Pacyfizm
jako ruch społeczny
Autor: Małgorzata Lasia
Pojęcie pacyfizmu
Nazwę „pacyfizm" zaproponował Francuz E. Arnaud, ale
upowszechnił ją Niemiec A.H. Fried w artykule Przyjaźń,
federalizm lub pacyfizm (1901)
Analiza pojęcia pacyfizm wykazuje, że idea pokoju splotła się
w nim nierozłącznie z ideą wojny
Początek XIX w. powstają pierwsze organizacje
pacyfistyczne, idee pacyfizmu nie odgrywały większej roli
politycznej pozostając postulatami religijnymi, filozoficznymi
Pacyfizm jako ideologia polityczna i doktryna polityczna
pojawił się wówczas kiedy idee zaczęły znajdować realna
siłą w organizacjach. Wiek XIX i XX upływały pod znakiem
zmęczenia wielkim wojnami, hasła pokojowe były coraz
popularniejsze znajdowały one również coraz silniejsze
oparcie w edukacji wychowaniu i propagandzie. Powstało
prawodawstwo i sądownictwo międzynarodowe stojące w
obronie pokoju.
Źródła i rozwój
Hezjod (grec) – Teogonia , prace i dnie – przeciwstawiał
ideę pokoju idei wojny, pokój sprzyja spokojnej pracy na
roli, łagodzi obyczaje, kształtuje przyjaźń a wojna samo
zło
Heraklit z Efezu – ukazał dialektykę wojny i pokoju jako
jedność w której ścierają się przeciwieństwa
Platon – Państwo i Prawa- odrzucał wojny bratobójcze,
dopuszczał wojny obronne , zalecał unikanie
unicestwienia wrogów
Arystoteles – ograniczał dopuszczalność wojny w
sytuacji konieczności, obrony niepodległości
Stoicy – marzyli o wiecznym pokoju jako „życiu zgodnym
z naturą”
Źródła i rozwój
Amfiktionie – federacyjne związki państw miast, mające na
celu utrzymanie pokoju w oznaczonym regionie,
obowiązujący wszystkich pokój boży( tregua dei) trwał ściśle
w określonym czasie,
Grecy stworzyli również ideę konferencji międzynarodowych,
Perykles zaproponował taką konferencje w 488 r pne którą
zrealizował filip II w 338r pne
Rzymianie – ujmowali ideę pokoju w normy instytucyjne i
prawne
- kolegia kapłańskie – rozwiązujące konflikty między
plemionami
- sądy polubowne – sędziowie z wyborów, rozstrzygały spory
o dobra materialne między Rzymianami a sąsiadami.
PAX Romana – idea „zbrojnego pokoju” na terytoriach
podbitych
Źródła i rozwój
Cyceron – rozróżniał WOJNY – sprawiedliwe i niesprawiedliwe,
ale też POKOJE – sprawiedliwe i niesprawiedliwe.
Uważał iż spory można rozwiązać za pomocą
argumentów( cecha ludzi) i przy pomocy siły (dzikie
zwierzęta), więc drugiego używać tylko wtedy gdy niemożna
użyć pierwszego.
Augustyn, biskup z Ipponu – pacyfista umiarkowany, gdyż
wojny służące realizacji planów boskich na ziemi uznawała
sprawiedliwe.
Tomasz z Akwinu – dzielił wojny na sprawiedliwe (w imię
celów Kościoła i za jego przyzwoleniem, wojny państw) i
niesprawiedliwe ( wszystkie inne wojny)
Pierre Dubois – prawnik, doradca króla Francji, dzieło
Odzyskanie Ziemi Święte, proponował utworzenie federacji
chrześcijańskich państw suwerennych z międzynarodowym
trybunałem rozjemczym
Źródła i rozwój
Dante Alighieri – miał odwagę proponować utworzenie
cesarstwa pokoju, osiągniętego dzięki rozdzieleniu władzy
świeckiej od władzy kościelnej i traktowanych odtąd na
zasadzie równorzędności.
Jerzy z Pobiebradu – król czeski – projekt związku
chrześcijańskich władców europejskich. Programowo
pomija w nim papieża i cesarza niemieckiego, zmierzając
do zachowania prymatu zasad narodowościowych.
Erazm z Rotterdamu – „apostoł pokoju", kojarzył trwałość
pokoju z misją chrześcijaństwa, uznając za słuszne jedynie
wojny obronne, pozostałe zaś konflikty pozostawiając
rozstrzygnięciu arbitrażu międzynarodowego.
Francesco Victoria- prawnik z Hiszpanii – w swobodnej
wymianie handlowej upatrywał główne źródło pokoju, był
przeciw wojnom kolonialnym.
Tomasz Morus i Tomasz Campanella – wojny obronne za
sprawiedliwe zaś wojny zaborcze za niesprawiedliwe
Źródła i rozwój
Henryk IV (król franc.) i Maximilian Sully (doradca) – plan
zmierzający do usunięcia przyczyn wojen religijnych :
równouprawnienie wyznań chrześcijaństwa, uporządkowanie
europejskich spraw terytorialnych, ustanowienie zasady
równowagi państw europejskich, powołanie Rady Generalnej
Europy rozstrzygającej spory międzynarodowe.
Mnich Cruce proponował objęcie tym planem Chin, Indii,
Persji, Etiopii.
Hugo Grotius – holenderski prawnik, „ ojciec prawa
narodów”, współcześnie zwanego międzynarodowym prawem
publicznym, dzieła „ O prawie wojny i pokoju”, polegał na
prawie natury przy usuwaniu przyczyn wojen. Które dzieli na
sprawiedliwe i niesprawiedliwe, słuszne i niesłuszne.
- 4 zasady prawa natury:
1) obowiązek dotrzymywania umów
2) zakaz naruszania cudzej własności
3) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej z własnej
winy
4)karalność przestępców
Źródła i rozwój
Jan Amos Komeński – przekonywał królów do
maksymy „przekuwanie armat na dzwony i
instrumenty muzyczne” rozbrzmiewające w
czasach „wieczystego pokoju”
Gottfried Wilhem Leibniz – filozof niemiecki –
tęsknił za przywróceniem supremacji świętego
Rzymu papieskiego przy arbitrażowym
rozstrzyganiu sporów między zwaśnionymi
państwami
Emmerich da Vattel – podzielił środki załatwiania
sporów na: dobrowolne (rokowania, kompromis,
mediacja) i przymusowe(retorsja, represalia)
Idea pokoju
- Pokój jest naczelną, przewodnią ideą równocześnie
najwyższą wartością pacyfizmu. Jest przeciwstawna
wojnie, lecz brak wojny jest niewystarczający dla
istnienia pokoju. Idea pokoju zakłada nadto jego
trwałość a nawet wieczność.
- Trwałość pokoju wynikać może ze współpracy między
państwami, poszanowani suwerenności, przyjaźni i
partnerskich stosunków międzynarodowych
- Prawo międzynarodowe definiuje pokój jako
uregulowane prawem współżycie i współdziałanie
państwa w atmosferze bezpieczeństwa
- W ujęciu statycznym pokój przejawia się w jego
trwaniu, zaś w ujęciu dynamicznym w ciągłym
umacnianiu
Idee Pacyfizmu
Idee Pacyfizmu
Idea wojny
- Wojna przejawia się w gwałtownym konflikcie zbrojnym
między zorganizowanymi społecznościami posługującymi się
siłą i przemocą.
- Pacyfizm dopuszcza w zasadzie wojnę psychologiczną,
ideologiczną, ekonomiczną, wespół określane mianem zimna
wojna. Odrzuca natomiast większość rodzajów wojen
militarnych.
- Dla pacyfizmu największą rolę odgrywa podział wojen na
dopuszczalne wojny sprawiedliwe bądź słuszne(przezorni
prowadzą wojnę dal pokoju) i odrzucane wojny niesprawiedliwe
bądź niesłuszne.
- Podobnie jak pokój również wojna od około drugiej połowy XIX
w. należy do zainteresowań prawa międzynarodowego
publicznego, ta gałąź oparty jest na zwyczajowym prawie
wojennym. Całkowity zakaz stosowania wojny został
potwierdzony przez Karate Narodów Zjednoczonych, dopuszcza
ona jednak ważny wyjątek od tej zasady przyznając każdemu
państwu prawo do samoobrony w przypadku napaści zbrojnej
Idee Pacyfizmu
Idea człowieka
- Człowiek pozostający w zgodzie z ideami
pacyfizmu nazywany jest pacyfista, dla
zachowania takiej zgodności zmuszony jest do
odrzucenia militaryzmu, imperializmu, rasizmu,
nacjonalizmu, socjalizmu jako ideologii
przyjmującej wojnę za główny środek realizacji
celów.
- Dysonans wewnętrzny obywatela który z jednej
strony walczy na wojnie jako prawdziwy obywatel,
a z drugiej jest pacyfistą. Wytłumaczenie może
stanowić jedynie koncepcja plastycznej natury
ludzkiej, podatnej zarówno na dobro, jak i zło.
Idee Pacyfizmu
Idea społeczeństwa
- jest to forma zespołowego współistnienia i
współdziałania jednostek, w świetle pacyfizmu jawi się w
dwóch formach
1. Pacyfistyczne Społeczeństwo obywatelskie – nie
potrzebuje dla zachowania pokoju pomocy ze strony
władzy państwowej
2. Pacyfistyczne Społeczeństwo polityczne – dzięki władzy
państwowej może realizować swoje pacyfistyczne cele
Najbardziej racjonalna wydaje się umiarkowana
koncepcja społeczeństwa pacyfistycznego , podkreślając
obustronne uzależnienia powiązania między człowiekiem
i społeczeństwem (harmonijne współżycie jednostek i
grup społecznych)
Idee Pacyfizmu
Idea prawa
- Wojna wyklucza prawo, (podczas wojny prawa milczą
Inter arms selent leges). Pacyfizm deklaruje ochronę życia
człowieka jako niezbędny warunek realizacji celów. W
swej ochronie życia ludzkiego pacyfizm bliski jest
ekologizmowi. Jednak ekologizm broni wszelkiego życia,
pacyfizm koncentruje uwagę na obronie życia ludzkiego.
- Pacyfizm odwołuje się do wszelkich form prawa
1) prawa natury – to przewaga siłowa powodująca agresje
człowieka nad człowiekiem ale zarówno powinności
moralne zachęcające do rezygnacji z tej przewagi.
2)Prawo zwyczajowe – jest mało skuteczne , potwierdziło
to nieskuteczność zwyczajowego prawa wojennego.
3)Prawo stanowione – ważne jest zwołasz
międzynarodowe prawo publiczne.
Idee Pacyfizmu
Idea państwa
- Z pacyfizmem godzą się te wszystkie koncepcje istoty
państwa, które podkreślają jego charakter organizatorski,
porządkujący, doskonalący, zwierzchni.
- Porzucają marksizm, który upatruje najskuteczniejszą
machina, organizację przemocy, narządzie klasy
panującej do niszczenia oporu przeciwników klasowych.
Sprzeczne z pacyfizmem są również koncepcje państwa
zawarte w doktrynach faszyzmu, nacjonalizmu, rasizmu.
- Anarchizm nie stwarza dla pacyfizmu problemów
wynikających z istnienia państwa, ale może budzić
zatroskanie o stan pokoju społecznego.
- pacyfizm przystaje na te funkcje państwa, które unikając
wojny utrwalają pokój. Ideałem pacyfizmu pozostaje
niezmiennie ustanowienie jednego państwa
ogólnoświatowego
Idee Pacyfizmu c.d.
Idea gospodarki
- Pacyfizm odnosi się krytycznie do tych modeli gospodarki,
które pobudzają walką tj.: kapitalizm wolnorynkowy
powiązany z kolonializmem jak również gospodarki
socjalistycznej
Idea zmiany
- zmiany nie mogą dokonywać się w oparciu o przemoc,
gwałt, rewolucje, wojnę i militaryzm.
- Strategia walki, uzgodniona z pacyfizmem zwana jest
wyrzeczeniem się przemocy ( nonviolence, Ghanki, M.L. King)
- nieposłuszeństwo obywatelskie – polega na
nieprzestrzeganiu praw uznanych przez obywateli za
niesprawiedliwe. „Słuchaj, patrz i milcz, jeśli chcesz żyć w
pokoju”
Nurty Pacyfizmu
Pacyfizm moralistyczny
Pacyfizm moralistyczny wyrósł
głównie z inspiracji myśli
chrześcijańskiej
- Odwołuje się do etycznych kryteriów
dobra i zła przy ocenie natury i
zachowań człowieka w odniesieniu do
wojny i pokoju. Oceny te, wysuwane z
religijnych i świeckich systemów
myślowych, służą ukazywaniu wojny
jako zła wynikającego z najgorszych
instynktów i demoralizacji człowieka.
Encyklika PACEM In TERRIS(1963)
traktuje pokój jako wartość
autonomiczną, wynikająca z porządku
naturalnego, która powinna być
szanowana przez całą ludzkość,
rozwiązując konflikty na drodze
rokowań.
- Świecki pacyfizm moralistyczny –
objawiona została zastąpiona
moralnością naturalną rozumu,
emocji, woli
Pacyfizm legalistyczny
- Wyrósł z dwóch przesłanek
1) Pierwsza wskazywała na rozumność
prawa natury jako negocjacje wojny i
aprobatę pokoju.
2) Druga natomiast polegała na
rozumowaniu przez analogię: skoro prawo
jest skuteczną podstawą pokojowego
porządku w miastach i państwach,
należałoby analogicznie dążyć do
rozciągnięcia jego panowania w celu
osiągnięcia trwałego pokoju na świat cały.
- Z koncepcjami prawno -naturalnymi
powiązane są ściśle propozycje
zabezpieczenia pokoju w oparciu o
założenia koncepcji umowy społecznej, na
podstawie dobrowolnych umów
pokojowych zawieranych między
suwerennymi państwami.
- Organizacyjno – instytucjonalne
gwarancje trwałego pokoju koncentrowały
się wokół idei federacyjnego państwa
ogólnoświatowego. Wzory federacji
mieszczą się w trzech grupach:
1)demokratycznego –uwzględniając głos
większości państw
2) dobrowolnego zjednoczenia państw
3) przymusowego zjednoczenia państw
Nurty Pacyfizmu c.d.
Pacyfizm polityczny
-
odwołuje się w swych dążeniach
pokojowych do bogatego i
zróżnicowanego arsenału środków
służących polityce. Początek od
Wielkiej Rewolucji Francuskiej
- monarchie absolutne obciąża
odpowiedzialność za wojny, zaś z
republikańskimi rządami
demokratycznymi wiąże się
nadzieja na trwały pokój. Nadzieje
upatrywano w wyznaczeniu granic
narodowych zgodnie z aspiracjami
poszczególnych narodów
posiadających własne państwo
eliminując spory terytorialne.
- Sprzeczności między ideą państw
narodowych a ideami pacyfizmu,
rysującymi się zwłaszcza wtedy,
gdy państwo narodowe stawia
sobie agresywne cele
nacjonalistyczne( nazizm,
socjalizm marksistowski)
Pacyfizm progresywny
- krzewił wiarę w samoczynne
nadejście pokoju światowego. Wiara
ta wynikała z oświeceniowego
przekonania o nieskończonym
postępie ludzkości, osiąganym
dzięki nieustannemu rozwojowi
umysłu ludzkiego.
- Z wiary tej i twórczych trendów
praktyki społecznej i politycznej
(imperium Napoleona, święte
Przymierze) wyrastał także
optymizm myśli liberalizmu,
dostrzegającego ścisłą korelację
między wzrostem prosperity i
dobrobytu a zanikaniem wojen i
utrwaleniem pokoju.
Wybrane ruchy
pacyfistyczne
Pacyfizm francuski i niemiecki
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Przedstawiciele francuskiego
pacyfizmu
Charles de Saint Pierre
- w dziele
Grand Dessein wieńczy historyczny
rozwój francuskich koncepcji idei
pokoju i otwiera rozwój współczesnego
pacyfizmu francuskiego
Jean Jacques Rousseau
– Opinia o
wiecznym pokoju(1782) – chwali
racjonalność myślową projektu
Pierre’a, ale wytykał mu naiwność
praktyczną, przede wszystkim
poleganie na pozornie uczciwych
wobec ludu intencjach władców
- upatrywał główną przyczynę wojen w
absolutnej niezawisłości państw, zaś
nadzieję wiecznego pokoju w
federacyjnej zalewności wzajemnej
-widział Europę jako rzeczywista
wspólnotę z własną religią, kodeksem
moralnym i obyczajowym oraz
wspólnymi prawami
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Jean Antoine de
Condorcet
(
1743-
1794),przedstawiciel pacyfizmu
progresywnego
-wspierał nadzieje pokojowego
współżycia narodów na
oświeceniowej koncepcji
ogólnego postępu
-zakładał, że postęp doprowadzi
do zaniku wojen a rozwój
wymiany handlowej, ukształtuje
solidarność międzyludzką, która
doprowadzi do pokoju
-hasło przewodnie pacyfizmu
progresywnego to „Postęp
przyniesie pokój, pokój
przyspieszy postęp’’
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Henri Gregoire (1750-1831),
ksiądz, członek Konwentu,
opracował Projekt deklaracji prawa
narodów.
Twierdził, że narody są z natury
suwerenne, interesy narodowe
powinny być na zasadzie
dobrowolności podporządkowane
interesom ludzkości. W czasach
pokoju ludzie powinni czynić sobie
możliwie najwięcej dobra, w
czasach wojny zaś możliwie jak
najmniej zła.
zakazywał tworzenia aliansów, lig i
koalicji w celu prowadzenia wojen
agresywnych.
dopuszczał jedynie wojny dla
obrony własnej suwerenności
narodowego państwa
zalecał tworzenie warunków do
negocjacji pokojowych podczas
wojny i nienaruszalność
podpisanych traktatów pokojowych
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Napoleon I
swój program polityczny
opierał na dążeniach
narodów do niepodległości
oraz pojowym ładzie
międzynarodowym
jego pomysły —
sfederowanych
narodów Europy —
stanowiły preludium do
ruchów
narodowościowych,
które wstrząsały
kontynentem niemal przez
całe XIX stulecie
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Claude Henri de Saint-
Simon
, w pracy O
reorganizacji społeczności
europejskiej (1814)
zmierzał do realizacji idei
federacji europejskiej,
opartej na władzy Wielkiego
Parlamentu
władza miałaby należeć do
parlamentów krajowych,
podporządkowanych władzy
Wielkiego Parlamentu
system ten miał
gwarantować trwanie
pokoju ogólnoeuropejskiego
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Charles de Gaulle
(1890-1970), rzecznik
integracji kontynentu
europejskiego z inicjatywy
Francji i w opozycji
zarówno do planów
radzieckich, jak i
amerykańskich
Integracja Europy, oparta
na zasadzie narodowej,
przeszła do historii myśli
politycznej pod nazwą
Europy Ojczyzn
rozciągającej się „od
Atlantyku
do Uralu"
Ruch pacyfistyczny we
Francji
Pierre Teilhard de Chardin (1881-
1955), autor m.in. dziel Fenomen
człoiuieka (1953) i Środowisko Boże
(1957), twórca koncepcji
ewolucjonizmu chrześcijańskiego
Starał się wykazać, że wszechświat,
w swym nieustannym rozwoju,
zmierza do społeczeństwa idealnego
obejmującego całą ludzkość.
Według niego „pokój trwały i
powszechny" jest możliwy do
osiągnięcia przez ludzkość pod
warunkiem powściągnięcia
„niebezpiecznego czynnika
wolności„
„wiara w pokój jest możliwa, jest
uzasadniona tylko w takim świecie,
gdzie panuje wiara w przyszłość,
wiara w człowieka".
W 1962 roku Kongregacja Świętego
Oficjum ogłosiła ostrzeżenie przed
błędami teilhardyzmu.
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
Christian Wolf
(1679-1754),
Prawa narodów naukowa
metoda pertraktacji
rozwinął w nich m.in.
koncepcję wielkiej wspólnoty
państw(cwitas maxima),
opartą na nakazach prawa
naturalnego
wspólnota miałaby stanowić
prawa wiążące zachowania
państw członkowskich
pokojowe stosunki między
członkami wspólnoty (ius
gentium pacitium) jako istota
naturalnego
międzynarodowego prawa
publicznego (ius gentium
wluntarium).
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
Kant (1724-
1804), autor dzieła O
wieczystym pokoju (1795)
ideał wieczystego pokoju,
opierał na przekonaniu,
że rygoryzm moralny,
połączony z
bezinteresowną dobrą
wolą, prowadzą do prawa
mogącego
zagwarantować pokojowe
współżycie narodów
Czysty rozum narzuca
człowiekowi kategoryczny
imperatyw pokoju i
odrzucenie sprzecznej z
nim wojny
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
Warunki utrzymania pokoju według Kanta
uzależnianie ważności traktatów pokojowych od
wyeliminowania z nich zalążków nowej wojny
wyeliminowanie przechodzenia jakiegokolwiek państwa
„pod moc lub panowanie innego państwa”;
po upływie określonego czasu od zawarcia pokoju
powinna być przeprowadzona całkowita demilitaryzacja;
państwo nie powinno zaciągać długów narodowych na
cele polityki zagranicznej;
zachowanie pełnej suwerenności państwa,
wykluczającej jakąkolwiek ingerencję w jego
wewnętrzne sprawy ze strony innego państwa;
w przypadku konieczności wojny należy ją prowadzić w
taki sposób, aby były możliwe pertraktacje pokojowe.
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
(1762-1814),
zakładał pełną
suwerenność rozumu
ludzkiego i
autonomiczność ludzkiej
woli
Marzył o ustanowieniu
„królestwa rozumu”
Doskonalenie moralne
jednostki ludzkiej oraz
współżycia społecznego na
szlakach do trwałego
pokoju przedkładał ponad
jakiekolwiek zjednoczenie
państw
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
Max Scheler
(1874-1928),
początkowo pochwalał idee
militaryzmu, aby stopniowo
dojść do przyjęcia koncepcji
pokoju wiecznego, zawartej w
jego pośmiertnie wydanej pracy
Idea pokoju i pacyfizmu (1931)
Twierdził, że wprawdzie
pacyfizm i militaryzm są
ekstremami, ale „kto nie jest
pacyfistą – nie musi być od razu
militarystą”
Wieczny pokój uznawał za
wartość bezwzględnie dobrą i
chociażby już z tego powodu
zasługującą na wieczne istnienie
Wyróżniał, i w ciekawy sposób
charakteryzował, następujące
rodzaje pacyfizmowi
chrześcijański, liberalny,
komunistyczny, imperialistyczny,
heroiczny i kulturowy.
Ruch pacyfistyczny w
Niemczech
Ocena nurtów pacyfistycznych według Scheler’a
Pacyfizm chrześcijański- półpacyfizm aprobujący pokój
jedynie gdy odpowiada on interesom Kościoła
Pacyfizm liberalny- redukcja wartości do płaskiego
materializmu utylitaryzmu oraz błędne upatrywanie
przyczyn wojen w konfliktach gospodarczych
Pacyfizmu komunistyczny to „tylko rozbrojenie burżuazji
i uzbrojenie proletariatu”, aby za cenę „morza krwi”
przelanej podczas rewolucji stwarzać „wielkie
niebezpieczeństwo dla pokoju” w całym świecie
Pacyfizm imperialistyczny to „dynamiczna reakcja na
bolszewicką rewolucję światową”
Pacyfizm heroiczny jako będący „nieporównywalnie
wspaniałą techniką duchową i psychiczną usuwania
wszelkiego zła i cierpienia
Porównanie pacyfizmu
francuskiego i niemieckiego
Pacyfizm francuski
oparty na idei pokoju
wspierał nadzieje pokojowego
współżycia narodów na
oświeceniowej koncepcji
ogólnego postępu
główną przyczynę wojen
upatrywał w niezawisłości państw
zakładał, że postęp doprowadzi
do zaniku wojen i przyniesie pokój
widział Europę jako rzeczywista
wspólnotę z własną religią,
kodeksem moralnym i
obyczajowym oraz wspólnymi
prawami
„wiara w pokój jest możliwa, jest
uzasadniona tylko w takim
świecie, gdzie panuje wiara w
przyszłość, wiara w człowieka"
Pacyfizm niemiecki
wyrosły z idei militaryzmu
pokojowe współżycie narodów
opierał na rygoryzmie moralnym
połączonym z bezinteresowną
dobrą wolą,
zakładał, że wprawdzie pacyfizm
i militaryzm są ekstremami, ale
„kto nie jest pacyfistą – nie musi
być od razu militarystą
czysty rozum narzuca
człowiekowi kategoryczny
imperatyw pokoju i odrzucenie
sprzecznej z nim wojny
rozwinął w nich m.in. koncepcję
wielkiej wspólnoty państw
opartą na nakazach prawa
naturalnego
zakładał pełną suwerenność
rozumu ludzkiego i
autonomiczność ludzkiej woli
Organizacje
pacyfistyczne
Cele i działania
Organizacje pacyfistyczne
Bractwo Pojednania (UK 1914, potem USA), od 1919
roku Międzynarodowe Bractwo Pojednania (IFOR)
na początku głównie protestanci i mennonici
celem jest stopniowe przekształcanie społeczeństw w
sposób pokojowy, by stworzyć „światowy ład oparty na
miłości”
określają się jako „sieć ludzi, którzy wierzą w siłę braku
przemocy, aby zmienić świat”,
wzorce destrukcji i dominacji są zastąpione przez
tworzenie i współpracę”
obecnie podejmuje różne działania dot. Konfliktów
etnicznych, rasowych, narodowych i religijnych, wiele
akcji w obronie praw człowieka i przeciw dyktaturom
(Filipiny 86’ pomoc w obaleniu dyktatury Marcosa)
Organizacje pacyfistyczne
Członkowie IFOR marzą o ładzie społecznym, gdzie
jednostki i grupy nie będą wykorzystywane na korzyść
innych jednostek lub grup
Działania to głównie szkolenia w zakresie analiz
społecznych i akcje bezpośredniej pomocy bez użycia
przemocy
Posiada status organizacji konsultacyjnej przy ReiS
(ECOSOC) ONZ
Organizacje pacyfistyczne
c.d.
Międzynarodówka Przeciwników Wojny (WRI)
Podstawę stanowią radykalne świeckie prądy przełomu
XIX i XX wieku. Najpierw Bractwo Przeciwników Poboru
(NCF) Od 1921 roku PACO (pokój w Esperanto), która była
stowarzyszeniem wielu organizacji anty poborowych, w
tym samym roku przyjęli nazwę WRI
ślubowanie: „Wojna jest zbrodnią przeciwko
człowieczeństwu dlatego z całą mocą postanawiamy nie
popierać wojny jakiegokolwiek rodzaju i walczyć o
usunięcie wszelkich przyczyn wojny”
Koncentrują się na sprzeciwie wobec pełnieniu
obowiązkowej służby wojskowej (na początku także
zastępczej, teraz już mniej)
Walka o liberalizacje ustawodawstwa w tej dziedzinie,
także pomoc więźniom skazanym za odmowę (obiektorzy)
głównie socjalizm, anarchizm i liberalizm w
radykalniejszym wydaniu
Organizacje pacyfistyczne
c.d.
Związek Pokojowego Ślubowania (PPU)
Przed I wojną światową 125 tys. członków, a w czasie
wojny kryzys, sami członkowie i przywódcy lądowali
często w więzieniach
obecnie jest to najważniejsza brytyjska sekcja WRI
w 1952 roku manifestacje obywatelskiego
nieposłuszeństwa przeciwko zbrojeniom nuklearnym
KWAKRZY
Międzynarodowe bractwo Przyjaciół (IAF) > 1917 rok
Religijne Stowarzyszenie Braci (200 tys.)
Friends Service Council (Londyn 1850)
organizacje angażują się w pomoc ofiarom wojny, w
powojenną odbudowę
Organizacje pacyfistyczne
kwakrzy otrzymali w 1947 roku pokojowego Nobla, właśnie
za udział w projektach odbudowy
od lat 50tych organizowane są spec. Nieoficjalne
konferencje dla dyplomatów a także młodych ludzi, którzy
zaangażowani są w życie polityczno społeczne w swoich
krajach – ma to pomóc w kształtowaniu wzajemnego
zrozumienia i działania w oparciu o dobrą wolę
tworzą trzon lobby rozbrojeniowego i pokojowego (ale nigdy
nie wiążą się z partiami politycznymi) – w Waszyngtonie od
1943 roku istnieje Komitet Przyjaciół ds. Legislacji
są pozarządową organizacją konsultacyjną przy ECOSOC
stałe przedstawicielstwa w Paryżu, Genewie i Nowym Jorku
istnieje współpraca z innymi kościołami („Nowe wezwanie do
Czynienia Pokoju”
Organizacje pacyfistyczne
dążą do redukcji napięć prowadzących do wojny i
przemocy w różnych krajach, w tym do przeciwdziałaniu
nędzy, jako jednemu ze źródeł napięć (pomoc
charytatywna ale i strukturalna)
starają się kształtować opinię publiczną
„Pokojowe Świadectwo’ swoisty manifest – należy
postępować według wewnętrznego przekonania
nakazane przez „światło tkwiące w człowieku”
w czasie wojen światowych kwakrzy przyjmowali
wszystkie możliwe opcje od służby czynnej po całkowitą
separację od wojny i wszystkiego co z nią związane.
są także słynni z akcji nie płacenia podatków w części
przeznaczanej na zbrojenia (sumę tę przeznaczają na
inne cele społeczne)
Akcje pacyfistyczne
IFOR, WRI i WILPE odegrały ważną rolę w
kampaniach przeciw wojnie w Wietnamie, akcje
bezpośrednie i obywatelskie nieposłuszeństwo
Amerykański IFOR odegrał główną rolę w
powstaniu Kongresu Równości Rasowej
(oczywiście działalność w celu zniesienia
segregacji)
WRL (Amerykańska Liga przeciwników Wojny)
główna sekcja WRI w USA prowadziła słynne
akcje obywatelskiego nieposłuszeństwa w
czasie wojny w Wietnamie – akcja „No Tax For
War”
Akcje pacyfistyczne
Kampanie przeciwko zbrojeniom nuklearnym- I fala
koncentracja na powstrzymaniu próbnych wybuchów
nuklearnych
w UK dążenie do jednostronnego rozbrojenia, pozbycia się
przez państwa europejskie potencjału nuklearnego
w USA w 1957 Komitet na rzecz Zdrowiej Polityki Nuklearnej
„Sane” (1958- 25tys. Ludzi i 130 lokalnych komitetów)
Akcja bez Używania Przemocy przeciw Broniom Nuklearnym
(DAC) – sporo pacyfistów, głównie organizacja akcji
bezpośrednich (wkraczano na tereny zastrzeżone dla prób
nuklearnych , pikietowanie i blokowanie gmachów i baz
należących do wojskowego sektora nuklearnego, próby
wpłynięcia jachtami na tereny morskich prób jądrowych;
skończył się to dla niektórych kilkumiesięcznymi karami
więzienia)
Akcje pacyfistyczne
Kampania Na Rzecz nuklearnego Rozbrojenia (CND)
1958 – najpierw umiarkowane działania ale od 1961 Komitet
100, który chce wprowadzenia masowych akcji
obywatelskiego nieposłuszeństwa. Współpraca z DAC
Demonstracje siedzące przez Ministerstwem Obrony i pod
parlamentem
W 1961 roku aresztowania przed „posiadówką’ na Trafalgar
Square (300 tys.)
Także demonstracje i blokady przez amerykańskimi bazami
wojskowymi w UK, gdzie miały stacjonować okręty atomowe
(Holy Loch)
Efektem tej serii był traktat o częściowym zakazie prób
nuklearnych (1963) i traktat o nieprzestrzeganiu broni
nuklearnej
Kampania ta jest charakterystycznym odbiciem
współczesnego życia społecznego i politycznego:
aktywizacja, masowość, chwilowość, wpływ na system
polityczny
Akcje pacyfistyczne
Kampania przeciw rozbrojeniom II fala
głównie ma na celu niedopuszczenie do
rozmieszczenia w Europie nowej broni
nuklearnej przez NATO, pogorszenie stosunków
Zachód-ZSRR + bomba neutronowa
celem jest Europa wolna od broni jądrowej
w USA postulat negocjacji w sprawie układu o
zamrożeniu arsenałów nuklearnych
grudzień 1983 (przed rozpoczęciem
rozmieszczania pocisków) Londyn 300-400 tys.
Rzym 600tys. Bruksela i Haga500tys. W
Holandii 15 minutowy strajk powszechny w
maju 1984 roku, 1982 w nowym Jorku ponad
milionowa manifestacja
Akcje pacyfistyczne
CND powiększa się do 100tys. członków (ok.. 3
tys. w 1979 roku)
W Niemczech partia Zielonych po raz pierwszy
uzyskuje reprezentację w parlamencie
Masowość: w różnych krajach w manifestacjach i
innych wzięło udział od 5 do 15 % dorosłej
ludności
Tak jak w pierwszej fali, blokowanie baz i instytucji
wojskowych (w UK „kampania Śnieżnej Kuli” 1984
rok – blokada 30 baz, blokady także w RFN)
Nowe metody drugiej fali to zakładanie obozowisk
w bezpośredniej bliskości baz wojskowych i
zwiększona aktywność feministek
Źródła
R. Tokarczyk, Współczesne doktryny
polityczne, Zakamycze 2005
W. Modzelewski, Pacyfizm. Wzory i
naśladowcy, Warszawa 2000
Wikipedia wolna encyklopedia