System walutowy Chin

System walutowy

Ściśle określony zespół norm prawnych,

reguł oraz zasad, które określają warunki

oraz regulują określony sposób

funkcjonowania pieniądza danego kraju

świata w transakcjach

międzynarodowych.

Międzynarodowy system walutowy

kształtuje się w wyniku różnych umów

międzypaństwowych. 

Pierwsi byli Chińczycy

Na dalekim wschodzie w Indiach i Chinach dużo
wcześniej, bo kilka wieków p.n.e. mieszkańcy
posługiwali się monetami w postaci cienkich
prostokątnych blaszek srebrnych.

Natomiast w Chinach podobno już w X wieku

p.n.e. znano i posługiwano się drobnymi
miedzianymi monetami, choć pierwsze monety
przypominały kształtem narzędzia, np. motyk.
Przełomem było wprowadzenie przez cesarza
chińskiego Szy-Huang-ti w 221 r. p.n.e
jednolitych okrągłych monet z kwadratowym
otworem pośrodku, wzór ten służył Chińczykom
aż do 1912 roku.

Yuan (JUAN) to waluta
chińska; dzieli się na 10 jiao
a jiao jeszcze na 10 fenów.
Oficjalnie yuana nazywa się
Renminbi co tłumaczy się
jako waluta ludowa. Używa
się też skrótu RMB.
Międzynarodowy kod
walutowy to CNY. Do tej pory
wydrukowano 5 serii
banknotów zaczynając od
1948 roku. W 1999
wprowadzono w obieg
ostatnią, ale pojawiają się
też banknoty
okolicznościowe, na przykład
z okazji olimpiady w 2008
roku wydano pamiątkowe 10
yuanów.

1978 to rok, w którym rozpoczął się
proces doniosłych zmian w Chinach.

10 lat paroksyzmów ewolucji kulturalnej i
ponad 20 lat „gospodarki planowej” zepchnęło
kraj na krawędź upadku. W całych Chinach
istniał

dokładnie jeden bank

, nie było

firm ubezpieczeniowcy ani instytucji
finansowych. Całkowite rezerwy
pieniężne kraju wynosiły

108,99 mld

juanów

, włącznie ze środkami firm

państwowych i ministerstwa skarbu.
Całość była ulokowana w jednym Banku,
stanowiąc 83,3% wszystkich pieniędzy w
kraju. Kapitał obrotowy pochodził z pożyczek
w Banku.

LATA 80.

W drugiej połowie lat 80. rozluźniono monopol
państwowy na zagraniczną wymianę walutową.
Wprowadzono dla przedsiębiorstw eksportujących
odpisy od dochodów dewizowych. Jednocześnie
stworzono możliwość odsprzedaży odpisów
zainteresowanym nabywcom poprzez centra
wymiany terminowej.

Powstały więc początki

rynku wymiany, z możliwością płynnego
kształtowania kursu.

Postępy w zakresie

sprawności obrotu umożliwiły unifikację kursów,
co jest niezbędnym warunkiem dla zwiększania
integracji gospodarki Chin z gospodarką
światową.



Kurs juana został oficjalnie ujednolicony

1 stycznia 1994

roku.



W

kwietniu 1994

roku uruchomiono międzybankowy

rynek obrotu walutowego.



Od

lipca 1996

roku przedsiębiorstwa zagraniczne w

Chinach uzyskały możliwość równoległego posiadania
juanowych i dewizowych rachunków w chińskich
bankach.



W

1978

roku całkowite rezerwy walutowe Chin

wynosiły zaledwie 167 mln dolarów. 30 lat później w

2008

roku ich suma przekroczyła 1,7 bilionów

dolarów.

Kurs walutowy jest jedną z kluczowych zmiennych

monetarnych. Najogólniej można stwierdzić, iż jest
on ceną jednej waluty wyrażoną w jednostkach
innej waluty. Stanowiąc zewnętrzną wartość,
pieniądz krajowy (wewnętrzną jego wartością jest
stopa procentowa) jest uważany za szczególną,
strategiczną cenę, gdyż jej zakres oddziaływania jest
szerszy od oddziaływania cen poszczególnych
towarów i walorów finansowych.

KURS WALUTOWY

SYSTEM KURSU WALUTOWEGO RENMINBI

System kursu walutowego juana jest

uważany za jeden z kluczowych
czynników, które zdecydowały o
przyspieszonym wzroście gospodarczym
Chin i ich szybkim awansie w gospodarce
światowej. W okresie autarkicznego rozwoju,
czyli w latach 1949−1978, renminbi cechował
przewartościowany kurs walutowy, któremu
towarzyszył rozwój produkcji antyimportowej,
ścisła kontrola przepływów kapitału oraz
monopol dewizowy banku centralnego. W
przeciwieństwie do tego okresu, który
charakteryzowały częste dostosowania kursu
walutowego renminbi, w okresie po 1994 r.
kurs ten był silnie powiązany z dolarem
USA i do 2005 r. utrzymywany na prawie
niezmienionym poziomie.

SYSTEM KURSU WALUTOWEGO RENMINBI

Należy podkreślić, iż obecny system

kursu walutowego renminbi pozostaje
nadal systemem kursu stałego. Przede
wszystkim wynika to z faktu, że wartość
renminbi powiązana jest z koszykiem
walut, a bank centralny dokonuje
interwencji na rynku walutowym w celu
utrzymywania wartości kursu na
określonym poziomie. Wartość tego
kursu nie jest więc kształtowana
przez siły rynkowe, lecz określana w
sposób administracyjny przez
Ludowy Bank Chin.

KONSEKWENCJE POLITYKI KURSOWEJ

DLA RÓWNOWAGI WEWNĘTRZNEJ CHIN

Realizowana obecnie polityka stałego kursu renminbi
jest źródłem znacznych kosztów dla gospodarki
chińskiej i stwarza ryzyko dla stabilności finansowej
Chin. Jest ona jedną z głównych przyczyn nie tylko
nierównowagi zewnętrznej, ale też nierównowagi
wewnętrznej tego kraju.
Aby nie dopuścić do nadmiernego wzrostu podaży
pieniądza w wyniku interwencji na rynku walutowym,
Ludowy Bank Chin prowadzi równocześnie
sterylizację tych interwencji, polegającą na
wykorzystaniu operacji otwartego rynku w postaci
emisji krótkookresowych bonów pieniężnych.

KONSEKWENCJE POLITYKI KURSOWEJ

CHIN DLA GOSPODARKI ŚWIATOWEJ

Prowadzona w ramach strategii

proeksportowej polityka kursowa Chin ma
wpływ nie tylko na gospodarkę chińską,
lecz także na gospodarkę światową. Jako
instrument promocji eksportu przyczyniła
się do wzrostu deficytu na rachunkach
obrotów bieżących państw importujących z
Chin, w szczególności Stanów
Zjednoczonych i państw Unii Europejskiej.

KONKLUZJE

Realizowana przez Chiny polityka kursu

walutowego stała się jednym z głównych
czynników sukcesu strategii wzrostu
gospodarczego opartej na eksporcie.
Szczególnym tego wyrazem było zajęcie
przez Chiny pozycji największego
światowego eksportera oraz drugiej
gospodarki świata. Z drugiej jednak strony
polityka kursu walutowego renminbi jest
źródłem znacznych kosztów i ryzyk zarówno
dla gospodarki chińskiej, jak i gospodarki
światowej.

STRESZCZENIE

Polityka kursu walutowego Chin jest instrumentem realizacji
proeksportowej strategii wzrostu gospodarczego. Poprawia
ona konkurencyjność cenową chińskiego eksportu, a w
rezultacie prowadzi do wzrostu PKB oraz znaczącej
nadwyżki rachunku obrotów bieżących. Polityka kursu
walutowego Chin jest jednakże źródłem znacznego ryzyka i
kosztów dla gospodarki chińskiej i gospodarki światowej,
przyczyniła się do narastania zewnętrznej i wewnętrznej
nierównowagi Chin. Jej efektem jest rosnąca inflacja jako
rezultat częściowo tylko ograniczanego wzrostu podaży
pieniądza w wyniku prowadzonych interwencji na rynku
walutowym. Chiny stały się także źródłem nadpłynności w
gospodarce światowej, czego rezultatem był spadek
światowej stopy procentowej oraz globalny kryzys
finansowy w latach 2007−2009.

"Ameryka wita
szczególnych gości"

18 stycznia 2011 roku rozpoczął się szczyt USA-Chiny.
Jeszcze przed wizytą w USA, prezydent Chin Hu Jintao
powiedział, że międzynarodowy system walutowy oparty
na kursie dolara to "produkt przeszłości". Docelowo
polityka Chin zmierza do większego umiędzynarodowienia
juana. Oczywiście z pełną świadomością faktu, ze będzie
to proces długotrwały. Niemniej jednak Chińczycy z pełną
świadomością do tego dążą i to po wielokroć podkreślają:

"China has made important contribution to the
world economy in terms of total economic output
and trade, and the RMB has played a role in the
world economic development„

co w wolnym tłumaczeniu znaczy mniej więcej tyle, że

Chiny wnoszą spory wkład w światową gospodarkę i
handel, a juan odegrał zauważalną rolę w rozwoju
światowym.

1 juan = 0,496165549 złotego polskiego