Ginekologii,
Położnictwa i Neonatologii AM we
Wrocławiu

Położenie miednicowe:



Częstość występowania- 4-5%
wszystkich porodów.



Oś długa płodu wzdłuż linii kręgosłupa
matki- położenie podłużne.



Częścią przodującą może być:

1.

miednica płodu,

2.

miednica wraz ze stópkami,

3.

jedna lub obie kończyny dolne.

Odmiany położeń
miednicowych



Położenie miednicowe
zupełne- częścią
przodującą są pośladki i
stópki.
Kończyny dolne są zgięte w
stawach biodrowych i
kolanowych.



Położenie miednicowe
niezupełne.

Położenie miednicowe
niezupełne.



Ułożenie pośladkowe- częścią przodującą są
pośladki, a nóżki całkowicie zgięte w
stawach biodrowych i wyprostowane w
stawach kolanowych.

Położenie miednicowe
niezupełne.



Ułożenie stópkowe
zupełne: przodują
obie stópki.



Ułożenie stópkowe
niezupełne: przoduje
jedna stópka.



Ułożenie kolankowe
(rzadko): zupełne i
niezupełne.

Ustalenie rozpoznania:



Badanie zewnętrzne:
3 i 4 chwyt Leopolda- część przodująca jest
mniejsza od główki, jest mniej twarda, ma
nierównomierny kształt, nie balotuje jak główka.



Badanie wewnętrzne:
nierówna, miękka część płodu, brak szwów, brak
ciemiączek.



Badanie USG- pewne rozpoznanie.

Ułożenie stópkowe-
rozpoznanie:



Wyraźny kąt przy przejściu z goleni
na stópkę.



Palce stópek są krótsze,
podobnej długości.



Odwodzenie kciuka.

Przodowanie rączki - położenie poprzeczne poród siłami
natury niemożliwy!

Przyczyny położenia
miednicowego:



Ciąża niedonoszona:

•

25% - położenie miednicowe w badaniu ciężarnych

między 28 -32 hbd.

•

1/3 wszystkich dzieci urodzonych z położenia

miednicowego stanowią wcześniaki.



Wady rozwojowe płodu:

•

wodogłowie

•

bezczaszkowiec

•

guzy płodu uniemożliwiające wstawianie się główki.



Przyczyny maciczne:

•

wiotka macica wieloródek

•

wady macicy: jednorożna, dwurożna, częściowo

przegrodzona.

•

mięśniaki macicy.

Przyczyny położenia
miednicowego:



Nieprawidłowa ilość wód płodowych

•

wielowodzie- zwiększona ruchomość płodu utrudnia
wstawienie się główki.

•

małowodzie- wykluczony obrót samoistny.



Ciąża mnoga.



Łożysko przodujące.



Guzy miednicy mniejszej.

Mechanizm porodowy-
ułożenie pośladkowe.

1.

Wejście pośladków do wchodu i
zstępowanie aż do dna miednicy.

2.

Pokonywanie zagięcia kanału rodnego i
poród pośladków.

3.

Poród tułowia.

4.

Poród barków.

5.

Poród główki.

Wejście pośladków do
wchodu i zstępowanie aż do
dna miednicy.



Pośladki wstawiają się do wchodu miednicy
linią międzykrętarzową w wymiar skośny
miednicy.



W dnie miednicy linia międzykrętarzowa
rotuje z wymiaru skośnego do prostego
miednicy.

Pokonywanie zagięcia kanału
rodnego i poród pośladków.



Aby pokonać zagięcie kanału rodnego
kręgosłup płodu musi zgiąć się do boku.



Przednie biodro opiera się o łuk łonowy-
punkt podparcia ( wokół, którego obraca
się biodro tylne).



W szparze sromowej ukazuje się najpierw
przedni pośladek, następnie tylny.



Tylny pośladek rodzi się jako pierwszy,
następnie przedni, i na końcu biodro
przednie.

Poród tułowia.



Tułów rodzi się z silnie bocznie
przygiętym kręgosłupem piersiowo –
lędźwiowym.



W momencie urodzenia nóżek rotuje do
przodu.



Pośladki i urodzona część tułowia są
skierowano stromo do góry
( przedłużenie osi miednicy).

Poród barków.



Barki wstawiają się wymiarem
międzybarkowym w wymiar prosty
miednicy.



Jeżeli poród przebiega samiostnie
najpierw rodzi się bark przedni
(skierowany do spojenia łonowego),
następnie tylny.

Poród główki.



Główka wstawia się do wchodu miednicy, kiedy bark
przedni urodzi się po dolny kąt łopatki.



Szew strzałkowy we wchodzie jest w wymiarze
poprzecznym, w próżni w wymiarze skośnym, w dnie w
wymiarze poprzecznym.



Punktem podparcia- granica owłosionej skóry głowy.



Po kroczu wytaczają się: bródka, usta, nos, czółko,
wierzchołek główki, potylica.

Prowadzenie porodu:



Faza I- wyczekiwanie do czasu
urodzenia przedniego barku po dolny
kąt łopatki.



Faza II-

•

grozi ostre niedotlenienie- ucisk pępowiny.

•

3- 5 min na udzielenie pomocy ręcznej.

•

u wieloródek można wyczekać do
następnego skurczu - rączki, barki i główka
mogą urodzić się samoistnie.

Pomoc ręczna:

uwolnienie rączek

rodzenie barków i główki.



Pomoc ręczna sposobem Brachta.



Uwolnienie rączek sposobem Mullera.



Uwolnienie rączek sposobem Lovseta.



Uwolnienie rączek sposobem
klasycznym.



Pomoc ręczna sposobem Veita-
Smelliego.

Pomoc ręczna sposobem
Brachta.



Po urodzeniu się pępka płodu.



Poród rączek, barków i główki

podczas jednego ruchu.



Pośladki płodu obiema rękami

obejmuje się chwytem

opasującym, uda się

przyciskane kciukami do

brzuszka. Pozostałe palce na

okolicy krzyżowo- lędźwiowej.



Zadanie położnika- chwycić

płód i nadać mu odpowiedni

kierunek.



Ucisk z góry na macicę,

obecnie ucisk zastępuje

podanie 5j oxytocyny.

Uwolnienie rączek sposobem
Mullera.



Uwolnienie rączek rozpoczyna się po

urodzeniu dolnego kąta przedniej

łopatki.



Ucisk z góry, nacięcie krocza.



Uwolnienie rączki przedniej
Mocne uchwycenie miednicy płodu

(kciuki równolegle na pośladkach, palce

obu rąk obejmują uda).
Należy ciągnąć skosem ku dołowi aż

ukaże się przedni bark i rączka.



Uwolnienie rączki tylnej
Tułów przemieszcza się skosem ku górze.



Po uwolnieniu rączek urodzenie

następującej główki- pomoc ręczna

sposobem Veita- Smelliego.

Uwolnienie rączek sposobem
Lovseta.



Uwolnienie rączek rozpoczyna się

po urodzeniu dolnego kąta

przedniej łopatki.



Ucisk z góry, nacięcie krocza.



Uwolnienie rączki tylnej:

uchwycenie miednicy płodu

(kciuki równolegle na pośladkach,

palce obu rąk obejmują uda).
Pociąganie płodu w dół i ruchem

śrubowym obracanie o 180st.

(ustawienie I- zgodnie z ruchem

wskazówek zegara).



Uwolnienie rączki przedniej- tym

samym ruchem w drugą stronę.



Po uwolnieniu rączek urodzenie

następującej główki- pomoc

ręczna sposobem Veita-

Smelliego.

Uwolnienie rączek sposobem
klasycznym.



Uwolnienie rączek rozpoczyna się po urodzeniu dolnego kąta

przedniej łopatki.



Ucisk z góry, nacięcie krocza.



Chwyt za stópki w okolicy kostek i silne pociąganie ku dołowi.



Silne przemieszczenie stópek płodu w kierunku pachwiny

matki .



Jako pierwsza wydobyta rączka tylna znajdująca się w

zagłębieniu krzyżowym, po wcześniejszym unieruchomieniu

barku.



Po uwolnieniu rączki tylnej obrót przerywanymi ruchami w celu

sprowadzenia rączki przedniej do zagłębienia krzyżowego.



Uwolnienie rączki przedniej.



Po uwolnieniu rączek urodzenie następującej główki- pomoc

ręczna sposobem Veita- Smelliego.



Preferowana jest pomoc sposobem
Brachta.



W razie nieskuteczności uwolnienie
rączek sposobem Mullera lub Lovseta.



Gdy wszystko zawodzi uwolnienie
rączek sposobem klasycznym.

Pomoc ręczna sposobem Veita-
Smelliego.



Po urodzeniu barków główka ustawiona jest

skośnie.



Do pochwy wprowadza się rękę odpowiadającą

brzusznej stronie płodu. Płód ułożony na

przedramieniu w „pozycji jeźdźca”. Palec

wskazujący tej ręki wprowadza się do ust płodu.

Pomoc ręczna sposobem Veita-
Smelliego.



Ręka zewnętrzna ujmuje barki widełkowato do

góry.



Ręką wewnętrzną należy zwrócić główkę do

wymiaru prostego (usta muszą być zwrócone do

tyłu). Przygięcie brody do klatki piersiowej.



Pociąganie energiczne płodu
ku dołowi aż do ukazania
granicy skóry owłosionej karku,
wtedy ręka na której leży płód
bardzo wolno jest unoszona
w kierunku spojenia łonowego.

Wskazania do cięcia
cesarskiego w położeniu
miednicowym:



Zwężona miednica (także w niewielkim stopniu).



Wypadnięcie pępowiny.



Łożysko przodujące.



Poród przedwczesny.



Masa płodu < 1800g, > 3500g.



Położenie stópkowe zupełne.



Duża głowa płodu.



Niedojrzała szyjka macicy, przedwczesne

odpłynięcie wód płodowych.



Hipotrofia.



Położenie pośladkowe u pierwiastki.