NIEJADALNE UBOCZNE

SUROWCE RZEŹNE

TKANKI

MIĘKKIE

DO TKANEK MIĘKKICH

ZALICZAMY:



gałki oczne



rdzeń kręgowy



mózg



gruczoły dokrewne



skóra



szczecina



włosie



narządy rodne



odpadki tłuszczowe i mięsne



tusza niezdatna do spożycia



przewód pokarmowy z zawartością



węzły chłonne

PRZEWÓD POKARMOWY



Wykorzystywany głównie jako osłonki
naturalne wędlin, mogące być
spożywane przez ludzi lecz nie mogą
znajdować się w treści wyrobów
mięsnych.



Jelita owiec wykorzystywane do
produkcji nici chirurgicznych- katgut.



Treść przewodu pokarmowego
wykorzystywana jest jako nawóz,
wytwarzana jest z niej kiszonka,
uprzednio dodając do nich inne
składniki, jak melasa i krew.

SZCZECINA



Otrzymuje się w czasie dokonywania
wstępnej obróbki poubojowej, ze
szczeciniarki oraz doczyszczania
ręcznego. Otrzymywana w ten sposób
szczecina nosi nazwę KOTŁOWEJ i
najczęściej jest zanieczyszczona
naskórkiem, który schodzi ze szczeciną
przy skrobaniu świni. Zbieranie jej
ułatwia oparzanie świń lecz czynność ta
powoduje obniżenie jakości
otrzymywanej szczeciny, która staje się
łamliwa

SZCZECINA



Proces obróbki szczeciny sprowadza się do
moczenia przez dwie doby w 4-proc. ługu
sodowym, prania w tzw. pralkach z
mieszadłem, płukania, suszenia w
suszarkach bębnowych, komorowych lub
szafkowych. W ten sposób otrzymuje się
szczecinę suchą. Można także szczecinę
konserwować przez dodanie soli i wówczas
otrzymujemy szczecinę soloną.



Jest ona podstawowym surowcem
pędzlarsko-szczotkarskim. O pędzlarskim
użyciu decydują właściwości fizyczne-
długość, sprężystość i barwa.

WŁOSIE



Zbiera się od bydła włos z ogona,
międzyrożnej czupryny, małżowin
usznych oraz pęcin. Stanowi to dobry
surowiec pędzlarski i szczotkarski.
Gorszej jakości przeznaczany jest jako
materiał tapicerski, filcowy i
włókienniczy.



Od koni uzyskujemy włosie z ogona,
grzywy, czupryny, pęcin. Najcenniejsze
jest z ogona (najbardziej
sprężyste).Sortuje się je(z wyjątkiem
pęcin) wg barwy, długości oraz
twardości.

TKANKI MIĘKKIE

NIEJADALNE DROBIU



Zaliczamy do nich :

I.

Wola

II.

Przełyki

III.

Tchawice

IV.

Płuca

V.

Głowy

VI.

Łapy obcięte w stawie skokowych

VII.

Niestrawiony pokarm z wola, żołądków i jelit

VIII.

Pierze

IX.

Konfiskaty oraz sztuki padłe w transporcie

X.

Skrawki skóry

(

Mogą stanowić nawet do 22- 28% masy zwierząt)



Część krwi, pierza, kału , niestrawionej
paszy i skrawków skóry( odpady
nieuzyteczne) może trafić do ścieków lub
zostać odzyskana i użyta do wyrobu
mączek paszowych.



Mogą być one skupowane przez hodowców
do bezpośredniego skarmiania zwierząt
hodowlanych( gł. futerkowych).



Pierza stosowane są do celów ozdobnych,
galanteryjnych oraz do produkcji pościeli a
w niewielkim stopniu do produkcji
nawozów i mączek.

KONFISKATY I

ODPADY RZEŹNIANE



Konfiskaty i odpady rzeźniane zwane są
również surowcem utylizacyjnym.



Są to całe tusze lub ich części lub części
organizmów zwierząt rzeźnych, nie
nadające się do spożycia przez ludzi ze
względów sanitarnych, zdrowotnych lub
estetycznych, nie mają również wartości
surowcowo przetwórczej dla innych
przemysłów ( poza utylizacją) i zostały
zdyskwalifikowane przez organ
urzędowego badania zwierząt rzeźnych
i mięsa.



Konfiskaty i odpady rzeźniane stanowią
dużą masę surowcową do produkcji
tłuszczów oraz mączek pastewnych :
mięsnych i mięsno- kostnych, będących
cenna paszą białkową



Zakłady utylizacyjne, przerabiające
konfiskaty i odpady rzeźniane ( w tym
zwłoki padłych zwierząt), spełniają rolę
instytucji ochronno- zapobiegawczych,
usuwając z terenu zakładów
przemysłowych mięsnego materiału
stanowiącego zagrożenie mikrobiologiczne
i epizootyczne.

MĄCZKI PASZOWE



Mączki paszowe są głównym produktem
pozyskiwanym podczas utylizacji
niejadalnych tkanek miękkich w
zakładach utylizacyjnych.

METODY PRODUKCJI
MĄCZEK

I.

Niezdatne tusze, ich części lub
narządy są dokładnie rozdrabniane i
płukane.

II.

Umieszczenie surowca w
destruktorze.

III.

Proces sterylizacji( na sucho lub
mokro) z jednoczesnym mieszaniem i
odwadnianiem trwa ok. 1 godz. w
temp. 130ºC

IV.

Wyciskanie tłuszczu na prasie
hydraulicznej.

BIBLIOGRAFIA



„Technologia przetwórstwa mięsnego”
Adam Olszewski, Warszawa 2007



„Higiena zwierząt rzeźnych i mięsa”
Marcin Szulc,Warszawa 1985



„Mięso i przetwory
drobiowe:technologia, higiena i jakosć”
Pod redakcja Tadeusza Grabowskiego i
Jacka Kijowskiego



„Technologia mięsa” Wincenty Pezacki,
Warszawa 1981



„Przetwarzanie surowców rzeźnych”
Wincent Pezacki, Warszawa 1991