Leki w

zaburzeniach

krążenia

obwodowego

Lek.med. Krzysztof Marosz

Lek.med. Magdalena Michalska

Zaburzenia krążenia



Zaburzenia ukrwienia obwodowego występują

najczęściej w wyniku rozwoju zmian
miażdżycowych w naczyniach. Objawy zależne
są od lokalizacji:



Kończyny dolne- chromanie przestankowe



Tętnica szyjna- niedokrwienie o.u.n



Tętnice wieńcowe- choroba niedokrwienna

serca

Zaburzenia krążenia
obwodowego



Organiczne:



niedrożność tętnic



zapalenie naczyń



choroby
zakrzepowo-
zatorowe
(miażdżyca,
choroba Buergera)



Czynnościowe



powstające wskutek

nieprawidłowej
regulacji naczyniowej



choroba Raynauda
(leki rozszerzające
naczynia - np.
nifedypina lub
prazosyna)

W przypadku niedokrwienia kończyn

podstawowoym wskazaniem jest zparzestanie
palenia, chodzenie aż do wystąpienie bólu
oraz chirurgiczna operacja naczyń

Leczenie farmakologiczne jest

zarezerwowane tylko dla osób u których
istnieją przeciwwskazania do operacji
chirurgicznych

Leki stosowane w celu zwiększenia
ukrwienia obwodowego



Analogi prostacykliny



Pochodne kwasu nikotynowego



Metyloksantyny



Inhibitory konwertazy angiotensyny



Inne leki

Analogi prostacykliny

Hamują agregację i rozpad płytek krwi,

rozszerzają żylne naczynia włosowate,
zmniejszają przepuszczalność naczyń
włosowatych, aktywują fibrynolizę, hamują
chemotaksję krwinek białych, zmniejszają ilość
nadtlenków

Działania niepożądane:



Hipotensja



Bóle głowy



Zaczerwienienie twarzy



Krwawienia z powodu hamowania czynności

płytek

Analogi prostacykliny



Illoprost jest stosowany w leczeniu

zakrzepowo-zarostowego zapalenia tętnic
kończyn dolnych (choroba Buergera)



Epoprostenol jest stosowany w zaburzeniach

krążenia obwodowego i nadciśnienia
płucnego, hamowania krzepnięcia przy
hemodializie

Pochodne kwasu
nikotynowego



Nicotynamid- witamina PP



Nicametatum



Alkohol nikotynowy

Działanie:



Rozszerzające naczynia



Przeciwmiażdżycowo



Obniżają poziom cholesterolu, triglicerydów

Pochodne kwasu
nikotynowego

Wskazania:



Leczenie odleżyn, odmrożeń



Owrzodzenia podudzi



Zaburzenia ukrwienia błędnika w chorobie Meniere`a



Działania niepożądane:



Zaczerwienienie twarzy i szyi



Hipotensja



Nudności, wymioty, biegunki



Reakcje uczuleniowe



Uszkodzenie wątroby

Pochodne kwasu
nikotynowego



Przeciwwskazania:



Niewydolność mięśnia sercowego



Niewydolność wątroby



Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy



Jaska



Ciąża



Reakcje uczuleniowe

Metyloksantyny



Jedynym przedstawicielem tej grupy jest

Pentoksyfilina, jej mechanizm działania
związany jest prawdopodobnie z hamowaniem
fosfodiesterazy (rozkłada cAMP)



Wskazania:



Przede wszystkim chromanie przestankowe

Metyloksantyny



Działanie:



Zmniejsza lepkość krwi



Zwiększa elastyczność erytrocytów



Zmniejsza agregację płytek krwi i erytrocytów



NIE rozszerza naczyń krwionośnych



Przeciwwskazania



Osoby z zaburzeniami ukrwienia OUN



Choroba niedokrwienna serca



Osoby ze skłonnościami do krwawień

Inhibitory konwertazy angiotensyny



działanie hemodynamiczne ( RR,  oporu

naczyniowego,  podatności naczyń,  przepływu i
poprawa krążenia obocznego)



stabilizacja śródbłonka (działanie antyoksydacyjne

grup –SH, uwalnianie czynników
wazodilatacyjnych i aktywacja c-AMP i c-GMP)



wpływ na przebudowę ściany naczyniowej



 aktywności układu adrenergicznego



wpływ na gospodarkę lipidową

Buflomedyl



Rozszerza naczynia obwodowe – działanie -

adrenolityczne



Zwiększa średnicę naczyń mikrokrążenia,

szybkość i objętość przepływu krwi



Zmniejsza opór obwodowy i agregację płytek



Zwiększa podatność erytrocytów



Nie wywiera ujemnego wpływu na warunki

hemodynamiczne

Buflomedyl



Zastosowanie:



Chromanie przestankowe



Mikroangiopatie



Choroba Reynauld



Przeciwwskazania:



Ciąża



Padaczka



Skłonność do krwawień



Nadwrażliwość na NLPZ

Choroby naczyń żylnych



Problem kliniczny i społeczny (dotyczy 1/7

populacji)



Jednostki chorobowe: zapalenie żył

powierzchownych, zakrzepica żył głębokich,

żylaki i przewlekła niewydolność żylna (CVI)



Leczenie farmakologiczne CVI: środki

zwiększające tonus żylny, diuretyki, leki

przeciwobrzękowe

Cele leczenia farmakologicznego
przewlekłej niewydolności żylnej

:



Poprawa tonusu żylnego ( uwodornione

pochodne sporyszu)



Uszczelnienie bariery włośniczkowej



Zapobieganie zmianom w składzie krwi



Zmniejszenie lepkości krwi



Przeciwdziałanie reakcji zapalnej

Leki Flebotropowe

BENZOPIRONY – zw. pochodzenia roślinnego:



-pirony (pochodne kumaryny) – doustne

antykoagulanty



-pirony (flawonoidy) – uzyskiwane na

drodze pólsyntetycznej ekstrakcji lub
syntezy:



diosmina



rutyna



hesperydyna



escyna (przedstawiciel saponin)

Zmikronizowana diosmina



Działanie ochronne na naczynia żylne

(przepuszczalności i tonusu żylnego)



Hamowanie patologicznej aktywacji i

adhezji leukocytów do ścian kapilarów oraz
 nadmiernej lepkości krwi)



Działanie przeciwzapalne (hamowanie

uwalniania mediatorow zapalenia)



Zwiększenie przepływu w układzie

chłonnym  redukcja obrzęku kończyny

Dobesylan wapnia



Związek syntetyczny



 przepuszczalności kapilar



 lepkości krwi



Działanie antagonistyczne wobec endogennej

histaminy i bradykininy



 drenażu limfatycznego

Leki pochodzenia roślinnego o
działaniu wspomagającym



Wyciąg z kasztanowca

(glikozydy triterpenowe –
escyna)



Preparaty zawierające rutynę

i jej pochodne
hydroksyetylowe



Inne wyciągi i składniki

roślinne – nalewka z arniki 