ROLA MEDIÓW W PROMOCJI
ZDROWIA
Media mają wielką siłę
oddziaływania społecznego.
Statystyczny obywatel nowoczesnego
społeczeństwa poświęca mediom
ok. 3-5 godzin dziennie. Jest to
trzecia, po pracy i śnie, pozycja
podziale dobowym czasu.
Media przyczyniają się m.in. do:
• zmiany nastrojów społeczeństwa,
• poszerzania wiedzy,
• wpływu na przekonania,
• sposobu zachowania,
• a nawet sposobu styl życia.
Poprzez swoje oddziaływania, mogą uczyć swoich
odbiorców, jak łagodzić i uspokajać niepokoje, lęki,
zmartwienia czy frustracje, wynikające ze
spotykających nas sytuacji życiowych.
Przedstawiając podobne problemy, dotykające innych
ludzi, mogą zmniejszać poczucie winy, wstydu, czy
wręcz
rozwiewać określone niepokoje.
POZYTYWNY WPŁYW MEDIÓW
NA PROMOWANIE ZDROWIA
Pomoc promotorom zdrowia w przekazywaniu
podstawowej wiedzy na temat kampanii
prozdrowotnych, np. „białe niedziele”, czyli
bezpłatne badania profilaktyczne w
małych miastach czy wsiach, mammografia,
badanie ciśnienia, sprawdzanie poziomu cukru itp.
Felietony czy rubryki z poradami w gazetach,
dostarczają szerokiej wiedzy o zdrowiu i
chorobach.
W radiu i telewizji emitowane są programy
zdrowotne, sportowe, poświęcone diecie itp.
Reportaże przybliżają odbiorcy sferę uczuć i
odczuć drugiego człowieka. Uczą empatii, a także
pozwalają spojrzeć na własne trudności życiowe
jak na coś, co dotyka wszystkich ludzi.
Ważną rolę spełniają medialne kampanie
społeczne. Dotyczą one profilaktyki zdrowotnej,
walki z chorobami, przeciwdziałania chorobom,
uzależnieniom, a także ochrony praw człowieka i
walki z nietolerancją.
Najsilniejsze
oddziaływanie
edukacyjne mają
wzorce zachowań,
do których w
swoim życiu
odwołują się
odbiorcy.
Przykładowo:
Przedstawiciele trzech największych polskich
telewizji: TVP, TVN i Polsat, w 2005 roku podjęli
decyzję o promowaniu niepalenia.
I dlatego w serialach z najwyższą oglądalnością
(„Klan”, „Na dobre i na złe”, „Rodzina zastępcza”,
„Na Wspolnej”, „Kasia i Tomek”, „Plebania”,
„Złotopolscy” czy „Miodowe lata” oraz „Samo
życie”) wszyscy bohaterowie są niepalący.
Twórcy seriali mają świadomość swojego
oddziaływania na widzów i wykorzystują to
niejednokrotnie dla realizacji pozytywnych idei, np.
w dziedzinie profilaktyki raka piersi („Klan”).
W większości odcinków pojawiają się odniesienia do
ważnych kampanii społecznych, trudnych do
rozwiązania problemów życiowych, a także
nakreślane są wzorce właściwych zachowań, np.
wobec dzieci z zespołem Downa („Klan”),
niepełnosprawnych („Klan”, „Samo
życie”), chorych na przewlekłe choroby („Klan”).
Media oddziałują również w sposób bezpośredni,
poprzez kampanie prozdrowotne.
Na przykład:
W 2002 roku znaczące na rynku prasowym, gazety
(„Gazeta Wyborcza”, „Trybuna”, „Super Ekspres”,
„Chłopska droga”) połączyły swoje siły w
promowaniu zdrowego odżywiania, w akcji pt. „Pięć
razy dziennie warzywa i owoce”. Oprócz diety
podejmowano ważne i trudne tematy związane z
odżywianiem, takie jak bulimia czy anoreksja.
W 2005 roku w polskich telewizjach pojawiła się
kampania Reality Quitting „Rzuciłam, bo
przykleiłam NiQuitin!”. Ta sama akcja
przeprowadzona w Wielkiej Brytanii w 2004 roku
odniosła olbrzymi sukces.
Między wrześniem a grudniem 2006 r. odbyła się
ogólnopolska medialna kampania społeczna w
zakresie profilaktyki HIV/AIDS, której głównym
celem było promowanie wartości rodzinnych w
kontekście zapobiegania rozprzestrzenianiu się
zakażeń HIV.
CIEMNA STRONA
ODDZIAŁYWANIA MEDIÓW
Reklamy leków i żywności, w tym także dla dzieci.
W mediach pojawia się wizerunek człowieka, który
bez pomocy fachowców (lekarzy) może zająć się
swoim zdrowiem. Niektóre reklamy wykorzystują
wizerunek człowieka w białym fartuchu,
zachęcającego do stosowania określonych
preparatów lub urządzeń, czasami nawet z
tekstami sugerującymi, że jest to „doktor”.
Kolejne negatywne oddziaływania mediów, wiążą się
z tzw. zjawiskami „idola i gwiazdy” mediów. Ich
ryzykowne zachowania zdrowotne (używanie
narkotyków, nadużywanie alkoholu, nadmierna
prędkość jazdy samochodem, rozwiązłość seksualna)
nagłaśniane przez środki masowego przekazu, mają
bardzo duży wpływ na osobowość odbiorców,
szczególnie młodych.
Agresja prezentowana w mediach (filmach, bajkach,
grach komputerowych, ale także w programach
informacyjnych i publicystycznych itp.)
Różnorodność medialnych metod wpływu, a także
ich pozytywny lub negatywny skutek, dzieli
specjalistów w ocenie skuteczności mediów w
promocji zdrowia.
Tones i G. Tilford przedstawili ogólne zasady braku
takiej
skuteczności mass mediów:
1. Nie można poprzez media
przekazywać złożonych
informacji, ponieważ nie
będą one zrozumiałe dla
odbiorcy zdrowotnego,
np. współoddziaływanie
czynników ryzyka w
przewlekłych
obturacyjnych chorobach
płuc.
2. Media nie mogą szybko
i łatwo nauczyć ludzi
skomplikowanych metod
profilaktycznych –
np. samodzielnego badania
węzłów chłonnych
– lub nauczyć umiejętności
współdziałania społecznego,
np. zachowań asertywnych.
3. Nie wywołują one zmiany
podejścia ludzi o ściśle
ustalonych poglądach,
ani nie zapewniają
potrzebnego wsparcia
tym, którzy mają
motywacje do zmiany
swojego zachowania,
ale których fizyczne
i społeczne warunki
życia sprawiają, że jest to
bardzo trudne.
Z kolei S. Lefebre uważa, że media mogą dostarczyć
praktycznych narzędzi i metod, przy pomocy których
ludzie są w stanie osiągnąć zdrowie. Wystarczy
zapewnić dostęp do pełnej informacji, edukacji
zdrowotnej oraz zagwarantować finansowanie tych
działań. Wiedza i umiejętność utrzymywania zdrowia
pozwolą na dokonanie świadomego wyboru
indywidualnych zachowań prozdrowotnych.
Promocja zdrowia opiera się przede wszystkim na
edukacji, a szeroko pojęta edukacja społeczna
wymaga działań na rożnych płaszczyznach.
Zmiana stylu życia na prozdrowotny wymaga
ogromnej pracy, cierpliwości, czasu i wiedzy.
Dlatego niezależnie od tego, czy korzystając z
mediów wpłyniemy na prozdrowotną zmianę
postawy kilku, kilkunastu czy kilkudziesięciu ludzi,
zawsze warto podejmować wysiłek.