SERCE

Serce to pompa ssąco-tłocząca,
położona w klatce piersiowej. Z
zewnątrz otoczone jest workiem
zwanym osierdziem. Serce jest
mięśniem o specyficznej, właściwej
tylko dla niego budowie. Serce jest
podzielone na cztery części: dwie
górne nazywane są przedsionkami, a
dwie dolne komorami.
Od wewnątrz jamy serca wyściełane
są warstwy tkanki łącznej zwanej
wsierdziem. Pojemność wszystkich
jam serca wynosi między 500-750 ml.

www.nurkomania.pl/medycyna_uklad_krazenia.htm

Budowa Serca-schemat

www.google.pl

Budowa Ogólna serca

Serce człowieka jest narządem

czterokomorowym, składa się z 2

przedsionków

i 2

komór

.

Przedsionek prawy (łac. atrium dexter) - zbiera

krew

z całego organizmu oprócz

płuc

. Uchodzą do niego:

żyła główna górna

(łac. vena cava superior) -

zasadniczo zbiera krew z nadprzeponowej części

ciała

żyła główna dolna

(łac. vena cava inferior) –

zbiera krew z podprzeponowej części ciała

zatoka wieńcowa (łac. sinus coronarius) - uchodzą

do niej żyły duże i średnie serca.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Przedsionek prawy c.d

Rozwojowo przedsionek prawy powstaje z dwóch części:
• końcowego odcinka embrionalnej zatoki żylnej - do niej

uchodzą obie żyły główne i zatoka wieńcowa - jej ściany

są gładkie
• właściwego przedsionka prawego, którego powierzchnia

wewnętrzna pokryta jest przez równoległe beleczki

mięśniowe - mięśnie grzebieniaste (łac. musculi

pectinati). Szczególnie silne beleczkowanie zaznaczone

jest w wypustce przedsionka prawego,

uszku prawym

(łac. auricula dextra). Obie części rozwojowe rozdziela

grzebień graniczny

(łac. crista terminalis).

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Sześć ścian przedsionka

prawego

• przednia - uwypuklająca się w uszko prawe

• górna - tu znajduje się ujście żyły głównej górnej (łac. ostium

veanae cavae superioris)

• tylna - znajdujemy tu dwa otwory: ujście żyły głównej dolnej (łac.

ostium venae cavae inferioris), otoczone przez szczątkową

zastawkę żyły głównej dolnej (łac. valvula venae cavae inferioris

syn. valvula Eustachii). Stopień jej rozwoju jest bardzo zmienny,

od w pełni wykształconej zastawki do zupełnego jej braku

(najczęściej w kształcie sierpa). Ma ona znaczenie u płodu, gdyż

przekierowuje strumień krew ku otworowi owalnemu. Po

urodzeniu narząd szczątkowy. W tej ścianie znajduje się również

ujście

zatoki wieńcowej

(łac. ostium sinus coronarii), zamkniętej

również szczątkową zastawką (łac. valvula sinus coronarii syn.

valvula Thebesii).

• przyśrodkowa - stanowi ją

przegroda międzyprzedsionkowa

, w

której znajduje się zagłębienie - dół owalny (łac. fossa ovalis),

którego dno stanowi zarośnięta zastawka dołu owalnego (łac.

valvula foraminis ovalis) - pozostałość pierwotnej przegrody

międzyprzedsionkowej (łac. septum primum)

• boczna - zwykle znajdują się tu drobne ujścia niewielkich żył

przednich serca (łac. venae cordis anterior) oraz żył najmniejszych

(łac. venae cordis minimae). Poza tym przebiega tu grzebień

graniczny.

• dolna - stanowi ją ujście przedsionkowo-komorowe prawe (ujście

żylne prawe) (łac. ostium atrioventriculare dextrum)

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Komora Prawa

• Komora prawa (łac. ventriculus dexter) - z przedsionka prawego przez

zastawkę trójdzielną

krew przepływa do komory prawej, a stąd przez

pień płucny

(łac. truncus pulmonalis) do obu płuc tworzą krążenie

czynnościowe płuc.

• W położeniu opisowym komora prawa ma kształt trójściennego

ostrosłupa

skierowanego podstawą ku górze. Komora ta pompuje krew pod znacznie

niższym ciśnieniem niż komora lewa. Z tego powodu ściana komory

prawej jest znacznie cieńsza (ok. 5 mm), co wywołuje sierpowaty kształt

komory na przekroju poprzecznym. Wierzchołek komory leży ok. 10 mm

od wierzchołka serca. Odpowiada to najniższym odcinkom bruzd

międzykomorowych przedniej i tylnej. W położeniu prawidłowym podstawa

komory skierowana jest ku górze, tyłowi i w prawo. Znajdują się w niej

dwa otwory zamknięte zastawkami: ujście przedsionkowo-komorowe

prawe i ujście pnia płucnego. Oddziela je mięśniowy wał - grzebień

nadkomorowy (łac. crista supraventricularis). Oddziela on drogę dopływną

od odpływnej (stożek tętniczy prawy łac. conus arteriosus dexter).

Powierzchnia stożka tętniczego jest gładka, zaś właściwa komora wysłana

jest licznymi beleczkami mięśniowymi (łac. taberculae carneae). Ujście

przedsionkowo-komorowe prawe zamyka zastawka trójdzielna (łac. valva

tricuspidalis). Tworzą ją trzy płatki: przedni, tylny i przyśrodkowy (syn.

przegrodowy) (łac. cuspis anterior, posterior et medialis vel septalis).

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Przedsionek Lewy

Przedsionek lewy (łac. atrium sinister) - z płuc

krew zbierają cztery żyły uchodzące do

przedsionka lewego:

• żyła płucna górna lewa (łac. vena pulmonalis superior sinister)

• żyła płucna górna prawa (łac. vena pulmonalis superior dexter)

• żyła płucna dolna lewa (łac. vena pulmonalis inferior sinister)

• żyła płucna dolna prawa (łac. vena pulmonalis inferior dexter)

• Podobnie jak w przedsionku prawym wywodzi się z dwóch rozwojowo

odrębnych części: o gładkich ścianach, powstałej ze zlania się

końcowych odcinków żył płucnych oraz pokrytego licznymi mięśniami

grzebieniastymi właściwego przedsionka, ograniczonego właściwie do

uszka lewego (łac. auricula sinistra). W porównaniu z uszkiem prawym

jest ono dłuższe, węższe i nieco załamane, gdyż zachodzi na pień

płucny. Na ścianie przyśrodkowej widać niekiedy pozostałość zastawki

otworu owalnego. Można zauważyć również na ścianie przedsionka

ujścia żył najmniejszych serca. Na ścianie tylnej zaznacza się wycisk

przełyku, a na przedniej wyciski aorty i pnia płucnego. Dolną ścianę

stanowi ujście przedsionkowo-komorowe lewe.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Komora Lewa

Komora lewa (łac. ventriculus sinister) - z

przedsionka lewego przez zastawkę dwudzielną

(mitralną) krew przepływa do komory lewej, a

stąd do tętnicy głównej (łac. aorta). Krew z aorty

zaopatruje odżywczo cały organizm człowieka.

Grubość ściany wynosi średnio 15 mm. Ma

kształt stożka i jest bardziej wysmukła i dłuższa

niż prawa. Jej wierzchołek jest tożsamy z

koniuszkiem serca.

Ujście przedsionkowo-komorowe lewe zamyka

zastawka dwudzielna (mitralna) (łac. valva

mitralis) utworzona przez płatki przedni i tylny,

które za pomocą strun ścięgnistych łączą się z

mięśniami brodawkowatymi przednim i tylnym.

Między głównymi płatkami zastawki często

występują drobne płatki pośrednie.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz

%C5%82owieka

Serce

człowieka

www.google.pl

Schemat

układu

krążenia

http://www.nurkomania.pl/medycyna_uklad_kraze

nia.htm

Czynność elektryczna

serca

http://www.zdrowie.med.pl/uk_krazenia/anat_i_fizjo/a_uk.html

Schemat budowy serca

http://www.zdrowie.med.pl/uk_krazenia/anat_i_fizjo/a

_uk.html

Opis budowy serca

Serce człowieka, jak wszystkich ssaków, jest sercem

czterodziałowym, umieszczone jest w worku osierdziowym,

wypełnionym niewielką ilością płynu. Ściana serca pokryta jest

cienką błoną, na której leżą naczynia wieńcowe, tworzące

sercowy układ krążenia. Układ wieńcowy odpowiedzialny jest za

doprowadzanie i odprowadzanie różnych substancji do tkanki

mięśniowej. Pod błoną nasierdzia znajduje się śródsierdzie

zbudowane z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej.

Włókna tej tkanki charakteryzują się silnym rozgałęzieniem.

Wnętrze komór i przedsionków wysłane jest błoną zbudowaną z

tkanki łącznej pokrytej warstwą nabłonka płaskiego. Pomiędzy

przedsionkami i komorami znajdują się zastawki. Pomiędzy

prawym przedsionkiem i prawą komorą znajduje się zastawka

trójdzielna, pomiędzy lewym przedsionkiem i lewą komorą -

zastawka dwudzielna. Serce działa na zasadzie pompy i

unerwione jest przez układ nerwowy autonomiczny,

jednocześnie serce posiada specjalny układ przewodzący

odpowiedzialny za jego automatyczną pracę. Układ

przewodzący składa się z włókien mięśniowych tworzących tzw.

tkankę węzłową. Głównym rozrusznikiem serca jest węzeł

zatokowo-przedsionkowy, który znajduje się u ujścia żyły

głównej do prawego przedsionka.

http://eduseek.interklasa.pl/sciaga/praca.php?idp=1250

Anatomia serca

Serce (cor s. cardia) jest narządem ośrodkowym układu

naczyniowego określanym przez anatomów jako mięsień wydrążony,

odgrywający rolę pompy.Serce pobiera krew krążącą w organiźmie z

obu żył głównych, górnej i dolnej (vena cava superior et inferior),

oraz z żył płucnych.Krew z komór serca tłoczona jest do aorty

(największa tetnica człowieka) i pnia płucnego (łac.truncus

pulmonalis).

Serce podzielone jest na dwie podobne do siebie połowy: serce

prawe, w którym krąży krew żylna, oraz serce lewe, w którym krąży

krew tętnicza.Serce prawe tłoczy krew do małego (płucnego)

krążenia, lewe do wielkiego, przy czym obie połowy kurczą się stale

równocześnie i wypychają tę samą ilość krwi.Każda z wymienionych

wcześniej połów dzieli się z kolei na dwie części :a.) mniejszą, górną,

o cienkich ścianach, zwaną przedsionkiem (atrium), do którego krew

dopływa z zewnątrz;b.) większą, dolną, o ścianach grubszych i

bardziej odpornych, zwaną komorą (ventriculus), która wypycha

krew z serca. Każdy z  przedsionków, łączy się z odpowiednią

komorą obszernym otworem nazywanym ujściem przedsionkowo-

komorowym (ostium atrioventriculare), a każda komora - z

początkiem wielkich tętnic: komora prawa ujściem pnia płucnego

(ostium trunci pulmonalis) z pniem płucnym, komora lewa ujściem

aorty (ostium aortae) z tętnicą główną (aortą). Obie połowy serca,

prawa i lewa, całkowicie przedzielone są przegrodą mięśnia

sercowego (septum cordis ), która na poziomie przedsionków ma

nazwę przegrody międzyprzedsionkowej (septum interatriale).

http://www.republika.pl/kaliszok/serce-anatomia.htm

Serce jako pompa

mięśniowa

Dla większości ludzi serce stanowi symbol miłości i uczucia. Lecz

czy rzeczywiście wygląda ono tak, jak często przedstawiane jest na

rysunkach czy wycinane na drzewach i ławkach czy też malowane na

murach?

Jedną z możliwych odpowiedzi jest stwierdzenie, że serce jest pompą

ssąco-tłoczącą, przepompowującą krew do wszystkich narządów i dzięki

temu utrzymującą cały organizm przy życiu.

Aby w przybliżeniu wyobrazić sobie kształt serca, trzeba spojrzeć na

własną prawą pięść. to co się zobaczy, odpowiada właśnie zarysowi serca.

Jego waga wynosi około 280-340 g u mężczyzn i 230-280 g u kobiet.

Kolejną rozbieżnością między popularnie przyjętymi poglądami,

a rzeczywistym obrazem, jest położenie serca w klatce piersiowej.

Większość z zapytanych osób wskazałaby, jako jego lokalizację, lewą

stronę ciała, co nie odpowiada prawdzie. Serce znajduje się bowiem

prawie dokładnie pośrodku klatki piersiowej, częściowo za mostkiem,

w okolicy zwanej śródpiersiem, pomiędzy płucami, ze szczytem

pochylonym ku prawej stronie ciała, a koniuszkiem ku lewej.

Serce utworzone jest głównie z mięśnia zwanego mięśniem sercowym.

Mięsień ten otoczony jest od zewnątrz i wewnątrz przez dwie cienkie,

zabezpieczające blaszki, z których zewnętrzna nosi nazwą nasierdzia

(epicardium), a wewnętrzna wsierdzia (endocardium).

http://www.lodz.ptkardio.pl/serce.html

Pracę wykonali uczniowie z

kl. II ‘’c’’ Damian Pałasz i

Michał Woźniak

.

DZIĘKUJEMY!!!!!
!!!!!