Teoria zachowania
konsumenta
Mikroekonomia
Wykład 4.
Podstawowe założenia
Celem działalności konsumenta jest
maksymalizacja użyteczności
(satysfakcji) czerpanej ze spożycia
koszyka dóbr oraz z czasu wolnego.
Osiągnięcie celu poprzez:
Wybór struktury konsumpcji bieżącej
Wybór ilości czasu pracy i czasu wolnego
Optymalizacja konsumpcji w czasie, czyli podejmowania
decyzji o wielkości oszczędności
Podstawowe założenia c.d.
Założenie racjonalności konsumenta
Konsument przejawia określone potrzeby (potrafi
je określić)
Konsument potrafi wartościować swoje potrzeby
Konsument dokonuje swoich wyborów, by
maksymalizować użyteczność (własną
satysfakcję, zadowolenie)
Wątpliwości dotyczące suwerenności konsumenta –
hipermarkety, kampanie reklamowe
Badanie zachowania konsumentów
Teoria użyteczności krańcowej –
(Hermann Heinrich Gossen 1810-1858)
-
możliwość mierzenia użyteczności
Teoria krzywych obojętności –
(teoria
porządkowa)
– konsument zdolny
jedynie do uszeregowania dóbr
według swoich preferencji
Teoria użyteczności krańcowej
Teoria wprowadzona do kanonu
ekonomii przez neoklasyków (m.in.
W.S. Jevons, L.Walras, a także
Gossen – prekursor)
Teoria krańcowej użyteczności jest
podstawą współczesnej teorii
wartości.
Teoria użyteczności krańcowej c.d.
Użyteczność całkowita (total utility) TU –
łączna satysfakcja uzyskiwana z
konsumpcji (użytkowania) danej ilości
określonego dobra.
Użyteczność krańcowa (marginal utility) MU
– przyrost użyteczności całkowitej
wywołany wzrostem konsumpcji danego
dobra o jedną jednostkę.
Realne wybory w oparciu o MU!
TU i MU – obraz graficzny
X
X
TU
X
MU
)
(
)
(
dX
X
dTU
X
MU
)
(
)
(
X
X
TU
MU
MU(X)
TU(X)
I prawo Gossena
Prawo malejącej użyteczności krańcowej:
W miarę wzrostu konsumpcji danego dobra,
jego krańcowa użyteczność maleje.
Przykład orzeszków kontra seria znaczków pocztowych
I prawo Gossena a kształt krzywych MU i TU
II prawo Gossena
Prawo tzw. ekwimarginalizmu (wyrównania
użyteczności krańcowych:
Konsument osiąga stan równowagi (maksymalnej
satysfakcji w ramach dochodu, którym dysponuje),
gdy w pełni wydatkując swój dochód uzyskuje z
każdego dobra jednakową użyteczność krańcową w
przeliczeniu na jedną jednostkę pieniężną.
Y
Y
X
X
P
Y
MU
P
X
MU
)
(
)
(
Równowaga konsumenta
X
X
P
X
MU
)
(
Y
Y
P
Y
MU
)
(
X
Y
E
Teoria krzywych obojętności
Krzywa obojętności – zbiór wszystkich
punktów reprezentujących takie
kombinacje konsumowanych dóbr X i Y,
które przynoszą konsumentowi to samo
zadowolenie (tę samą satysfakcję).
Analiza wyboru między dwoma dobrami – jedno dobro
oraz wszystkie pozostałe.
Krzywe obojętności
Y
X
3
Y
1
X
3
X
2
X
2
Y
1
Y
Krzywe obojętności c.d.
Y
X
1
U
2
U
3
U
Krzywe obojętności c.d.
Y
X
1
X
2
X
2
Y
1
Y
Y
X
Y
X
X
Y
MU
MU
X
Y
MRS
MU
X
MU
Y
const
TU
*
*
.
Krańcowa stopa substytucji
Krańcowa stopa substytucji (marginal rate of
substitution) MRS dobra Y dobrem X – ilość dobra
Y, o którą należy zwiększyć konsumpcję przy
obniżeniu konsumpcji dobra X o jedną jednostkę
tak, aby całkowita użyteczność pozostała na
niezmienionym poziomie.
MRS jest miarą nachylenia krzywej obojętności do
osi X – stosunek przyrostów bądź pochodna
Przykładowe krzywe obojętności
Y
Y
X
X
Rosnąca MRS
Malejąca MRS
Przykładowe krzywe obojętności c.d.
Y
Y
X
X
Stała MRS
Dobro „dobre” i „złe”
Przykładowe krzywe obojętności c.d.
Y
Y
X
X
Dobro Y - obojętne
Dobro X - obojętne
Przykładowe krzywe obojętności c.d.
Y
Y
X
X
Radio na baterie
Długopis i wkład
Dobra użytkowane w określonych proporcjach:
3
6
1
2
1
1
2
2
Możliwości nabywcze konsumenta
Linia budżetowa (in. linia ograniczenia
budżetowego) – zbiór punktów
przedstawiających wszystkie możliwe
kombinacje nabywanych ilości dóbr X i Y
przy wykorzystaniu całego dostępnego
konsumentowi dochodu.
Y
P
X
P
I
Y
X
*
*
Linia ograniczenia
budżetowego
Y
X
X
P
I
Y
P
I
Linia ograniczenia budżetowego
- przesunięcia
Y
Y
X
X
Wzrost dochodu
Wzrost ceny X
Nachylenie linii budżetowej
Y
1
X
2
X
2
Y
1
Y
Y
X
X
Y
X
X
Y
P
P
X
Y
P
X
P
Y
const
I
*
*
.
Teoria krzywych obojętności
- równowaga konsumenta
Y
X
1
U
2
U
3
U
X
opt
Y
opt
Y
Y
X
X
Y
x
Y
x
Y
X
Y
X
P
MU
P
MU
P
P
MU
MU
P
P
X
Y
MU
MU
X
Y
Podsumowanie
Obie teorie (t. krańcowej użyteczności i
t. krzywych obojętności) prowadzą do
tych samych wniosków.
Mankamenty teorii konsumenta:
Nieciągłość krzywych
Międzyosobowe porównania użyteczności
Nieracjonalność i niesuwerenność konsumenta
Ograniczone zastosowanie w praktyce!
Dziękuję za uwagę.