Natalia Jaworska
Jacek Karaś
Środkiem do osiągnięcia pokoju
Dysharmonią ładu
Platon
Platon
Definicja wojny
Czy wojna jest potrzebna państwu?
Wojna jako środek do zapewnienia pokoju
Platon
Arystoteles
Środkiem do osiągnięcia pokoju
Środkiem do osiągnięcia
pokoju( Poprzez coś złego do
czegoś najlepszego)
Rozszerzenie terytorium
własnego państwam
Nie jest celem samym w sobie
Wojna to zdobywanie własności,
ale w zasadzie tylko od tych
którzy natury do służby
stworzeni, nie chcą się do niej
nagiąć.
Wojna nie jest celem samym w
sobie
Niezrozumienie istoty sprawiedliwości – źródło
wojen wewnętrznych
Przeludenienie – ekspansywne działania polis
w poszukiwaniu terytorium – wojna
zewnętrzna
Wojny są wynikiem nieokiełznanych żądz
jednostki
Platon
Platon
Kto chce wojny? Tyran, barbarzyńca, nędznik
Natura człowieka
Chęć zapewnienia pokoju
Rodzaje wojen: wojna sprawiedliwa, wojna
niesprawiedliwa, wojna obronna, wojna
agresywna
Platon
Arystoteles
Wojny wewnętrzne –
zaburzenie
sprawiedliwości
Rodzaje: sprawiedliwa,
niesprawiedliwa, obronna,
agresywna
Wojny zewnętrze –
przyczyny rozwojowo-
ekonomiczne
Natura człowieka
Tyran a dobry
prawodawca
Wywoływana przez
tyrana, nędznika,
barbarzyńcę
Chęć zapewnienia pokoju
Chęć zapewnienia pokoju
Wrogiem barbarzyńca
Wrogiem może być także
Grek
Odrębna klasa strażników w polis
Wyższość kultury sportowo-wojennej
Przygotowywanie od dziecka do wojny
Platon
Platon
Wczesne przyzwyczajanie do wojny dzieci
Wychowanie wojskowe jest nieodzownym warunkiem
istnienia każdego państwa , z tym istotnym zastrzeżeniem,
że nie może być ono traktowane jako cel sam w sobie
Kultura fizyczna na równi z umysłową (kalos
kagathos)
Działalność urzędników wojskowych (strategów) jest
ważna także w trakcie pokoju
Konieczne jest dobre prawo
O wojnie decyduje czynnik obradujący
Architektura wojenna, innowacyjność technologii
wojskowych
Platon
Arystoteles
kultura wojskowa
przewagą
Równowaga pomiędzy
kulturą fizyczną a
umysłową
Przygotowanie do wojny
od dziecka
Ważne wychowanie
dzieci
Klasa Strażników
Nie ma odrębnej klasy.
Każdy może pełnić kilka
ról
Skupienie się na strategii Dużo miejsca poświęca
praktycznym
przygotowaniom do
wojny
Humanitaryzm
Potępienie brania do niewoli Hellenów
Zakaz grabieży innych polis
Ciężkozbrojni kręgosłupem armii
Platon
Platon
Jazda stanowi o sile i przewadze w wojnie,
ciężkozbrojna piechota bez odpowiedniej
taktyki jest bowiem nieużyteczna.
Cztery są rodzaje broni mające w wojnie
znaczenie: jeźdźcy, ciężkozbrojni, lekkozbrojni,
marynarze.
P
P
rowadzenie wojny
rowadzenie wojny
Platon
Arystoteles
Humanitaryzm
Nie podnosi bezpośrednio tej
kwestii. Można wnioskować o
umiarze (aurea mediocritas –
złoty środek)
Potępienie brania Hellenów do
niewoli
Grecy też mogą być
„normalnymi” wrogami
Potępienie grabieży polis
Piechota podstawą armii
Jazda świadczy o sile armii
Pokój i harmonia stanem naturalnym
pomiędzy greckimi polis
Permanentny stan wojny pomiędzy
niehelleńskimi ludami (Kleinias w Prawa
„choćby jej nawet nie wypowiadało”)
Platon
Platon
Wojny i podboje nie są celem państwa, choć
państwo musi być i na wojny przygotowane
Wojownicze państwa utrzymują się tak długo, jak
długo prowadzą wojny, a giną, gdy panowanie
zdobędą.
Czy wojna jest pożyteczna?
Nieustające zagrożenie ze strony barbarzyńców
Cel wojny i ś
Cel wojny i ś
rodowisko
rodowisko
„międzynarodowe”
„międzynarodowe”
Platon
Arystoteles
Zapewnienie pokoju
Wojny i podboje nie są
celem państwa
Pokój i harmonia
greckimi polis
Państwa „wojenne”
upadają w warunkach
pokoju
„zapobieganie
gnuśności”
Permenentna wojna z
barbarzyńcami
Permenentna wojna z
barbarzyńcami
Wojna środkiem do osiągnięcia pokoju
Racjonalne przyczyny wojny zewnętrznej
Wojna nie jest celem samym w sobie
Odpowiednie przygotowanie polis do wojny
Permanentość stanu zagożenia ze strony
niegreckich plemion
Różne postrzeganie Greków w walce zbrojnej
Odmienne przyczyny wojen zewnętrzych
(ekspansywnych)
Klasa Strażników a siły zbrojne
Rola społeczństwa w wojnie
Platon: skupienie się na strategii. Arystoteles:
dodatkowe skupienie się na poziomie
taktycznym.
Drogi i bezdroża filozifii pokoju. J. Bogrosz,
Warszawa 1989
Historia filozofii. Tom I: Grecja i Rzym. F.
Coplestone, Warszawa 2000
Państwo.Platon. Kęty 2003
Prawa. Platon. Kęty 2003
Polityka. Arystoteles. Warszawa 2005